miskin
Νεοφερμένος
Ο miskin αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 61 ετών και μας γράφει απο Ηράκλειο (Κρήτη). Έχει γράψει 2 μηνύματα.
16-12-08
19:52
Nά είσαι γλυκός,ευγενικός καί απρόβλεπτος...χάρισέ τους μιά
ιστορία...
Κυκλωμένοι από βότανα archichlamidae καί terebinthales,
ο Χρήστος,η Εμμανουέλα,η Χριστίνα,η Χρυσούλα,η Δέσποινα, η Μαρία,
ανταποδίδουν τίς φιλοφρονήσεις τής πελατείας,ανάμεσα σέ καφέδες,αλκοόλ
καί χυμούς.
Εμένα μού θυμίζουν μαέστρους σέ παρείστικες κομπανίες..οι
συνδετικοί κρίκοι ανάμεσα σέ εκατοντάδες μικρές ανομοιογενείς,ενναλασ-
σόμενες περιστασιακές κοινωνίες...Εμπρηστές καί πυροσβέστες....
Στόχοι κάθε μοναχικού σφετεριστή αυτής τής λεγόμενης
“επαγγελματικής οικειότητας”...
-Mιά “μαύρη”...
-...Δέν υπάρχει..
-Καλά,θά αρκεστώ σέ μιά ξανθιά...
Δέν είναι τό χρώμα καί η γεύση τής μπύρας...Είναι τό χρώμα καί η
γεύση τής στιγμής που σέ βρίσκει ανυποψίαστο,μέ τίς άμυνες χαλαρωμένες,
τίς δυνάμεις καταστολής αμέτοχες,καί τή διαδήλωση κακοπληρωμένων
συναισθημάτων νά σηκώνει τά λάβαρα...
“απόψε,τώρα,επιτρέπεται η είσοδος”...
Καί συλλαμβάνεις τό βλέμμα νά κολυμπάει γυμνό καί αδιάντροπο σέ
άγνωστα μάτια,καί όλες αυτές τίς παράξενες ουσίες τής ψυχής νά
ξεχειλίζουν σέ γραπτά,μουσικές,όνειρα...
Η μουσική τρυπώνει παντού...αγγελιοφόρος καί σχολιαστής,δρομέας μακρυνών αποστάσεων,ακοντιστής,εμποδιστής καί Ελλανοδίκης....Σ'όλες τίς γλώσσες,τά μουσικά σχήματα,τούς ρυθμούς...κάνει τίς σκέψεις τραγούδια καί τίς αφήνει νά αιωρούνται ελεύθερες ,νά σμίγουν,νά ερωτεύονται, νά υιοθετούν καί νά αναπαράγονται.
Μπορεί νά είναι καί αστείο η καί ομολογία ακόμη μιά ομολογία απέναντι σ'ένα θολό καθρέπτη που επιστρέφει όλους αυτούς τούς παράξενους καί αδέξιους έρωτες,τίς στιγμές που ξορκίζουμε τή νύχτα καί παλεύουμε μέ τά δαιμόνια τής σύνεσης.
Καί είναι η Πίστη που μάς φυγαδεύει , που καταλαγιάζει τό
φόβο απέναντι στό άγνωστο,καί μας αφήνει νά τολμάμε ,νά νιώθουμε καί νά
γνέφουμε Kι ολη αυτή η χημεία τής στιγμής ανακατεύει τά πιό ετερόκλητα υλικά γιά νά μας δώσει κάτι πρωτόγνωρο καί συναρπαστικό,
νά μας βάλει στά χείλη λόγια που δέν έχουμε ξαναπεί , νά μας μπλέξει σέ
σενάρια που κανένα παρασκήνιο δέν μπορεί νά προβλέψει,καί νά χαράξει γύρω μας τά σκηνικά μιάς υγρής,γλυκειάς όσο καί αβέβαιης απαντοχής.
Τότε είναι που ξεθάβουμε τους θησαυρούς που μέ τόση ευλάβεια κρατάμε φυλαγμένους στά πιό απίθανα νησιά τής ψυχής.Τότε είναι
που περισσεύουν τά λόγια και παραγράφονται οι πιθανότητες.
Τότε είναι που ελευθερώνονται τά παράπονα καί αναδύονται γυμνά χωρίς ντροπή,χωρίς φόβο, τότε είναι που ο νούς φτιάχνει καινούρια ονόματα γιά νά περιγράψει έννοιες πρωτόπλαστες καί ιδιωτικές , πλέκει όρκους καί προσωπικές συνομωσίες γιά δύο.
I never talk to strangers...anyway...Ετσι κι αλλιώς δέ μιλάω μέ ξένους...
Λίγο πιό δύσκολα...λίγο πιό προσωπικά...βγάζοντας τό πρώτο πέπλο......ακολουθώντας τά βήματα τής καρδιάς...εκτίθεμαι...γίνομαι "ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ"...ο άνθρωπος τών βάλτων...στό βυθό τής λίμνης..
χειροκροτώντας συναυλίες αμφιβίων...ατενίζοντας ουρανούς από νούφαρα...
Ποιητής εκ τών ενόντων καί καλλιτέχνης εξ'ανάγκης...Αμορφη μάζα, εύπλαστη...
λίπασμα σέ κήπους μυστικούς...τραγουδισμένους σέ σοκκάκια ανύπαρκτα
οδυνηρής φαντασίας...
...Δέσμιος τής υπερβολής,θιασώτης τού άμεσου καί τού αυθόρμητου,
Γλυκέ εισβολέα,νικητή τής αμηχανίας μου καί δήμιε τής ανίας μου,
μέσα από φλόγες καί λυγμούς,σιωπηλά σού παραδίνομαι...
Οχι άλλες συμβατικές καί ορθολογιστικές θεωρήσεις τών πραγμάτων..!
Εχουμε καθήκον νά ακολουθούμε τά μυστικά μονοπάτια τής ψυχής...νά πιστεύουμε στούς αχαλίνωτους κώδικες τής καρδιάς...
Ευαισθησία δέν σημαίνει μαλθακότητα καί υποταγή..
Ευαισθησία δέν είναι μιζέρια καί καταδίκη...Ευαισθησία είναι νά μπορείς νά φυγαδεύεις τήν αγάπη σου μέσα σ'αυτό τό χαμό...είναι νά φτάνεις στό βάθος,στήν ουσία,νά καταφέρνεις νά μένεις αναλλοίωτος νά είσαι αληθινός,νά χαίρεσαι καί νά λυπάσαι...
"...first I want a kiss and then I want it all......",
Ποτέ δέν ξέρεις πόσο αργά,ποτέ δέν ξέρεις πόσο νωρίς...
έτσι απλά ξεφτάει η φουντώνει μόνο του...κάποια νύχτα χωρίς υπνο..
Θαλασσογραφίες...υποσχέσεις γιά ταξίδια...μνήμες αρμύρας καί ιδρώτα...
μυστικά ναυάγια μέ τόν αγαπημένο σέ άγνωστα νερά ,ένα σωρό πιρόγες καί
κανώ..παιγνίδια στά κύματα τού νού,σκέψεις μισοπνιγμένες καί λόγια μισοειπωμένα...πάντα τά καλύτερα μάς έρχονται κατόπιν εορτής...μαζί μέ τίς σκούπες καί τά φαράσια...φαρασαισμοί καί σκουποξυλομαχίες...
Γελωτοποιοί καί κλόουν,νά διασκεδάζουμε μασκοφορεμένους μέ τίς αδέξιες κινήσεις μας,τά παθήματα μας,αγαναχτώντας μέ τίς συγκυρίες,αναθεματίζοντας τήν τύχη,
καί υποκύπτοντας στή σειρά προτεραιότητας ως νομοταγείς πολίτες..
«Μή βγάζεις τά γιαλιά σου»Αν μπορέσουν νά δούν πίσω από αυτά,
χάρισέ τους ένα καθρέπτη...”
Η ατμόσφαιρα υγρή καί μουσκεμένη,ενεργεί καταλυτικά.Η φύση
γύρω ηλεκτρισμένη περιμένει τό εναρκτήριο λάκτισμα,τήν ώθηση που
θά θέσει σέ τροχιά καί τή σημερινή ιστορία.
Ηδη έχει αρχίσει νά διαμορφώνεται αυτό τό ακαθόριστο σχήμα που
έχουν οι χειμωνιάτικες νύχτες.Τό σκοτάδι έχει πέσει εδώ καί ώρες,αλλά
μόλις τώρα αρχίζουν νά κινούνται οι διαδικασίες που κάνουν τό κάθε
ξενύχτι νά μοιάζει διαφορετικό...Ορίζονται οι συμπαίχτες...οι όροι τού
παιχνιδιού,οι παρόντες καί ο απόντες...
Aνασύρονται εκκρεμείς υποθέσεις από τά πεδία τής μνήμης...
Αναζητούνται δικαιολογίες καί στοιχειοθετούνται απολογίες...
Ακροβασίες πάνω στά νήματα.Τά νήματα που συνδέουν τό ένα
μουσικό κομμάτι μέ τό άλλο.Ενα κουβάρι από νοητές γραμμές επικοι-
νωνίας,μυστικά αγγίγματα τηλεπάθειας καί μονοπάτια σκέψης που
έμειναν απάτητα γιά χρόνια...
Η αλληλουχία τών συναισθημάτων φωτίζει σχήματα απροσδιόριστα
στό σκοτάδι...Σέ μιά γωνιά τού μπάρ εκείνος ο τύπος σκαλίζει στά παγάκια τή μορφή τής αγαπημένης του...Σέ λίγο θά λειώσει στό αλκοόλ,αργότερα θά κυλάει στό αίμα του καί θά τόν συντροφεύει στίς βραδινές του υπερβολές..
ιστορία...
Κυκλωμένοι από βότανα archichlamidae καί terebinthales,
ο Χρήστος,η Εμμανουέλα,η Χριστίνα,η Χρυσούλα,η Δέσποινα, η Μαρία,
ανταποδίδουν τίς φιλοφρονήσεις τής πελατείας,ανάμεσα σέ καφέδες,αλκοόλ
καί χυμούς.
Εμένα μού θυμίζουν μαέστρους σέ παρείστικες κομπανίες..οι
συνδετικοί κρίκοι ανάμεσα σέ εκατοντάδες μικρές ανομοιογενείς,ενναλασ-
σόμενες περιστασιακές κοινωνίες...Εμπρηστές καί πυροσβέστες....
Στόχοι κάθε μοναχικού σφετεριστή αυτής τής λεγόμενης
“επαγγελματικής οικειότητας”...
-Mιά “μαύρη”...
-...Δέν υπάρχει..
-Καλά,θά αρκεστώ σέ μιά ξανθιά...
Δέν είναι τό χρώμα καί η γεύση τής μπύρας...Είναι τό χρώμα καί η
γεύση τής στιγμής που σέ βρίσκει ανυποψίαστο,μέ τίς άμυνες χαλαρωμένες,
τίς δυνάμεις καταστολής αμέτοχες,καί τή διαδήλωση κακοπληρωμένων
συναισθημάτων νά σηκώνει τά λάβαρα...
“απόψε,τώρα,επιτρέπεται η είσοδος”...
Καί συλλαμβάνεις τό βλέμμα νά κολυμπάει γυμνό καί αδιάντροπο σέ
άγνωστα μάτια,καί όλες αυτές τίς παράξενες ουσίες τής ψυχής νά
ξεχειλίζουν σέ γραπτά,μουσικές,όνειρα...
Η μουσική τρυπώνει παντού...αγγελιοφόρος καί σχολιαστής,δρομέας μακρυνών αποστάσεων,ακοντιστής,εμποδιστής καί Ελλανοδίκης....Σ'όλες τίς γλώσσες,τά μουσικά σχήματα,τούς ρυθμούς...κάνει τίς σκέψεις τραγούδια καί τίς αφήνει νά αιωρούνται ελεύθερες ,νά σμίγουν,νά ερωτεύονται, νά υιοθετούν καί νά αναπαράγονται.
Μπορεί νά είναι καί αστείο η καί ομολογία ακόμη μιά ομολογία απέναντι σ'ένα θολό καθρέπτη που επιστρέφει όλους αυτούς τούς παράξενους καί αδέξιους έρωτες,τίς στιγμές που ξορκίζουμε τή νύχτα καί παλεύουμε μέ τά δαιμόνια τής σύνεσης.
Καί είναι η Πίστη που μάς φυγαδεύει , που καταλαγιάζει τό
φόβο απέναντι στό άγνωστο,καί μας αφήνει νά τολμάμε ,νά νιώθουμε καί νά
γνέφουμε Kι ολη αυτή η χημεία τής στιγμής ανακατεύει τά πιό ετερόκλητα υλικά γιά νά μας δώσει κάτι πρωτόγνωρο καί συναρπαστικό,
νά μας βάλει στά χείλη λόγια που δέν έχουμε ξαναπεί , νά μας μπλέξει σέ
σενάρια που κανένα παρασκήνιο δέν μπορεί νά προβλέψει,καί νά χαράξει γύρω μας τά σκηνικά μιάς υγρής,γλυκειάς όσο καί αβέβαιης απαντοχής.
Τότε είναι που ξεθάβουμε τους θησαυρούς που μέ τόση ευλάβεια κρατάμε φυλαγμένους στά πιό απίθανα νησιά τής ψυχής.Τότε είναι
που περισσεύουν τά λόγια και παραγράφονται οι πιθανότητες.
Τότε είναι που ελευθερώνονται τά παράπονα καί αναδύονται γυμνά χωρίς ντροπή,χωρίς φόβο, τότε είναι που ο νούς φτιάχνει καινούρια ονόματα γιά νά περιγράψει έννοιες πρωτόπλαστες καί ιδιωτικές , πλέκει όρκους καί προσωπικές συνομωσίες γιά δύο.
I never talk to strangers...anyway...Ετσι κι αλλιώς δέ μιλάω μέ ξένους...
Λίγο πιό δύσκολα...λίγο πιό προσωπικά...βγάζοντας τό πρώτο πέπλο......ακολουθώντας τά βήματα τής καρδιάς...εκτίθεμαι...γίνομαι "ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ"...ο άνθρωπος τών βάλτων...στό βυθό τής λίμνης..
χειροκροτώντας συναυλίες αμφιβίων...ατενίζοντας ουρανούς από νούφαρα...
Ποιητής εκ τών ενόντων καί καλλιτέχνης εξ'ανάγκης...Αμορφη μάζα, εύπλαστη...
λίπασμα σέ κήπους μυστικούς...τραγουδισμένους σέ σοκκάκια ανύπαρκτα
οδυνηρής φαντασίας...
...Δέσμιος τής υπερβολής,θιασώτης τού άμεσου καί τού αυθόρμητου,
Γλυκέ εισβολέα,νικητή τής αμηχανίας μου καί δήμιε τής ανίας μου,
μέσα από φλόγες καί λυγμούς,σιωπηλά σού παραδίνομαι...
Οχι άλλες συμβατικές καί ορθολογιστικές θεωρήσεις τών πραγμάτων..!
Εχουμε καθήκον νά ακολουθούμε τά μυστικά μονοπάτια τής ψυχής...νά πιστεύουμε στούς αχαλίνωτους κώδικες τής καρδιάς...
Ευαισθησία δέν σημαίνει μαλθακότητα καί υποταγή..
Ευαισθησία δέν είναι μιζέρια καί καταδίκη...Ευαισθησία είναι νά μπορείς νά φυγαδεύεις τήν αγάπη σου μέσα σ'αυτό τό χαμό...είναι νά φτάνεις στό βάθος,στήν ουσία,νά καταφέρνεις νά μένεις αναλλοίωτος νά είσαι αληθινός,νά χαίρεσαι καί νά λυπάσαι...
"...first I want a kiss and then I want it all......",
Ποτέ δέν ξέρεις πόσο αργά,ποτέ δέν ξέρεις πόσο νωρίς...
έτσι απλά ξεφτάει η φουντώνει μόνο του...κάποια νύχτα χωρίς υπνο..
Θαλασσογραφίες...υποσχέσεις γιά ταξίδια...μνήμες αρμύρας καί ιδρώτα...
μυστικά ναυάγια μέ τόν αγαπημένο σέ άγνωστα νερά ,ένα σωρό πιρόγες καί
κανώ..παιγνίδια στά κύματα τού νού,σκέψεις μισοπνιγμένες καί λόγια μισοειπωμένα...πάντα τά καλύτερα μάς έρχονται κατόπιν εορτής...μαζί μέ τίς σκούπες καί τά φαράσια...φαρασαισμοί καί σκουποξυλομαχίες...
Γελωτοποιοί καί κλόουν,νά διασκεδάζουμε μασκοφορεμένους μέ τίς αδέξιες κινήσεις μας,τά παθήματα μας,αγαναχτώντας μέ τίς συγκυρίες,αναθεματίζοντας τήν τύχη,
καί υποκύπτοντας στή σειρά προτεραιότητας ως νομοταγείς πολίτες..
«Μή βγάζεις τά γιαλιά σου»Αν μπορέσουν νά δούν πίσω από αυτά,
χάρισέ τους ένα καθρέπτη...”
Η ατμόσφαιρα υγρή καί μουσκεμένη,ενεργεί καταλυτικά.Η φύση
γύρω ηλεκτρισμένη περιμένει τό εναρκτήριο λάκτισμα,τήν ώθηση που
θά θέσει σέ τροχιά καί τή σημερινή ιστορία.
Ηδη έχει αρχίσει νά διαμορφώνεται αυτό τό ακαθόριστο σχήμα που
έχουν οι χειμωνιάτικες νύχτες.Τό σκοτάδι έχει πέσει εδώ καί ώρες,αλλά
μόλις τώρα αρχίζουν νά κινούνται οι διαδικασίες που κάνουν τό κάθε
ξενύχτι νά μοιάζει διαφορετικό...Ορίζονται οι συμπαίχτες...οι όροι τού
παιχνιδιού,οι παρόντες καί ο απόντες...
Aνασύρονται εκκρεμείς υποθέσεις από τά πεδία τής μνήμης...
Αναζητούνται δικαιολογίες καί στοιχειοθετούνται απολογίες...
Ακροβασίες πάνω στά νήματα.Τά νήματα που συνδέουν τό ένα
μουσικό κομμάτι μέ τό άλλο.Ενα κουβάρι από νοητές γραμμές επικοι-
νωνίας,μυστικά αγγίγματα τηλεπάθειας καί μονοπάτια σκέψης που
έμειναν απάτητα γιά χρόνια...
Η αλληλουχία τών συναισθημάτων φωτίζει σχήματα απροσδιόριστα
στό σκοτάδι...Σέ μιά γωνιά τού μπάρ εκείνος ο τύπος σκαλίζει στά παγάκια τή μορφή τής αγαπημένης του...Σέ λίγο θά λειώσει στό αλκοόλ,αργότερα θά κυλάει στό αίμα του καί θά τόν συντροφεύει στίς βραδινές του υπερβολές..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.