Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
07-12-08
17:10
Και ο δικός μου πατέρας κάπνιζε σα φουγάρο. Τόσο ισχυρή προσωπικότητα κι όμως την έξη του τσιγάρου δεν κατάφερνε να τη νικήσει... Πέθανε από καρκίνο στο συκώτι, μάλλον...πέθανε από έμφραγμα λίγο πριν τον σκοτώσει ο καρκίνος στο συκώτι (ήδη είχε διαγνωστεί και οι γιατροί του έδιναν λίγους μήνες ζωής αλλά εκείνος δε το γνώριζε).
Το προηγούμενο βράδυ του θανάτου του, ξάπλωσαν με τη μητέρα μου να κοιμηθούν (ετοιμαζόταν να μπει χειρουργείο την επομένη) και εκείνος της ζήτησε συγνώμη για ό,τι την είχε πληγώσει στη συμπεριφορά του και της υποσχέθηκε πως θα περνούσε περισσότερες ώρες μαζί της και θα φρόντιζε περισσότερο την υγεία του... Το πρωί, η μητέρα μου τον βρήκε νεκρό δίπλα της. Ευλογημένος θάνατος λένε...
Σε μια άλλη συζήτησή τους, λίγο καιρό νωρίτερα της είχε πει: "Αν ζήσω μερικά χρόνια ακόμα, θα δω το εγγόνι μου να μεγαλώνει, θα χαρώ το κτήμα μου στο Γραμματικό (η μεγάλη του αγάπη, να φυτεύει δέντρα...) θα απολαύσω τους κόπους της ζωής μας, αλλά θα ζήσω και το θάνατο του πατέρα μου και πιθανών και άλλων συγγενών και ...φίλων".
...
Ο Κρόουλι λέει: "Κάθε άντρας και κάθε γυναίκα είναι ένα αστέρι". Κάθε άνθρωπος δηλαδή έχει μια σταθερή τροχιά που κανονικά δε θα έπρεπε να συγκρούεται με την τροχιά κανενός άλλου ανθρώπου. Το σύμπαν είναι απέραντο έτσι ώστε να χωρά τις "τροχιές" ολονών μας. Κάθε άνθρωπος "οφείλει" να ακολουθήσει το βαθύτερο θέλημά του, την τροχιά του, γιατί μόνο τότε μπορεί να βρει ισορροπία μέσα στην ύπαρξή του, μέσα στην αλληλεπίδρασή του με τους άλλους, αλλά και μέσα στο σύμπαν.
Αυτή η παρομοίωση με τα άστρα μπορεί κάλλιστα βέβαια να υπονοεί τη σύνδεση όλων μας, μεταξύ μας. Κάθε ύπαρξη είναι αλληλένδετη με όλες τις άλλες υπάρξεις σε κάποιο επίπεδο...
Με αυτό το σκεπτικό κάθε πράξη μας επηρεάζει πολύ περισσότερες ζωές από αυτές των κοντινών μας προσώπων. Αν το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Ευρώπη, μπορεί να προκαλέσει τυφώνα στην Κίνα, με τον ίδιο τρόπο και μια πράξη η σκέψη μας μπορεί να επηρεάσει χιλιάδες ανθρώπους...Γιατί όχι;
Στη γειτονιά μου ζει ένας εργένης γύρω στα 60. Ο πατέρας του πέθανε νωρίς και άφησε τη μητέρα του μονάχη. Εκείνος θεώρησε χρέος του να μην παντρευτεί και να σταθεί στο πλευρό της, μέχρι που εκείνη πέθανε κι εκείνος έμεινε μοναχός στα 55-60 του χωρίς κανέναν να σταθεί στο πλευρό του...
Ίσως να ήταν το Θέλημά του αυτό. Ίσως μέσα από αυτό να ολοκληρώθηκε. Ίσως και όχι.
Καθένας μας θα πρέπει να μπορεί να αποφασίζει πώς θα ζήσει τη ζωή του.
Αν μπεις στη λογική: "δε θα καπνίσω για χάρη του παιδιού μου" μετά θα γίνεις δέσμιος μιας σειράς λογικών σκέψεων που θα σου "απαγορεύουν" ένα σωρό δραστηριότητες με αβέβαιο φυσικά αποτέλεσμα.
Εφ' όσον ο τρόπος και ο χρόνος που θα αποχωρήσουμε από αυτή τη ζωή, δεν είναι προδιαγεγραμμένος, κάθε απόφαση υγιεινής διαβίωσης για το χατήρι κάποιου άλλου συχνά έρχεται η ζωή να τη σαρκάσει... Θα 'χετε ακούσει περιπτώσεις ανθρώπων που δεν έπιναν, δεν κάπνιζαν, δεν ξενυχτούσαν, δεν επιδίδονταν σε επικίνδυνα σπορ και τελικά πέθαναν από μια πτώση στο μπάνιο, ένα ατύχημα στο δρόμο, μια "κακή απρόβλεπτη στιγμή"...
Αναστασία, η μητέρα σου, όπως και η δική μου, ίσως σου κρατούσε για λίγα χρόνια παραπάνω το παιδί, αργά ή γρήγορα όμως θα έπρεπε να πάει σχολείο και τότε θα περνούσε αυτό ακριβώς που περνά τώρα. Η παιδιάτρός μου, μου έλεγε: "Εγώ χαίρομαι που το παιδί σου αρρωσταίνει τώρα, ώστε να μη χάνει πολύτιμες ώρες στο δημοτικό". Μάλλον είναι ένα στάδιο που περνούν σχεδόν όλα τα παιδάκια και είναι χρήσιμη γιατί ενισχύει το ανοσοποιητικό τους.
Θα δεις πως του χρόνου θα αρρωσταίνει πολύ λιγότερο ο Ωριωνάκος. Κάνε υπομονή.
Το προηγούμενο βράδυ του θανάτου του, ξάπλωσαν με τη μητέρα μου να κοιμηθούν (ετοιμαζόταν να μπει χειρουργείο την επομένη) και εκείνος της ζήτησε συγνώμη για ό,τι την είχε πληγώσει στη συμπεριφορά του και της υποσχέθηκε πως θα περνούσε περισσότερες ώρες μαζί της και θα φρόντιζε περισσότερο την υγεία του... Το πρωί, η μητέρα μου τον βρήκε νεκρό δίπλα της. Ευλογημένος θάνατος λένε...
Σε μια άλλη συζήτησή τους, λίγο καιρό νωρίτερα της είχε πει: "Αν ζήσω μερικά χρόνια ακόμα, θα δω το εγγόνι μου να μεγαλώνει, θα χαρώ το κτήμα μου στο Γραμματικό (η μεγάλη του αγάπη, να φυτεύει δέντρα...) θα απολαύσω τους κόπους της ζωής μας, αλλά θα ζήσω και το θάνατο του πατέρα μου και πιθανών και άλλων συγγενών και ...φίλων".
...
Ο Κρόουλι λέει: "Κάθε άντρας και κάθε γυναίκα είναι ένα αστέρι". Κάθε άνθρωπος δηλαδή έχει μια σταθερή τροχιά που κανονικά δε θα έπρεπε να συγκρούεται με την τροχιά κανενός άλλου ανθρώπου. Το σύμπαν είναι απέραντο έτσι ώστε να χωρά τις "τροχιές" ολονών μας. Κάθε άνθρωπος "οφείλει" να ακολουθήσει το βαθύτερο θέλημά του, την τροχιά του, γιατί μόνο τότε μπορεί να βρει ισορροπία μέσα στην ύπαρξή του, μέσα στην αλληλεπίδρασή του με τους άλλους, αλλά και μέσα στο σύμπαν.
Αυτή η παρομοίωση με τα άστρα μπορεί κάλλιστα βέβαια να υπονοεί τη σύνδεση όλων μας, μεταξύ μας. Κάθε ύπαρξη είναι αλληλένδετη με όλες τις άλλες υπάρξεις σε κάποιο επίπεδο...
Με αυτό το σκεπτικό κάθε πράξη μας επηρεάζει πολύ περισσότερες ζωές από αυτές των κοντινών μας προσώπων. Αν το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Ευρώπη, μπορεί να προκαλέσει τυφώνα στην Κίνα, με τον ίδιο τρόπο και μια πράξη η σκέψη μας μπορεί να επηρεάσει χιλιάδες ανθρώπους...Γιατί όχι;
Στη γειτονιά μου ζει ένας εργένης γύρω στα 60. Ο πατέρας του πέθανε νωρίς και άφησε τη μητέρα του μονάχη. Εκείνος θεώρησε χρέος του να μην παντρευτεί και να σταθεί στο πλευρό της, μέχρι που εκείνη πέθανε κι εκείνος έμεινε μοναχός στα 55-60 του χωρίς κανέναν να σταθεί στο πλευρό του...
Ίσως να ήταν το Θέλημά του αυτό. Ίσως μέσα από αυτό να ολοκληρώθηκε. Ίσως και όχι.
Καθένας μας θα πρέπει να μπορεί να αποφασίζει πώς θα ζήσει τη ζωή του.
Αν μπεις στη λογική: "δε θα καπνίσω για χάρη του παιδιού μου" μετά θα γίνεις δέσμιος μιας σειράς λογικών σκέψεων που θα σου "απαγορεύουν" ένα σωρό δραστηριότητες με αβέβαιο φυσικά αποτέλεσμα.
Εφ' όσον ο τρόπος και ο χρόνος που θα αποχωρήσουμε από αυτή τη ζωή, δεν είναι προδιαγεγραμμένος, κάθε απόφαση υγιεινής διαβίωσης για το χατήρι κάποιου άλλου συχνά έρχεται η ζωή να τη σαρκάσει... Θα 'χετε ακούσει περιπτώσεις ανθρώπων που δεν έπιναν, δεν κάπνιζαν, δεν ξενυχτούσαν, δεν επιδίδονταν σε επικίνδυνα σπορ και τελικά πέθαναν από μια πτώση στο μπάνιο, ένα ατύχημα στο δρόμο, μια "κακή απρόβλεπτη στιγμή"...
Αναστασία, η μητέρα σου, όπως και η δική μου, ίσως σου κρατούσε για λίγα χρόνια παραπάνω το παιδί, αργά ή γρήγορα όμως θα έπρεπε να πάει σχολείο και τότε θα περνούσε αυτό ακριβώς που περνά τώρα. Η παιδιάτρός μου, μου έλεγε: "Εγώ χαίρομαι που το παιδί σου αρρωσταίνει τώρα, ώστε να μη χάνει πολύτιμες ώρες στο δημοτικό". Μάλλον είναι ένα στάδιο που περνούν σχεδόν όλα τα παιδάκια και είναι χρήσιμη γιατί ενισχύει το ανοσοποιητικό τους.
Θα δεις πως του χρόνου θα αρρωσταίνει πολύ λιγότερο ο Ωριωνάκος. Κάνε υπομονή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.