Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Η γνώμη σας και τα συμπεράσματά σας καλοδεχούμενα. Στο κάτω κάτω δεν είναι παρά μια παιδική ιστορία...«Κανένας;» Η μικρή Ψυχή μετά βίας μπορούσε να πιστέψει αυτό που είχε ακούσει.
«Κανένας!» επανέλαβε ο Θεός. «Όλα όσα έφτιαξα είναι τέλεια. Δεν υπάρχει ούτε μια ψυχή σε όλη την πλάση που να είναι λιγότερο τέλεια από εσένα. Κοίταξε γύρω σου.»
Μόλις τότε η μικρή Ψυχή συνειδητοποίησε ότι ένα μεγάλο πλήθος είχε συγκεντρωθεί. Ψυχές έρχονταν από πολύ μακριά, απʼ όλο το Βασίλειο, γιατί είχε διαδοθεί πως η μικρή Ψυχή είχε μια ασυνήθιστη συζήτηση με το Θεό και όλοι ήθελαν νʼ ακούσουν το τι έλεγαν. Κοιτάζοντας τις αμέτρητες άλλες ψυχές που είχαν συναθροιστεί εκεί, η μικρή Ψυχή ήταν υποχρεωμένη να συμφωνήσει. Καμμία ψυχή δεν έδειχνε λιγότερο υπέροχη, λιγότερο μεγαλόπρεπη ή λιγότερο τέλεια από την ίδια. Τέτοιο ήταν το δέος που προκαλούσαν οι ψυχές που είχαν μαζευτεί τριγύρω και τόσο λαμπρό ήταν το Φως τους, που η μικρή Ψυχή μπορούσε μόλις και μετά βίας να κοιτάξει προς αυτές.
«Λοιπόν, ποιον να συγχωρήσω;» ρώτησε το Θεό.
«Φίλε μου, δεν θα έχει καθόλου πλάκα! Ήθελα να αισθανθώ τον εαυτό μου ως Κάποιον Που Συγχωρεί, ήθελα να νοιώσω την αίσθηση αυτής της πλευράς του ξεχωριστού.»
Και η μικρή Ψυχή έμαθε πως είναι να νοιώθεις θλίψη. Όμως τότε ακριβώς μια φιλική Ψυχή ξεπρόβαλε απʼ το πλήθος. «Μην ανησυχείς μικρή Ψυχή,» είπε η φιλική Ψυχή, «εγώ θα σε βοηθήσω.»
«Θα με βοηθήσεις;» αναθάρρησε η μικρή Ψυχή. «Όμως τι μπορείς να κάνεις;»
«Μπορώ να σου δώσω κάποιον για να συγχωρήσεις!»
«Αλήθεια μπορείς;»
«Σίγουρα!» τιτίβισε η φιλική Ψυχή. «Μπορώ να έρθω σε σένα στην επόμενη ζωή που θα γεννηθούμε και να σου κάνω κάτι που να μπορείς να το συγχωρήσεις.»
«Όμως γιατί; Γιατί να το κάνεις αυτό;» ρώτησε η μικρή Ψυχή. «Εσύ, που είσαι ένα Ον με τέτοια απόλυτη τελειότητα! Εσύ, που πάλλεσαι με τέτοια ταχύτητα, η οποία παράγει ένα Φως τόσο λαμπρό που με δυσκολία μπορώ να σε κοιτάξω! Τι θα μπορούσε να σε κάνει να επιβραδύνεις τη δόνησή σου σε τέτοια χαμηλή ταχύτητα που το λαμπρό σου Φως να γίνει σκοτεινό και πυκνό; Τι θα μπορούσε να σε κάνει –εσένα που είσαι τόσο ελαφριά ώστε να χορεύεις στʼ αστέρια και να κινείσαι μέσα στο Βασίλειο με την ταχύτητα της σκέψης σου- να έρθεις στη ζωή μου και να γίνεις τόσο βαριά ώστε να μπορείς να κάνεις κάτι κακό;»
«Απλό!» είπε η φιλική Ψυχή. «Θα το κάνω επειδή σε αγαπώ.»
Η μικρή Ψυχή φάνηκε να ξαφνιάζεται από την απάντηση.
«Μην εντυπωσιάζεσαι τόσο πολύ,» είπε η φιλική Ψυχή, «έχεις κάνει κι εσύ το ίδιο για μένα. Δεν θυμάσαι; Ω έχουμε χορέψει μαζί, εσύ κι εγώ, πολλές φορές. Διαμέσω των Αιώνων και μέσα από όλες τις Εποχές έχουμε χορέψει. Διασχίζοντας το χρόνο και σε πολλά διαφορετικά μέρη έχουμε παίξει μαζί. Απλά δεν το θυμάσαι.»
«Υπήρξαμε και οι δυο μέρος του Όλου. Υπήρξαμε το Πάνω και το Κάτω του, το Αριστερό και το Δεξί του. Υπήρξαμε το Εδώ και το Εκεί του,, το Τώρα και το Μετά του, το Αρσενικό και το Θηλυκό του, το Καλό και τι Κακό· υπήρξαμε και οι δύο το θύμα και ο θύτης του.»
«Έτσι βρεθήκαμε μαζί, εσύ κι εγώ, πολλές φορές στο παρελθόν, κάθε μία εκ των οποίων έδωσε ο ένας στον άλλον την ακριβή και τέλεια ευκαιρία να Εκφραστεί και να Νοιώσει Αυτό που Πραγματικά Είναι. Έτσι,» εξήγησε περαιτέρω η φιλική Ψυχή «στην επόμενη ζωή σου θα έρθω κοντά σου και αυτή τη φορά θα είμαι εγώ ʽο κακόςʼ της υπόθεσης. Θα σου κάνω κάτι τρομερό, έτσι ώστε να μπορέσεις να αισθανθείς τον εαυτό σου ως Αυτόν που Συγχωρεί.»
«Μα τι θα κάνεις;» ρώτησε η μικρή Ψυχή, λίγο νευρικά, «που να είναι τόσο τρομερό;»
«Ω, θα σκεφτούμε κάτι.» είπε η φιλική Ψυχή με ένα φευγαλέο παιχνίδισμα στη φωνή. Μετά φάνηκε να σοβαρεύεται και είπε με ήσυχη φωνή, «Έχεις δίκιο για ένα πράγμα, ξέρεις.»
«Τι είναι αυτό;», θέλησε να μάθει η μικρή Ψυχή.
«Θα πρέπει να επιβραδύνω τη δόνησή μου και να γίνω πολύ βαριά, ώστε να κάνω αυτό το όχι και τόσο καλό πράγμα που σου υποσχέθηκα. Θα πρέπει να υποκριθώ πως είμαι κάτι πολύ διαφορετικό από τον πραγματικό μου εαυτό. Έτσι, θα πρέπει να σου ζητήσω μια χάρη για αντάλλαγμα.»
«Ω οτιδήποτε, οτιδήποτε!» φώναξε η μικρή Ψυχή κι άρχισε να χορεύει και να τραγουδά «Θα μάθω να συγχωρώ, θα μάθω να συγχωρώ.» Τότε όμως είδε πως η φιλική Ψυχή παρέμεινε σιωπηλή.
«Τι συμβαίνει;» ρώτησε η μικρή Ψυχή. «Τι μπορώ να κάνω για σένα; Είσαι ένας άγγελος που δέχεσαι να κάνεις αυτό για μένα.»
«Φυσικά και η φιλική Ψυχή είναι ένας άγγελος» τις διέκοψε ο Θεός. «Όλοι είναι άγγελοι. Πάντα να θυμάσαι: Δεν σου έχω στείλει παρά μόνο αγγέλους.»
Έτσι η μικρή Ψυχή ήθελε, περισσότερο από ποτέ να ικανοποιήσει το αίτημα της φιλικής Ψυχής. «Τι μπορώ λοιπόν να κάνω για σένα;» ξαναρώτησε.
«Τη στιγμή που θα σε χτυπήσω και θα σε πληγώσω,» απάντησε η φιλική Ψυχή, «τη στιγμή που θα σου κάνω το χειρότερο που θα μπορούσες να φανταστείς, εκείνη την ίδια στιγμή…θυμήσου Ποια Είμαι στʼ Αλήθεια.»
«Ω, θα το θυμάμαι!» φώναξε η μικρή Ψυχή, «Το υπόσχομαι! Θα σε θυμάμαι πάντα, όπως σε βλέπω τώρα, αυτή τη στιγμή.»
«Ωραία,» είπε η φιλική Ψυχή, «γιατί βλέπεις, θα πρέπει να υποκριθώ τόσο πολύ, που θα έχω ήδη ξεχάσει τον εαυτό μου. Εάν κι εσύ δεν με θυμάσαι όπως είμαι στʼ αλήθεια, μπορεί να μην μπορώ να με θυμηθώ κι εγώ για πάρα πολύ καιρό. Εάν ξεχάσω το Ποια Είμαι, μπορεί κι εσύ να ξεχάσεις Ποια Είσαι και τότε θα χαθούμε και οι δυο. Τότε θα χρειαστεί μια ακόμη ψυχή να έρθει κοντά μας και να μας θυμίσει το Ποιοι Είμαστε.»
«Όχι, δεν θα ξεχάσω!» υποσχέθηκε ξανά η μικρή Ψυχή. «Θα σε θυμάμαι και θα σʼ ευχαριστώ για το δώρο που θα μου φέρεις –την ευκαιρία να νοιώσω τον εαυτό μου ως Αυτό που Είμαι.»
Έτσι, έκλεισε η συμφωνία. Η μικρή Ψυχή προχώρησε σε μια νέα ζωή, ενθουσιασμένη που θα ήταν το Φως, πράγμα που είναι πολύ ξεχωριστό, και συνεπαρμένη από το να είναι εκείνη η πλευρά του ξεχωριστού που ονομάζεται Συγχώρεση. Η μικρή Ψυχή περίμενε με αγωνία να μπορέσει να νοιώσει τον εαυτό της ως Συγχώρεση και να ευχαριστήσει οποιαδήποτε άλλη ψυχή έκανε κάτι τέτοιο εφικτό. Όλες τις στιγμές της νέας της αυτής ζωής, όποτε μια νέα ψυχή εμφανιζόταν στο προσκήνιο, είτε έφερνε χαρά, είτε λύπη –και ειδικά εάν έφερνε λύπη– η μικρή Ψυχή θυμόταν τι είχε πει ο Θεός:
«Πάντα να θυμάσαι,» είχε πει χαμογελώντας, «δεν σου έχω στείλει παρά μόνο αγγέλους.»
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
"Η ιστορία του σύμπαντος, καθώς και οι προσωπικές μας ιστορίες, είναι γραμμένες από το ίδιο χέρι"...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Ερημίτης μας περίμενε υπομονετικά, ποιος ξέρει για πόσον καιρό. Χωρίς να βγάλει μιλιά, σήκωσε το φανάρι του και κίνησε για άγνωστη κατεύθυνση, πριν κάποιος από εμάς προλάβει να ξαποστάσει. Με τα μάτια τυφλωμένα απʼ τους Δαίμονες της Σκόνης, με τʼ αυτιά μας να βουίζουν από την ιαχή του Κυρίου της Αβύσσου, που ούρλιαζε σαν κοσμική θύελλα «Εγώ είμαι Εγώ», τον ακολουθήσαμε χωρίς να σκεφτούμε πού μας οδηγεί.
Ως ψυχοπομπός μας οδήγησε στο βασίλειο του Άδη, μας σύστησε στον Θάνατο, τον πιο πιστό μας φίλο, μας γνώρισε την απελπισία της ύπαρξης, χωρίς ούτε μια λέξη, ή ένα νεύμα παρηγοριάς. Χαρίσαμε το αίμα μας στη σκιά του μάντη, για να πάρουμε το χρησμό για το ταξίδι. Έπειτα, μας οδήγησε στην Άνοιξη, είδαμε πράσινα νεαρά στάχυα να κυματίζουν, όσο έπιανε το μάτι.
Ως διδάσκαλος μας δίδαξε τη Σιγή, την οποία μας επέβαλλε για κάμποσους μήνες. Μας κράτησε θαρρείς ζηλότυπα κοντά του, όσο κι αν η καρδιά μας πετάριζε ανυπόμονα στη σκέψη του ταξιδιού, προετοιμάζοντάς μας για τις επόμενες κάρτες, κάποιες εκ των οποίων τρομάζουν την ψυχή με τη θωριά τους.
Κάποια μέρα, για πρώτη φορά είδαμε ένα ανεπαίσθητο μειδίαμα με αόριστο νόημα, να φωτίζει το γέρικο πρόσωπό του και μας επέτρεψε επιτέλους να συνεχίσουμε το Δρόμο.
Ήταν ένας χρόνος σκληρός, μουντός και θλιμμένος, σαν τη γκρίζα γενειάδα και τις ρυτίδες του γέρου αρχετυπικού μας Διδασκάλου, αλλά παραγωγικός και πλούσιος σε υποσχέσεις. Καθώς βαδίζουμε σιγά σιγά προς το τέλος της Ερήμου, κανείς μας δεν θα είναι πια ο ίδιος, ούτε και το καράβι μας. Ας ευχηθούμε να είναι καλοτάξιδο και να μας οδηγήσει στον πολυτιμότερο απʼ όλους τους θησαυρούς, το Θέλημα.
Καθώς το μάτι αντικρύζει το σκοτεινό ωκεανό του Μπίνα, για να διασκεδάσω τον κουλουριασμένο φόβο που σαλεύει μέσα μου και να πάρω ίσως λίγο κουράγιο, τα χείλη μου σιγομουρμουράν ένα τραγούδι για το Δρόμο:
Ο Δρόμος
Ο Δρόμος μʼ έσπειρε, με θέρισε, με πήρε
Ο Δρόμος φλόγισε με πόθο την καρδιά μου
Με αποπλάνησε μα και με συνεπήρε
με υποσχέσεις, όσο έφτανʼ η ματιά μου
Όρθιος περίμενε ο Κάιν τη σειρά του
γύρω του γελωτοποιοί και τσαρλατάνοι
Μʼ αυτοί που ξέραν την αξία του Θανάτου
τον καταδίκασαν ποτέ να μην πεθάνει
Κλαίγαν οι μάνες σαν κινούσαμε τη δύση
τʼ άπαρτο κάστρο θα κρατούσε δέκα χρόνια
Και στων θεών ήταν αντίθετο τη φύση
στ' άβουλα πιόνια τους να δείξουνε συμπόνια
Ο Δρόμος κάλυψε τα ίχνη μου στη Λήθη
μού ʽδειξε πράγματα που τʼ αγνοούσαν όλοι
Οι φλόγες χόρτασαν και σιώπησαν οι μύθοι
τη νύχτα που άνοιξε η Κερκόπορτα στην Πόλη
Γύριζαν οι κονκισταδόρες τραγουδώντας
με του μεγάλου Μοντεζούμα το χρυσάφι
Μα όσοι κι αν χάθηκαν το θρύλο κυνηγώντας
κανείς πού βρίσκεται η Τσιμπόλα δεν θα μάθει
Ο Δρόμος μού ʽδωσε τα Φώτα και το Νόμο
Αυτός με μύησε στης μάχης το μεθύσι
Κι όταν πληρώσω όλα τα χρέη μου στο Δρόμο
το θείο χέρι Του τα μάτια θα μου κλείσει
Δεν έχουμε βγει ακόμη από την Έρημο. Μπροστά μας ορθώνεται ο Τροχός, που ήδη ακούγεται να τρίζει και κανείς δεν ξέρει αν στο τέλος θα βρεθεί στην επάνω ή στην κάτω πλευρά του. Συνηθίζεται τέτοιες μέρες να μετράμε την Τύχη μας. Προσδεθείτε αγαπητοί μου συνταξιδιώτες και πάντα να κοιτάτε το κέντρο του Τροχού.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Κρόουλυ μιλάει για άρνηση της ύπαρξης ενός Δαίμονα της Σκόνης ή καλύτερα για κατανόηση της μη ύπαρξης. Τότε, χωρίς να πεις τίποτε, περνάς από μέσα του και τον σκορπάς σε σωρό από άμμο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Το κείμενο της Ρεγγίνας, μ' έκανε να νιώσω γεύση από σκόνη στο στόμα μου και κόκκους άμμου στο λαιμό μου. Δυνατό κι αληθινό, σαν γροθιά στο στομάχι. Έμοιαζε με ρεπορτάζ πολεμικού ανταποκριτή, μέσα απ' το μέτωπο της μάχης.
Δεν θα μπορούσαμε να βρούμε πιστότερη περιγραφή της αγωνίας του απροετοίμαστου ταξιδιώτη, όταν στην προσπάθειά του να περάσει την πνευματική Έρημο, βρίσκεται αντιμέτωπος με το Χόρονζον και τους Δαίμονές του. Δύσκολα βρίσκει κανείς το θάρρος να μιλήσει έτσι, σε τρίτο πρόσωπο, για τις συναισθηματικές του συγκρούσεις.
Ωστόσο, η μάχη που περιγράφει, είναι μια χαμένη μάχη. Κανείς δεν λέει "Σκάσε" σ' έναν Δαίμονα της Σκόνης, γιατί αυτό σημαίνει άμεσα ότι αυτός έχει φωνή και λέει κάτι που μας ενοχλεί. Αυτό του δίνει δύναμη, τον τρέφει και τον γιγαντώνει. Το "Ηλίθια" σου επιστρέφεται πίσω, κάθε φορά που το προφέρεις, από ένα αερικό που σκοπός του είναι να διαψεύδει καθετί θετικό που σκέφτεσαι για τον εαυτό σου και να επιβεβαιώνει οτιδήποτε αρνητικό.
Ο Άλιστερ Κρόουλυ μας λέει πως ο μυημένος δεν πολεμάει με τους Δαίμονες της Σκόνης. Περνάει από μέσα τους, εν γνώσει της φαινομενικότητας και της έλλειψης συνοχής τους, σκορπίζοντάς τους σε σωρούς από άμμο.
Ο Κάρλος Καστανέντα και οι Τολτέκοι Μάγοι, μιλούσαν για το σταμάτημα του εσωτερικού μας διαλόγου, προκειμένου να βρούμε τον Δρόμο μας.
Ο γέροντας Παΐσιος, έλεγε για τους "Λογισμούς" πως είναι το Διαβόλου.
Όλοι έλεγαν το ίδιο. Έχουμε μιλήσει, μέσα στην παρούσα κάρτα για τη σημασία της Σιγής. Οι Δαίμονες της Σκόνης καταρρέουν αγαπητή Ρεγγίνα, μόνο όταν πια δεν αμύνεσαι. Θυμήσου πως ο νεαρός Αλχημιστής του Κοέλιο έπρεπε να δαμάσει έναν από αυτούς, να τον κάνει να τυφλώσει τους εχθρούς του και να τους κάνει να φοβηθούν. Τότε πέρασε την υψηλότερη μύησή του. Ο συμβολισμός είναι κοινός.
Σε βρήκαμε μέσα σε θύελλα. Οι άνεμοι του Εγώ είναι ισχυροί και πνέουν μανιασμένα. Το καραβάνι μας είναι έτοιμο να σε δεχτεί. Ας ελπίσουμε, μέχρι το τέλος του ταξιδιού, όλοι να βιώσουμε το θάνατο του εαυτού κι ο άνεμος να κοπάσει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Η ομάδα πήρε τʼ όνομά της από τον Κάιν, τον πρωτότοκο γιό του Αδάμ και της Εύας. Ζήλευε το μικρότερο αδελφό του, τον Άβελ, τον οποίο αγαπούσε ιδιαίτερα ο Θεός και έτσι ο Κάιν τον δολοφόνησε (Γένεσις 4). Οι Καϊνίτες τον επέλεξαν ως τον ήρωα της πίστης τους, επειδή πίστευαν ότι ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης δεν ήταν ο αληθινός θεός, αλλά ο αδαής δημιουργός του ατελούς αυτού κόσμου (Χόρονζον κατά τον Κρόουλυ) από τον οποίο πρέπει νʼ αποδράσουμε. Έτσι, όλα τα πρόσωπα της εβραϊκής και χριστιανικής ιστορίας που στράφηκαν εναντίον του θεού, ο Κάιν, οι κάτοικοι των Σοδόμων και των Γομόρρων και φυσικά ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ήταν αυτοί που είδαν την αλήθεια και κατανόησαν τα μυστικά που είναι αναγκαία για τη σωτηρία. Σύμφωνα με τον Ειρηναίο, οι Καϊνίτες οδήγησαν την αντίθεσή τους με το θεό της Π. Διαθήκης σε ηθικά ακραίες θέσεις. Ήταν αντίθετοι με οτιδήποτε εντελλόταν ο θεός και υποστήριζαν ό,τι εκείνος απέρριπτε. Αν ο θεός λέει να τηρούμε το Σάββατο, να μην τρώμε χοιρινό και να μη μοιχεύουμε, τότε ο μόνος τρόπος για να δείξει κανείς την ελευθερία του από το Θεό είναι να δουλεύει το Σάββατο, να τρώει χοιρινό και να μοιχεύει. Το παραπάνω, ίσως βοηθήσει τον αναγνώστη να καταλάβει καλύτερα τους λόγους για τους οποίους ο Κρόουλυ επεδείκνυε τόση «ανηθικότητα» κι έκλυτο βίο.
Οι πειρασμοί του ερημίτη ασκητή στους οποίους αναφέρεται ο Χριστιανισμός, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ταυτίζονται με τον Χόρονζον ;
Υπάρχει άρα μια εναντίωση του Κρόουλι και όλων που πλησιάζουν στο σκεπτικό του με τον μοναχισμό λόγου χάρη ή όσους γίνονται ασκητές ή επιλέγουν έναν πιο εσωτερικό τρόπο ζωής με στερήσεις, πόνους κλπ.
Ο Κρόουλι απ'όσα γνωρίζω μιλάει και για ένα αρχέτυπο που βρίσκεται στην αντιπέρα όχθη για να προειδοποιήσει τον μαθητευόμενο ότι ο Χόρονζον τον παραπλανά... Θα μπορούσαμε να πούμε ότι εδώ ο Κρόουλι δαιμονοποιεί τη μοναξιά και την απομόνωση από τον έξω κόσμο προκαλώντας κάποια ερωτηματικά γιατί αεφενός στην 'Ερημο μπορεί κάποιος να τρελλαθεί, αφετέρου μπορεί να έχει τις μεγαλύτερες αποκαλύψεις και αυτογνωσία.
Από την άλλη, όσο κι αν προσπαθώ να δω με άλλο μάτι τη Βαβυλώνα μετά από αιώνες χριστιανικής προπαγάνδας, συναντώ τεράστιες δυσκολίες να καταλάβω πως ''η πόρνη η μεγάλη'' είναι επιβοηθητική να διαλυθούν οι αυταπάτες, αφού την έχουμε συνδέσει με αρνητικές έννοιες.
1. Απόλυτα.
2. Ο Κρόουλυ δεν δαιμονοποιεί κατά τη γνώμη μου τον ασκητισμό. Αυτό που λέει είναι ότι η πνευματική έρημος είναι ένα αναπόφευκτο τμήμα της διαδρομής για κάθε Μύστη. Από αυτήν πρέπει να βγει κανείς, αν πρόκειται να ανεβεί στις ανώτερες Σφαίρες (Σεφίρες) του Δένδρου της Ζωής. Βγαίνοντας από εκεί, θα πρέπει ήδη να έχει κατανοήσει ότι όλα τα φαινόμενα, όσο κι αν μοιάζουν πραγματικά, δεν είναι παρά μόνο μια παραίσθηση. Ότι όλες οι μορφές που σχηματίστηκαν μπροστά του, όλες οι φωνές που του ψιθύρισαν στ' αυτί λόγια παρηγοριάς, υποσχέσεις δύναμης ή απειλές και φόβους, δεν ήταν παρά δημιουργήματα της ίδιας του της νόησης, κινούμενα από τον άνεμο του Εγώ. Ο μυητικός δρόμος του Φρόντο κατά τον Τόλκιν, εμπεριέχει έντονα αυτό το στοιχείο. Το δαχτυλίδι βασανίζει το Εγώ των ηρώων, μέχρι που τους διαστρέφει. Μόνον όποιος κατασιγάσει αυτόν τον άνεμο, σκοτώνοντας το Εγώ του, μπορεί να συνεχίσει το Δρόμο. Όλοι οι μεγάλοι Μύστες πέρασαν από την Έρημο, όμως βγήκαν από εκεί, προκειμένου να εκτελέσουν τον προορισμό τους ή καλύτερα το Θέλημά τους.
Η πυραμίδα είναι φαλλικό σύμβολο, δηλαδή σύμβολο του μεγάλου ζωοδότη Ήλιου. Συμβολίζουν λοιπόν τη φώτιση και τη δύναμη που πηγάζει από αυτήν. Ωστόσο, είναι παράλληλα και τάφος. Σε αυτόν τον τάφο ο Μύστης θα κηδέψει το Εγώ του, ώστε να ξαναγεννηθεί ως Άγιος ή Νέμο (λατινικά = Κανένας. Ας θυμηθούμε και τον Οδυσσέα, ο οποίος διάλεξε αυτό το ψευδώνυμο).
3. Όσο για τη σχέση αυτών με τη Μπάμπαλον (ή Βαβυλώνα, η Πόρνη της αποκάλυψης), θέλω να πιστεύω πως θα προσπαθήσουμε, όταν έρθει η ώρα της, να καλύψουμε αυτό το θέμα όσο πιο σφαιρικά μπορούμε, ώστε τελικά να γίνουν κατανοητές όλες οι ασαφείς της πλευρές.
Τέλος θα ήθελα να πω τη γνώμη μου περί αληθείας. Η ετυμολογία της λέξης αγαπητέ Νωεύ είναι από μόνη της αρκετή για να μας περιγράψει και την έννοιά της. Α-λήθεια δεν σημαίνει αυτό που έτυχε να θυμόμαστε, δηλαδή με λίγα λόγια "ό,τι θυμάμαι χαίρομαι". Σημαίνει αντίθετα αυτό το οποίο δεν υπόκειται σε λήθη, δηλαδή δεν μπορεί να ξεχαστεί. Πράγματι, η Αλήθεια, σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια, με την έννοια που την ψάχνουν οι Μύστες, είναι γνωστή σε όλους. Όποιος μεγάλωσε ένα μικρό παιδί ίσως να έχει διαπιστώσει πως "Ο άνθρωπος γεννιέται γνωρίζοντας το παν και μεγαλώνει διαρκώς απομακρυνόμενος από τη γνώση αυτή". Αυτό που κάνουν οι Μύστες δεν είναι μια προσπάθεια ν' ανακαλύψουν την Αλήθεια, αλλά να τη φέρουν στο συνειδητό τους. Ίσως γι' αυτό "αν δεν είσαστε σαν τα παιδιά, δεν σας ανήκει η Βασιλεία των Ουρανών", όπως είπε και ο Ιησούς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Όμως, ποιοι είναι αυτοί οι γνωστικοί, στων οποίων τα χωράφια έχουμε μπει άθελά μας εδώ και πολύ καιρό, χωρίς ωστόσο να το γνωρίζουμε; Ποια είναι η σχέση τους με τον Κάιν, τον Ιούδα και τον Ιησού; Γιατί ο Ιησούς γελά με την απόδοση τιμών στον ψευδή θεό που μάλιστα γράφεται με μικρό θ; Ας δούμε λίγα πράγματα για τους γνωστικούς και τα πιστεύω τους:
Θα πρέπει να πούμε εξαρχής ότι υπήρχαν πολλές γνωστικές θρησκείες και πως αυτές διέφεραν μεταξύ τους σε πολλά ζητήματα, μεγάλα και μικρά. Σε σχέση με το ιδιαίτερο είδος γνωστικισμού που αντιπροσωπεύει το Ευαγγέλιο του Ιούδα, πρόκειται για την αίρεση που είναι γνωστοί ως σηθιανοί γνωστικοί και το Ευαγγέλιο του Ιούδα θεωρείται από τους μελετητές ως συλλογικό έργο εκείνης της αδελφότητας. Ας εξηγήσουμε όμως, σε γενικές γραμμές, τι το κοινό έχουν οι ποικίλες κι ευρύτατου φάσματος σέκτες των γνωστικών, ώστε να φανεί γιατί αυτές θεωρήθηκαν τόσο επικίνδυνες και γιατί διώχθηκαν απηνώς από την επίσημη Χριστιανική Εκκλησία.
Ο όρος «Γνωστικισμός» προέρχεται από την ελληνική λέξη «Γνώσις». Γνωστικοί είναι εκείνοι που «είναι μέσα στη γνώση». Γνωρίζουν μυστικά, τα οποία μπορούν να τους χαρίσουν τη σωτηρία. Για τους γνωστικούς, κάποιος σώζεται, όχι επειδή πιστεύει στον Χριστό, ή επειδή κάνει καλές πράξεις, αλλά επειδή γνωρίζει την Αλήθεια: την αλήθεια για τον κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε (το Matrix ήταν βασισμένο στις ίδιες γνωστικές αντιλήψεις), για το ποιος είναι ο αληθινός Θεός και ιδιαίτερα για το ποιοι είμαστε εμείς οι ίδιοι. Με άλλα λόγια πρόκειται σε μεγάλο βαθμό για την αυτογνωσία: γνώση σχετικά με ζητήματα όπως από πού ερχόμαστε, πώς βρεθήκαμε εδώ και πώς μπορούμε να επιστρέψουμε στην αιώνια κατοικία μας. Σύμφωνα με τους περισσότερους γνωστικούς, αυτός ο υλικός κόσμος δεν είναι η κατοικία μας. Είμαστε παγιδευμένοι εδώ, αυτά τα σάρκινα σώματα και πρέπει να μάθουμε πώς να ξεφύγουμε από αυτά. Όσοι από τους γνωστικούς ήταν και χριστιανοί, γιατί δεν ήταν όλοι, γεγονός που υποδηλώνει την αρχαιότερη προέλευση της «Γνώσης», από τους χριστιανικούς χρόνους, πίστευαν ότι ο Χριστός φέρνει από ψηλά αυτήν την απόκρυφη γνώση, αποκαλύπτει αυτήν την αλήθεια στους κοντινούς τους μαθητές και ότι αυτή η αλήθεια μπορεί νʼ απελευθερώσει. Θεωρείται πως οι γνωστικοί είναι τμήμα του αρχαίου εκείνου ρεύματος γνώσης, που σχετίζεται με τους Μάγους της Βαβυλώνας (οι Μάγοι με τα δώρα), τον Ερμή τον Τρισμέγιστο, τα Αιγυπτιακά και τα Ελευσίνια μυστήρια.
Σύμφωνα με ένα ευρύ φάσμα γνωστικών ομάδων, ο θεός που δημιούργησε αυτόν τον κόσμο δεν είναι ο μοναδικός Θεός και στην πραγματικότητα δεν είναι καν ο παντοδύναμος ή παντογνώστης Θεός. Είναι μια ελάσσων, κατώτερη και συχνά αδαής θεότητα, η οποία ταυτίζεται με το θεό της Παλαιάς Διαθήκης.
Μερικοί μάλιστα γνωστικοί στοχαστές εξηγούσαν αυτόν τον κακό υλικό κόσμο (ή «Μαύρη Σιδερένια Φυλακή», την οποία μπορούμε να παραβάλουμε και με τη «Σκοτεινή Σπηλιά» του Πλάτωνα) αναπτύσσοντας κάποιους μύθους για τη δημιουργία. Σύμφωνα με αυτούς τους μύθους, η υπέρτατη θεότητα είναι εντελώς απόμακρη από τον κόσμο, με την έννοια ότι είναι αποκλειστικά πνεύμα χωρίς υλικές πλευρές ή ιδιότητες («Ο Θεός κατοικεί στο Αΐδιον» λένε οι Ορθόδοξοι Πατέρες, έχουμε ήδη μιλήσει περί του Άδη ή Άιδη κλπ). Αυτή η αντίληψη ταυτίζεται και με την Καββαλιστική σύλληψη του Κέττερ. Αυτό λοιπόν το θεϊκό Ον παρήγαγε πολλούς απογόνους γνωστούς ως «Αιώνες» οι οποίοι, ήταν κι αυτοί πνευματικές οντότητες. Αρχικά υπήρχε μόνο αυτό το θεϊκό βασίλειο, το οποίο κατοικούσαν ο Θεός και οι Αιώνες του. Όμως, συνέβη κάποια καταστροφή κατά την οποία ένας από αυτούς τους Αιώνες εξέπεσε από το θεϊκό βασίλειο, οδηγώντας στη δημιουργία άλλων θεϊκών όντων, τα οποία επομένως έκαναν την εμφάνισή τους, έξω από την κοσμική σφαίρα. Αυτά τα ελάσσονα θεϊκά όντα δημιούργησαν τον υλικό κόσμο μας.
Για τους περισσότερους σύγχρονους αναγνώστες, αυτοί οι μύθοι μπορεί να φαντάζουν εξαιρετικά μπερδεμένοι και παράξενοι. Όμως το προέχον στοιχείο τους είναι σαφές: αυτός ο κόσμος δεν είναι δημιούργημα του μοναδικού αληθινού Θεού. Ο θεός που έφτιαξε αυτόν τον κόσμο – ο Θεός της Παλιάς Διαθήκης – είναι μια δευτερεύουσα, κατώτερη θεότητα. Δεν είναι ο Θεός που είναι πάνω απʼ όλα και που πρέπει να λατρεύουμε. Απεναντίας, θα πρέπει να τον αποφεύγουμε, μαθαίνοντας την αλήθεια για το υπέρτατο θεϊκό βασίλειο («Αιών»). Η απόκρυφη γνώση που είναι αναγκαία δεν μπορεί νʼ αποκτηθεί κοιτάζοντας τον κόσμο γύρω μας και να την υπολογίσουμε από μόνοι μας. Χρειαζόμαστε μια αποκάλυψη που θα μας δοθεί από ψηλά. Χρειάζεται ένας απεσταλμένος από τον πνευματικό κόσμο. Σύμφωνα με τις χριστιανικές γνωστικές αντιλήψεις, ο Χριστός δεν είναι απλώς ένας θνητός με σοφές θρησκευτικές διδασκαλίες, ούτε είναι ο υιός του δημιουργού θεού, του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης. Μερικοί γνωστικοί δίδασκαν ότι ο Χριστός ήταν ένας Αιών από τον επάνω κόσμο, τον κόσμο επάνω από την Έρημο την οποία ήδη διασχίζουμε κι εμείς. Εδώ οι γνώμες διίστανται. Άλλοι πιστεύουν ότι δεν είχε καθόλου υλική υπόσταση, αλλά ήταν ένα φάντασμα, με την όψη της ανθρώπινης σάρκας, άλλοι πάλι ότι ήταν ένας άνθρωπος του οποίου η ψυχή ήταν ένα ιδιαίτερο θεϊκό Ον, που ήρθε από πάνω, για να κατοικήσει προσωρινά εντός του ανθρώπου Ιησού, για να τον χρησιμοποιήσει ως αγωγό μετάδοσης της απόκρυφης γνώσης. Γιʼ αυτόν τον λόγο, λένε, ο Ιησούς στο σταυρό φώναξε «Θεέ μου Θεέ μου, ινατί με εγκατέλιπες;» Αυτό συνέβη επειδή το θεϊκό στοιχείο τον είχε εγκαταλείψει πριν τη σταύρωσή του, αφού τελικά δεν μπορεί να υποφέρει και να πεθαίνει.
(Συνεχίζεται...)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Αν μιλήσουμε με Καββαλιστικούς όρους, το Μπάρμπελο αντιστοιχεί στο πρώτο Σεφιρόθ, το Κέττερ (Στέμμα). Αυτή θεωρείται ως η Πρώτη Αιτία, ή ο Δημιουργός, αποκαλείται επίσης Μακροπρόσωπος, η Μεγάλη Όψη. Είναι ένα κέντρο πνευματικής ενέργειας, η ανεξιχνίαστη μονάδα, η ρίζα όλων των πραγμάτων, ένα μεταφυσικό σημείο αόρατο και χωρίς έκταση, γεμάτο ακατάπαυστη ζωή, δραστηριότητα και δύναμη. Είναι το πρωτότυπο οτιδήποτε πνευματικού και καθετί άλλου που υπάρχει στον κόσμο. Πράγματι, το Δένδρο της Ζωής μπορεί να τοποθετηθεί σε καθέναν από τους αποκαλούμενους Τέσσερις Κόσμους του Καββαλιστικού Εξελικτικού Σχεδίου. Οι Καββαλιστές θεωρούσαν ότι με κάποιου είδους ροή ή εκπόρευση από το Άιν (το Άπειρο Διάστημα, το Ουδέν, η Αναίτια Αιτία όλης της εκδήλωσης), δημιουργήθηκαν διαδοχικά τέσσερις Κόσμοι ή Πεδία Συνείδησης. Έτσι, το Δένδρο διαιρείται σε τέσσερις διαφορετικές περιοχές συνείδησης, τέσσερα κοσμικά πεδία, στα οποία το δημιουργικό ρεύμα ή το παλλόμενο ρεύμα της Ζωής, εξαπλώνεται. Υπʼ αυτό το πρίσμα, είναι ιδιαίτερα σημαντική η μετάφραση του «Μπάρμπελο», ως «Ο Θεός σε Τέσσερα».
Η παραπάνω ιστορία συνδέεται και με τη θρυλική μυστική οργάνωση των «Αδελφών της Θλίψης», η οποία εκθειάζει τον Ιούδα ως τον μεγαλύτερο μάρτυρα, προκειμένου να ολοκληρωθεί το θείο σχέδιο. Αφού ο Θεός έκανε την έσχατη θυσία, λένε οι παραδόσεις που έχουν διαρρεύσει, να ενσαρκωθεί και να πεθάνει, για τις αμαρτίες των ανθρώπων, θα έπρεπε, βάσει το Συμπαντικού Νόμου της Ανταπόδοσης κι ένας άνθρωπος να κάνει την έσχατη θυσία: Να φορτωθεί το κρίμα της Προδοσίας, του ίδιου του Θεού. Κάποιες άλλες απόψεις, πιστεύουν πως ο Θεός, μέσα στην απέραντη αγαθότητά του, δεν θα μπορούσε ποτέ να ζητήσει από έναν άνθρωπο, όσο εκλεκτός κι αν ήταν αυτός, να παίξει έναν τόσο θλιβερό ρόλο. Σύμφωνα με αυτές, ο Ιησούς και ο Ιούδας είναι το ίδιο και το αυτό πρόσωπο!!!
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο οποίος ως γνωστόν ήταν μυημένος και πιθανότατα Μέγας Διδάσκαλος, άσχετα αν υπήρξε ή όχι το περιβόητο «Κοινό της Σιών» του Νταν Μπράουν, άφησε πίσω του έναν μύθο, με αυτό το περιεχόμενο. Πέρασαν χρόνια λέει, καθώς ζωγράφιζε τον περίφημο μυστικό δείπνο κι έψαχνε απεγνωσμένα να βρει το πρόσωπο που θα ενσάρκωνε τη μορφή του Ιούδα. Μετά από μεγάλη αναζήτηση, τελικά κάποιο βράδυ, βρίσκει τον κατάλληλο άνθρωπο μέσα σʼ ένα καπηλειό. Η μορφή του έχει τέτοια αγωνία, που είναι ό,τι πρέπει για να ενσαρκώσει τον Ιούδα. Μόλις ο Λεονάρντο του μίλησε, εκείνος του είπε: «Δεν με γνώρισες μαέστρο; Εγώ ήμουν που ενσάρκωσα τον Ιησού». Φυσικά τα παραπάνω είναι απλά και μόνο μύθος, καθώς «Ο Μυστικός Δείπνος» είναι νωπογραφία και έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί έως ότου να στεγνώσει ο σοβάς στον τοίχο. Ωστόσο, ο Διδάσκαλος άφησε πίσω του μια αναφορά: Ο Ιησούς και ο Ιούδας ήταν το ίδιο πρόσωπο. Μόνο ο ίδιος θα μπορούσε, εξηγεί η παράδοση, να επωμιστεί τόσο βάρος.
Όσο κι αν τα παραπάνω ακούγονται παράξενα κι αιρετικά, στην πραγματικότητα απηχούν κάποιες πίστεις που ήταν αρκετά κοινές στον χριστιανισμό των πρώτων αιώνων, πριν οι Οικουμενικές Σύνοδοι καθορίσουν το ποια είναι «Η Ορθή Πίστη» (= Ορθοδοξία). Έτσι, οι Χριστιανοί μυστικοί ταύτιζαν το σταυρό του Χριστού με ένα Δένδρο (σύμβολο του Δένδρου της Γνώσης, που προκάλεσε την πτώση και το Δένδρο της Ζωής (ο αντίστοιχος Καββαλιστικός όρος δεν είναι τυχαίος), που χαρίζει την Αθανασία. Σύμφωνα με τα λόγια του Πέτρου προς τον αρχιερέα της Ιερουσαλήμ, μετά το θάνατο του Ιησού: «Εσύ είσαι εκείνος που Τον φόνευσες, κρεμώντας Τον πάνω σʼ ένα δένδρο. Αλλά τον πήρε με το δεξί Του χέρι ο Θεός και τον έκανε Κύριο και Σωτήρα». (Time-Life books, Παγκόσμια Ιστορία, Οι Μεγάλες Εισβολές, 200-600 μ.Χ., εκδόσεις Κ. Καπόπουλος).
Σε άλλη περίπτωση, η παρακάτω απεικόνιση, από Καθολική Εκκλησία, δεν αφήνει καμμία αμφιβολία για όσα προείπαμε:
Όσο για το συμβολισμό του Δένδρου, μάλλον χρειαζόμαστε ξεχωριστό θέμα για να τον αναλύσουμε. Ελπίζω ότι θα καταλάβουμε περισσότερα γιʼ αυτό, όσο θα προχωρά το ταξίδι μας.
(Συνεχίζεται...)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Συνημμένα
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Μου είναι γνωστό, αρκετό καιρό πριν ανοίξουμε την κάρτα, ότι ο Ερημίτης συνδέεται με το μύθο του Περιπλανώμενου Ιουδαίου. Ο μύθος αυτός συνδέεται άμεσα, άλλοτε με τον Κάιν, τον πρώτο φονιά της ανθρωπότητας κι άλλοτε με τον Ιούδα, προδότη του ίδιου του Θεού.
Ο Κάιν καταδικάστηκε να μην πεθάνει ποτέ, προκειμένου να κατανοήσει την αξία του αγαθού που αφαίρεσε, σύμφωνα με την εσωτερική παράδοση. Αντίστοιχα ο Ιούδας, δεν ήταν δυνατόν να πεθάνει έτσι εύκολα, μετά από αυτό που είχε διαπράξει. Έτσι το δένδρο, μια συκιά, λύγισε τα κλαδιά του και ο Ιούδας ακουμπούσε στο έδαφος. Έμεινε σʼ αυτήν την κατάσταση για τρεις μέρες, ώσπου το κλαδί έσπασε κι έτσι δεν πέθανε. Οι δύο αυτοί καταραμένοι τριγυρίζουν στη γη, χωρίς να μπορούν να πεθάνουν.
Πού βρίσκεται όμως, η σύνδεση με την κάρτα του Ερημίτη; Όπως γράψαμε σε προηγούμενο ποστ, ο Ερημίτης, κατά μία εκδοχή, παραμένει στην Έρημο (ή Άδη, ή Κόλαση), μέχρι να βρει την Εσωτερική Φώτιση, ώστε να μπορέσει νʼ αναγεννηθεί. Είναι φανερό ότι, στην περίπτωση των δύο προαναφερθέντων, απαραίτητη προϋπόθεση για κάτι τέτοιο, είναι προηγουμένως να τους επιτραπεί να πεθάνουν. Ταυτόχρονα, με την ίδια κάρτα, όπως εκτενώς προαναφέραμε, σχετίζεται άμεσα κι ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος ενσαρκώνει θαυμάσια το αρχέτυπο του Ερημίτη.
Θα πρέπει εδώ να επισημάνουμε, ότι οι διδασκαλίες με τις οποίες έχουμε καταπιαστεί, προέρχονται από τους κόλπους της Σέκτας των Γνωστικών. Σε προηγούμενο ποστ, έχουμε πει ότι ο ίδιος ο Άλιστερ Κρόουλυ, αναφέρει πώς γράφει «σύμφωνα με την παράδοση της Γνωστικής Καθολικής Εκκλησίας». Για τους γνωστικούς και τα πιστεύω τους, θα γράψουμε παρακάτω. Εδώ, θα πω μόνο ότι με αυτήν την παράδοση, σχετίζεται άμεσα το περίφημο «Ευαγγέλιο του Ιούδα» , όπως και τα υπόλοιπα λεγόμενα «Απόκρυφα Ευαγγέλια». Μάλιστα, τα τελευταία έχουν βρεθεί το 1945 στο Νταγκ Χαμαντί (Χηνοβόσκιον) της Αιγύπτου. Το Ευαγγέλιο του Ιούδα, είναι γραμμένο σε Αιγυπτιακά Κοπτικά. Αν συνδυάσουμε τα παραπάνω με το γεγονός ότι οι κάρτες μας έλκουν, σύμφωνα με το Μύθο, την καταγωγή τους από την Αίγυπτο κι ότι οι Κόπτες ή Μονοφυσίτες ήταν από τις πρώτες αιρέσεις που εμφανίστηκαν στο Χριστιανισμό της πρώτης περιόδου, αρνούμενοι όχι τη Θεία, άλλα την ανθρώπινη φύση του Θεανθρώπου, τότε εύλογα προκύπτουν οι συνδέσεις.
Η φράση από το ποίημα «Αχυράνθρωποι», με την οποία ανοίγω το παρόν κείμενο, μου θυμίζει έντονα κάτι από το Ευαγγέλιο του Ιούδα:
«Ο Ιησούς λέει, βρήκε κάποτε τους μαθητές του να κάθονται συγκεντρωμένοι, σε ευσεβή προσήλωση. Όταν τους είδε να προσφέρουν την προσευχή της ευχαριστίας επάνω στον άρτο, Αυτός γέλασε. Και φαίνεται πώς γέλασε έντονα, γιατί, όπως θα δούμε παρακάτω, οι μαθητές του ενοχλήθηκαν ιδιαίτερα. ʽΚύριε, γιατί γελάς, δεν έχουμε κάνει ό,τι είναι σωστό;ʼ. Εκείνος τους απάντησε: ʽΔεν γελώ με σας. Όμως εσείς δεν κάνετε αυτό εξαιτίας του θελήματός σας, αλλά επειδή είναι αυτό, διαμέσου του οποίου, ο θεός σας (προσέξτε το μικρό θ) θα δοξαστείʼ. ʽΜα Κύριε, του αντέτειναν αυτοί, Εσύ είσαι ο υιός του θεού μαςʼ. Τότε ο Ιησούς είπε σʼ αυτούς: ʽΠώς με γνωρίζετε; Αμήν λέγω υμίν, καμία γενιά ανθρώπων που είναι ανάμεσά σας, δεν θα με γνωρίσειʼ. Όταν οι μαθητές του άκουσαν αυτό, άρχισαν να βλασφημούν ενδόμυχα εναντίον τουʼ…
Εδώ λοιπόν ο Ιησούς εμφανίζεται να διασκεδάζει και να γελά όχι με τους μαθητές του, αλλά με τον ψευδή θεό (αυτόν που εμείς έχουμε εδώ συναντήσει με το όνομα «Κύριος της Αβύσσου» ή Χόρονζον), που έχει πείσει την ανθρωπότητα για την παντοδυναμία του. Το γέλιο του προέρχεται από την κατανόηση των μυστηρίων του ανώτερου κόσμου, από τον οποίο υπονοεί πως προέρχεται. Οι μαθητές του, βρίσκονται ακόμη μέσα στην Έρημο και θα πρέπει να τη διασχίσουν. Αυτός είναι και ο λόγος που συνδέω το παραπάνω απόσπασμα με την «Αγαλλίαση» του Κρόουλυ. Ωστόσο, ο Ιούδας δεν είναι προδότης, σύμφωνα βέβαια με το Ευαγγέλιο που υποτίθεται πως έγραψε ο ίδιος, αλλά ο καλύτερος μαθητής του Ιησού, αυτός που ο Ιησούς ξεχωρίζει, αφού μόνο εκείνος κατανοεί κάποια από τα Μυστικά του Βασιλείου. Παρακάτω, η διήγηση συνεχίζεται:
«Όλοι οι μαθητές είπαν ʽΔιαθέτουμε τη δύναμη να σταθούμε μπροστά Σουʼ, όμως τα πνεύματά τους δεν τολμούσαν να σταθούν ενώπιόν του˙ εκτός απʼ τον Ιούδα τον Ισκαριώτη. Αυτός ήταν ικανός να σταθεί μπροστά του, αλλά δεν μπορούσε να τον κοιτάζει στα μάτια κι απέστρεψε μακριά το πρόσωπο από αυτόν». Οι μελετητές, σε τούτο το σημείο σχολιάζουν, ότι η στάση του Ιούδα δείχνει σεμνότητα και σεβασμό, παρά τη δύναμη την οποία επίσης επέδειξε.
«Ο Ιούδας είπε σʼ αυτόν, ʽΓνωρίζω ποιος είσαι και από πού έρχεσαι. Κατάγεσαι από τον αθάνατο κόσμο (στο κείμενο «Αιών») του Μπάρμπελο κι είμαι ανάξιος να προφέρω το όνομα του Ενός που σε έχει στείλειʼ». Σε κάποια άλλη στιγμή, ο Ιησούς είπε στον Ιούδα, όταν τον συνάντησε κατʼ ιδίαν: «Πήγαινε μακριά από τους άλλους και θα σου πω τα Μυστήρια του Βασιλείου. Είναι δυνατόν για σένα να το πλησιάσεις, όμως θα πικραθείς πολύ. Γιατί κάποιος άλλος θα σε αντικαταστήσει, με σκοπό οι δώδεκα να μπορέσουν ξανά να συμπληρωθούν με το θεό τους».
Κατά τους μελετητές του Ευαγγελίου, το να ομολογεί ο Ιούδας ότι ο Ιησούς προέρχεται από τον Αθάνατο Κόσμο ή Αιώνα (η κάρτα του Αιώνα που θα συναντήσουμε παρακάτω, έχει ακριβώς αυτήν την έννοια) του Μπάρμπελο, είναι το ίδιο με το να ομολογεί ότι ο Ιησούς προέρχεται από τον επάνω κόσμο (δηλαδή, σύμφωνα με αυτά που έχουμε μέχρι στιγμής μάθει, από την επάνω τριάδα του Δένδρου της Ζωής, αυτή που αποτελείται από τα τρία πρώτα Σεφιρόθ, επάνω από την Άβυσσο (Κέττερ-Στέμμα, Χόχμα-Σοφία, Μπίνα-Κατανόηση). Επίσης, ότι είναι ο υιός του Θεού. Στα σηθιανά γνωστικά κείμενα, ο Μπάρμπελο είναι η θεία Μητέρα όλων, η οποία συχνά λέγεται ότι είναι η Πρόνοια του Πατρός, του Απείρου ενός. Το όνομα του Μπάρμπελο φαίνεται πως βασίζεται σε μια μορφή του Τετραγράμματου, τα ιερά τέσσερα γράμματα του ονόματος του Θεού στον Ιουδαϊσμό. Το όνομα μεταφράζεται μάλλον ως «Θεός σε τέσσερα (γράμματα)». Ο Ένας που έχει στείλει τον Ιησού, είναι ο άρρητος Θεός.
(Συνεχίζεται...)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Η σκόνη που σηκώνουν οι στρόβιλοι των σκέψεων ενισχύει το Εγώ και μας απομακρύνει από κάθε προσπάθεια αυτογνωσίας.
Το Εγώ είναι ο άνεμος που δίνει ζωή στους Διαβόλους της Σκόνης, οι Διάβολοι είναι που ενισχύουν το Εγώ. Η λέξη "Στρόβιλος" δεν είναι καθόλου τυχαία και αποδίδει θαυμάσια το νόημα.
Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:Έτσι ζωντανεύουν οι Διάβολοι της Σκόνης και όσο τους θρέφουμε με στείρες σκέψεις τόσο μεγαλώνουν και αποκτούν υπόσταση πραγματική. Μας παγιδεύουν μέσα στις ίδιες μας τις σκέψεις που μόνοι μας κατασκευάζουμε και μέσα τους αισθανόμαστε ασφαλείς και μας «κατασπαράζουν»...
Η σύγκριση του παραπάνω αποσπάσματος με τους Voladores των Τολτέκων Μάγων του Καστανέντα, είναι εύλογη. Μόνο που εκείνοι πιστεύουν πως οι Voladores δεν δημιουργούνται από εμάς, αλλά είναι αυθύπαρκτοι. Και οι δύο σχολές σκέψης πάντως, παραδέχονται ότι εμείς είμαστε αυτοί που τους θρέφουμε.
Το ίδιο ακριβώς συνιστούν και οι Τολτέκοι: Σταμάτημα του εσωτερικού διαλόγου. Το ίδιο και οι ορθόδοξοι γέροντες. Η γνωστική παράδοση, της οποίας κληρονόμος υπήρξε ο Άλιστερ Κρόουλυ, μιλάει για το πέρασμα της Αβύσσου. Οι Τολτέκοι για το χορό του Τζων Τουμάς, που ξεγέλασε το Θάνατο και ξέφυγε απ' τον Αετό. Οι ορθόδοξοι για Ανάσταση. Όλοι πάντως διασχίζουν κάποια Έρημο, φορώντας την κάπα του Ερημίτη...Ο μόνος τρόπος να ξεφύγει κανείς από αυτούς τους ατέρμονους νοητικούς κύκλους, είναι να ανακαλύψει το σταμάτημα του προσωπικού διαλόγου και τη δύναμη της Εσωτερικής Σιωπής. Μόνον όταν το μυαλό καθαρίσει από τους στρόβιλους της Σκόνης του Χόρονζον μπορεί να αντικρίσει κανείς την αλήθεια και να περάσει πέρα από την Άβυσσο αναζητώντας τη γνώση...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ωστόσο, η ημιμάθεια είναι χειρότερη της αμάθειας, γι' αυτό δεν τολμώ να μιλώ γι' αυτά τα πράγματα, μέχρι να ξέρω αρκετά για να βγάλω ασφαλέστερα συμπεράσματα. Ο Άλιστερ Κρόουλυ δεν αναφέρει πουθενά ανάστροφο ρίξιμο των καρτών. Αντίθετα, τις αρνητικές τους έννοιες, όπως αυτές που καταλόγισε η Μάνια στον Ερημίτη, τις θεωρεί ότι βγαίνουν, ανάλογα με το συνδυασμό των καρτών που βρίσκονται τριγύρω. Δεν αναφέρει όμως ποιοι είναι οι συνδυασμοί. Αυτό το αφήνει γι' αυτούς που έκαναν το ταξίδι, πέρασαν την Έρημο, νίκησαν το Χόρονζον κι απέδειξαν ότι είναι άξιοι να γνωρίζουν μυστικά, τα οποία και δεν θα βεβηλώσουν.
Πραγματικά ο Κρόουλυ δεν δίνει πολλές οδηγίες για το ρίξιμο, παρά μόνο μερικές γενικές αρχές. Όποιος έχει αποκτήσει τη γνώση, με το μόνο θεμιτό τρόπο, δηλαδή βιωματικά, θα ξέρει να κατανοήσει τους συνδυασμούς, αφού θα έχει αποκτήσει προσωπική σύνδεση με τις κάρτες και θα ξέρει σε τι "διάθεση" είναι κάθε φορά και τι θέλουν να του πουν. Επίσης, θα ξέρει και πότε τον ειρωνεύονται ή τον λοιδορούν, ή τι να κάνει για ν' αποφύγει μια τέτοια συμπεριφορά από τη μεριά τους...
Δεν με ενοχλούν πάντως οι αναφορές για τη σημασία των καρτών στο ρίξιμο, αφού αυτή είναι πάντα απότοκο των εννοιών και των συμβόλων που περικλείονται στις κάρτες, εννοιών και συμβόλων που προσπαθούμε να προσεγγίσουμε καθ' όλη τη διάρκεια της μελέτης μας. Έτσι, κάποιος που κατάλαβε όσα διάβασε, θα αντιληφθεί και το πρακτικό αποτέλεσμα ή το απόσταγμά τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Θα παραθέσω εδώ, ένα ποίημα του Άλιστερ Κρόουλυ, από το Βιβλίο των Ψεμάτων, το οποίο αναφέρεται στην Αρχιέρεια και τονίζει ακόμη περισσότερο αυτήν τη μυστηριακή σχέση:
Μέσα στον Άνεμο του νου
ξεσηκώνεται ο στρόβιλος που ονομάζεται Εγώ.
Διαλύεται η βροχή παρασύρει τις άγονες σκέψεις.
Σωπαίνει ασφυκτιώντας όλη η ζωή.
Αυτή η έρημος είναι η Άβυσσος
και μέσα της βρίσκεται το Σύμπαν.
Σε αυτή την ερημιά τα Άστρα είναι αγκάθια.
Και όμως η έρημος δεν είναι παρά ένα καταραμένο σημάδι σε ένα κόσμο ευδαιμονίας.
Ξανά και ξανά διασχίζουν την έρημο οι Ταξιδιώτες
έρχονται από τη Μεγάλη Θάλασσα και στη Μεγάλη Θάλασσα πηγαίνουν
Και καθώς προχωρούν χύνουν νερό κάποια μέρα θα ποτίσουν
την έρημο, μέχρι να ανθίσει.
Κοίτα! Πέντε ίχνη από Καμήλα! V.V.V.V.V
Σε πρώτη φάση, η γνωστή Άβυσσος, η οποία περιγράφεται παραπάνω, στο ποίημα "Αχυράνθρωποι", ταυτίζεται με την "Έρημο". Ο Ερημίτης διασχίζει την Έρημο με τη βοήθεια μιας καμήλας, σύμβολο της Αρχιέρειας.
Οι ταξιδιώτες χύνουν νερό στην Έρημο, ώστε αυτή ν' ανθίσει. Ας μην ξεχνάμε, ότι έως τώρα, η τέταρτη δύναμη της Σφίγγας, δηλαδή η Σιγή, έχει αποδοθεί στο νερό. Κατά μία εκδοχή, το νερό, που εκτός από τη Σιγή, συμβολίζει και το συναίσθημα, θα κάνει την Έρημο (ή Άβυσσο) ν' ανθίσει. Τι αποτέλεσμα θα έχει αυτό όμως για την Άβυσσο και για τον Κύριό της;
Ας δούμε λίγο τα 5 V που αναφέρονται στο τέλος του ποιήματος:
Στο βιβλίο "Το Όραμα και η Φωνή", στον 3ο Αιθέρα, αναφέρεται, υπό τον τίτλο "Ο Κύριος της Ψευδαίσθησης": "...the Queen of Heaven is in travail of child, and his name shall be called Vir, and Vis, and Virus, and Virtus, and Viridis, in one name that is all these, and above all these". Οι συσχετισμοί με τον Ίακχο των Ελευσινίων και τον Αρποκράτη, όπως προαναφέραμε, είναι προφανείς.
Στο ίδιο κείμενο αναφέρεται επίσης πως V.V.V.V.V. ήταν το μότο (σύνθημα) του ίδιου του Κρόουλυ, σε κάποιον από τους μυητικούς του βαθμούς, όμως εκεί έχουν άλλη σημασία:
Vi = Βία, δύναμη
Veri = Αλήθεια
Vniversum = Σύμπαν
Vivus = Ζων
Vici = Νίκη
Θα μπορούσε να αποδοθεί, σε ελεύθερη μετάφραση, ως: "Η ζωή που νίκησε το Σύμπαν με τη δύναμη της Αλήθειας". Αν το Σύμπαν ισοδυναμεί με την Άβυσσο (" Ονομάζεται «Συνείδηση» και «Το Σύμπαν» ανάμεσα στους ανθρώπους"), ίσως θα μπορούσε κανείς να καταλάβει καλύτερα το νόημα του μυητικού ονόματος του Κρόουλυ.
Ωστόσο, τα 5 V που αναφέρονται στο Ιερό Παιδί, δεν έχουν την ίδια σημασία. Αυτά σημαίνουν:
Vir = Ενάρετος / Αρετή
Vis = Δύναμη
Virus = Δηλητήριο
Virtus = Ανδρεία, Γενναιότητα
Viridis = Πράσινο
Είναι προφανές ότι εκτός από το Virus, οι άλλες 4 λέξεις είναι ιδιότητες του Τρελού, αφού και στην ομώνυμη κάρτα απεικονίζεται φορώντας πράσινα ρούχα. Το Virus με βάζει εδώ και καιρό σε σκέψεις. Όμως αν κοιτάξουμε καλύτερα το κείμενο "Ο Κύριος της Ψευδαίσθησης", από το βιβλίο "Το Όραμα και η Φωνή", θα διαβάσουμε:
Είναι η εικόνα του Μάγου των Ταρώ• στο δεξί του χέρι υψώνεται ένας φλεγόμενος πυρσός• στο αριστερό κρατάει το ποτήρι με το δηλητήριο, ένας καταρράχτης που οδηγεί στην Κόλαση.
Όπως προαναφέραμε, η κάρτα του Ερημίτη συνδέεται με την κάρτα του Τρελού, η οποία συνδέεται με την κάρτα του Μάγου. Ας συνδέσουμε και τον τίτλο "Κύριος της Ψευδαίσθησης" με κάτι που αναφέρεται στους Αχυρανθρώπους:
Το νερό της Σιγής του Ερημίτη ποτίζει την Έρημο και την κάνει ν' ανθίσει...
Το νερό της Σιγής του Μάγου (ή του Τρελού, ή του Αρποκράτη, ή του Ίακχου), δηλητηριάζει την κόλαση της Αβύσσου ("Αυτή η Άβυσσος λέγεται ακόμα «Κόλαση» ή «Οι Πολλοί*»")...
Εκεί που δεν υπάρχει πραγματική Σιγή...
Εκεί που όλα όσα εμείς νομίζουμε για σιγή είναι η φωνή της...
Η αληθινή Σιγή δηλητηριάζει την ψευδή σιγή της Αβύσσου. Η Δύναμη της Αλήθειας νικά την ψευδή αλήθεια για την οποία βοά ο Κύριος της Αβύσσου. Δεν θα πρέπει να παραβλέψουμε το γεγονός, ότι η Σιγή αντιστοιχεί αρχικά και στον βαθμό που έχουμε αναλύσει έως τώρα, στο ύδωρ, αλλά και στο ζώδιο του Σκορπιού, το οποίο είναι ο κυβερνήτης της κάρτας του Θανάτου ("The Scorpion is the emblem of ruthless destruction", αναφέρει κάπου ο Κρόουλυ). Η κάρτα αυτή συμβολίζει το θάνατο και την αναγέννηση και η Σιγή είναι αναπόσπαστο τμήμα αυτής της διαδικασίας. Ο Ερημίτης δεν κάνει τίποτε διαφορετικό. Παραμένει στην Έρημο, ή κατ' άλλους στον Άδη μέχρι να βρει την εσωτερική φώτιση, ώστε να επιστρέψει (αναγεννηθεί). Ο μύθος της Περσεφόνης μας μιλάει περίπου για το ίδιο πράγμα. Άραγε το Ιερό Παιδί θα καταφέρει να γεννηθεί;
Αυτό που περιπλέκει ακόμη περισσότερο τα παραπάνω, ωστόσο δεν φαίνεται να αποτελεί στην πραγματικότητα αντίφαση, αν και δεν το κατανοώ πλήρως, είναι το εξής:
Ο Άλιστερ Κρόουλυ, ενώ στα πρώτα του βιβλία, όπως στο Liber Aleph, αποδίδει τη Σιγή στο Ύδωρ και στον Αετό/Δράκοντα, ακολουθώντας τα βήματα του Ελιφάς Λεβί τον οποίο θεωρούσε και ως διδάσκαλό του, στα μεταγενέστερα έργα του, αλλάζει αυτήν την απόδοση και δίνει τη σιγή στη Γη και στον Ταύρο. Επίσης συνδέει, σύμφωνα με την παράδοση της Γνωστικής Καθολικής Εκκλησίας, τα 4 Κέρουμπ με τις 4 απόρροιες του Νόμου. Η απόρροια του Ταύρου είναι Ζωή (Life). Ας δούμε τώρα υπ' αυτό το πρίσμα τον παρακάτω στίχο από τους Διαβόλους της Σκόνης: " Σωπαίνει ασφυκτιώντας όλη η ζωή"
Ας θυμηθούμε ακόμη κάτι που έχουμε επίσης προαναφέρει: "Είναι το ίδιο ραβδί που κράταγαν ο Τρελός και ο Μάγος μόνο που τώρα πατάει στο έδαφος και κρατάει τον Ερημίτη σε επαφή με τη γη".
Τέλος, ας ξαναδούμε κι αυτό: "Η ζωή που νίκησε το Σύμπαν με τη δύναμη της Αλήθειας". Η ζωή, η Σιγή...
Το γιατί συμβαίνει αυτή η αλλαγή στις αποδόσεις δεν μου είναι ιδιαίτερα κατανοητό, παρά μόνο μ' ένα νεφελώδη τρόπο. Ο ίδιος ο Κρόουλυ λέει γι' αυτό το θέμα: "Αυτές οι τέσσερις δυνάμεις είναι λοιπόν περίπλοκες, επειδή είναι δυνάμεις της Σφίγγας• δηλαδή, είναι λειτουργίες ενός ενιαίου οργανισμού". Είναι βέβαιο ότι αυτό το κάνει προκειμένου να εισάγει την πέμπτη δύναμη της Σφίγγας, για την οποία θα μιλήσουμε σε επόμενο ποστ...
*Θυμηθείτε το: "Λεγεών όνομά μοι, ότι πολλοί έσμεν" (Το όνομά μου είναι Λεγεώνα, γιατί είμαστε πολλοί), είπε ο Δαίμονας. Κατά Μάρκον ευαγγέλιον, κεφ. Ε', στίχ. 9.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:Η κάρτα του Κρόουλυ δεν δείχνει τον Τρελό με ραβδί...
Απαραίτητη διόρθωση: Η κάρτα του Κρόουλυ δείχνει πράγματι τον Τρελό με ραβδί, αν και δεν είναι σχεδιασμένο έτσι ώστε να ξεχωρίζει. Ζητώ συγνώμη από τους συνταξιδιώτες...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Από τη δική μου πλευρά, θα ήθελα να επιβεβαιώσω ότι πράγματι η κάρτα του Ερημίτη περιέχει δύο φάσεις, αυτήν της απομόνωσης και της μοναξιάς και αυτήν της μύησης και της διδασκαλίας. Τις βίωσα προσωπικά και τις δύο, αν και στην περίπτωσή μου δεν υπήρξε κάποια μορφή που να ενσαρκώνει τον Ερημίτη, μάλλον περισσότερο ταυτίστηκα προσωπικά με αυτήν τη φιγούρα και άφησα τον ίδιο το Δρόμο να με διδάξει. Ήταν - και είναι ακόμη - μια ιδιαίτερα γόνιμη περίοδος, πράγμα που υπονοείται από τα στάχυα που κοσμούν την παρούσα κάρτα. Όπως λέει και ο μουσουλμάνος φιλόσοφος και θεολόγος Σαγέντ Χουσεΐν Νάσρ, κανείς δεν μπορεί να φωτίσει το σκοτάδι έξω του, να βρει το Καλό που καταργεί το Κακό, αν πρώτα δεν φωτίσει τα εσώτερα σκοτάδια του εαυτού του. Αυτή η κάρτα έχει πάνω απ' όλα την παραπάνω έννοια. Άλλωστε, κατά τη δική μου γνώμη, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πιστεύει πως μπορεί να φωτίσει τους άλλους ή τον κόσμο, αν πρώτα δεν εφαρμόσει το Δρόμο στον εαυτό του, αν δε βιώσει τις συνέπειες των επιλογών του και τις βρει θετικές. Αυτός είναι και ο λόγος που πιστεύω στη βιωματική και όχι από καθέδρας φιλοσοφία.
Ας μην ξεχνούμε πως ο Ήλιος της εσωτερικής φώτισης κοσμεί το κέντρο της κάρτας και πως ο Ερημίτης φωτίζει το σκοτεινό κόσμο γύρω του. Για την απώτερη σημασία αυτού του συμβολισμού, ο οποίος συνδέεται και με την απάντηση στο ερώτημα περί του πώς σχετίζονται οι κάρτες του Ερημίτη και του Τροχού, επιφυλάσσομαι να μιλήσω αργότερα.
Στην παρούσα φάση, θα αρκεστώ να δώσω μερικά στοιχεία, τα οποία συνδέουν την κάρτα του Ερημίτη με αυτήν της Ιέρειας, πράγμα για το οποίο επίσης θα μιλήσουμε στα παρακάτω, αλλά δείχνουν περαιτέρω την ιδιαίτερη σχέση του Τρελού με τον Ερημίτη. Επίσης, για πρώτη φορά εισάγεται και μια σχέση με το Μάγο:
Ο Άλιστερ Κρόουλυ, στο βιβλίο του "Liber LVIII, an Essay upon numbers", γράφει: "9 = ΙΧ = Ο Ερημίτης των Ταρώ, ο Αρχαίος με τη Λάμπα (Δότης του Φωτός) και τη Βακτηρία (που είναι ο Μεσαίος Πυλώνας του Δέντρου της Ζωής, ο Πυλώνας της Πραότητας).
Στην κάρτα της Προσαρμογής, είχα γράψει (λινκ για το συγκεκριμένο ποστ):
Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:Αν παρατηρήσει κανείς, θα δει ότι η ατραπός που κατέρχεται από την Τριάδα, περνώντας μέσα από την έρημο, δηλαδή η Ιέρεια, συναντά για πρώτη φορά την Εξάδα στο Σεφιρόθ της Ομορφιάς που προαναφέραμε. Θα μπορούσαμε έτσι να πούμε ότι το σπαθί επάνω στο οποίο ισορροπεί η μορφή της Προσαρμογής, είναι στην πραγματικότητα η ίδια η Ιέρεια.
Από την άλλη πλευρά, ο Δημήτρης Αντωνιάδης μας λέει:
Ο Άλιστερ Κρόουλυ, στη συνέχεια του σχολίου που παρέθεσα παραπάνω μας λέει: "Αυτός είναι ο ίδιος Αρχαίος όπως στο 0, Άλεφ (ο Τρελός), και το Άλεφ έχει αριθμητική αξία 1 (ο αριθμός της κάρτας του Μάγου)".Ο Ερημίτης βρίσκεται σε κίνηση επιθυμώντας να φωτίσει όσο περισσότερο σκοτάδι μπορεί αφού το ανήσυχο μυαλό του αναζητάει συνεχώς καινούργια γνώση. Έχει ένα ραβδί να τον βοηθάει στην κίνηση του. Είναι το ίδιο ραβδί που κράταγαν ο Τρελός και ο Μάγος μόνο που τώρα πατάει στο έδαφος και κρατάει τον Ερημίτη σε επαφή με τη γη.
Η κάρτα του Κρόουλυ δεν δείχνει τον Τρελό με ραβδί, είναι όμως μια συνήθης απεικόνιση σε άλλα ντεκ, όπως για παράδειγμα η κάρτα του Τρελού που μας παρέθεσε η Isi στο ποστ της Πρωταπριλιάς. Η υπογράμμιση, σε σχέση με την επαφή του Ερημίτη με τη γη, τονίζει κάποια πράγματα που θα συζητηθούν παρακάτω, όσο συνεχίζεται ή έρευνα σε σχέση με το Αρχέτυπο του Ερημίτη. Θα ήθελα να επισημάνω πως αυτό το στοιχείο θα ήταν καλό να το κρατήσει ο αναγνώστης σημειωμένο στο μυαλό του.
Είναι πολύ ενδιαφέρον, ότι η κάρτα του Τρελού έχει ως αριθμό της το 0, ενώ ως χαρακτηριστικό της γράμμα το Άλεφ, το οποίο στην αριθμοσοφία έχει αριθμητική αξία 1, η οποία αντιστοιχεί στην κάρτα του Μάγου, συνδέοντας έτσι με αυτόν τον έμμεσο τρόπο τις τρεις κάρτες. Η απόδοση του αριθμού 9 στην κάρτα του Ερημίτη, έχει ιδιαίτερη σημασία. Ας δούμε τι μας λέει γι' αυτό το θέμα ο Δ. Αντωνιάδης:
Αυτό που έχω εγώ να προσθέσω, σχετικά με τις ιδιότητες του αριθμού 9 είναι το εξής: Η προσθήκη του αριθμού 9 ή πολλαπλασίων του, σε οποιοδήποτε άλλον αριθμό, δεν αλλάζει την αριθμοσοφική αριθμητική αξία του τελευταίου. Για παράδειγμα: ο αριθμός 14, έχει αριθμητική αξία 1 + 4 = 5. 14 + 9 = 23, 2 + 3 = 5. Συνεπώς, ο αριθμός 9 έχει για την αριθμοσοφία την αξία του μηδενός!!! Δεν είναι καθόλου τυχαία η σύνδεση του Ερημίτη με τον Αρποκράτη, τη Σιγή κλπ. Ας μην ξεχνούμε ότι ανέκαθεν οι άγιοι άνθρωποι και οι Ερημίτες, θεωρούνται και λίγο "Τρελοί" και ο κόσμος τους αποφεύγει. Η σημείωση περί του "Κέντρου της Ύπαρξής μας", αφορά και πάλι τη σύνδεση της παρούσης κάρτας με αυτήν του Τροχού.Η κάρτα του Ερημίτη έχει το νούμερο εννιά. Το εννιά είναι το τελευταίο μονοψήφιο νούμερο, ουσιαστικά το μεγαλύτερο «αυτόνομο» νούμερο αφού, τουλάχιστον στα αραβικά ψηφία που χρησιμοποιούμε, όλα τα επόμενα αποτελούν σύνθεση των προηγουμένων. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι αντιπροσωπεύει το τελευταίο στάδιο που μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος μόνος του. Ακόμα το εννιά είναι το νούμερο που συμβολίζει την κυοφορία για έναν άνθρωπο, το διάστημα της προετοιμασίας ώστε να δημιουργηθεί ένας καινούργιος άνθρωπος. Επίσης το εννιά είναι το μονοψήφιο νούμερο στο οποίο καταλήγει το άθροισμα όλων των μονοψήφιων αριθμών (1+2+3+4+5+6+7+8+9=45 και 4+5=9) αλλά επίσης το εννιά έχει μία ακόμα παράξενη ιδιότητα: το άθροισμα των ψηφίων οποιουδήποτε πολλαπλασίου του καταλήγει πάντα σε εννιά. Για παράδειγμα 9 x 48 = 432 και 4+3+2=9. Δίκαια λοιπόν επιλέχτηκε το εννιά να αντιπροσωπεύσει το ταξίδι της επιστροφής στον εαυτό. Στο Καββαλιστικό Δέντρο της Ζωής ο Ερημίτης συνδέει την τέταρτη σφαίρα του Ελέους (Chesed) με την έκτη του Κάλλους (Tiphareth). Όπως έχουμε πει η σφαίρα του Ελέους είναι η τελευταία που συναντάει κανείς, καθώς ανεβαίνει το Δέντρο και πριν διασχίσει την άβυσσο της Γνώσης και φτάσει στην ανώτερη τριάδα. Είναι λοιπόν το τελευταίο στάδιο της εξέλιξης στο γήινο επίπεδο. Φυσικά οι λίγοι που φτάνουν στο στάδιο αυτό ξεχωρίζουν από τα χαρακτηριστικά της προσφοράς, γενναιοδωρίας, συμπόνιας και πίστης. Όσο για τη σφαίρα του Κάλους που όπως έχουμε πει συμπεριλαμβάνει τις έννοιες της αρμονίας & ισορροπίας, βρίσκεται στο κέντρο του Δέντρου συμβολίζοντας τον εσωτερικό πυρήνα του εαυτού μας. Έτσι ο δρόμος του Ερημίτη είναι ο δρόμος της εσωτερικής σοφίας και διδασκαλίας που ακολουθώντας τον μπορούμε να φτάσουμε στο κέντρο της ύπαρξης μας αλλά και, ξεκινώντας από το κέντρο αυτό, μπορούμε να εξελιχτούμε μέχρι το ανώτερο στάδιο που ένας άνθρωπος μπορεί μόνος του να φτάσει.
Κάτι ακόμη που θα πρέπει να προσεχτεί, είναι πως ο Αρποκράτης συνδέεται με τον Ασκληπιό (έχουμε γράψει παραπάνω για τη σχέση της κάρτας με τον Τελεσφόρο του). Συγκεκριμένα, η Isi έγραψε πως:
Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:Μέχρι πρόσφατα πιστευόταν πως ένα Ιερό της περιόδου του 2ου μ.Χ.αιώνα, ήταν η στοά ή η παλαίστρα ενός ναού που ήταν αφιερωμένος στον Ασκληπιό, τον Απόλλωνα και την Υγεία. Σύμφωνα όμως με τις νέες αποκαλύψεις, οι θεότητες αυτές ήταν ταυτισμένες με τους Αιγύπτιους θεούς Όσιρις, Ίσις και Αρποκράτης
Βλέπουμε πως τα σύμβολα του ιερού θα μπορούσαν ν' αποδοθούν εύκολα, τόσο στον Ασκληπιό, όσο και στον Αρποκράτη.
Επίσης, με την παρουσία του στην κάρτα του Αιώνος, ο Αρποκράτης μας θυμίζει πως είναι το ιερό παιδί, του οποίου την Έλευση περιμένουν οι μύστες, συνεπώς σχετίζεται άμεσα με το Βάκχο ή Ίακχο, των Ελευσινίων Μυστηρίων, άρα και με τη κάρτα του Ερημίτη.
Θα τελειώσω το παρόν ποστ με ένα απόσπασμα από τον Δ. Αντωνιάδη, το οποίο φωτίζει ακόμη περισσότερο τη μυητική σημασία της κάρτας του Ερημίτη. Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου:
Ο Ερημίτης είναι το αρχέτυπο του Γέρου Σοφού, χαρακτηριστική φιγούρα σε μύθους και παραμύθια που εμφανίζεται για να βγάλει τον ήρωα από το αδιέξοδο δίνοντας του την σοφή συμβουλή και δείχνοντας του έτσι έναν δρόμο που δεν είχε δει προηγουμένως. Για τον σκοπό αυτό δεν χρειάζεται την εξουσία του Ιεροφάντη ούτε έχει ανάγκη να επιδεικνύει την ζυγαριά και το σπαθί της Δικαιοσύνης αφού ο ρόλος του είναι καθαρά συμβουλευτικός και ο δρόμος που δείχνει, προς της αναζήτηση του εσωτερικού εαυτού, είναι δρόμος που δεν μπορεί κανείς να πάρει εξαναγκαστικά. Επίσης η γνώση που πρεσβεύει δεν μπορεί να βρεθεί στα βιβλία αφού είναι καθαρά βιωματική και αποτέλεσμα της εσωτερικής αναζήτησης. Ζώντας στις σύγχρονες κοινωνίες του κατακλυσμού των πληροφοριών και της θεοποίησης της επικοινωνίας έχουμε μάθει να αποζητάμε την ενημέρωση αντί για τη γνώση και τον συμβιβασμό στο κοινωνικά αποδεχτό αντί για την προσωπική αναζήτηση. Έτσι ακολουθούμε μηχανικά την καθημερινή μας ρουτίνα στοιβαζόμενοι σε δρόμους και μέσα μεταφοράς στις ώρες αιχμής, εκτελούμε την εργασία μας που συνήθως πολύ απέχει από την έκφραση της δημιουργικότητας μας και όταν γυρνάμε σπίτι καταφεύγουμε στην τηλεόραση ή και στο διαδίκτυο πλέον, έτσι ώστε να αποφύγουμε πάση θυσία να νοιώσουμε μόνοι. Ωστόσο συχνά διαπιστώνουμε ότι η ζωή μας δεν έχει νόημα, ότι η εκπλήρωση των εφήμερων επιθυμιών μας δεν μας γεμίζει, ότι θα πρέπει να υπάρχει κάποιος άλλος λόγος για τον οποίο ήρθαμε στον κόσμο. Άλλα ακόμα και τότε καταφεύγουμε σε ότι η κοινωνία αυτή έχει να μας δώσει. Έτσι συμμετέχουμε σε ομαδικές θεραπείες χορευτικής έκφρασης, διαλογισμού, μαθημάτων γιόγκα, ανάγνωσης της βίβλου κλπ αναζητώντας ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα προκειμένου να μοιραστούμε τις εμπειρίες και τις ανησυχίες μας και να νοιώσουμε καλύτερα γνωρίζοντας ότι δεν είμαστε μόνοι. Ωστόσο εξακολουθούμε να ψάχνουμε τη λύση έξω από μας. Εδώ ο Ερημίτης έρχεται να μας δείξει ένα δρόμο διαφορετικό και με την προσωπική του εμπειρία να μας κάνει να δούμε ότι μόνο ο δρόμος της αυτογνωσίας μπορεί να βγάλει τον άνθρωπο από τα αδιέξοδα του. Μέχρι τώρα στο Ταρό ήρθαμε σε επαφή με τον κόσμο της ύλης του Αυτοκράτορα, την έτοιμης γνώσης του Ιεροφάντη, των ενστίκτων των Εραστών και τον κόσμο των φιλοδοξιών του Άρματος. Όλα αυτά εκπλήρωσαν τον σκοπό τους αλλά, έχοντας φτάσει πια στο τέλος του πρώτου μισού των μεγάλων αρκάνα ή αλλιώς έχοντας ολοκληρώσει το μισό ταξίδι, οφείλουμε να στραφούμε προς τα μέσα και να αναγνωρίσουμε την κρυμμένη ουσία μας που περιμένει τις δικές μας συνειδητές προσπάθειες ώστε να αναπτυχθεί. Σαν λύση στο αδιέξοδο που βρισκόμαστε, ο Ερημίτης προτείνει την ξεχασμένη τέχνη της απομόνωσης αντί αυτού που κατʼ ευφημισμό ονομάζουμε κοινωνικότητα έτσι ώστε να ξεκινήσουμε την επώδυνη διαδικασία του «γνώθι σʼ εαυτόν» που είναι μονόδρομος προκειμένου να αποκτήσει νόημα η ζωή μας. Ο άνθρωπος είναι «ον κοινωνικό» αλλά οι ουσιαστικές κοινωνικές σχέσεις χτίζονται μόνο από ανθρώπους που έχουν αναγνωρίσει την ατομικότητα τους και έχουν δουλέψει για την ολοκλήρωση τους σαν αυτόνομα άτομα. Φυσικά τα παραπάνω δεν είναι ένα κάλεσμα για να παρατήσουμε τα πάντα και να πάρουμε τα βουνά, ούτε να κάτσουμε στη μέση του δρόμου σε στάση διαλογισμού απαγγέλλοντας μάντρας. Η ενέργεια του Ερημίτη είναι αρχετυπική και συνεπώς δεν μπορούμε ούτε να περιμένουμε να συναντήσουμε κάποιον που θα ενσαρκώνει 100% αυτή την ενέργεια αλλά ούτε και να προσπαθήσουμε να ταυτιστούμε εμείς με το αρχέτυπο αυτό. Ο Ερημίτης δεν αποτελεί παρά ένα στάδιο στο ταξίδι μας, που αν το περάσουμε με επιτυχία θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε έχοντας αποκτήσει σημαντικά εφόδια όπως είναι η αυτάρκεια του να είναι κανείς απλά με τον εαυτό του, η ανάδειξη του πραγματικού εαυτού μας σε κεντρικό άξονα γύρω από τον οποίο διαμορφώνεται η ζωή μας και το σταμάτημα της προβολής στους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε των αδυναμιών μας που δεν θέλουμε να αναγνωρίσουμε και των δυνατοτήτων που δεν τολμάμε να πιστέψουμε ότι έχουμε. Αυτά μπορεί να ακούγονται κάπως εγωιστικά αλλά ας μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για τον πραγματικό εαυτό κι όχι για τα χαρακτηριστικά, τις συμπεριφορές και τα προσωπεία που έχουμε υιοθετήσει στα πλαίσια των κοινωνικών μας συναναστροφών. Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι η ανάπτυξη της πραγματικής μας ουσίας είναι η μεγαλύτερη προσφορά που μπορούμε να κάνουμε στην κοινωνία. Αντίθετα αν δεν περάσουμε το στάδιο του Ερημίτη με επιτυχία τότε είτε θα αγνοήσουμε το μήνυμα του συνεχίζοντας την γεμάτη σύγχυση ζωή μας, είτε θα προσπαθήσουμε να καταπνίξουμε πάθη, επιθυμίες, ορμές και ένστικτα επιδιώκοντας να ζήσουμε σύμφωνα μʼ ένα πρότυπο που ούτε μας ταιριάζει αλλά ούτε και πρόκειται να δώσει στη ζωή μας το νόημα που ζητάμε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Όλοι οι μύστες και οι φωτισμένοι, πέρασαν από το ερημιτικό στάδιο. Ακόμη, διάφοροι ήρωες, όπως ο Ηρακλής ή ο Οδυσσέας, έκαναν μια απαραίτητη επίσκεψη στον Άδη. Το ίδιο και ο Διδάσκαλος Ιησούς. Λέγεται πως ήταν τμήμα της μύησης στα Αιγυπτιακά μυστήρια. Επίσης και οι Μασώνοι έχουν μια παρόμοια τελετή, με τον ίδιο συμβολισμό. Θεωρώ, ότι η παρούσα κάρτα συνδέεται εννοιολογικά με την κάρτα του Θανάτου.
Μια άλλη, πολύ οικεία μορφή που αντλεί το συμβολισμό της από το αρχέτυπο του Ερημίτη, είναι ο Άη Βασίλης ή σωστότερα ο Santa Clauss. Γέροντας με γενειάδα, με καλυμμένη την κεφαλή. Κατοικεί στην Υπερβορεία, πατρίδα του Απόλλωνα, θεού του Φωτός και η έλευσή του σηματοδοτεί την αλλαγή του χρόνου. Φέρνει στα παιδιά τα δώρα του, δώρα που τους παρέχει αφειδώς ο Πλούτων, δηλαδή ο Πλούτος του Άιδη, του ανεκδήλωτου που πρόκειται να εκδηλωθεί μέσα στην επόμενη χρονιά. Επίσης, είναι κι αυτός ντυμένος με το κόκκινο χρώμα του Μπίνα. Βλέπετε; Κάποιοι μέσα στις πολυεθνικές (ομιλώ για την Coca Cola εν προκειμένω), ήταν άραγε μυημένοι ή μήπως το αρχέτυπο ήταν τόσο ισχυρό, ώστε χωρίς να το ξέρουν το αναπαρήγαγαν;
Πάντως, όπως και νά 'χει, το σύμβολο ήξερε τον τρόπο να κάνει τον εαυτό του απαραίτητο στοιχείο της γιορτής των Χριστουγέννων. Πέραν του γεγονότος ότι ο Χριστός ήταν ένας απ' τους Μύστες που πέρασαν από το στάδιο του Ερημίτη, η γιορτή των Χριστουγέννων συμπίπτει με το χειμερινό ηλιοστάσιο. Η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου εορταζόταν από την αρχαιότητα, όπου ανάβονταν φωτιές (όπως γίνεται στις μέρες μας στη Φλώρινα) σε μια προσπάθεια να τη φωτίσουν. Η περίοδος αυτή σχετίζεται άμεσα με το μύθο της Περσεφόνης, αφού αυτή ήταν η περίοδος της καθόδου της στον Άδη, περίοδος που επίσης συμβόλιζε την έλλειψη βλάστησης από τη γη κατά την περίοδο του χειμώνα. Ο Άη Βασίλης έρχεται λοιπόν από τον Άδη, κατοικεί στη χώρα του Ανέσπερου Φωτός και μας τάζει τα δώρα του Άιδη (Πλούτωνα-Πλούτου), τις άπειρες δηλαδή δυνατότητες που μπορεί να εκδηλωθούν κατά τη στιγμή της ενσάρκωσης της Ψυχής...
Ποιος αμφισβητεί ακόμη τη δύναμη των συμβόλων;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:Σε δεύτερο επίπεδο, μπαίνοντας λίγο βαθύτερα στην Αλχημιστική διδασκαλία, ο φτερωτός Έρως που υπερίπταται των Εραστών και του Ιεροφάντη συμβολίζει και κάτι άλλο. Η ψυχή κατοικεί στον Άδη, ή Αΐδιον (χώρο χωρίς ιδιότητες, στον οποίον κατά τον Ορθόδοξο Χριστιανικό Εσωτερισμό κατοικεί ο Θεός, πρβλ το αρχικό σημείο στο οποίο ήταν συγκεντρωμένη όλη η ύλη κι η ενέργεια του Σύμπαντος πριν το Big Bang, κατά τη σύγχρονη φυσική), τον χώρο δηλαδή του ανεκδήλωτου. Τη στιγμή του Αλχημιστικού Γάμου, μια ψυχή αποφασίζει «να εγκαταλείψει τη μακάρια τελειότητα και νʼ αναμετρηθεί με την ατέλεια των όντων», δηλαδή να ενσαρκωθεί. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτό μπορεί να πάρει ερμηνείες σε πολλαπλά επίπεδα, από τη γέννηση ενός παιδιού, το οποίο στον μυστικισμό θεωρείται ότι διαλέγει τους γονείς του, μέχρι τη γέννηση μιας ιδέας ή μιας καλλιτεχνικής δημιουργίας, πράγματα που κατʼ ουσίαν δεν διαφέρουν μεταξύ τους πάρα πολύ.
Ο Άδης (Αΐδιον) απεικονίζεται μέσω του Κέρβερου, τον οποίον ο Ερημίτης έχει εξημερώσει, στην παρούσα κάρτα. Πέραν αυτού, θα είχα να σημειώσω πως η Περσεφόνη συμβολίζει την ψυχή και ο όλος μύθος, ο οποίος φυσικά επένδυε τα μυητικά δρώμενα των Ελευσινίων Μυστηρίων, μας αποκαλύπτει την ιστορία της ενσάρκωσης στον κόσμο της ύλης και τις περιπέτειές της μέσα σ' αυτόν.
Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:Σʼ εκείνο το σημείο η ψυχή εφοδιάζεται με επτά πέπλα, τα δύο εκ των οποίων περιλαμβάνονται στην κάρτα αυτήν. Το πρώτο είναι το Μαύρο πέπλο του Χρόνου. Το Χ συμβολίζει την κλεψύδρα, με την επάνω χοάνη νʼ αναπαριστά το ανεκδήλωτο και την κάτω το εκδηλωμένο. Το αριστερό τμήμα της κλεψύδρας συμβολίζει το παρελθόν, ενώ το δεξί συμβολίζει το μέλλον. Το σημείο επαφής των δύο χοανών είναι το σημείο της ενσάρκωσης, αλλά και την εκδήλωση του παρόντος. Η Κλεψύδρα του Χρόνου γυρίζει κι ο χρόνος αρχίζει να μετρά από τη στιγμή της γέννησης. Αυτό υποστηρίζεται ισχυρά από τα δεδομένα της μοριακής βιολογίας. Πράγματι ο χρόνος ζωής του κάθε ανθρώπου είναι εγγεγραμμένος στο DNA του, το οποίο όπως προείπαμε είναι μέρος του Ορφικού αυγού, του αποτελέσματος δηλαδή της σύλληψης. Δεν θα ήθελα επί του παρόντος να κουράσω τους συνομιλητές μας με περιττές επιστημονικές λεπτομέρειες, όμως οι αποδείξεις είναι ισχυρές και καλά τεκμηριωμένες. Το Ρ συμβολίζει τη ροή του χρόνου, όπως την αντιλαμβανόμαστε σε αυτήν τη διάσταση του σύμπαντος (πρβλ Ηράκλειτος: «Τα πάντα ρει»). Ο Χάροντας (προσέξτε και πάλι το Χ) συμβολίζει ακριβώς τον πανδαμάτωρα Χρόνο ή και Κρόνο που φυσιολογικά τρώει τα παιδιά του. Φυσικά από τη στιγμή της σύλληψης μέχρι τη στιγμή της γέννησης, που δεν έχει έρθει ακόμη σε αυτήν την κάρτα, μπορούμε να θεωρήσουμε ότι η Κλεψύδρα του Χρόνου γεμίζει, όπως σε δεύτερο πλάνο υπονοεί η έγχυση του βασιλιά στο δισκοπότηρο της βασίλισσας.
Παρέλειψα να γράψω κατά την κάρτα του Άρματος, ότι εκεί εμφανιζόταν ο τρίτος χιτώνας με τον οποίο εφοδιάζεται η ψυχή, ο κεχριμπαρένιος μανδύας του Δία, αυτός που παρέχει στην ψυχή επεκτατικότητα και προστασία, θάρρος και τιθάσευση των συναισθημάτων. Ο τέταρτος χιτώνας εμφανίζεται σ' αυτήν την κάρτα. Πρόκειται για τον ερυθρό χιτώνα του Μπίνα, της κατανόησης. Το κόκκινο χρώμα αποδίδεται και στον Άρη, ο οποίος μεταξύ άλλων εμπεριέχει και το συμβολισμό της καταστροφής και της επαναγέννησης, συμβολισμός που είναι έκδηλος στις κάρτες των άλλων ντεκ, τις οποίες μας παρέθεσε η Πρωθιέρειά μας. Ο Διδάσκαλος Άλιστερ προτιμά να δείχνει την πιο ευοίωνη πλευρά της κάρτας, την επάνοδο της ψυχής από τον Άδη και τη γονιμότητα που αυτή συνεπάγεται. Η κλεψύδρα δεν θα μπορούσε να λείψει από το συμβολισμό της κάρτας. Απλά ο Άλιστερ θεωρεί ότι αυτό δεν χρειάζεται να κατέχει εμφανή θέση, ως ευκόλως εννοούμενο.
Θα ήθελα να παρατηρήσω ότι το Ορφικό Αυγό, ενώ στην κάρτα των Εραστών παρουσιαζόταν με φτερά, στην παρούσα κάρτα τα έχει απωλέσει. Μάλιστα, σε μία από τις κάρτες του Ερημίτη που μας έχει παραθέσει η Πρωθιέρειά μας, τα φτερά τα έχει πάρει ο ίδιος ο Ερημίτης. Στην κάρτα του Άλιστερ, τη θέση των φτερών παίρνει ο ήλιος ως εσωτερική φώτιση. Φαίνεται, πως ενώ στην κάρτα των Εραστών βρισκόμασταν ακόμη στο επάνω μέρος της Χοάνης (κλεψύδρας), τώρα αρχίζουμε σιγά σιγά να μπαίνουμε στο κάτω μέρος της. Στη διαδικασία της Ελευσίνιας Μύησης, ο υποψήφιος περνούσε μέσα από δύο πύλες. Η πρώτη ήταν κατωφερής (η επάνω χοάνη), οδηγούσε προς τους κατώτερους κόσμους και συμβόλιζε τη γέννησή του στην άγνοια (ή με άλλα λόγια την αναμέτρηση με την ατέλεια των όντων). Η δεύτερη οδηγούσε προς τα άνω (η κάτω χοάνη), σε μια αίθουσα άπλετα φωτισμένη από αόρατες λάμπες και στην οποία βρισκόταν το άγαλμα της Δήμητρας, συμβολισμός που στην παρούσα κάρτα αποδίδεται μέσω των σπαρτών που αποτελούν το φόντο της.
Η κάτω χοάνη είναι ο γήινος υλικός κόσμος στον οποίον ζούμε. Επομένως η Περσεφόνη συμβολίζει την Ψυχή, που κατέπεσε κι ενσαρκώθηκε στη Γη. Αρχικά βρισκόταν στον Άνω Κόσμο, τον Άιδη, ή Πνευματικό Κόσμο, που στη μυστική παράδοση συμβολίζεται από τον Ωκεανό. Ας θυμηθούμε ότι τη στιγμή της αρπαγής της η Περσεφόνη έπαιζε με τις Ωκεανίδες Νύμφες, δηλαδή τις υψηλές πνευματικές οντότητες. Αυτό που θα μπορούσε να μπερδέψει τους συνταξιδιώτες είναι πως συνήθως ο Άδης αναφέρεται ως Κάτω Κόσμος. Το συμμετρικό σχήμα της κλεψύδρας και η δυνατότητα ν' αναστρέφεται, μας δίνει μια απάντηση επ' αυτού. Η κίνηση ανάμεσα στο "Άνω" και το "Κάτω" είναι αέναη κι έτσι δεν είναι και τόσο σημαντικός ο ορισμός τους. Αυτό μας δίνει επίσης κι ένα σχόλιο επί της σημασίας του Θανάτου και της αναγέννησης της ψυχής μέσω αυτού.
Το Θεϊκό παιδί των Ελευσινίων Μυστηρίων, του οποίου τη γέννηση ακόμη αναμένουμε κατά το μυητικό μας ταξίδι με τις κάρτες, ήταν ο Ίακχος, το οποίο γελούσε μέσα από τη μήτρα της Βαυδώς (όνομα που σημαίνει "μήτρα" ή "βουβωνική χώρα"). Σύμφωνα με την Ορφική εκδοχή του μύθου, η Βαυδώ κατάφερε να παρηγορήσει τη Δήμητρα με τον εξής τρόπο: Κάθισε απέναντί της με ανοιχτά τα πόδια, σήκωσε ψηλά το φόρεμά της και της έδειξε το άσχημο σώμα της, οπότε φανερώθηκε ο Ίακχος. Λέγεται πως ήταν το παιδί της Περσεφόνης, του οποίου την Έλευση πρέπει ν' αναγγείλει ο τελετουργός ιερέας των μυστηρίων. Αυτόν τον μυστικό Ιεροφάντη συμβολίζει και ο Ερημίτης. Είναι η άλλη πλευρά του Ιεροφάντη των καρτών που έχουμε ήδη συναντήσει και σ' αυτό θα επανέλθουμε παρακάτω, στο ίδιο κείμενο. Αυτός μας αναγγέλει την επερχόμενη Έλευση του Ιάκχου. Ο Ίακχος μας οδηγεί και μάλιστα όχι αυθαίρετα, στον προσωνύμιο του Θεού Διονύσου, στο όνομα Βάκχος, που συνηχούσε, όχι τυχαία, στα δρώμενα της Δήμητρας. Ίακχος και Βάκχος. Δύο ονόματα για την ίδια θεότητα. Όλος ο μύθος σχετίζεται με το Διόνυσο, μιας και στην αρχή του δρωμένου η αρπαγή της Περσεφόνης έγινε στο Νύσσιον Πεδίον, δηλαδή στον τόπο γέννησης του Διονύσου. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι το όνομα Βάκχος ακουγόταν για να χαρακτηριστεί με αυτό ο υποψήφιος προς μύηση, ως ένας "νέος Διόνυσος", ένας νεομύητος. Ίσως λοιπόν το άρρητο και το κρύφιο των τελούμενων Ελευσινίων Μυστηρίων ήταν το τι ακριβώς είδε η Θεά Δήμητρα στη γυμνή μήτρα της Βαβδούς.
Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:Γιατί λοιπόν ο Διδάσκαλος Άλιστερ προτίμησε να βάλει τον Ιεροφάντη ή Ερημίτη (Ερμίτη) να τελεί το γάμο με λευκό πέπλο; Το μαύρο πέπλο μετατρέπεται σε λευκό για εκείνους τους φωτισμένους που υπερβαίνουν τη μέγγενη του χρόνου, όπως οι Τολτέκοι μάγοι του Καστανέντα καυχιόνται ότι ξέφυγαν από το θάνατο, περνώντας σε άλλη διάσταση. Θυμηθείτε τον Γκάνταλφ τον Γκρίζο του Διδασκάλου Τόλκιν, ο οποίος αφού βίωσε έναν θάνατο πέφτοντας από τη γέφυρα του Khazad Dum στα έγκατα της Μόρια, εμφανίστηκε κατόπιν ως Γκάνταλφ ο Λευκός, αφού κρίθηκε ότι έπρεπε να ολοκληρώσει το έργο του, συνεπώς να υπερβεί το χρόνο του σʼ αυτήν τη διάσταση.
Το λευκό πέπλο συμβολίζει επίσης την αγνότητα και ιερότητα του Αλχημιστικού Γάμου. Είναι σύμβολο Παρθενίας με την απόλυτη έννοια του όρου που μακράν απέχει από την ηθικοπλαστική χρήση του ως αγαμία. Είναι ακόμη το τίμημα της ένωσης, αφού μας δίδει και το δεύτερο δώρο που χαρίζεται στην ψυχή που πρόκειται να γεννηθεί: τις ιδιότητες του Ερμή.
Η πρότερη αναφορά της υπέρβασης του χρόνου σημειώνεται χωρίς περαιτέρω σχολιασμό. Φυσικά, ο Γκάνταλφ είναι η πιο χαρακτηριστική φιγούρα που ενσαρκώνει το αρχέτυπο του Ερημίτη, απορώ μάλιστα πώς δεν το απάντησε κανείς έως τώρα. Η πτώση του στο Khazad Dum παραλληλίζεται με το πέρασμά του από τον Άδη. Θα υπενθυμίζω πως ο Γκάνταλφ είχε μια ράβδο η οποία μπορούσε να λάμψει σαν ήλιος, πράγμα που χρησιμοποιείται σαν όπλο στη μάχη με τους Νάζγκουλ, αλλά και για να φωτίσει το Δρόμο μέσα στη σκοτεινή Μόρια. Ας μην ξεχνάμε πως επίσης ο Γκάνταλφ ήταν πάντα στην ώρα του, γεγονός που υπογραμμίζει τον έλεγχο επί του χρόνου.
Φυσικά, αφού ο λευκός χιτώνας, με τον οποίον ήταν ενδεδυμένος ο Ερημίτης κατά την τέλεση του Αλχημιστικού Γάμου της κάρτας των Εραστών, συμβόλιζε την παρθενία, δεν μας κάνει καμμία εντύπωση ότι η κάρτα του Ερημίτη αποδίδεται στο ζώδιο της Παρθένου.
Επίσης, θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι στην εικόνα του Ασκληπιού που βλέπουμε παραπάνω, το ερμητικό στοιχείο, αλλά και το υπονοούμενο του Ορφικού Αυγού, εμφανίζονται μέσω της ράβδου του Θεού με το φίδι. Οι αναλογίες με την κάρτα του Ερημίτη είναι φανερές. Φυσικά, ο Χρόνος εκτός των άλλων είναι και γιατρός. Ο Τελεσφόρος συμβολίζει το χρόνο που χρειάζεται για τη θεραπεία. Θα υπενθυμίσω ότι η προηγούμενη κάρτα σχετιζόταν επίσης με τον χρόνο, τον χρόνο που είναι απαραίτητος για να επέλθει η προσαρμογή. Ακόμη, θα υπενθυμίσω μια φράση του Νωέως: "Τα 78 κλειδιά των «μαγικών μυστικών», με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, μαρτυρούν τον χρόνο. Ένα από αυτά, τον ορίζει. Τα υπόλοιπα ορίζουν τις 77 διαφορές, που τον προϋποθέτουν". Βλέπουμε δύο από τις κάρτες που ορίζουν κάποιες από τις διαφορές που προϋποθέτουν χρόνο. Το ποια είναι όμως αυτή που τον ορίζει δεν το έχουμε συλλάβει ακόμη.
Η συσχέτιση του Ερημίτη με τον Ασκληπειό και τον Τελεσφόρο του, μας αποκαλύπτει κι άλλη μια κρυφή πλευρά του θέματος. Σύμφωνα με τα δρώμενα των Ελευσινίων Μυστηρίων, ο Ιεροφάντης, ο οποίος προερχόταν από την οικογένεια των Ευμολπιδών, θα έπρεπε να κατέχει κι άλλη μια ικανότητα, εκτός του να φανερώνει τα ιερά: Την ικανότητα να θεραπεύει, ή με άλλα λόγια τη "Χείρα Θεραπείας". Ας προσέξουμε πως το όνομα της κάρτας είναι "Χέρι", το οποίο εικονίζεται στο κέντρο της, κρατώντας τον ήλιο της εσωτερικής φώτισης.
Ο Ιησούς, αφού πέρασε μια περίοδο ως Ερημίτης, όπου είχε και τους τρεις του πειρασμούς, εμφανίστηκε να κάνει, εκτός της διδασκαλίας του, θαυματουργές θεραπείες. Ιεροφάντης, Θεραπευτής και Βασιλεύς του κόσμου. Αν καταφύγουμε γι' άλλη μια φορά στον Τόλκιν, βλέπουμε την ίδια αναλογία να εμφανίζεται: Ο Άραγκορν, αφού πέρασε την Ερημιτική του περίοδο πολεμώντας για πενήντα χρόνια στις ερημιές ως ακρίτας ή Γοργοπόδαρος, για να μπορέσει να πάρει το θρόνο που του ανήκε κληρονομικώ δικαίω, έπρεπε ν' αποδείξει πως είχε τη "Χείρα Θεραπείας". Πράγματι, θεωρώ ότι ο Ιεροφάντης και ο Ερημίτης είναι δύο πλευρές του ίδιου Πατρικού αρχετύπου: του Αυτοκράτορα...
Δεν θα πρέπει να παραλείψω ν' αναφέρω ότι ως πηγή μου για το παρόν κείμενο, χρησιμοποίησα κάποιο κείμενο του Κέλσου του Φιλαλήθη, τον οποίον ευχαριστώ ιδιαιτέρως.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Οι Ορφικοί μύθοι πάλι λένε , πως ο Άνεμος ξελόγιασε τη μαυροφτέρουγη Νύχτα, τη θεά που ακόμα και ο Δίας σεβόταν και αυτή τότε γέννησε ένα ασημένιο αυγό μέσα στους κόλπους του σκότους και ότι από αυτό το αυγό βγήκε ο Έρωτας και έβαλε σε κίνηση το Σύμπαν.
"Ο Έρωτας, πρωτότοκο παιδί του Χάους", είχα γράψει κάποτε και κάποιος είχε αντιδράσει. Για κοιτάξτε το καλύτερα...
Ο Άδης, Άιδης ή Αιδωνεύς, "σπίτι του Άιδου" λεγόταν ο κάτω κόσμος που αργότερα ονομάστηκε Άδης. Άις Αιδης θα πει πολύ πιθανόν αόρατος, σε αντίθεση με τον ήλιο που είναι ορατός. Και Αίδιος που σημαίνει αιώνιος. (Karl Kerenyi Η Μυθολογία των Ελλήνων σελ 2 1 8 ).
Αΐδιος σημαίνει επίσης και αυτός που δεν έχει ιδιότητες. Υπονοεί το ανεκδήλωτο, αλλά και το χώρο των ιδεών, πράγματα που πιθανώς ταυτίζονται. Σε κάποιο πατερικό κείμενο κάποιου Πατριάρχη Ιεροσολύμων κατά το 19ο αιώνα (δεν ενθυμούμαι δυστυχώς το όνομά του), αναφέρεται ότι "Ο Θεός κατοικεί στο Αΐδιον". Ας το έχουμε αυτό υπόψιν, όταν προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε το μύθο της Περσεφόνης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.