Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
14-10-08
13:17
Τη στιγμή της κρίσης όλα είναι μάταια.
Η στιγμή της κρίσης είναι το σημείο μηδέν
Δεν είναι αυτό το σημείο το οποίο σου δίνει ακριβώς αυτό το κάτι παραπάνω
Αλλά το μετά
Το πόσο θα κάτσει ο καθένας στο σημείο μηδέν εξαρτάται από διάφορους παράγοντες.
Μόρφωση, ευφυΐα, ισορροπία με τον εαυτό κι άλλα διάφορα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
14-10-08
08:46
μα το να αγαπούμε τη ζωή μετά από ένα χτύπημα και να σηκώνουμε κεφάλι, δεν είναι επίτευγμα?Διαφωνώ πάντως με την απολυτότητα της διάζευξης που περιέχεται στην ιδέα ότι όλα τα "κακά" στη ζωή μας αποτελούν ένα γρανάζι από το οποίο βγαίνουμε είτε θρυμματισμένοι είτε γυαλισμένοι. Δε λέω…όμορφο είναι να μας συγκινούν κάτι τέτοιες ιδέες, αλλά μερικές φορές δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις γραντζουνιές και τις πληγές. Ίσως το θέμα να είναι κατά πόσο μπορούμε να αγαπήσουμε τη ζωή μας και με αυτές...
Δεν είναι ένα καλό που βγήκε μέσα απ το κακό?
Το να ανακαλύπτεις την δύναμη που κρύβεται μέσα σου, δεν είναι κι αυτό ένα καλό?
Το να ορίζεις νέα πορεία γιατί η μέχρι τώρα βγήκε σκάρτη, δεν είναι καλό?
Δεν ξέρω... δεν νομίζω ότι είναι απλά "μια ιδέα"
Σαφώς και δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις γρατζουνιές
Σαφώς και κάποια σημάδια θα μείνουν για πάντα....
το κακό σε αυτό δεν βρίσκω που είναι!
Που είναι το κακό που θα πονάω για πάντα για την απώλεια της μαμάς μου?
Για μένα είναι μεγάλο καλό
Εμαθα να εκτιμώ με ένα διαφορετικό τρόπο τους ανθρώπους που αγαπώ και να μην τους θεωρώ δεδομένους
Αυτή η πληγή θα μου το θυμίζει πάντα
Πραγματικά δεν καταλαβαίνω που είναι το κακό το να έχει κάποιος γρατζουνιές όπως λες
Για μένα αυτές οι γρατζουνιές έχουν την πραγματική αξία, μέσα από αυτές τις γρατζουνιές γινόμαστε αυτοί που είμαστε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.