27-09-08
05:45
Οι συγκρίσεις που κάνεις είναι άκυρες και μου φαίνεται πως κάνεις αυτό που παραπάνω "κατέκρινες". Γενικεύεις και προσπαθείς να αποδείξεις πως οι ομοφυλόφιλοι δεν κατέχουν την αίσθηση του ωραίου και την τέχνη με την πρόφαση ότι στο topic γίνεται προσπάθεια να αποδειχτεί πως η τέχνη ανήκει εξ ολοκλήρου στην εν λόγω ομάδα ατόμων.
-petros
Ακριβώς Πέτρο. Η τέχνη δεν ανήκει σε μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων όπως και ο πόνος που είναι μια μεγάλη πηγή έμπνευσης της. όσα έγραψα στο προηγούμενο μύνημά μου, ήταν μόνο επειδή εξοργίζομαι όταν παρουσιάζουν τους ομοφυλλόφυλους ώς ομάδα ανθρώπων που υποφέρει ενώ όλοι εμείς, που δεν είμαστε ομοφυλόφυλοι "γλεντάμε". Να σου πώ ποιά κατηγορία ανθρώπων (με κρητήριο τις ερωτικές επιλογές) πραγματικά υποφέρει στην κοινωνία μας; η μόνη γυναίκα. Και κανείς δεν ασχολείται μ'αυτήν. Για το πώς προσπαθεί να επιβιώσει μόνη στη ζούγκλα, να γίνει μητέρα χωρίς υποστήριξη και να αναθρέψει ένα παιδί χωρίς την παρουσία, χωρίς την ζεστασιά ενός άντρα. Και μετά όλους αυτούς τους ξένους, τους πακιστανούς που πεινάνε, και το βράδυ κάνοντας τη βόλτα μου στην ομόνοια, παρατήρώ πώς ψάχνουν ένα βλέμμα αγάπης και ένα χαμόγελο. Αυτοί που δεν έχουν τον έρωτα υπφέρουν, Πέτρο, όχι αυτοί που τον έχουν και τον καταρήζονται κιόλας.. δεν λέω παραπάνω διότι θα κλεισουν και αυτό το τοπικ και δεν θέλω. Σ'ευχαριστώ πάντως διότι διάβασες με καλή διάθεση τις απόψεις μου. Καλή σου μέρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
26-09-08
23:44
Διάβασα τρελά πράγματα σε μερικές απαντήσεις. Πώς μπορεί κανείς να πιστεύει ότι ο ομοφιλόφυλος γνωρίζει καλύτερα από άλλες κατηγορίες ανθρώπων τον έρωτα, την αισθητική και την τέχνη; Και οι τόσοι υπέροχοι καλλιτέχνες που δεν ήταν ομοφυλλόφιλοι; Δηλαδή ένας άντρας που λατρεύει τις γυναίκες δεν είναι ικανός να αισθανθεί πάθος και τρελός από έρωτα να γράψει μεγάλα ποιήματα, να ζωγραφίσει αριστουργήματα και να γράψει θεόπνευστη μουσική; Μα τι λέτε! Η λίστα των καλλιτεχνών που δεν ήταν ομοφυλλόφυλοι δεν χωράει σε κανένα μπλογκ. Και το πάθος τους ξεπερνά τα όρια. Δεν ξέρω ούτε καν ποιό παράδειγμα να αναφέρω. Ας πούμε Μποντλέρ εναντίων Βερλαιν. Λιγότερο πάθος; Η τέχνη και όσα μεσα στον άνθρωπο τον σπρώχνουν να την ασκεί, δεν έχουν απολύτως καμιά σχέση με τις ερωτικές του προτιμήσεις. Η τέχνη είναι ανθρώπινη και δεν είναι διαφορετική από ράτσα σε ράτσα, κουλτούρα η γούστα κλπ. Εκτος αν κάποιος από σας πιστεύει ότι υπάρχουν βαθιές βιολογικές διαφορές ανάμεσα σε ομοφυλόφυλους και υπόλοιπη ανθρωπότητα. όλα αυτά μου φαίνονται ρατσισμός...
Μια φορά, από απλή περιεργεια, μελέτησα τις διαφορές ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους χορευτές μπαλέτου και ετεροφυλόφιλους. Το μπαλέτο έιναι από τις τέχνες που θεωρούνται ομοφυλόφυλες, αλλά δεν είναι παρά άλλη μια ψευτικη γενίκευση. Οι μεγαλύτεροι μπαλερινοι σήμερα είναι έτερο. Καντε και σεις τη σύγκριση. Πάρτε τον Ρομπέρτο Μπόλε και τον Ιρεκ Μουχαμέντοφ. Ο τρόπος που αγκαλιάζουν την παρτνέρ τους, ο τρόπος που εκφράζουν το βάθος της ψυχής τους. ο πρώτος έιναι νάρκισσος και η σκηνική του παρουσία είναι επιφανειακή. Δεν αγγίζει την ψυχή του θεατή. Το αντίθετο ο δεύτερος, και μάλιστα είναι αξεπέραστο το πάθος με το οποίο εκφράζει την φύση των ηρώων (ανδρών) που υποδύεται. Ο αληθινός καλλιτέχνης πρέπει να είναι ένας πλήρης άνθρωπος και πρέπει να έχει απόύτη επαφή με το πνέυμα της ανθρωπότητας. Ενας καλλιτέχνης που πριν από άνθρωπος αισθάνεται ομοφυλλόφυλος, δεν μπορεί να συγκινήσει παρά ομοφυλόφιλους, αλλά κανείς άλλος δεν θα μπορεσει να καθρεφτιστεί στα έργα του. Τα έργα του Οσκαρ Γουαιλντ δεν γραφουν για κανεναν ομοφυλλοφιλο, διοτι ο ίδιος πριν απο ομοφυλλόφιλος αισθάνονταν ένας άνθρωπος και έγραφε για όλους. Το ίδιο όλοι οι υπόλοιποι καλλιτέχνες, που κοσμούν τις λίστες που οι διάφοροι ομοφυλλόφυλοι γράφουν για να διδάξουν στον κόσμο πόσο αξίζουν. Μα η κίνησή τους αυτή είναι μια ακόμα ενδειξη περιφρόνησης του υπόλοιπου κόσμου. Τι θέλουν να αποδείξουν; ότι η τέχνη είναι δικό τους προνόμιο; Γιατί επιμένουν να πιστεύουν ότι είναι μια ράτσα υψηλοτερη και ικανότερη από τους υπόλοιπους ανθρώπους; δεν κάνουν παρά μια ψευτικη και γελοία προπαγάνδα. Δεν είναι αλήθεια.
Αν όμως θέλουμε να σχολιάσουμε την τέχνη των ομοφυλλόφιλων, παρατηρώντας τα έργα τους στις πασαρέλες της μόδας και στη σκηνογραφία των θεάτρων, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Η εμφάνιση, το έξαλο και πομπώδες, συχνά στα όρια του καλού γουστου, και πάιζοντας με το σκάνδαλο (σκηνοθεσίες στον χώρο της όπερας) αντί για βαθιά απεικόνηση της ανθρώπινης ψυχής και σεβασμό για τους δραματουργούς (στην περίπτωση των σκηνοθετών). Όσο για τα έξαλα και πανάκριβα που σχεδιάζουν οι σχεδιαστές μόδας, εγώ δεν μπορώ να το θεωρήσω ούτε καν τέχνη. Πενια τέχναις κατεργάζεται. Αλλά το κόστος της μόδας των γκει, στα δικά μου μάτια φαίνεται σαν κοιροϊδία της φτώχιας του κόσμου. Γιαυτό σας παρακαλώ, μην μιλάτε για λίστες ομοφυλλόφιλων που αποδεικνύουν οτι η τέχνη είναι ομοφυλλόφιλη, διότι είναι εξοργιστικό!
Μια φορά, από απλή περιεργεια, μελέτησα τις διαφορές ανάμεσα σε ομοφυλόφιλους χορευτές μπαλέτου και ετεροφυλόφιλους. Το μπαλέτο έιναι από τις τέχνες που θεωρούνται ομοφυλόφυλες, αλλά δεν είναι παρά άλλη μια ψευτικη γενίκευση. Οι μεγαλύτεροι μπαλερινοι σήμερα είναι έτερο. Καντε και σεις τη σύγκριση. Πάρτε τον Ρομπέρτο Μπόλε και τον Ιρεκ Μουχαμέντοφ. Ο τρόπος που αγκαλιάζουν την παρτνέρ τους, ο τρόπος που εκφράζουν το βάθος της ψυχής τους. ο πρώτος έιναι νάρκισσος και η σκηνική του παρουσία είναι επιφανειακή. Δεν αγγίζει την ψυχή του θεατή. Το αντίθετο ο δεύτερος, και μάλιστα είναι αξεπέραστο το πάθος με το οποίο εκφράζει την φύση των ηρώων (ανδρών) που υποδύεται. Ο αληθινός καλλιτέχνης πρέπει να είναι ένας πλήρης άνθρωπος και πρέπει να έχει απόύτη επαφή με το πνέυμα της ανθρωπότητας. Ενας καλλιτέχνης που πριν από άνθρωπος αισθάνεται ομοφυλλόφυλος, δεν μπορεί να συγκινήσει παρά ομοφυλόφιλους, αλλά κανείς άλλος δεν θα μπορεσει να καθρεφτιστεί στα έργα του. Τα έργα του Οσκαρ Γουαιλντ δεν γραφουν για κανεναν ομοφυλλοφιλο, διοτι ο ίδιος πριν απο ομοφυλλόφιλος αισθάνονταν ένας άνθρωπος και έγραφε για όλους. Το ίδιο όλοι οι υπόλοιποι καλλιτέχνες, που κοσμούν τις λίστες που οι διάφοροι ομοφυλλόφυλοι γράφουν για να διδάξουν στον κόσμο πόσο αξίζουν. Μα η κίνησή τους αυτή είναι μια ακόμα ενδειξη περιφρόνησης του υπόλοιπου κόσμου. Τι θέλουν να αποδείξουν; ότι η τέχνη είναι δικό τους προνόμιο; Γιατί επιμένουν να πιστεύουν ότι είναι μια ράτσα υψηλοτερη και ικανότερη από τους υπόλοιπους ανθρώπους; δεν κάνουν παρά μια ψευτικη και γελοία προπαγάνδα. Δεν είναι αλήθεια.
Αν όμως θέλουμε να σχολιάσουμε την τέχνη των ομοφυλλόφιλων, παρατηρώντας τα έργα τους στις πασαρέλες της μόδας και στη σκηνογραφία των θεάτρων, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Η εμφάνιση, το έξαλο και πομπώδες, συχνά στα όρια του καλού γουστου, και πάιζοντας με το σκάνδαλο (σκηνοθεσίες στον χώρο της όπερας) αντί για βαθιά απεικόνηση της ανθρώπινης ψυχής και σεβασμό για τους δραματουργούς (στην περίπτωση των σκηνοθετών). Όσο για τα έξαλα και πανάκριβα που σχεδιάζουν οι σχεδιαστές μόδας, εγώ δεν μπορώ να το θεωρήσω ούτε καν τέχνη. Πενια τέχναις κατεργάζεται. Αλλά το κόστος της μόδας των γκει, στα δικά μου μάτια φαίνεται σαν κοιροϊδία της φτώχιας του κόσμου. Γιαυτό σας παρακαλώ, μην μιλάτε για λίστες ομοφυλλόφιλων που αποδεικνύουν οτι η τέχνη είναι ομοφυλλόφιλη, διότι είναι εξοργιστικό!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.