Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
28-08-08
23:49
Διαβάζοντας το κείμενο του Αντώνη, προβληματίστηκα πολύ για το αν έπρεπε να απαντήσω ή όχι, γι' αυτό και άργησα τόσο πολύ. Τελικά αποφάσισα, ότι ο χρόνος που ξόδεψε ο Αντώνης για να το γράψει όπως κι αυτός που ανάλωσα εγώ για να το διαβάσω, με υποχρεώνουν να εκθέσω την άποψή μου, ακόμη και με κίνδυνο να παρεξηγηθώ.
Καθώς διάβαζα λοιπόν το κείμενο αισθάνθηκα ως άλλος Οδυσσέας, που επλάγχθει στις σκοτεινές θάλασσες της αβεβαιότητας προκειμένου να καταλήξει στην Ιθάκη. Ένας ατέρμων κυκλοτερής χορός με κάθε δυνατή παραλλαγή του "ίσως", του "εάν", του "ναι μεν αλλά" και του "εφόσον" που σε κάθε πρόταση ρουφούσε σαν τη Χάρυβδη το όποιο νόημα πήγαινε δειλά να σχηματιστεί στην αμέσως προηγούμενη.
Με τα πολλά έφτασα στο τέλος όπου με περίμενε μεγάλη απογοήτευση αντικρίζοντας την Ιθάκη καταπλακωμένη από το τελικό συμπέρασμα κατά τον συγγραφέα του κειμένου:
Αφού λοιπόν σε όλο το προηγούμενο κείμενο, το οποίο θα μπορούσε θαυμάσια να αποτελεί ανάπτυγμα της "αρχής της απροσδιοριστίας" του Heisenberg, ο συγγραφέας αναλύει με κάθε τρόπο το ότι είναι αδύνατον να είναι κανείς βέβαιος για το οτιδήποτε, συμπεραίνει ότι "εάν δεν είσαι σίγουρος, είναι καλύτερα να μην απαντάς και να μην αγγίζεις τίποτα"
Συνεπώς, εάν αυτά ισχύουν τότε κανείς δε θα 'πρεπε να γράφει τίποτα, ούτε να αγγίζει καν το πληκτρολόγιο!!!
Είναι πραγματικά λυπηρό, ένα τόσο μεγάλο και πλούσιο λεκτικά κείμενο ενός αναμφισβήτητα ταλαντούχου συγγραφέα, να καταβροχθίζει νοηματικά τον εαυτό του ως ο ουροβόρος όφις και να καταλήγει τελικά σε ένα προφανώς άτοπο συμπέρασμα, αφήνοντας τους αναγνώστες του γυμνούς στην παγωμένη αγκαλιά του απόλυτου μηδενός.
Αγαπητέ Αντώνη, το ζητούμενο σε έναν διάλογο, είναι η ανταλλαγή απόψεων κι αν δεν μπορούμε να αγγίζουμε τίποτα και πρέπει να τα κρατάμε όλα για τον εαυτό μας, τότε δεν έχει κανείς από μας λόγο ύπαρξης σε ένα φόρουμ και κάθε συζήτηση θα πρέπει να πάψει.
Και σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, κατά την περιπλάνησή μου μέσα στο κείμενο, συνάντησα την παρακάτω άποψη να επιπλέει αδέσποτη σαν το παγόβουνο που βύθισε τον Τιτανικό:
Αυτός λοιπόν του οποίου η γραφή, είναι πολυεπίπεδη, είναι εκ των προτέρων ύποπτος προσβλητικών ή μη υπονοούμενων ακόμα κι όταν αυτά δεν είναι εμφανή. Η πολυεπίπεδη γραφή ισοδυναμεί με επίδειξη ευφυΐας και δεν μπορεί συνεχώς να αθωώνεται. Όποιος λοιπόν δεν διαθέτει το θείο χάρισμα του επίπεδου μονότονου και μονοσήμαντου λόγου, θα πρέπει πάραυτα να καταδικάζεται και μάλιστα χωρίς αποδείξεις.
Το παραπάνω μου θυμίζει ένα κλασικό ανέκδοτο που κυκλοφόρησε κατά τη διακυβέρνηση του Στάλιν στη Σοβιετική Ένωση:
"-Γιατί οι Σοβιετικοί στρατιώτες πηγαίνουν πάντοτε ανά τρεις;
-Διότι ο ένας γνωρίζει τη γραφή, ο δεύτερος την ανάγνωση και ο τρίτος είναι βαλτός να παρακολουθεί αυτούς τους δύο ύποπτους και επικίνδυνους κουλτουριάρηδες".
Ελπίζω αγαπητέ, να συνειδητοποιείς τις πολιτικώς επικίνδυνες ατραπούς στις οποίες σε οδηγεί η σκέψη σου.
Φίλε Αντώνη, σου ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη εάν σε στεναχώρησα ή σου έγινα δυσάρεστος. Η κριτική μου δεν είναι όχημα χλευασμού ή απαξίωσης. Αντίθετα αποτελεί ένδειξη ενδιαφέροντος, σεβασμού και εκτίμησης, προς έναν καθ' όλα αξιόλογο συνομιλητή. Ελπίζω αν και σκληρή, να αποβεί εποικοδομητική. Άλλωστε σκληρή κριτική κάνουμε μόνο σε αυτούς που θεωρούμε ότι το αξίζουν. Επειδή τέλος, δεν είναι αυτό το πρώτο σου κείμενο που διαβάζω, προσδοκώ ως αναγνώστης σου, στο μέλλον τα κείμενά σου να είναι πιο σαφή και κυρίως να προσεγγίζουν μια συγκεκριμένη άποψη. Γνωρίζω ότι το να είσαι σαφής και το να υποστηρίζεις συγκεκριμένη άποψη είναι ο δύσκολος δρόμος, όμως όπως είπε και ο Ιησούς: "Να εισέρχεστε από τη στενή πύλη επειδή πλατιά είναι η πύλη, και ευρύχωρος ο δρόμος που οδηγεί στην απώλεια, και πολλοί είναι αυτοί που μπαίνουν μέσα σ' αυτή".
Με εκτίμηση,
Χάος
Υ.γ. Ειλικρινά στεναχωρήθηκα όταν είδα τον αγαπητό Buggs να τρέχει πρωινιάτικα να απολογηθεί για κάτι για το οποίο κανένας λούστης δε θα μπορούσε να τον κατηγορήσει. Αφού ρε Buggs το έγραφα ξεκάθαρα πως έκανα πλάκα! Τι άλλο θα πρέπει να κάνω για να καταλάβεις ότι αστειεύομαι;
Καθώς διάβαζα λοιπόν το κείμενο αισθάνθηκα ως άλλος Οδυσσέας, που επλάγχθει στις σκοτεινές θάλασσες της αβεβαιότητας προκειμένου να καταλήξει στην Ιθάκη. Ένας ατέρμων κυκλοτερής χορός με κάθε δυνατή παραλλαγή του "ίσως", του "εάν", του "ναι μεν αλλά" και του "εφόσον" που σε κάθε πρόταση ρουφούσε σαν τη Χάρυβδη το όποιο νόημα πήγαινε δειλά να σχηματιστεί στην αμέσως προηγούμενη.
Με τα πολλά έφτασα στο τέλος όπου με περίμενε μεγάλη απογοήτευση αντικρίζοντας την Ιθάκη καταπλακωμένη από το τελικό συμπέρασμα κατά τον συγγραφέα του κειμένου:
τελικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αν δεν είσαι σίγουρος τότε είναι καλύτερα να μην απαντάς και να μην αγγίζεις τίποτα ιδιαίτερα όταν οι ζέστες έχουν σφίξει για τα καλά.
Αφού λοιπόν σε όλο το προηγούμενο κείμενο, το οποίο θα μπορούσε θαυμάσια να αποτελεί ανάπτυγμα της "αρχής της απροσδιοριστίας" του Heisenberg, ο συγγραφέας αναλύει με κάθε τρόπο το ότι είναι αδύνατον να είναι κανείς βέβαιος για το οτιδήποτε, συμπεραίνει ότι "εάν δεν είσαι σίγουρος, είναι καλύτερα να μην απαντάς και να μην αγγίζεις τίποτα"
Συνεπώς, εάν αυτά ισχύουν τότε κανείς δε θα 'πρεπε να γράφει τίποτα, ούτε να αγγίζει καν το πληκτρολόγιο!!!
Είναι πραγματικά λυπηρό, ένα τόσο μεγάλο και πλούσιο λεκτικά κείμενο ενός αναμφισβήτητα ταλαντούχου συγγραφέα, να καταβροχθίζει νοηματικά τον εαυτό του ως ο ουροβόρος όφις και να καταλήγει τελικά σε ένα προφανώς άτοπο συμπέρασμα, αφήνοντας τους αναγνώστες του γυμνούς στην παγωμένη αγκαλιά του απόλυτου μηδενός.
Αγαπητέ Αντώνη, το ζητούμενο σε έναν διάλογο, είναι η ανταλλαγή απόψεων κι αν δεν μπορούμε να αγγίζουμε τίποτα και πρέπει να τα κρατάμε όλα για τον εαυτό μας, τότε δεν έχει κανείς από μας λόγο ύπαρξης σε ένα φόρουμ και κάθε συζήτηση θα πρέπει να πάψει.
Και σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, κατά την περιπλάνησή μου μέσα στο κείμενο, συνάντησα την παρακάτω άποψη να επιπλέει αδέσποτη σαν το παγόβουνο που βύθισε τον Τιτανικό:
Το πόσο ηθελημένο ή αθέλητο μπορεί να είναι ένα οποιοδήποτε υπονοούμενο –προσβλητικό ή μη - δεν είναι εμφανές πάντα. Εάν κάποιο άτομο παίζει παιχνίδια πάνω σʼ αυτή τη λογική θέλοντας ίσως να κάνει επίδειξη ευφυΐας και αρέσκεται συνεχώς σε διατυπώσεις με πολυεπίπεδες αναγνώσεις και ενίοτε με ύποπτα υπονοούμενα που άλλοτε είναι εμφανή, άλλοτε όχι ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, τότε δεν γίνεται να αθωώνεται συνεχώς λόγω ασάφειας και έλλειψης αποδείξεων. Μοιραία κάποτε θα συναντήσει την επιφυλακτική στάση των άλλων οι οποίοι δεν θα έχουν και άδικο.
Αυτός λοιπόν του οποίου η γραφή, είναι πολυεπίπεδη, είναι εκ των προτέρων ύποπτος προσβλητικών ή μη υπονοούμενων ακόμα κι όταν αυτά δεν είναι εμφανή. Η πολυεπίπεδη γραφή ισοδυναμεί με επίδειξη ευφυΐας και δεν μπορεί συνεχώς να αθωώνεται. Όποιος λοιπόν δεν διαθέτει το θείο χάρισμα του επίπεδου μονότονου και μονοσήμαντου λόγου, θα πρέπει πάραυτα να καταδικάζεται και μάλιστα χωρίς αποδείξεις.
Το παραπάνω μου θυμίζει ένα κλασικό ανέκδοτο που κυκλοφόρησε κατά τη διακυβέρνηση του Στάλιν στη Σοβιετική Ένωση:
"-Γιατί οι Σοβιετικοί στρατιώτες πηγαίνουν πάντοτε ανά τρεις;
-Διότι ο ένας γνωρίζει τη γραφή, ο δεύτερος την ανάγνωση και ο τρίτος είναι βαλτός να παρακολουθεί αυτούς τους δύο ύποπτους και επικίνδυνους κουλτουριάρηδες".
Ελπίζω αγαπητέ, να συνειδητοποιείς τις πολιτικώς επικίνδυνες ατραπούς στις οποίες σε οδηγεί η σκέψη σου.
Φίλε Αντώνη, σου ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη εάν σε στεναχώρησα ή σου έγινα δυσάρεστος. Η κριτική μου δεν είναι όχημα χλευασμού ή απαξίωσης. Αντίθετα αποτελεί ένδειξη ενδιαφέροντος, σεβασμού και εκτίμησης, προς έναν καθ' όλα αξιόλογο συνομιλητή. Ελπίζω αν και σκληρή, να αποβεί εποικοδομητική. Άλλωστε σκληρή κριτική κάνουμε μόνο σε αυτούς που θεωρούμε ότι το αξίζουν. Επειδή τέλος, δεν είναι αυτό το πρώτο σου κείμενο που διαβάζω, προσδοκώ ως αναγνώστης σου, στο μέλλον τα κείμενά σου να είναι πιο σαφή και κυρίως να προσεγγίζουν μια συγκεκριμένη άποψη. Γνωρίζω ότι το να είσαι σαφής και το να υποστηρίζεις συγκεκριμένη άποψη είναι ο δύσκολος δρόμος, όμως όπως είπε και ο Ιησούς: "Να εισέρχεστε από τη στενή πύλη επειδή πλατιά είναι η πύλη, και ευρύχωρος ο δρόμος που οδηγεί στην απώλεια, και πολλοί είναι αυτοί που μπαίνουν μέσα σ' αυτή".
Με εκτίμηση,
Χάος
Υ.γ. Ειλικρινά στεναχωρήθηκα όταν είδα τον αγαπητό Buggs να τρέχει πρωινιάτικα να απολογηθεί για κάτι για το οποίο κανένας λούστης δε θα μπορούσε να τον κατηγορήσει. Αφού ρε Buggs το έγραφα ξεκάθαρα πως έκανα πλάκα! Τι άλλο θα πρέπει να κάνω για να καταλάβεις ότι αστειεύομαι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
27-08-08
02:19
Για το θέμα του τελευταίου "μ@λ@κ@" έχω να παρατηρήσω το εξής:
Ο κος Δήμου πριν προσπαθήσει να προσεγγίσει τον κατά πάγια άποψή του μ@λ@κ@ Έλληνα, μιλώντας του στη γλώσσα του, (κάπως όπως ο Χριστόδουλος με το "Σας πάω"), διευκρίνισε ότι θεωρούμε συνήθως το συνομιλητή αναξιόπιστο με βάση τη γνώμη που έχουμε εμείς γι' αυτόν. Στην πραγματικότητα ο τελευταίος μ@λ@κ@ς δεν υπάρχει, πλην κινδυνεύουμε να προσεγγίσουμε εμείς τη θέση του κάθε φορά που θεωρούμε ότι ο συνομιλητής μας είναι ακριβώς αυτό.
Αναφερόμενος στην άποψη του Buggs, θα ήθελα να πω πως το να αρχίζεις έναν διάλογο πιστεύοντας ότι ο συνομιλητής σου είναι εκ των προτέρων ανειλικρινής και μάλιστα ότι εσύ κατέχεις τη μαγική συνταγή για να μαντέψεις τις προθέσεις του, μόνο σε διάλογο δεν καταλήγει. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, κανείς δεν μπορεί να αποδείξει τίποτα για τον πολύ απλό λόγο, ότι όσες αποδείξεις κι αν εμφανίσει, ο προκατειλημμένος αδυνατεί να τις δεχτεί.
Αυτό που μου έκανε όμως μεγαλύτερη εντύπωση από την παραπάνω ενδιαφέρουσα άποψη του Buggs, είναι πως ενώ από τη μια πλευρά, μας λέει ότι κανείς δε μπορεί να αποδείξει την προσβολή, από την άλλη ισχυρίζεται ότι μπορούν στα σίγουρα να αποδεικνύονται οι προθέσεις.
Θα συμφωνήσω ωστόσο, ότι πράγματι κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει με ευκολία τα όρια ενός έντονου αλλά γόνιμου διαλόγου, από έναν καυγά. Κι αυτό αποτελεί συνεχή αιτία τριβών μέσα στο στέκι.
Θα συμφωνήσω επίσης ότι τα γραπτά του κου Δήμου, δίνουν πολύ συχνά την εντύπωση ενός ανθρώπου που κοιτάει τη ζωή μες απ' τις γρίλιες του σκονισμένου γραφείου του.
Θα παρατηρήσω όμως, ότι τουλάχιστον αυτός, μέσα στην αστική του νιρβάνα έχει την ελευθεριότητα να χρησιμοποιεί τη λέξη "μαλάκας" χωρίς πιπέρι στο στόμα, ενώ εμείς εδώ δεν την έχουμε. Οπότε μην τον υποτιμάμε τον κο Δήμου, ούτε να τον κατηγορούμε αβασάνιστα για αστική νοοτροπία, πριν κοιτάξουμε όλοι καλύτερα το πρόσωπό μας στον καθρέφτη.
Υ.γ. Αν κατάλαβα καλά το επιχείρημα, αν ο Buggs δε μου απαντήσει θα σημαίνει ότι θεωρεί το ποστ μου βλακεία. Αν πάλι μου απαντήσει μπορώ να το εκλάβω ότι πάλι θεωρεί το ποστ μου βλακεία αλλά και ότι ο ίδιος είναι βλάκας που μου απαντάει. Ρε μήπως πρέπει να αρχίσω από τώρα τις αναφορές; Δε μας τα λες καλά ρε Buggs.
(Καλά ντε, μη βαράτε, πλάκα κάνω)
Ο κος Δήμου πριν προσπαθήσει να προσεγγίσει τον κατά πάγια άποψή του μ@λ@κ@ Έλληνα, μιλώντας του στη γλώσσα του, (κάπως όπως ο Χριστόδουλος με το "Σας πάω"), διευκρίνισε ότι θεωρούμε συνήθως το συνομιλητή αναξιόπιστο με βάση τη γνώμη που έχουμε εμείς γι' αυτόν. Στην πραγματικότητα ο τελευταίος μ@λ@κ@ς δεν υπάρχει, πλην κινδυνεύουμε να προσεγγίσουμε εμείς τη θέση του κάθε φορά που θεωρούμε ότι ο συνομιλητής μας είναι ακριβώς αυτό.
Αναφερόμενος στην άποψη του Buggs, θα ήθελα να πω πως το να αρχίζεις έναν διάλογο πιστεύοντας ότι ο συνομιλητής σου είναι εκ των προτέρων ανειλικρινής και μάλιστα ότι εσύ κατέχεις τη μαγική συνταγή για να μαντέψεις τις προθέσεις του, μόνο σε διάλογο δεν καταλήγει. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, κανείς δεν μπορεί να αποδείξει τίποτα για τον πολύ απλό λόγο, ότι όσες αποδείξεις κι αν εμφανίσει, ο προκατειλημμένος αδυνατεί να τις δεχτεί.
Αυτό που μου έκανε όμως μεγαλύτερη εντύπωση από την παραπάνω ενδιαφέρουσα άποψη του Buggs, είναι πως ενώ από τη μια πλευρά, μας λέει ότι κανείς δε μπορεί να αποδείξει την προσβολή, από την άλλη ισχυρίζεται ότι μπορούν στα σίγουρα να αποδεικνύονται οι προθέσεις.
Θα συμφωνήσω ωστόσο, ότι πράγματι κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει με ευκολία τα όρια ενός έντονου αλλά γόνιμου διαλόγου, από έναν καυγά. Κι αυτό αποτελεί συνεχή αιτία τριβών μέσα στο στέκι.
Θα συμφωνήσω επίσης ότι τα γραπτά του κου Δήμου, δίνουν πολύ συχνά την εντύπωση ενός ανθρώπου που κοιτάει τη ζωή μες απ' τις γρίλιες του σκονισμένου γραφείου του.
Θα παρατηρήσω όμως, ότι τουλάχιστον αυτός, μέσα στην αστική του νιρβάνα έχει την ελευθεριότητα να χρησιμοποιεί τη λέξη "μαλάκας" χωρίς πιπέρι στο στόμα, ενώ εμείς εδώ δεν την έχουμε. Οπότε μην τον υποτιμάμε τον κο Δήμου, ούτε να τον κατηγορούμε αβασάνιστα για αστική νοοτροπία, πριν κοιτάξουμε όλοι καλύτερα το πρόσωπό μας στον καθρέφτη.
Υ.γ. Αν κατάλαβα καλά το επιχείρημα, αν ο Buggs δε μου απαντήσει θα σημαίνει ότι θεωρεί το ποστ μου βλακεία. Αν πάλι μου απαντήσει μπορώ να το εκλάβω ότι πάλι θεωρεί το ποστ μου βλακεία αλλά και ότι ο ίδιος είναι βλάκας που μου απαντάει. Ρε μήπως πρέπει να αρχίσω από τώρα τις αναφορές; Δε μας τα λες καλά ρε Buggs.
(Καλά ντε, μη βαράτε, πλάκα κάνω)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.