Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
16-12-08
12:11
Θεωρείς δλδ Γιδάκι πως είναι εγωιστικό να κάνεις ό,τι θες χωρίς να σκέφτεσαι πόσο οι επιλογές σου μακροπρόθεσμα θα επηρεάσουν τις ζωές άλλων που σε αγαπούν;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
07-12-08
00:22
Αναστασάκι μες στο κεφάλι μου είσαι. Και εγώ συνέχεια σκέφτομαι που ο πατερας μου κάπνιζε δυόμισι πακέτα την μέρα κι έπινε μίνιμουμ τρία ποτά (και πιθανά και περισσότερα ή μπορεί να έπινε ουίσκι και στα καπάκια μπύρα) - ακομα και την τελευταία μέρα ενώ πόναγε, ήπιε μπύρα και ουίσκι θεωρώντας πως ..θα ένιωθε καλύτερα μετά (!!).. Κι άλλοι παλεύουν να ζήσουν.
Και θυμώνω που με άφησε. Που δεν θα δει τον γάμο μου, το παιδί μου, τη ζωή μου. Που έχω χίλια πράγματα να διευθετήσω τώρα.. Που όλο τον θυμάμαι και ο πόνος που δεν θα τον ξαναδώ με τσακίζει και βουρκώνω.. Που όλα έχουν μικρότερη αξία πια.
Αλλά το θέμα είναι πως αν κάποιος έπαθε κάτι είναι εκείνος. Εκείνος δεν ζει πια. Εγώ φυσικά πρέπει να ζήσω χωρίς αυτόν πλέον, αλλά δεν νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που θέλει πραγματικά να πεθάνει και που συνειδητά επιλέγει πχ να καπνίζει για να πεθάνει. Ακόμα κι αν του το έχουν πει ως τετελεσμένο οι ιατροί, νομίζω πως όλοι θεωρούν πως θα γίνει κάποιο θαύμα και δεν πάθουν τίποτα. Ναι, ξέρω παιδικό. Αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ πως θέλουν να πεθάνουν - αν ήταν έτσι απλά θα αυτοκτονούσαν.. Και σίγουρα ξέρουν πόσο θα πονέσουν οι γύρω τους αν πάθουν κάτι - αλλά είπαμε, θεωρούν δεδομένο πως εκείνους δεν θα τους αγγίξει ..γιατί έτσι.
Ναι, ξέρω δεν σε παρηγορώ. Δεν παρηγορώ και μένα άλλωστε. Αλλά δεν έχω τι άλλο να σου πω. Κι απλά έχεις μια ακόμα κακή μέρα (σήμερα ήταν και για μένα χάλια, ίσως γιατί πλησιάζουν τα Χριστούγεννα..)
Αγκαλίτσες.. :
Και θυμώνω που με άφησε. Που δεν θα δει τον γάμο μου, το παιδί μου, τη ζωή μου. Που έχω χίλια πράγματα να διευθετήσω τώρα.. Που όλο τον θυμάμαι και ο πόνος που δεν θα τον ξαναδώ με τσακίζει και βουρκώνω.. Που όλα έχουν μικρότερη αξία πια.
Αλλά το θέμα είναι πως αν κάποιος έπαθε κάτι είναι εκείνος. Εκείνος δεν ζει πια. Εγώ φυσικά πρέπει να ζήσω χωρίς αυτόν πλέον, αλλά δεν νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος που θέλει πραγματικά να πεθάνει και που συνειδητά επιλέγει πχ να καπνίζει για να πεθάνει. Ακόμα κι αν του το έχουν πει ως τετελεσμένο οι ιατροί, νομίζω πως όλοι θεωρούν πως θα γίνει κάποιο θαύμα και δεν πάθουν τίποτα. Ναι, ξέρω παιδικό. Αλλά δεν μπορώ να διανοηθώ πως θέλουν να πεθάνουν - αν ήταν έτσι απλά θα αυτοκτονούσαν.. Και σίγουρα ξέρουν πόσο θα πονέσουν οι γύρω τους αν πάθουν κάτι - αλλά είπαμε, θεωρούν δεδομένο πως εκείνους δεν θα τους αγγίξει ..γιατί έτσι.
Ναι, ξέρω δεν σε παρηγορώ. Δεν παρηγορώ και μένα άλλωστε. Αλλά δεν έχω τι άλλο να σου πω. Κι απλά έχεις μια ακόμα κακή μέρα (σήμερα ήταν και για μένα χάλια, ίσως γιατί πλησιάζουν τα Χριστούγεννα..)
Αγκαλίτσες.. :
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.