Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
11-12-08
22:49
Οι «κουκούλες»( της Μεταπολίτευσης)
Οι «εξ αποκαλύψεως αλήθειες» προϋποθέτουν πάντα, ή κάποιο «θαύμα», ή κάποια «σύμπτωση», ή, τέλος, κάποιο οποιοδήποτε άλλο «κουκούλωμα» της αλήθειας. Όπου αποκάλυψη, εκεί και απόκρυψη, αποφαίνονται στις εξομολογήσεις τους πάντα, οι (εχέφρονες) «μυστικιστές» όλου του κόσμου, κι όλων των αιώνων. Πολύ αίμα χυνόταν πάντα, ανά τους (ιστορικούς) αιώνες, προκειμένου, είτε να μην σηκωθεί η «κουκούλα» είτε να σηκωθεί. Και γενικά, ο δρόμος προς την αλήθεια, μοιάζει με κανάλι αίματος, συνήθως( και εκ των υστέρων!) «αδικοχαμένου»!
Δυστυχώς, στα ανθρώπινα, με το «αδικοχαμένο αίμα» γράφεται συνήθως, «ο μύθος, ως ιστορία». Έτσι, μέχρι να πάψει να «βοά το αίμα», η ιστορία συγκεντρώνει τις δυνάμεις, προκειμένου να πετάξει τα «κουκουλώματά» της. Ως είθισται, αυτό διαρκεί περί τα 30-50 χρόνια. Εξ ου και η γνωστή ρήση του Κ. Μητσοτάκη( πατέρα): « Εξ άλλου, οι λαοί ξεχνούν, μετά από μία δεκαετία»! Τυπικά, η Μεταπολίτευση, κράτησε 3 δεκαετίες(1975-2004), για να φθάσουμε, ως Ελλάδα, στο ιστορικό αίτημα της «Επανίδρυσης». Τι να επανιδρύσεις όμως, αν δεν ξέρεις, τι ακριβώς γκρεμίζεις;
Μία από τις πλέον αξιοσημείωτες (όσο και παρασιωπημένες) « εξ αρχής λεπτομέρειες» της Μεταπολίτευσης, υπήρξε η «συμπτωματική» μεταμόρφωση της προχουντικής «ΕΡ(ιζοσπαστική)Ε» το 1974, σε «Νέα Δημοκρατία». Όμως, από το 1968 ακόμη, το ΚΚΕ αποφάσιζε στο τότε Συνέδριό του, να ονομάσει το «Κράτος της Νέας Δημοκρατίας», ως το «Πρώτο στάδιο προς το Σοσιαλισμό». Και μάλιστα, ενόψει αυτού, άρχισε να εκδίδει στη θέση του παλιού «Ριζοσπάστη», την εφημερίδα «Νέα Ελλάδα», ως «όργανο της Κεντρικής Επιτροπής» του. Σύμπτωση ή υποκλοπή; Πάντως, μόλις ο «Καραμανλής ή τανκς»(!) εισηγήθηκε στην πρώτη μεταπολιτευτική «Βουλή του Έθνους», την «νομιμοποίηση» του ΚΚΕ, αυτό επανακυκλοφόρησε, τον (νέο) «Ριζοσπάστη» του!
Το ΚΚΕ, είνʼ αλήθεια, από τότε που έγινε μέλος της «Γ΄ Διεθνούς» και της «Κομιντέρ», υπήρξε μέχρι και σήμερα, το πιο ενημερωμένο ελληνικό Κόμμα και ως τέτοιο, πάντα υπήρξε «πρωτοπόρο» με τη συμβολή του, στην εκάστοτε «ριζοσπαστικοποίηση» της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά ταυτόχρονα, γνώριζε (ιδιαίτερα μετά τα «Δεκεμβριανά 1944»και τη «Γιάλτα- Φεβρουάριο 1945»!), ότι «άλλος θα είναι ο θεριστής», της εκάστοτε «ριζοσπαστικοποίησής» μας. Γιατί το ΚΚΕ, έτσι όπως στήθηκε, ανδρώθηκε και λειτούργησε, απλά έμελλε να γίνει, ο κληρονόμος του «ρώσικου κόμματος»( του Θ. Κολοκοτρώνη), απέναντι σʼ εκείνους που θα κληρονομούσαν (επίσης) ιστορικά τα άλλα δύο («μετά 1821») «εθνικά κόμματα», ήτοι του «αγγλικού» και του «γαλλικού».
Για την ειρωνεία του πράγματος, όσο και την πολιτική σημειολογία της «εθνοκρατικής» μας υπόστασης, από το «1821» και μέχρι το 1974, αξίζει να αναφερθεί εδώ, ότι η πολιτική δόμησης της «Νέας Ελλάδας», σε «τρικομματική βάση», ξεκίνησε από ένα χαρτοπαίγνιο, παραμονές της ναυμαχίας του Ναυαρίνου, μεταξύ των τριών «φιλελλήνων» ναυάρχων: του Άγγλου, του Γάλλου και του Ρώσου. Το στοίχημα ήταν η Πελοπόννησος, ως «Νέα Ελλάδα». Την διεκδικούσε, τότε, και η Αίγυπτος, ο Ιμπραήμ, προστάτης και φίλος εν πολλοίς, τραπεζιτών και εμπόρων ελληνικής καταγωγής της Αλεξάνδρειας (και όχι μόνον!). Τελικά, ο Άγγλος ναύαρχος, κέρδισε την τελευταία παρτίδα, με «φλος ρουαγιάλ».
Εκείνο το «φλος ρουαγιάλ» του Κόδριγκτον(, οι «λαϊκές μάζες», που σταδιακά θα σχημάτιζαν τον «ελληνικό λαό», μέχρι και την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου και του Ιόνιου Πελάγους, θα το πλήρωναν με «ποτάμια αίματος», «κανάλια ιδρώτα», προσφυγιές, μεταναστεύσεις, εμφύλιους διχασμούς και απύθμενη (εσωτερικά και εξωτερικά) κοροϊδία. Την «Ψωροκώσταινα», θα την φλόμωναν στο παραμύθι. Για παράδειγμα (και δειγματοληπτικά!), εκείνο του δαιμόνιου( όσο και πασίγνωστου Σιωνιστή), κατά τη διάρκεια της «Κατοχής»(1941-44): « Οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες». Και έπειτα, μεταπολεμικά (και με ιδιαίτερη έμφαση, από τη «ξενόφερτη Χούντα» του 1967), να πιπιλίζουν οι «δάσκαλου του Έθνους» στα σχολεία της χώρας, ότι ο Τσόρτσιλ εννοούσε, βασικά, την «Ελλάδα των Ελλήνων Χριστιανών» και όχι απλά, τους…Αρχαίους!
Ένα ακόμη λοιπόν αξιοσημείωτο « εξ αρχής της Μεταπολίτευσης» ήταν, ότι μʼ αυτήν τέλειωνε η παντοκρατορία του εν Ελλάδι «αγγλικού κόμματος» και μοιράζονταν μʼ αυτό την Εξουσία, τα άλλα δύο, ήτοι το «γαλλικό» και το «ρώσικο». Σύμπτωση ήταν άραγε, που ο Κ. Καραμανλής, πήγε, είδε και επέστρεψε από Γαλλία, ενώ το ΚΚΕ, βασικά, απʼ την Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν; Ή μήπως είναι (επίσης) σύμπτωση, ότι η πλέον «στρατηγική πρωτοβουλία» της «Επανίδρυσης», αναφέρεται στη «στροφή» του εθνικού μας «τούνελ»( ή «αγωγού» προς την «Ρωσία του Πούτιν»;
[FONT="]Αλλά οι «εθνικές κουκούλες» μας, μετά από εκείνο το «φλος ρουαγιάλ» του Κόδριγκτον είναι τόσες, που μέχρι να τις «σηκώσει» κανείς, θα πρέπει να γίνει «Ταχυδακτυλουργός. Γιʼ αυτό, ας αφήσουμε τις υπόλοιπες, μέχρι την «επόμενη φορά»…[/FONT]
Οι «εξ αποκαλύψεως αλήθειες» προϋποθέτουν πάντα, ή κάποιο «θαύμα», ή κάποια «σύμπτωση», ή, τέλος, κάποιο οποιοδήποτε άλλο «κουκούλωμα» της αλήθειας. Όπου αποκάλυψη, εκεί και απόκρυψη, αποφαίνονται στις εξομολογήσεις τους πάντα, οι (εχέφρονες) «μυστικιστές» όλου του κόσμου, κι όλων των αιώνων. Πολύ αίμα χυνόταν πάντα, ανά τους (ιστορικούς) αιώνες, προκειμένου, είτε να μην σηκωθεί η «κουκούλα» είτε να σηκωθεί. Και γενικά, ο δρόμος προς την αλήθεια, μοιάζει με κανάλι αίματος, συνήθως( και εκ των υστέρων!) «αδικοχαμένου»!
Δυστυχώς, στα ανθρώπινα, με το «αδικοχαμένο αίμα» γράφεται συνήθως, «ο μύθος, ως ιστορία». Έτσι, μέχρι να πάψει να «βοά το αίμα», η ιστορία συγκεντρώνει τις δυνάμεις, προκειμένου να πετάξει τα «κουκουλώματά» της. Ως είθισται, αυτό διαρκεί περί τα 30-50 χρόνια. Εξ ου και η γνωστή ρήση του Κ. Μητσοτάκη( πατέρα): « Εξ άλλου, οι λαοί ξεχνούν, μετά από μία δεκαετία»! Τυπικά, η Μεταπολίτευση, κράτησε 3 δεκαετίες(1975-2004), για να φθάσουμε, ως Ελλάδα, στο ιστορικό αίτημα της «Επανίδρυσης». Τι να επανιδρύσεις όμως, αν δεν ξέρεις, τι ακριβώς γκρεμίζεις;
Μία από τις πλέον αξιοσημείωτες (όσο και παρασιωπημένες) « εξ αρχής λεπτομέρειες» της Μεταπολίτευσης, υπήρξε η «συμπτωματική» μεταμόρφωση της προχουντικής «ΕΡ(ιζοσπαστική)Ε» το 1974, σε «Νέα Δημοκρατία». Όμως, από το 1968 ακόμη, το ΚΚΕ αποφάσιζε στο τότε Συνέδριό του, να ονομάσει το «Κράτος της Νέας Δημοκρατίας», ως το «Πρώτο στάδιο προς το Σοσιαλισμό». Και μάλιστα, ενόψει αυτού, άρχισε να εκδίδει στη θέση του παλιού «Ριζοσπάστη», την εφημερίδα «Νέα Ελλάδα», ως «όργανο της Κεντρικής Επιτροπής» του. Σύμπτωση ή υποκλοπή; Πάντως, μόλις ο «Καραμανλής ή τανκς»(!) εισηγήθηκε στην πρώτη μεταπολιτευτική «Βουλή του Έθνους», την «νομιμοποίηση» του ΚΚΕ, αυτό επανακυκλοφόρησε, τον (νέο) «Ριζοσπάστη» του!
Το ΚΚΕ, είνʼ αλήθεια, από τότε που έγινε μέλος της «Γ΄ Διεθνούς» και της «Κομιντέρ», υπήρξε μέχρι και σήμερα, το πιο ενημερωμένο ελληνικό Κόμμα και ως τέτοιο, πάντα υπήρξε «πρωτοπόρο» με τη συμβολή του, στην εκάστοτε «ριζοσπαστικοποίηση» της ελληνικής κοινωνίας. Αλλά ταυτόχρονα, γνώριζε (ιδιαίτερα μετά τα «Δεκεμβριανά 1944»και τη «Γιάλτα- Φεβρουάριο 1945»!), ότι «άλλος θα είναι ο θεριστής», της εκάστοτε «ριζοσπαστικοποίησής» μας. Γιατί το ΚΚΕ, έτσι όπως στήθηκε, ανδρώθηκε και λειτούργησε, απλά έμελλε να γίνει, ο κληρονόμος του «ρώσικου κόμματος»( του Θ. Κολοκοτρώνη), απέναντι σʼ εκείνους που θα κληρονομούσαν (επίσης) ιστορικά τα άλλα δύο («μετά 1821») «εθνικά κόμματα», ήτοι του «αγγλικού» και του «γαλλικού».
Για την ειρωνεία του πράγματος, όσο και την πολιτική σημειολογία της «εθνοκρατικής» μας υπόστασης, από το «1821» και μέχρι το 1974, αξίζει να αναφερθεί εδώ, ότι η πολιτική δόμησης της «Νέας Ελλάδας», σε «τρικομματική βάση», ξεκίνησε από ένα χαρτοπαίγνιο, παραμονές της ναυμαχίας του Ναυαρίνου, μεταξύ των τριών «φιλελλήνων» ναυάρχων: του Άγγλου, του Γάλλου και του Ρώσου. Το στοίχημα ήταν η Πελοπόννησος, ως «Νέα Ελλάδα». Την διεκδικούσε, τότε, και η Αίγυπτος, ο Ιμπραήμ, προστάτης και φίλος εν πολλοίς, τραπεζιτών και εμπόρων ελληνικής καταγωγής της Αλεξάνδρειας (και όχι μόνον!). Τελικά, ο Άγγλος ναύαρχος, κέρδισε την τελευταία παρτίδα, με «φλος ρουαγιάλ».
Εκείνο το «φλος ρουαγιάλ» του Κόδριγκτον(, οι «λαϊκές μάζες», που σταδιακά θα σχημάτιζαν τον «ελληνικό λαό», μέχρι και την ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου και του Ιόνιου Πελάγους, θα το πλήρωναν με «ποτάμια αίματος», «κανάλια ιδρώτα», προσφυγιές, μεταναστεύσεις, εμφύλιους διχασμούς και απύθμενη (εσωτερικά και εξωτερικά) κοροϊδία. Την «Ψωροκώσταινα», θα την φλόμωναν στο παραμύθι. Για παράδειγμα (και δειγματοληπτικά!), εκείνο του δαιμόνιου( όσο και πασίγνωστου Σιωνιστή), κατά τη διάρκεια της «Κατοχής»(1941-44): « Οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες». Και έπειτα, μεταπολεμικά (και με ιδιαίτερη έμφαση, από τη «ξενόφερτη Χούντα» του 1967), να πιπιλίζουν οι «δάσκαλου του Έθνους» στα σχολεία της χώρας, ότι ο Τσόρτσιλ εννοούσε, βασικά, την «Ελλάδα των Ελλήνων Χριστιανών» και όχι απλά, τους…Αρχαίους!
Ένα ακόμη λοιπόν αξιοσημείωτο « εξ αρχής της Μεταπολίτευσης» ήταν, ότι μʼ αυτήν τέλειωνε η παντοκρατορία του εν Ελλάδι «αγγλικού κόμματος» και μοιράζονταν μʼ αυτό την Εξουσία, τα άλλα δύο, ήτοι το «γαλλικό» και το «ρώσικο». Σύμπτωση ήταν άραγε, που ο Κ. Καραμανλής, πήγε, είδε και επέστρεψε από Γαλλία, ενώ το ΚΚΕ, βασικά, απʼ την Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν; Ή μήπως είναι (επίσης) σύμπτωση, ότι η πλέον «στρατηγική πρωτοβουλία» της «Επανίδρυσης», αναφέρεται στη «στροφή» του εθνικού μας «τούνελ»( ή «αγωγού» προς την «Ρωσία του Πούτιν»;
[FONT="]Αλλά οι «εθνικές κουκούλες» μας, μετά από εκείνο το «φλος ρουαγιάλ» του Κόδριγκτον είναι τόσες, που μέχρι να τις «σηκώσει» κανείς, θα πρέπει να γίνει «Ταχυδακτυλουργός. Γιʼ αυτό, ας αφήσουμε τις υπόλοιπες, μέχρι την «επόμενη φορά»…[/FONT]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
11-12-08
17:08
Δεν καταλαβαίνω που θες να καταλήξεις......τι σχέση έχει το 1821 και το 1974?
Θέλω, μεταξύ άλλων, να καταλήξω, στο "ραγιαδισμό" της νεοελληνικής κοινωνίας. Κι αναρρωτιέμαι: τον ξεπεράσαμε ή όχι; Κι άλλα διάφορα...Από όλο το κείμενο, το "1821" και το 1974, έχεις να επισημάνεις, φίλε μου;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
11-12-08
12:27
Και ποιες είναι αυτές οι σκοτεινές δυνάμεις????ποιες???που έχω κουραστεί να το ακούω!!!!!Έχω κουραστεί να βλέπω ανθρώπους να είναι έτοιμοι να απαλλαχθούν από κάθε ευθύνη και να δηλώσουν αθώος!!!!!
.. μιλάνε ακόμα για ''σκοτεινές δυνάμεις''....κάποιος άλλος φταίει ....όχι εγώ!!!
Οι «σκοτεινές δυνάμεις»…
«Ανάμεσα στο φάρο και το μάτι μας, η ομίχλη είναι πυκνότερη…κι από την άγνοια…Η κιβωτός πλέει, αργά μα σταθερά, αποπροσανατόλιστη…», λέει ένας μούτσος στη μάνα του, από το Κινητό. Και η «καημένη», είναι «αγράμματη…που να πάω να το πω;»!
Αφότου θυμάμαι τον εαυτό μου, θαρρώ, πως ο παραπάνω «καημενισμός» διατρέχει τη σπονδυλική στήλη της «ελληνικής πραγματικότητας», είτε το δει κανείς «ελληνικά» είτε, «χριστιανικά». Είναι ο «μέσος όρος», το «ρεζουμέ κι απόσταγμα», της «εν κατακλείδι» στάσης, που αλγεβρικά( «συν, πλην» που λέμε) θα έπρεπε να προσμετρήσει ένας «αντικειμενικός παρατηρητής», ένα «ψύχραιμο μάτι», για την αποτυχία του «ελληνικού λαού», να «μεταπολιτευτεί».
Ιστορικά όμως, από πότε εννοούμε ότι ο «ελληνικός λαός» πολιτεύεται; Φυσικά, από τότε που απέκτησε δική του «Επικράτεια». Από το «1821», έστω. Από τότε, λέμε, καταργήθηκε, ο «ραγιαδισμός». Αλλά παρά ταύτα, από την ιστορική αναδρομή σήμερα, της πολιτικής(ιστορικής) πορείας του «ελληνικού λαού» μέχρι το 1974, φαίνεται να διαπνεόταν («αυτός») από μία «εσωτερική διαμάχη», ανάμεσα σʼ εκείνους που έμειναν «ραγιάδες» και σʼ εκείνους, που θα ήθελαν να πάψουν να είναι «ραγιάδες». Το Καλοκαίρι 1974, εκείνη η πορεία έφθασε σε μία (ιστορική) γέφυρα, που θα οδηγούσε, στη «Μεταπολίτευση». Μένει να δούμε λοιπόν, όχι μόνον που βρίσκεται τούτη τη στιγμή η…κιβωτός, αλλά και τι ήταν, τελικά, η «Μεταπολίτευση». Για να βάλουμε και κάποια «τάξη», στις όποιες «απορίες» μας και στις αντίστοιχες (υποθετικές) «απαντήσεις-γνώμες» μας. Ποιο «σκοτεινές δυνάμεις», π.χ., από τον οποιοδήποτε μεσημεριάτικο ήλιο ή μία πρωινή ομίχλη στο «Αεροδρόμιο Μακεδονίας» στη Θεσσαλονίκη, προσωπικά, δεν θυμάμαι!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.