Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
18-01-09
22:40
Κάποτε πιστευόταν πως τα παιδιά "διαλυμένων" οικογενειών, είναι καταδικασμένα να εμφανίσουν ψυχολογικά προβλήματα, συναισθηματική αστάθεια και αντικοινωνική συμπεριφορά. Τούτο βέβαια δεν είναι καθόλου περίεργο ή ανεξήγητο, αφού η ίδια η κοινωνία έθετε διακρίσεις και περιθωριοποιούσε τα παιδιά των χωρισμένων κι αντιμετώπιζε ως σχεδόν πόρνες τις χωρισμένες γυναίκες (ακόμη κι όταν ο σύζυγός τους τις είχε εγκαταλείψει, αφού μάλλον θα έπρεπε να τον κρατήσουν δεμένο με αλυσίδες). Σε οποιονδήποτε η κοινωνία φερόταν με τέτοιο τρόπο θα εμφανίζονταν εύλογα τα ψυχολογικά προβλήματα και η αντικοινωνική συμπεριφορά, οπότε εδώ μάλλον έχουμε μια περίπτωση "αυτοεκπληρούμενης προφητείας".
Έχω δει στη ζωή μου τόσα πολλά παιδιά "καλών" οικογενειών να μπλέκουν με ναρκωτικά, με χουλιγκανισμό, με ακροδεξιές ή ακροαριστερές ομάδες που σπάζουν και καίνε, με ψυχολογικά προβλήματα λόγω υπερπροστατευτικής μητέρας ή βάναυσου πατέρα και με βαθιές συναισθηματικές συγκρούσεις ως αποτέλεσμα κακής σχέσης με το Εγώ τους, που η πανάκεια της αστικής οικογένειας έχει ξεθωριάσει έως καταρρεύσει στα μάτια μου.
Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη, στοργή, καθοδήγηση, παιχνίδι, έμπνευση, γαλήνη, ζεστασιά κι ηρεμία, μεταξύ άλλων ώστε να μεγαλώσουν σωστά. Οποιαδήποτε μορφή συμβίωσης ή οικογένειας μπορεί να τους τα παρέχει (ακόμη και οι "οικογένειες" των παιδικών χωριών SOS), στο βαθμό που μπορεί να τους τα παρέχει, βοηθάει στην ισόρροπη κι απρόσκοπτη ανάπτυξή τους και συνεπώς αποτελεί το "ιδανικό" περιβάλλον για ένα παιδί.
Αντίθετα, οι συνθήκες αυτές δεν παρέχονται σε μια οικογένεια κατά την ημέρα του γάμου, με κάποιο είδος "Θείας Επιφοίτησης", ούτε η νομική κατοχύρωση ή η κοινωνική αποδοχή του οικογενειακού σχήματος προσφέρει στους γονείς τα εχέγγυα για να δημιουργήσουν τέτοιες άριστες για το παιδί συνθήκες.
Η δική μου γνώμη, στηριζόμενη σε πολυετή εμπειρία, είναι πως όσα θεωρούνται ως δεδομένα, βάσει του προηγούμενου ποστ, δεν είναι παρά σχήματα του μυαλού και ουδεμία αντικειμενική αλήθεια φέρουν.
Τόσες μαμάδες καθώς πρέπει οικογενειών, με κατεστραμμένους βουτυρομπεμπέδες γιους έχετε δει, δεν είναι άραγε αρκετές για να σας κάνουν έστω ν' αμφισβητήσετε τα παραδοσιακά πρότυπα;
Η νέα γενιά που δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να αμφισβητήσει τις αξίες που παρέλαβε από την προηγούμενη, είναι καταδικασμένη τελικά να τις ποδοπατήσει. Η αμφισβήτηση είναι φορέας ανανέωσης κι ενδυνάμωσης κι όχι υποχρεωτικά κατάρρευσης. Η άκριτη αποδοχή παλαιών απόψεων, ενώ ο χρόνος τρέχει και τα δεδομένα αλλάζουν, μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται ως μια ασφαλής επιλογή, η οποία δεν μας βάζει στον κόπο να ψάξουμε για το καλύτερο, αλλά από την άλλη πλευρά, εισάγει στο σύστημα υψηλά επίπεδα εντροπίας, η οποία τείνει να το αποδιοργανώσει και τελικώς να το διασπάσει...
Έχω δει στη ζωή μου τόσα πολλά παιδιά "καλών" οικογενειών να μπλέκουν με ναρκωτικά, με χουλιγκανισμό, με ακροδεξιές ή ακροαριστερές ομάδες που σπάζουν και καίνε, με ψυχολογικά προβλήματα λόγω υπερπροστατευτικής μητέρας ή βάναυσου πατέρα και με βαθιές συναισθηματικές συγκρούσεις ως αποτέλεσμα κακής σχέσης με το Εγώ τους, που η πανάκεια της αστικής οικογένειας έχει ξεθωριάσει έως καταρρεύσει στα μάτια μου.
Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη, στοργή, καθοδήγηση, παιχνίδι, έμπνευση, γαλήνη, ζεστασιά κι ηρεμία, μεταξύ άλλων ώστε να μεγαλώσουν σωστά. Οποιαδήποτε μορφή συμβίωσης ή οικογένειας μπορεί να τους τα παρέχει (ακόμη και οι "οικογένειες" των παιδικών χωριών SOS), στο βαθμό που μπορεί να τους τα παρέχει, βοηθάει στην ισόρροπη κι απρόσκοπτη ανάπτυξή τους και συνεπώς αποτελεί το "ιδανικό" περιβάλλον για ένα παιδί.
Αντίθετα, οι συνθήκες αυτές δεν παρέχονται σε μια οικογένεια κατά την ημέρα του γάμου, με κάποιο είδος "Θείας Επιφοίτησης", ούτε η νομική κατοχύρωση ή η κοινωνική αποδοχή του οικογενειακού σχήματος προσφέρει στους γονείς τα εχέγγυα για να δημιουργήσουν τέτοιες άριστες για το παιδί συνθήκες.
Η δική μου γνώμη, στηριζόμενη σε πολυετή εμπειρία, είναι πως όσα θεωρούνται ως δεδομένα, βάσει του προηγούμενου ποστ, δεν είναι παρά σχήματα του μυαλού και ουδεμία αντικειμενική αλήθεια φέρουν.
Τόσες μαμάδες καθώς πρέπει οικογενειών, με κατεστραμμένους βουτυρομπεμπέδες γιους έχετε δει, δεν είναι άραγε αρκετές για να σας κάνουν έστω ν' αμφισβητήσετε τα παραδοσιακά πρότυπα;
Η νέα γενιά που δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να αμφισβητήσει τις αξίες που παρέλαβε από την προηγούμενη, είναι καταδικασμένη τελικά να τις ποδοπατήσει. Η αμφισβήτηση είναι φορέας ανανέωσης κι ενδυνάμωσης κι όχι υποχρεωτικά κατάρρευσης. Η άκριτη αποδοχή παλαιών απόψεων, ενώ ο χρόνος τρέχει και τα δεδομένα αλλάζουν, μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται ως μια ασφαλής επιλογή, η οποία δεν μας βάζει στον κόπο να ψάξουμε για το καλύτερο, αλλά από την άλλη πλευρά, εισάγει στο σύστημα υψηλά επίπεδα εντροπίας, η οποία τείνει να το αποδιοργανώσει και τελικώς να το διασπάσει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
18-01-09
20:24
Το έχω ξαναγράψει, αλλά δεν πειράζει.
Αυτό που πρόσεξα εγώ, όταν παντρεύτηκα μετά από οκτώ χρόνια συγκατοίκησης, ήταν πως ξαφνικά, όλοι οι υπόλοιποι άρχισαν να μας αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Εμείς δεν είχαμε νιώσει καμμία διαφορά ανάμεσά μας και οι οικογένειες δεν ανακατεύονταν και πολύ, τουλάχιστον όχι περισσότερο από όσο πριν.
Οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι λοιποί συγγενείς, μας έβλεπαν με άλλο μάτι. Ξαφνικά είχαμε ενδυθεί το μανδύα του "Αγίου Ζεύγους" φορέα της "Ιεράς Οικογένειας". Το πρότυπο είναι ισχυρότατα εμφυτευμένο μέσα σε όλους. Εγώ προσωπικά κατάλαβα πως είμαι παντρεμένος από τον τρόπο που με αντιμετώπιζαν οι άλλοι. Μπορώ να πω ότι αυτό ήταν που με ενοχλούσε περισσότερο απ' όλα στο γάμο.
Σιγά σιγά, προσαρμόζεσαι κι εσύ να βλέπεις τον εαυτό σου ως κάτι το διαφορετικό από πριν, πράγμα που κατά τη γνώμη μου αποτελεί και την αρχή των προβλημάτων. Δεν παντρεύεσαι έναν άνθρωπο, παντρεύεσαι ένα σχήμα κι έναν κοινωνικό θεσμό, με ισχυρότατη θεμελίωση από κράτος, κοινωνία, θρησκεία και τον Θεό τον ίδιο.
Φυσικά, δεν μιλάω για το να κάνεις παιδιά. Αυτό είναι προφανές πως αλλάζει άρδην την κατάσταση μέσα στη σχέση, όμως για μένα είναι η θετικότερη εμπειρία έως τώρα στη ζωή μου κι έτσι δεν το βάζω στη ζυγαριά μαζί με τα υπόλοιπα. Μιλώ λοιπόν για το πώς βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος το ζευγάρι, ανεξαρτήτως παιδιών και πώς το ίδιο το ζευγάρι μαθαίνει να βλέπει τον εαυτό του.
Αυτό που πρόσεξα εγώ, όταν παντρεύτηκα μετά από οκτώ χρόνια συγκατοίκησης, ήταν πως ξαφνικά, όλοι οι υπόλοιποι άρχισαν να μας αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Εμείς δεν είχαμε νιώσει καμμία διαφορά ανάμεσά μας και οι οικογένειες δεν ανακατεύονταν και πολύ, τουλάχιστον όχι περισσότερο από όσο πριν.
Οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι λοιποί συγγενείς, μας έβλεπαν με άλλο μάτι. Ξαφνικά είχαμε ενδυθεί το μανδύα του "Αγίου Ζεύγους" φορέα της "Ιεράς Οικογένειας". Το πρότυπο είναι ισχυρότατα εμφυτευμένο μέσα σε όλους. Εγώ προσωπικά κατάλαβα πως είμαι παντρεμένος από τον τρόπο που με αντιμετώπιζαν οι άλλοι. Μπορώ να πω ότι αυτό ήταν που με ενοχλούσε περισσότερο απ' όλα στο γάμο.
Σιγά σιγά, προσαρμόζεσαι κι εσύ να βλέπεις τον εαυτό σου ως κάτι το διαφορετικό από πριν, πράγμα που κατά τη γνώμη μου αποτελεί και την αρχή των προβλημάτων. Δεν παντρεύεσαι έναν άνθρωπο, παντρεύεσαι ένα σχήμα κι έναν κοινωνικό θεσμό, με ισχυρότατη θεμελίωση από κράτος, κοινωνία, θρησκεία και τον Θεό τον ίδιο.
Φυσικά, δεν μιλάω για το να κάνεις παιδιά. Αυτό είναι προφανές πως αλλάζει άρδην την κατάσταση μέσα στη σχέση, όμως για μένα είναι η θετικότερη εμπειρία έως τώρα στη ζωή μου κι έτσι δεν το βάζω στη ζυγαριά μαζί με τα υπόλοιπα. Μιλώ λοιπόν για το πώς βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος το ζευγάρι, ανεξαρτήτως παιδιών και πώς το ίδιο το ζευγάρι μαθαίνει να βλέπει τον εαυτό του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
17-01-09
21:44
Γιατί δηλαδή, ο γάμος δεν παρέρχεται ρε φίλε;
Πώς μπορείς να ορκιστείς κάτι που δεν το ορίζεις, όπως το "Για πάντα;"
Πρόκειται απλά για μια ακόμη ψευδαίσθηση του ανθρώπου και ύβρις προς τους Θεούς, τούτο το "για πάντα". Εκεί στηρίζεται ο γάμος και γι' αυτό έχει πολύ σαθρά θεμέλια...
Πώς μπορείς να ορκιστείς κάτι που δεν το ορίζεις, όπως το "Για πάντα;"
Πρόκειται απλά για μια ακόμη ψευδαίσθηση του ανθρώπου και ύβρις προς τους Θεούς, τούτο το "για πάντα". Εκεί στηρίζεται ο γάμος και γι' αυτό έχει πολύ σαθρά θεμέλια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.