Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
18-12-08
18:44
Δεν έχω κάνει λάθος στο τόπικ, δεν ήθελα να το βάλω στην ποίηση, ήθελα να το παραθέσω εδώ, γιατί θεωρώ ότι εξηγεί πανέμορφα γιατί είναι δικαιολογημένα τα επεισόδια των τελευταίων ημερών και πώς φτάσαμε ως εδώ:
Σώπα, μη μιλάς!
του Αζίζ Νεσίν
Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή είναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα,
μου λέγανε: "σώπα".
Στο σχολείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!".
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πεις τίποτα, σσσσ....σώπα!".
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρεις το μπελά σου, σώπα".
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα".
Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική
και ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε "Σώπα".
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα".
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες μας ένωνε, όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτήκαμε πολλοί
μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ εύκολα, μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".
Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και κάν' την να σωπάσει.
Κόψ' την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο, από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου
και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς χωρίς να μιλάς
να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς".
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.
Και δεν θα μιλάς,
θα γίνεις φαφλατάς,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις.
Κόψε τη γλώσσα σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,
γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!....
Σώπα, μη μιλάς!
του Αζίζ Νεσίν
Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή
κόψ' τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή είναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα,
μου λέγανε: "σώπα".
Στο σχολείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :"εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!".
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
"κοίτα μην πεις τίποτα, σσσσ....σώπα!".
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
"Τι σε νοιάζει εσένα;", μου λέγανε,
"θα βρεις το μπελά σου, σώπα".
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
"Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα".
Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική
και ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε "Σώπα".
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
"Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα".
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γείτονες μας ένωνε, όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του "Σώπα".
και μαζευτήκαμε πολλοί
μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ εύκολα, μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το "Σώπα".
Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και κάν' την να σωπάσει.
Κόψ' την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο, από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου
και θα γλιτώσεις από το βραχνά να μιλάς χωρίς να μιλάς
να λες "έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς".
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς.
Και δεν θα μιλάς,
θα γίνεις φαφλατάς,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις.
Κόψε τη γλώσσα σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,
γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
17-12-08
02:56
Δλδ οι κακοι μπατσοι ευθυνονται για την εκπαιδευση τους ;
Δηλαδή ένας κακός χειρούργος δεν ευθύνεται αν δεν έχει εκπαιδευτεί σωστά και πραγματοποιεί χειρουργικές επεμβάσεις; Αυτός κρατάει νυστέρι, ο αστυνομικός κρατάει πιστόλι. Βλέπεις εσύ μεγάλη διαφορά; Δε πρέπει κάθε επαγγελματίας να είναι υπεύθυνος για την ποιότητα της εργασίας του;
Το παραδέχεται και ο άνθρωπος των ΜΑΤ στη συνέντευξή του:
Γι' αυτούς τους κακούς μπάτσους μιλάω κι εγώ!Αυτό υπάρχει στην Αστυνομία. Όταν έχεις ένα όπλο και κινείσαι μέσα στο πλήθος, νιώθεις διαφορετικά. Σου παρέχει ασφάλεια, τονώνει τον εγωισμό σου. Γιʼ αυτό λέμε ότι οι Αστυνομικοί πρέπει να είμαστε επαγγελματίες.
Θεωρεις οτι ειναι σοφο να το λες αυτο, οταν δε γνωριζεις καθολου τον εν λογο αστυνομικο, και οταν τελικά φαινεται να πηγαινουμε προς φονο εξ αμελειας ;
Μα δεν χρειάζεται να τον γνωρίζω. Τα υπομνήματά και οι μετέπειτα πράξεις του, μιλούν από μόνα τους. Αν είχε όντως διαπράξει φόνο εξ' αμελείας, πρώτος αυτός θα έπρεπε να ζητά συγγνώμη όπως θα έκανε οποιοσδήποτε σκότωνε ένα παιδί κατά λάθος. Αντίθετα αυτός δεν έστειλε καν τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του θύματος· αυτός ο οικογενειάρχης! Για το ποιοι είμαστε μιλούν οι πράξεις μας και καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
16-12-08
01:42
Μονο οι κακοι μπατσοι μας φταινε...
Τωρα αν αυτοι βγουν και αρχιζουν και πλακωνουν στο ξυλο και τους τραβηξουμε μια φοτογραφια θα αρχισουμε να τους βριζουμε...
Οι κακοί μπάτσοι μας φταίνε σίγουρα, αφού θα περιμέναμε να έχουν μια σωστότερη εκπαίδευση που θα εξασφαλίσει σ'αυτούς την ασφάλειά τους και σε μας τις υπηρεσίες τις οποίες επέλεξαν να μας παρέχουν.
Το επάγγελμα του αστυνομικού είναι λειτούργημα, όπως κι αυτό του ιατρού του εκπαιδευτικού κ.α.
Ειδικά λοιπόν το λειτούργημα του αστυνομικού ενέχει σοβαρούς κινδύνους για τον ίδιο, πράγμα που θεωρώ ότι γνωρίζει κάποιος πριν το ακολουθήσει, αφού θα έρχεται σε επαφή με κακοποιά στοιχεία τα οποία θα πρέπει να αντιμετωπίσει.
Θέλω να πιστεύω πως ο καλός μπάτσος που επιλέγει να υπηρετήσει το λειτούργημα αυτό, το κάνει με αίσθημα αυτοθυσίας και αφοσίωσης. Και είμαι σίγουρη ότι ένας τέτοιος αστυνομικός, που θέλησε να υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο διακινδυνεύοντας καθημερινά τη ζωή του, δύσκολα θα σηκώσει το υπηρεσιακό του όπλο για να ικανοποιήσει τον ανδρισμό και τη μαγκιά του. Με τους υπόλοιπους τι γίνεται όμως;
Ούτε καν ο κακός μπάτσος δεν είναι σωστό να τραυματιστεί ή να πεθάνει! Σε κανέναν άνθρωπο δεν αξίζει τέτοια τύχη. Στο κάτω-κάτω όσο ζει κανείς, έχει περιθώρια να αναθεωρήσει, να αλλάξει. Η μεταμέλεια, είναι προνόμιο των ζωντανών...
Όχι Τάσο, (και xanp, αλήθεια εσύ που έμαθες για το θάνατο του αστυνομικού; Ανοίγεις άλλο θέμα όμως εδώ περί της αντικειμενικότητας των ΜΜΕ...Ξαναέλεγξε τις πηγές σου γιατί κυκλοφορούν φήμες για "ράδιο αρβύλα"...) δε μου αρέσει να ακούω ούτε για τραυματισμούς και θανάτους αστυνομικών. Ούτε για τραυματισμούς και θανάτους και ξυλοδαρμούς αλλοδαπών... Κανένας θάνατος δεν είναι θλιβερότερος από κάποιον άλλο, ειδικά όταν αφορά συγγενείς και φίλους του θανόντος... Όσο για μας τους υπόλοιπους, μπορούμε να βγάζουμε τις ετυμηγορίες μας από την ηλεκτρoνική ρωμαϊκή αρένα μας, την τηλεόραση...
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η ενέργεια του συγκεκριμένου αστυνομικού, του πρωταγωνιστή των τελευταίων ημερών, να σηκώσει το πιστόλι του και να πατήσει τη σκανδάλη, προκάλεσε αλυσιδωτές αντιδράσεις και πυροδότησε μια κατάσταση που αργά ή γρήγορα θα ξεσπούσε. Ο Αλέξανδρος δεν ήταν παρά το φυτίλι μιας κοινωνίας που ασφυκτιούσε, μην έχοντας πια σε τίποτα να πιστέψει. Σε τίποτα να ελπίζει.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η ένταση μεταφέρθηκε και στο εξωτερικό!
Παντού οι άνθρωποι νιώθουν πλέον την ανάγκη να εκδηλώσουν την οργή τους, όχι για τα κακώς κείμενα της αστυνομίας μας, ή έναν φόνο ανάμεσα σε τόσους άλλους "φόνους" που βιώνουν καθημερινά, αλλά για τα κακώς κείμενα μιας σάπιας κοινωνίας που χρειάζεται αλλαγή από τη ρίζα της.
Ατόφια ανεπεξέργαστη οργή, που δε βρήκε άλλες διεξόδους να εκφραστεί πέραν της καταστροφής...
Ίσως μια αντανάκλαση των σκοτεινών εικόνων που κρύβουμε μέσα μας για το αβέβαιο μέλλον όλης της ανθρωπότητας...
Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών είναι δικαιολογημένα με αυτή την έννοια, αφού αποτελούν μια ενστικτώδη αντίδραση ενάντια σε έναν εχθρό δίχως πρόσωπο...Έναν Χόρονζον της Ερήμου...
Θύματα και θύτες είμαστε όλοι μας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.