Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
13-09-07
10:41
Σε ατομικό επίπεδο μιλώντας, "αναλαμβάνω τις ευθύνες των πραξεών μου" σημαίνει δέχομαι το τίμημα των επιλογών μου και τις υποστηρίζω μέχρι θανάτου εφ' όσον αποτελούν την ελεύθερη επιλογή μου.
Δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις.
Δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
12-09-07
15:36
Σχετικά με τον Castaneda και τον Don Juan Matus, σας παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο: Ταξίδι στο Ιξτλάν:
Αφού λοιπόν κανείς μας δε θα ξεφύγει από το Θάνατο, καλό θα ήταν να ζυγίζουμε τις πράξεις μας και να παίρνουμε τις ευθύνες τους σαν να μην υπήρχε αύριο.
Ο Θάνατος έτσι γίνεται σύμβουλός μας και όχι εχθρός μας.
Όλη μας η ζωή δεν είναι παρά μια σειρά από σωστές και λανθασμένες αποφάσεις. Το να παίρνουμε επάνω μας την ευθύνη τους σαν να ήταν αυτή η τελευταία μας πνοή, μας γεμίσει με την ευθύνη που θα έπρεπε έτσι κι αλλιώς να έχουμε.
Κουέ, bisbi, βρήκα τα σχολιά σας ιδιαίτερα ενδιαφέροντα! Σας ευχαριστώ και χαίρομαι ιδιαίτερα που συμμετέχει περισσότερος κόσμος στο θέμα! Δεν υπάρχουν σωστό και λάθος στις απόψεις μας εδώ. Ανταλλάσουμε σκέψεις και όλοι κάτι κερδίζουμε.
Lory, εύχομαι να έχεις κάτι να σχολιάσεις τώρα στα γραφόμενα του Castaneda. Πραγματικά με ενδιαφέρει η αυστηρή ματιά σου!
Η προσωπική μου άποψη είναι πως ο Don Juan δια στόματος Castaneda, δεν αναφέρεται στον Θάνατο θεωρώντας τον απειλή αλλά αναπόφευκτη κατάληξη κάθε ζωής/κατάστασης/κτλ.You have to be aware of the uselessness of your self-importance and of your personal history.
Your death can give you a little warning, it always comes as a chill. Death is our eternal companion, it is always to our left, at an arm's length.
How can anyone feel so important when we know that death is stalking us. The thing to do when you're impatient is to turn to your left and ask advice from your death. An immense amount of pettiness is dropped if your death makes a gesture to you, or if you catch a glimpse of it, or if you just have the feeling that your companion is there watching you.
The issue of our death is never pressed far enough. Death is the only wise adviser that we have. Whenever you feel, as you always do, that everything is going wrong and you're about to be annihilated, turn to your death and ask if that is so. Your death will tell you that you're wrong; that nothing really matters outside its touch. Your death will tell you, "I haven't touched you yet."
One of us here has to change, and fast. One of us here has to learn again that death is the hunter, and that it is always to one's left. One of us here has to ask death's advice and drop the cursed pettiness that belongs to men that live their lives as if death will never tap them.
Think of your death now. It is at arm's length. It may tap you any moment, so really you have no time for crappy thoughts and moods. None of us have time for that. The only thing that counts is action, acting instead of talking.
* * *
When a man decides to do something he must go all the way, but he must take responsibility for what he does. No matter what he does, he must know first why he is doing it, and then he must proceed with his actions without having doubts or remorse about them.
Look at me, I have no doubts or remorse. Everything I do is my decision and my responsibility. The simplest thing I do, to take you for a walk in the desert for instance, may very well mean my death. Death is stalking me. Therefore, I have no room for doubts or remorse. If I have to die as a result of taking you for a walk, then I must die.
You on the other hand, feel that you are immortal, and the decisions of an immortal man can be canceled or regretted or doubted. In a world where death is the hunter, my friend, there is not time for regrets or doubts. There is only time for decisions.
When you get angry you always feel righteous. You have been complaining all your life because you don't assume responsibility for your decisions. To assume the responsibility of one's decisions means that one is ready to die for them. It doesn't matter what the decision is. Nothing could be more or less serious than anything else. In a world where death is the hunter there are no small or big decisions. There are only decisions that we make in the face of our inevitable death.
Αφού λοιπόν κανείς μας δε θα ξεφύγει από το Θάνατο, καλό θα ήταν να ζυγίζουμε τις πράξεις μας και να παίρνουμε τις ευθύνες τους σαν να μην υπήρχε αύριο.
Ο Θάνατος έτσι γίνεται σύμβουλός μας και όχι εχθρός μας.
Όλη μας η ζωή δεν είναι παρά μια σειρά από σωστές και λανθασμένες αποφάσεις. Το να παίρνουμε επάνω μας την ευθύνη τους σαν να ήταν αυτή η τελευταία μας πνοή, μας γεμίσει με την ευθύνη που θα έπρεπε έτσι κι αλλιώς να έχουμε.
Κουέ, bisbi, βρήκα τα σχολιά σας ιδιαίτερα ενδιαφέροντα! Σας ευχαριστώ και χαίρομαι ιδιαίτερα που συμμετέχει περισσότερος κόσμος στο θέμα! Δεν υπάρχουν σωστό και λάθος στις απόψεις μας εδώ. Ανταλλάσουμε σκέψεις και όλοι κάτι κερδίζουμε.
Lory, εύχομαι να έχεις κάτι να σχολιάσεις τώρα στα γραφόμενα του Castaneda. Πραγματικά με ενδιαφέρει η αυστηρή ματιά σου!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
10-09-07
23:29
Συμβολικά μιλάμε βρε καλέ μου άνθρωπε...!!! Α, πα πα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
10-09-07
23:02
Υπάρχει μια πολύ απλή εξήγηση (καθ'όλα συμβολική) ο Θάνατος κάθεται στον αριστερό σου ώμο ώστε να είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να σου κατασπαράξει την καρδιά...
Δυστυχώς δεν έχω χρόνο για περισσότερο αυτή τη στιγμή. Επιφυλάσσομαι.
Δυστυχώς δεν έχω χρόνο για περισσότερο αυτή τη στιγμή. Επιφυλάσσομαι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
01-09-07
12:40
Χαίρομαι πολύ για τη συμμετοχή σου Exp! Με την ευκαιρία να αναφέρω ότι όλοι είναι ευπρόσδεκτοι στο θέμα!
Αυτό που έγραψα για το Άρμα είναι μια δική μου παρατήρηση την οποία μελετάω.
Δεν ξέρω τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει ακόμα, αν και έχω κάποιες σκέψεις επ' αυτού, παντως είναι σημαντική η διαπιστωσή σου!
Αυτό που έγραψα για το Άρμα είναι μια δική μου παρατήρηση την οποία μελετάω.
Δεν ξέρω τι ακριβώς μπορεί να σημαίνει ακόμα, αν και έχω κάποιες σκέψεις επ' αυτού, παντως είναι σημαντική η διαπιστωσή σου!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
01-09-07
02:40
Δύο σύντομες παρατηρήσεις (άσχετες μεταξύ τους)
1. Το Άρμα είναι η μόνη κάρτα που η ονομασία της δεν αναφέρεται στο άτομο που απεικονίζεται. Αυτό σίγουρα θέλει κάτι να μας πει...
2. Σχετικά με το ρίξιμο των καρτών και το αν κανείς μπορεί να τις διαβάσει ανάποδα: Οι συγκεκριμένες κάρτες του Crowley, έχουν στην πίσω όψη τους ένα χαρακτηριστικό σχέδιο, το οποίο με μια ματιά προδίδει τον προσανατολισμό της κάρτας. Αυτό σε κάποια "ανοίγματα" θα πρόδιδε τις ανάποδες κάρτες, πριν καν πέσουν στο τραπέζι.
Το σύμβολο αυτό λέγεται Rosy Cross
1. Το Άρμα είναι η μόνη κάρτα που η ονομασία της δεν αναφέρεται στο άτομο που απεικονίζεται. Αυτό σίγουρα θέλει κάτι να μας πει...
2. Σχετικά με το ρίξιμο των καρτών και το αν κανείς μπορεί να τις διαβάσει ανάποδα: Οι συγκεκριμένες κάρτες του Crowley, έχουν στην πίσω όψη τους ένα χαρακτηριστικό σχέδιο, το οποίο με μια ματιά προδίδει τον προσανατολισμό της κάρτας. Αυτό σε κάποια "ανοίγματα" θα πρόδιδε τις ανάποδες κάρτες, πριν καν πέσουν στο τραπέζι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
20-08-07
11:00
Που ακριβώς ακούγεται στο Harry Potter? Είσαι σίγουρη;
Αρχική Δημοσίευση από isiliel:ABRAHADABRA
...μια λεξούλα που ακούμε από τα παιδικά μας χρόνια ακόμα, και δεν γνωρίζουμε από που προέρχεται. Ακούγεται παραφρασμένη ακόμα και στο Harry Potter.
Φυσικά δεν πρόκειται για την ίδια ακριβώς λέξη, είναι όμως προφανής η λεκτική ομοιότητα.
-----------
Καλωσόρισες Νωεύς! Αν χρειαστείς βοήθεια με τις λειτουργίες του φόρουμ, είμαι στη διαθεσή σου!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.