Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
21-06-07
19:45
Εγώ το βλέπω εδώ σαν το πυρ το αιώνιο. Ο Ηράκλειτος επίσης πίστευε ότι ο κόσμος προέρχεται από το Πυρ, όπως άλλοι πίστευαν ότι προέρχεται από το ύδωρ κλπ. Κανένας θρόνος δεν κατακτάται χωρίς μάχη.
Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτά τα ποιήματα τα έχω γράψει υπό συνθήκες που σας εξηγώ φίλοι μου σε ΡΜ, σε ανύποπτο όμως χρόνο και χωρίς ποτέ να έχω ασχοληθεί με αυτά που συζητάμε...
Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτά τα ποιήματα τα έχω γράψει υπό συνθήκες που σας εξηγώ φίλοι μου σε ΡΜ, σε ανύποπτο όμως χρόνο και χωρίς ποτέ να έχω ασχοληθεί με αυτά που συζητάμε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
21-06-07
03:24
Δεν ήθελα να παραθέσω δυο συνεχόμενα δικά μου κείμενα, όμως αφού δεν γράφει κανείς, θα συνεχίσω. Φαίνεται ότι σε αυτήν ειδικά την κάρτα ξέρω για τι μιλάω. Θα δημοσιεύσω ένα ακόμη ποίημα από τα Χρονικά του Μεγάλου Χάους, το οποίο το έγραψα πέρισυ, μόλις 5 μέρες μετά το πρώτο, που δημοσίευσα στην Αυτοκράτειρα, γεγονός αρκετά αξιοπρόσεκτο, αφού ήλθε μετά από τρία χρόνια πλήρους σιωπής. Μιλάει για τη μύηση του πυρός και τον δρόμο που οδηγεί στον Αυτοκράτορα.
Είναι επικίνδυνο να παίζεις με τα στοιχειά του πυρός. Ποτέ δεν έρχονται αν πρώτα εσύ δεν τα καλέσεις. Όταν την τρομερή επίκληση προφέρεις, κανείς Θεός ή Δαίμονας δεν έχει πια εξουσία να επέμβει. Το κτήνος της φωτιάς θα πυρπολήσει το εσώτερό σου σύμπαν. Ένας κόσμος θα πεθάνει, ένας θα γεννηθεί. Έτσι εξαγνίζονται οι ψυχές κι οι εραστές βαπτίζονται στ' απύθμενα νερά της Στύγγας, εκεί που όμνυαν οι θεοί τον πιο βαρύ τους όρκο. Και τότε ο πόλεμος, πατήρ των πάντων, ξεκινά. Τα παγωμένα υδάτινα σκοτάδια παλεύουνε να καταπιούν τη φλόγα, ζητούν αχόρταγα απ' το φως της να τραφούν, σιωπηλά, ζηλόφθονα κι αρπακτικά, με αρχαία πείνα. Ποιος είναι άξιος να σταθεί σε τέτοια μάχη απέναντι σ' Αυτήν πού 'χει τη δύναμη να θέτει τους Θεούς σ' αιώνια λήθη; Ποιο χέρι θα κρατήσει το σπαθί, την ώρα που οι δαιμονικές ορδές του φόβου παρατάσσονται σε τούτο τον συμπαντικό Αρμαγεδώνα; Ποιος όρκος, ποια αλήθεια και ποια πίστη δεν θα δειλιάσουνε την ώρα που οι σάλπιγγες ηχούν και οι κτηνώδεις βαρβαρικές ιαχές δονούν με βία τις χορδές του Κόσμου; Ποια προσευχή θα εισακουστεί μέσα απ' των όπλων την κλαγγή και πάνω απ' τις κραυγές των πληγωμένων;
Οι θρύλοι λένε ότι κάποιοι εκλεκτοί δώσαν τη μάχη και νικήσαν, τη μέρα που γεννήθηκε η ζωή σ' αυτήν τη Γη. Τότε ο μεγάλος νικητής, με το δικαίωμα που οι μοίρες του είχαν τάξει, εκστόμισε μια ευχή, κατάρα ή προφητεία, που χαράχτηκε αμετάκλητα στις αβέβαιες διαδρομές του Μεγάλου Χάους: «Κάθε πλάσμα που γεννιέται με αθάνατη ψυχή θά 'ρθει η στιγμή να δώσει αυτήν τη μάχη. Μόνο έτσι θα γεννιούνται νέοι κόσμοι: μέσα από πάγο, από ατσάλι και φωτιά»…
Αρμαγεδών
Είναι επικίνδυνο να παίζεις με τα στοιχειά του πυρός. Ποτέ δεν έρχονται αν πρώτα εσύ δεν τα καλέσεις. Όταν την τρομερή επίκληση προφέρεις, κανείς Θεός ή Δαίμονας δεν έχει πια εξουσία να επέμβει. Το κτήνος της φωτιάς θα πυρπολήσει το εσώτερό σου σύμπαν. Ένας κόσμος θα πεθάνει, ένας θα γεννηθεί. Έτσι εξαγνίζονται οι ψυχές κι οι εραστές βαπτίζονται στ' απύθμενα νερά της Στύγγας, εκεί που όμνυαν οι θεοί τον πιο βαρύ τους όρκο. Και τότε ο πόλεμος, πατήρ των πάντων, ξεκινά. Τα παγωμένα υδάτινα σκοτάδια παλεύουνε να καταπιούν τη φλόγα, ζητούν αχόρταγα απ' το φως της να τραφούν, σιωπηλά, ζηλόφθονα κι αρπακτικά, με αρχαία πείνα. Ποιος είναι άξιος να σταθεί σε τέτοια μάχη απέναντι σ' Αυτήν πού 'χει τη δύναμη να θέτει τους Θεούς σ' αιώνια λήθη; Ποιο χέρι θα κρατήσει το σπαθί, την ώρα που οι δαιμονικές ορδές του φόβου παρατάσσονται σε τούτο τον συμπαντικό Αρμαγεδώνα; Ποιος όρκος, ποια αλήθεια και ποια πίστη δεν θα δειλιάσουνε την ώρα που οι σάλπιγγες ηχούν και οι κτηνώδεις βαρβαρικές ιαχές δονούν με βία τις χορδές του Κόσμου; Ποια προσευχή θα εισακουστεί μέσα απ' των όπλων την κλαγγή και πάνω απ' τις κραυγές των πληγωμένων;
Οι θρύλοι λένε ότι κάποιοι εκλεκτοί δώσαν τη μάχη και νικήσαν, τη μέρα που γεννήθηκε η ζωή σ' αυτήν τη Γη. Τότε ο μεγάλος νικητής, με το δικαίωμα που οι μοίρες του είχαν τάξει, εκστόμισε μια ευχή, κατάρα ή προφητεία, που χαράχτηκε αμετάκλητα στις αβέβαιες διαδρομές του Μεγάλου Χάους: «Κάθε πλάσμα που γεννιέται με αθάνατη ψυχή θά 'ρθει η στιγμή να δώσει αυτήν τη μάχη. Μόνο έτσι θα γεννιούνται νέοι κόσμοι: μέσα από πάγο, από ατσάλι και φωτιά»…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.