vendetta
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Thor αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 39 ετών, επαγγέλεται Ξεναγός και μας γράφει απο Νορβηγία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,275 μηνύματα.
05-10-08
20:05
Θα πω κι εγώ μία προσωπική εμπειρία πάνω σε αυτό το θέμα και συγκεκριμένα θα μιλήσω για μένα...
Μέχρι και τη δεύτερη τάξη στο λύκειο ήμουν υπέρβαρος... Χαρακτηριστικά είχα φτάσει στην αρχή της τρίτης λυκείου να ζυγίζω περίπου 115 κιλά... Το φταίξιμο ανήκε και σε εμένα αλλά και στους γονείς μου... Έτρωγα ασταμάτητα ό,τι μου άρεσε και σε μεγάλες ποσότητες... Αντιμετώπιζα φυσικά και κάποιου είδους ρατσισμό για το λόγο αυτό (...όχι το να μη με θέλει κάποιος στην παρέα αλλά κάποιους χαρακτηρισμούς...) ο οποίος παρόλο που δε μου άρεσε καθόλου δε με πτοούσε και ιδιαίτερα... Κοιτάζοντας πίσω λοιπόν καταλαβαίνω ότι δε με πτοούσε κάτι τέτοιο επειδή δεν είχα και την κατάλληλη ενημέρωση πάνω στο θέμα της παχυσαρκίας... Δε με είχε ενημερώσει κανείς για τις συνέπειές της... Στο σχολείο δε με είχε πιάσει ποτέ κάποιος καθηγητής ή ακόμα περισσότερο γυμναστής για να μου μιλήσει... Μόνο οι γονείς μου και άτομα του συγγενικού περιβάλλοντος μου έλεγαν ότι ίσως έχω στο μέλλον προβλήματα... Αυτό δεν είναι όμως ενημέρωση... Στην ηλικία των 15 περίπου άρχισα να καταλαβαίνω από μόνος μου ότι κάτι τέτοιο είναι επιβλαβές για μένα... Και πιο πολύ το κατάλαβα όταν υπήρχε πρόβλημα στο να βρω νούμερο για τα παντελόνια μου... Είχα φτάσει να χρειάζομαι κάποια στιγμή το νούμερο 48 ... Εκεί ξεκίνησε μία αρχική προσπάθεια με τη μητέρα μου να μαγειρεύει πιο υγιεινά και καθόλου γλυκά και μερικές εβδομάδες γυμναστήριο το καλοκαίρι... Στην τρίτη λυκείου λοιπόν και σκεπτόμενος το ότι κάπου θα πετύχω ως φοιτητής και θα γνωρίσω καινούργιο κόσμο έγινε μία ανατροπή... Με τη βοήθεια διαιτολόγου κατάφερα και έχασα σε μεγάλο διάστημα (...κοντά στους 6 μήνες νομίζω...) περίπου 40 κιλά... Καταλήγοντας θέλω να πω ότι χρειάζεται μεγάλη θέληση από το ίδιο το άτομο αλλά και πολύ καλές συμβουλές και ενημέρωση από το περιβάλλον του...
Μέχρι και τη δεύτερη τάξη στο λύκειο ήμουν υπέρβαρος... Χαρακτηριστικά είχα φτάσει στην αρχή της τρίτης λυκείου να ζυγίζω περίπου 115 κιλά... Το φταίξιμο ανήκε και σε εμένα αλλά και στους γονείς μου... Έτρωγα ασταμάτητα ό,τι μου άρεσε και σε μεγάλες ποσότητες... Αντιμετώπιζα φυσικά και κάποιου είδους ρατσισμό για το λόγο αυτό (...όχι το να μη με θέλει κάποιος στην παρέα αλλά κάποιους χαρακτηρισμούς...) ο οποίος παρόλο που δε μου άρεσε καθόλου δε με πτοούσε και ιδιαίτερα... Κοιτάζοντας πίσω λοιπόν καταλαβαίνω ότι δε με πτοούσε κάτι τέτοιο επειδή δεν είχα και την κατάλληλη ενημέρωση πάνω στο θέμα της παχυσαρκίας... Δε με είχε ενημερώσει κανείς για τις συνέπειές της... Στο σχολείο δε με είχε πιάσει ποτέ κάποιος καθηγητής ή ακόμα περισσότερο γυμναστής για να μου μιλήσει... Μόνο οι γονείς μου και άτομα του συγγενικού περιβάλλοντος μου έλεγαν ότι ίσως έχω στο μέλλον προβλήματα... Αυτό δεν είναι όμως ενημέρωση... Στην ηλικία των 15 περίπου άρχισα να καταλαβαίνω από μόνος μου ότι κάτι τέτοιο είναι επιβλαβές για μένα... Και πιο πολύ το κατάλαβα όταν υπήρχε πρόβλημα στο να βρω νούμερο για τα παντελόνια μου... Είχα φτάσει να χρειάζομαι κάποια στιγμή το νούμερο 48 ... Εκεί ξεκίνησε μία αρχική προσπάθεια με τη μητέρα μου να μαγειρεύει πιο υγιεινά και καθόλου γλυκά και μερικές εβδομάδες γυμναστήριο το καλοκαίρι... Στην τρίτη λυκείου λοιπόν και σκεπτόμενος το ότι κάπου θα πετύχω ως φοιτητής και θα γνωρίσω καινούργιο κόσμο έγινε μία ανατροπή... Με τη βοήθεια διαιτολόγου κατάφερα και έχασα σε μεγάλο διάστημα (...κοντά στους 6 μήνες νομίζω...) περίπου 40 κιλά... Καταλήγοντας θέλω να πω ότι χρειάζεται μεγάλη θέληση από το ίδιο το άτομο αλλά και πολύ καλές συμβουλές και ενημέρωση από το περιβάλλον του...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.