prime
Πολύ δραστήριο μέλος
Η prime αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,680 μηνύματα.
05-11-08
13:46
Αναφέρεσαι προφανώς στη "ερωτική αγάπη" (έρωτας), ενώ εγώ στην ερωτική αγάπη που περικλείει φιλία, που κατακτιέται μετά από χρόνο και που γνωρίζεις ότι είναι αληθινή όταν θυσιάζεσαι για εκείνη.
Όταν χαίρεσαι πραγματικά με τη χαρά του άλλου και όχι όταν απλά πονάς με τον πόνο του.
Τη μόνη ιδιοτέλεια που βρίσκω σε αυτή την περίπτωση είναι η χαρά της προσφοράς, δηλαδή όταν η αγάπη έχει τη μορφή δώρου, η ευχαρίστηση την οποία νιώθει κάποιος όταν δίνει στον παραλήπτη της αγάπης του, τι κι αν αυτό αφορά τον γονέα προς το παιδί, τι τον εραστή προς τον ερώμενο, τι τον φίλο προς φίλο.
Οτιδήποτε άλλο roumana μου προσωπικά δεν το ονομάζω αγάπη.
Το ονομάζω φόβο, εγωισμό, συμβιβασμό, ζήλεια, εξοικείωση, έρωτα.
Η αγάπη είναι μία.
Και ναι από τους ανθρώπους που αγαπώ και αγαπώ αληθινά, θα μπορούσα να συγχωρήσω το οτιδήποτε, οποιουδήποτε είδους σχέση κι αν έχω δημιουργήσει μαζί τους.
α. Γιατί με ενοχλεί πολύ η λέξη θυσία δίπλα στην αγάπη?
έτσι όπως το θέτεις είναι σαν να λες ότι η αγάπη είναι αληθινή όταν θυσιάζεσαι και αυτή είναι η επιβεβαίωση της αλήθειας της, η θυσία.
Σε ποιες θυσίες αναφέρεσαι?
Η ανιδιοτέλεια σε αυτήν την περίπτωση πού είναι ?
Γιατί προφανώς για να κατακτήσεις την αγάπη υπό τη μορφή που αναφέρεις τη διεκδικείς ΑΛΛΑ προφανώς τη διεκδικεί και το άλλο μέρος από σένα, οπότε πάλι υπάρχει το πάρε -δώσε.
Μπορεί βέβαια να κατάλαβα ό,τι ήθελα οπότε αγνόησε τα σχόλια
β. είναι πολύ όμορφο αυτό που λες και σου εύχομαι να μη σου συμβεί κάτι δυσάρεστο για να αναθεωρήσεις.
Προσωπικά, δεν το σκέφτομαι έτσι.
Οπως προείπα, είμαι κακιά και δεν συγχωρώ κανέναν, οποιαδήποτε σχέση και αν έχω δημιουργήσει μαζί του αν ξεπεράσει τα όρια της ανοχής μου και αντοχής σε κάποια πράγματα, με καταπατήσει ή αποπειραθεί να το κάνει, νιώθω ότι με εκμεταλλεύεται η προσπαθεί να το κάνει.
Φυσικά θα εξαντλήσω πρώτα όλα τα περιθώρια αλλά αν καταλήξω στο τέλος θα είναι τέλος.
Εδώ ίσως και να κολλάει η θυσία..
δίνεις, "θυσιάζεις" από τον εαυτό σου για τον άλλον αλλά δεν οφείλεις σε κανέναν τα πάντα.
Στην τελική αν ο άλλος δεν σε αγαπάει τόσο ώστε να σε προστατέψει από τον κακό του εαυτό, οφείλεις να προστατεύσεις εσύ τον εαυτό σου.
-στην τελ. παραγρ. ο β ενικός είναι γενικός και δεν αναφέρεται στην Ηρώ -
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.