kalypso
Περιβόητο μέλος
Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
06-10-08
19:35
Λοιπόν, όσον αφορά τον ξάδελφό μου, τον είχαν πάει στο Παίδων να κάνει εξετάσεις επειδή προέκυψε ένα άλλο πρόβλημα με την υγεία του, μάλλον ψυχολογικής φύσεως και από εκεί άρχισαν να το ψάχνουν το πράγμα. Οι γονείς του δεν είναι άνθρωποι με πολλή κατανόηση, καθότι δουλεύουν συνέχεια και πάντα έκαναν όλα τα χατήρια στο μικρό για να "τους αφήνει ήσυχους". Φανταστείτε ότι από 5 χρονών έχει στο δωμάτιό ό,τι έχω εγώ τώρα που κοντεύω τα 20 και ακόμα περισσότερα! Κανείς δεν καθόταν να ασχοληθεί μαζί του και όποτε τον παίρναμε εμείς στο σπίτι και βλέπαμε πχ ένα παιδικό τρελαινόταν από τη χαρά του...
Μάριέ μου, είναι σίγουρο ότι το πράγμα έχει αρχίσει από το σπίτι και μάλιστα από πολύ νωρίς. Τον μικρό τον κρατούσε ο παππούς μας για πάνω από 7-8 χρόνια, όσο ήταν οι γονείς του στις δουλειές τους- από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα δηλαδή. Ακριβώς επειδή ο παππούς είχε ζήσει την Κατοχή, προφανώς πέρασε και αυτός στον μικρό κάποιες από όλες αυτές τις αντιλήψεις της γενιάς εκείνης σχετικά με το φαγητό.
Οπότε τα προβλήματα μέχρι εδώ είναι τα εξής: γονείς που έλειπαν όλη μέρα από το σπίτι και ένας παππούς ο οποίος προσπαθώντας να κάνει το καλύτερο για το εγγόνι του, χωρίς να το συνειδητοποιεί του έκανε κακό. Και εδώ έρχεται και κολλάει και το παράδειγμα της fieldas με το παιδάκι και τον παππού που είχε δει εκείνη.
Γενικά πιστεύω πως το φαγητό έχει καταλήξει να είναι ένα είδος επιβράβευσης ή και σε μερικές περιπτώσεις ένας τρόπος να ξεφύγεις από την πραγματικότητα- έχεις την ψευδαίσθηση ότι σε βοηθάει, ότι το χρειάζεσαι για να νιώσεις καλύτερα...
Εγώ πχ. θα έλεγα σε ένα παιδάκι, αν είσαι καλός και μαζέψεις τα παιχνίδια σου θα σου πάρω μία σοκολάτα- μα πώς ξέρω αν έτσι δεν του κάνω κακό; Στο τέλος δεν θα μπορούσε να πιστέψει ότι ο λόγος και το κίνητρο για να μαζέψει το δωμάτιό του είναι αποκλειστικά και μόνο η σοκολάτα- δηλαδή το φαγητό;
Μάριέ μου, είναι σίγουρο ότι το πράγμα έχει αρχίσει από το σπίτι και μάλιστα από πολύ νωρίς. Τον μικρό τον κρατούσε ο παππούς μας για πάνω από 7-8 χρόνια, όσο ήταν οι γονείς του στις δουλειές τους- από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα δηλαδή. Ακριβώς επειδή ο παππούς είχε ζήσει την Κατοχή, προφανώς πέρασε και αυτός στον μικρό κάποιες από όλες αυτές τις αντιλήψεις της γενιάς εκείνης σχετικά με το φαγητό.
Οπότε τα προβλήματα μέχρι εδώ είναι τα εξής: γονείς που έλειπαν όλη μέρα από το σπίτι και ένας παππούς ο οποίος προσπαθώντας να κάνει το καλύτερο για το εγγόνι του, χωρίς να το συνειδητοποιεί του έκανε κακό. Και εδώ έρχεται και κολλάει και το παράδειγμα της fieldas με το παιδάκι και τον παππού που είχε δει εκείνη.
Γενικά πιστεύω πως το φαγητό έχει καταλήξει να είναι ένα είδος επιβράβευσης ή και σε μερικές περιπτώσεις ένας τρόπος να ξεφύγεις από την πραγματικότητα- έχεις την ψευδαίσθηση ότι σε βοηθάει, ότι το χρειάζεσαι για να νιώσεις καλύτερα...
Εγώ πχ. θα έλεγα σε ένα παιδάκι, αν είσαι καλός και μαζέψεις τα παιχνίδια σου θα σου πάρω μία σοκολάτα- μα πώς ξέρω αν έτσι δεν του κάνω κακό; Στο τέλος δεν θα μπορούσε να πιστέψει ότι ο λόγος και το κίνητρο για να μαζέψει το δωμάτιό του είναι αποκλειστικά και μόνο η σοκολάτα- δηλαδή το φαγητό;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kalypso
Περιβόητο μέλος
Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
05-10-08
18:52
Ο συγκεκριμένος παίζει ποδόσφαιρο σε μία ομάδα και πηγαίνει πολλά από τα απογεύματα εκεί. Μα δεν είναι αρκετό...
Είχαν έρθει για φαγητό το μεσημέρι και είχε "ελεύθερη μέρα", δηλαδή μπορούσε να φάει ό,τι ήθελε. Ε, όχι απλά το παράκανε μα είδα μία απίστευτη λαιμαργία- δεν το είχε ανάγκη όλο αυτό το φαγητό! Και η μητέρα του συνέχεια του φώναζε να σταματήσει και τον μείωνε λέγοντας άσχημα πράγματα για το βάρος του. Όταν της είπα να σταματήσει, απλά έπνιξε ένα γελάκι.
Το γυρνάω συνέχεια στο μυαλό μου και δεν ξέρω καν αν υπάρχει λύση για το θέμα αυτό... Εδώ δεν υπάρχει καν υποστήριξη από τους γονείς!
Νομίζετε ότι το φαγητό είναι για όλα αυτά αυτά τα παιδιά μια παρηγοριά; Και αν είναι, πώς το αλλάζεις αυτό;
Είχαν έρθει για φαγητό το μεσημέρι και είχε "ελεύθερη μέρα", δηλαδή μπορούσε να φάει ό,τι ήθελε. Ε, όχι απλά το παράκανε μα είδα μία απίστευτη λαιμαργία- δεν το είχε ανάγκη όλο αυτό το φαγητό! Και η μητέρα του συνέχεια του φώναζε να σταματήσει και τον μείωνε λέγοντας άσχημα πράγματα για το βάρος του. Όταν της είπα να σταματήσει, απλά έπνιξε ένα γελάκι.
Το γυρνάω συνέχεια στο μυαλό μου και δεν ξέρω καν αν υπάρχει λύση για το θέμα αυτό... Εδώ δεν υπάρχει καν υποστήριξη από τους γονείς!
Νομίζετε ότι το φαγητό είναι για όλα αυτά αυτά τα παιδιά μια παρηγοριά; Και αν είναι, πώς το αλλάζεις αυτό;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kalypso
Περιβόητο μέλος
Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
05-10-08
18:11
Παίρνοντας αφορμή από ένα περιστατικό συγγενικού μου προσώπου, συγκεκριμένα του ξαδέλφου μου ο οποίος είναι 11 χρονών και ζυγίζει περίπου 60 κιλά, θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας πάνω σε αυτό το θέμα...
Έμαθα πρόσφατα πως ο ξάδελφός μου πήγε στο Παίδων και οι εκεί γιατροί του είπαν ότι πρέπει να κάνει δίαιτα επειγόντως επειδή το λίπος έχει αρχίσει να καλύπτει την καρδιά του (δεν ξέρω αν το λέω σωστά). Γνωρίζω πολύ καλά ότι η οικογένεια του μικρού ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό γι αυτό του το πρόβλημα, μα έμαθα πως στο σχολείο του υπάρχει εστιατόριο που πρσφέρει στα παιδάκια πατάτες τηγανιτές, πίτες, σουβλάκια και nuggets από τις 10 το πρωί. Όλα αυτά είναι απολύτως ανθυγιεινά για ένα παιδί που βρίσκεται πάνω στην ανάπτυξη... Εκτός αυτού, παιδάκια είναι και είναι φυσικό να παρασύρονται. Και αναρωτιέμαι- δεν γίνονται έλεγχοι στα σχολεία για τέτοια πράγματα; Δεν υπάρχει καμία μέριμνα; Όλοι αυτοί προτίθενται να θυσιάσουν τα πάντα στο βωμό του κέρδους;
Νομίζετε ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί όλο αυτό; Πώς μπορείς να πείσεις ένα παιδάκι να κάνει δίαιτα; Πώς του εξηγείς ότι κινδυνεύει πλέον η υγεία του;
Παραθέτω και ένα σχετικό άρθρο
Έμαθα πρόσφατα πως ο ξάδελφός μου πήγε στο Παίδων και οι εκεί γιατροί του είπαν ότι πρέπει να κάνει δίαιτα επειγόντως επειδή το λίπος έχει αρχίσει να καλύπτει την καρδιά του (δεν ξέρω αν το λέω σωστά). Γνωρίζω πολύ καλά ότι η οικογένεια του μικρού ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό γι αυτό του το πρόβλημα, μα έμαθα πως στο σχολείο του υπάρχει εστιατόριο που πρσφέρει στα παιδάκια πατάτες τηγανιτές, πίτες, σουβλάκια και nuggets από τις 10 το πρωί. Όλα αυτά είναι απολύτως ανθυγιεινά για ένα παιδί που βρίσκεται πάνω στην ανάπτυξη... Εκτός αυτού, παιδάκια είναι και είναι φυσικό να παρασύρονται. Και αναρωτιέμαι- δεν γίνονται έλεγχοι στα σχολεία για τέτοια πράγματα; Δεν υπάρχει καμία μέριμνα; Όλοι αυτοί προτίθενται να θυσιάσουν τα πάντα στο βωμό του κέρδους;
Νομίζετε ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί όλο αυτό; Πώς μπορείς να πείσεις ένα παιδάκι να κάνει δίαιτα; Πώς του εξηγείς ότι κινδυνεύει πλέον η υγεία του;
Παραθέτω και ένα σχετικό άρθρο
πς. Δεν ξέρω αν πρέπει να μπει στα κοινωνικά...Το πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις στο δυτικό κόσμο, όχι μόνο για τη σωματική υγεία των παιδιών, αλλά και για την ψυχική τους κατάσταση, καθώς, σύμφωνα με έρευνες, τα κορίτσια από την παιδική κιόλας ηλικία παρουσιάζουν χαμηλά επίπεδα αυτοεκτίμησης στις σχολικές και στις κοινωνικές τους δραστηριότητες εξαιτίας των περιττών κιλών. Το health.in.gr μίλησε για το ζήτημα αυτό με τον Ευθύμιο Καπάνταη, Ειδικό Παθολόγο-Διαβητολόγο.
health.in.gr: Είναι αλήθεια ότι ο αριθμός των λιποκυττάρων που αναπτύσσονται σε ορισμένες ηλικίες παίζει καθοριστικό ρόλο στο μετέπειτα βάρος του παιδιού;
Ε. Καπάνταης: Έχει βρεθεί ότι τα λιποκύτταρα στο σώμα μας δημιουργούνται σε τρεις φάσεις της ζωής μας: Η μία είναι η ενδομήτριος, ακόμα πριν γεννηθούμε, η δεύτερη είναι στον πρώτο χρόνο της ζωής και η τρίτη στην εφηβεία. Σε αυτές κυρίως τις φάσεις πολλαπλασιάζονται τα λιποκύτταρα. Παλαιότερα, θεωρούσαμε ότι δεν πολλαπλασιάζονταν σε άλλες φάσεις της ζωής μας, αλλά τώρα έχει βρεθεί ότι ένας αριθμός κυττάρων διαφορετικών ιστών διαφοροποιείται σε λιποκύτταρα. Είναι λοιπόν ιδιαίτερα κρίσιμες κάποιες ηλικίες διέγερσης της παραγωγής των λιποκυττάρων. Αρα ένα μωρό που η μητέρα του το ταΐζει, για να το κάνει υγιές και να αναπτυχθεί πιο γρήγορα, αποκτά πολλά λιποκύτταρα, με αποτέλεσμα να είναι παχύσαρκο και στην υπόλοιπη ζωή του. Το ίδιο συμβαίνει και στην εφηβεία, λόγω της ανάγκης ανάπτυξης του σώματος.
health.in.gr: Τι εννοούμε με τον όρο "κοινωνική παχυσαρκία";
Ε. Καπάνταης: Η κοινωνική παχυσαρκία είναι ένα φαινόμενο που απαντάται στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Στις μέρες μας ο χρόνος γυμναστικής είναι περιορισμένος και τα γεύματα είναι πρόχειρα, με πολλά λίπη και θερμίδες. Η χώρα μας βρίσκεται στο μεταβατικό στάδιο μεταξύ των αναπτυσσόμενων και των ανεπτυγμένων. Στις ανεπτυγμένες χώρες τα άτομα με υψηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο είναι αδύνατα. Αντίθετα, τα άτομα χαμηλού βιοτικού επιπέδου, εξορμούμενα από την επιθυμία τους να κορεστούν, καταλήγουν περισσότερο παχύσαρκα. Η αντίληψη ότι το υπερβάλλον βάρος συνδέεται με την υγεία έχει παλιές ρίζες. Στο Μεσαίωνα οι ανίατες ασθένειες λόγω χρόνιων λοιμώξεων ήταν πάρα πολλές. Τότε η χρόνια λοίμωξη επέφερε καχεξία, αδυνάτισμα και τελικά το θάνατο. Αρα κάποιος με καλό βάρος ήταν υγιής. Αυτή η αντίληψη, δυστυχώς, παρέμεινε μέχρι τις μέρες μας. Μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους το πρόβλημα έλαβε μεγαλύτερες διατάσεις και φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε ότι τα στρουμπουλά παιδιά είναι και υγιή.
health.in.gr: Τι στοιχεία υπάρχουν για την παιδική παχυσαρκία στην Ελλάδα;
Ε. Καπάνταης: Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία. Έχουν γίνει, βέβαια, κάποιες αποσπασματικές μελέτες σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες πληθυσμού, αλλά δεν έχουν προσφέρει απολύτως αξιόπιστα στοιχεία. Ένας από τους στόχους της Εταιρείας Παχυσαρκίας είναι να γίνει μια επιδημιολογική μελέτη. Κάποια ενδεικτικά στοιχεία μάς τοποθετούν στα μέσα ευρωπαϊκά επίπεδα. Βέβαια, σύμφωνα με μια μελέτη, είμαστε αρκετά υψηλότερα. Αυτό είναι αρκετά υποτιμητικό για τη χώρα μας, γιατί δεν μπορώ να δεχτώ ότι ως λαός είμαστε περισσότερο παχύσαρκοι από τους Γερμανούς. Βέβαια, το ανησυχητικό είναι ότι το ποσοστό παχυσαρκίας στα παιδιά αυξάνεται με μεγαλύτερη ταχύτητα από ό,τι στους ενήλικες. Έχουν πρόσφατα δημοσιευτεί πολλές μελέτες σύμφωνα με τις οποίες παιδιά ηλικίας έως τεσσάρων ετών που είναι παχύσαρκα παρουσιάζουν προβλήματα στην υγεία τους. Τέτοια προβλήματα είναι η αυξημένη αρτηριακή πίεση, καθώς και διαταραχές στο αίμα τους. Το αίμα αυτών των παιδιών πήζει πιο εύκολα, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι πιθανότητες να πάθει το παιδί κάποτε έμφραγμα. Αν κάποιος πάθει έμφραγμα στα 40 του, αυτό δεν σημαίνει ότι η παθολογική κατάσταση ξεκίνησε στα 39 του. Το πιθανότερο είναι ότι ξεκίνησε 20 έως 30 χρόνια νωρίτερα. Μία άλλη παράμετρος του προβλήματοςτης παχυσαρκίας είναι και τα ψυχολογικά προβλήματα που αναπτύσσονται στα μικρά παχύσαρκα παιδιά. Σκεφτείτε ότι τα παιδάκια δυσκολεύονται να τρέξουν και να παίξουν. Ο ρατσισμός των παιδιών είναι ιδιαίτερα σκληρός, γιατί πρέπει να επιβιώσουν και υστερούν πολύ σε σχέση με τα υπόλοιπα παιδιά. Στα σχολεία τα παχύσαρκα παιδιά, πολλές φορές, απομονώνονται από τα συνομήλικά τους, με αποτέλεσμα να κλείνονται στον εαυτό τους και να τρώνε. Με αυτό τον τρόπο, συντηρείται ο φαύλος κύκλος και καταλήγει στην εμφάνιση προβλημάτων προσωπικότητας, που μπορεί να οδηγήσουν μέχρι και σε ψυχιατρικά προβλήματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.