Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
20-11-08
23:33
Στην πραγματικότητα ο ποιητής έγραψε:
Mε τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος,
πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.
Η μελοποίηση είναι που άλλαξε το νόημα του ποιήματος κι έβγαλε απ' τη μέση, αυτή την τόσο χρήσιμη άνω τελεία που αλλάζει άρδην το νόημα...
Mε τι καρδιά, με τι πνοή,
τι πόθους και τι πάθος,
πήραμε τη ζωή μας· λάθος!
κι αλλάξαμε ζωή.
Η μελοποίηση είναι που άλλαξε το νόημα του ποιήματος κι έβγαλε απ' τη μέση, αυτή την τόσο χρήσιμη άνω τελεία που αλλάζει άρδην το νόημα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
24-10-07
14:01
Τι θα λέγατε να αναλύσουμε ποιήματα;
Δεν υπάρχουν σωστές και λάθος αναλύσεις.
Εδώ θα παραθέτουμε ένα ποίημα ή κάποιο απόσπασμα και θα μπορούμε να μοιραζόμαστε πως το κατανοεί ο καθένας μας. Τι αισθήματα μας προκαλεί, τι εικόνες γεννά στο μυαλό μας, τι τελικά θέλει να μας πει το ποιητή.
Κάποιος που δεν καταλαβαίνει κάποιο ποίημα μπορεί να το δημοσιεύει επίσης εδώ και να συλλέξει διάφορες και ποικίλες γνώμες.
Ας ξεκινήσουμε:
Τείχη
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Δεν υπάρχουν σωστές και λάθος αναλύσεις.
Εδώ θα παραθέτουμε ένα ποίημα ή κάποιο απόσπασμα και θα μπορούμε να μοιραζόμαστε πως το κατανοεί ο καθένας μας. Τι αισθήματα μας προκαλεί, τι εικόνες γεννά στο μυαλό μας, τι τελικά θέλει να μας πει το ποιητή.
Κάποιος που δεν καταλαβαίνει κάποιο ποίημα μπορεί να το δημοσιεύει επίσης εδώ και να συλλέξει διάφορες και ποικίλες γνώμες.
Ας ξεκινήσουμε:
Τείχη
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ' υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
Α όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Ανεπαισθήτως μ' έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.