Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
18-01-09
22:40
Κάποτε πιστευόταν πως τα παιδιά "διαλυμένων" οικογενειών, είναι καταδικασμένα να εμφανίσουν ψυχολογικά προβλήματα, συναισθηματική αστάθεια και αντικοινωνική συμπεριφορά. Τούτο βέβαια δεν είναι καθόλου περίεργο ή ανεξήγητο, αφού η ίδια η κοινωνία έθετε διακρίσεις και περιθωριοποιούσε τα παιδιά των χωρισμένων κι αντιμετώπιζε ως σχεδόν πόρνες τις χωρισμένες γυναίκες (ακόμη κι όταν ο σύζυγός τους τις είχε εγκαταλείψει, αφού μάλλον θα έπρεπε να τον κρατήσουν δεμένο με αλυσίδες). Σε οποιονδήποτε η κοινωνία φερόταν με τέτοιο τρόπο θα εμφανίζονταν εύλογα τα ψυχολογικά προβλήματα και η αντικοινωνική συμπεριφορά, οπότε εδώ μάλλον έχουμε μια περίπτωση "αυτοεκπληρούμενης προφητείας".
Έχω δει στη ζωή μου τόσα πολλά παιδιά "καλών" οικογενειών να μπλέκουν με ναρκωτικά, με χουλιγκανισμό, με ακροδεξιές ή ακροαριστερές ομάδες που σπάζουν και καίνε, με ψυχολογικά προβλήματα λόγω υπερπροστατευτικής μητέρας ή βάναυσου πατέρα και με βαθιές συναισθηματικές συγκρούσεις ως αποτέλεσμα κακής σχέσης με το Εγώ τους, που η πανάκεια της αστικής οικογένειας έχει ξεθωριάσει έως καταρρεύσει στα μάτια μου.
Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη, στοργή, καθοδήγηση, παιχνίδι, έμπνευση, γαλήνη, ζεστασιά κι ηρεμία, μεταξύ άλλων ώστε να μεγαλώσουν σωστά. Οποιαδήποτε μορφή συμβίωσης ή οικογένειας μπορεί να τους τα παρέχει (ακόμη και οι "οικογένειες" των παιδικών χωριών SOS), στο βαθμό που μπορεί να τους τα παρέχει, βοηθάει στην ισόρροπη κι απρόσκοπτη ανάπτυξή τους και συνεπώς αποτελεί το "ιδανικό" περιβάλλον για ένα παιδί.
Αντίθετα, οι συνθήκες αυτές δεν παρέχονται σε μια οικογένεια κατά την ημέρα του γάμου, με κάποιο είδος "Θείας Επιφοίτησης", ούτε η νομική κατοχύρωση ή η κοινωνική αποδοχή του οικογενειακού σχήματος προσφέρει στους γονείς τα εχέγγυα για να δημιουργήσουν τέτοιες άριστες για το παιδί συνθήκες.
Η δική μου γνώμη, στηριζόμενη σε πολυετή εμπειρία, είναι πως όσα θεωρούνται ως δεδομένα, βάσει του προηγούμενου ποστ, δεν είναι παρά σχήματα του μυαλού και ουδεμία αντικειμενική αλήθεια φέρουν.
Τόσες μαμάδες καθώς πρέπει οικογενειών, με κατεστραμμένους βουτυρομπεμπέδες γιους έχετε δει, δεν είναι άραγε αρκετές για να σας κάνουν έστω ν' αμφισβητήσετε τα παραδοσιακά πρότυπα;
Η νέα γενιά που δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να αμφισβητήσει τις αξίες που παρέλαβε από την προηγούμενη, είναι καταδικασμένη τελικά να τις ποδοπατήσει. Η αμφισβήτηση είναι φορέας ανανέωσης κι ενδυνάμωσης κι όχι υποχρεωτικά κατάρρευσης. Η άκριτη αποδοχή παλαιών απόψεων, ενώ ο χρόνος τρέχει και τα δεδομένα αλλάζουν, μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται ως μια ασφαλής επιλογή, η οποία δεν μας βάζει στον κόπο να ψάξουμε για το καλύτερο, αλλά από την άλλη πλευρά, εισάγει στο σύστημα υψηλά επίπεδα εντροπίας, η οποία τείνει να το αποδιοργανώσει και τελικώς να το διασπάσει...
Έχω δει στη ζωή μου τόσα πολλά παιδιά "καλών" οικογενειών να μπλέκουν με ναρκωτικά, με χουλιγκανισμό, με ακροδεξιές ή ακροαριστερές ομάδες που σπάζουν και καίνε, με ψυχολογικά προβλήματα λόγω υπερπροστατευτικής μητέρας ή βάναυσου πατέρα και με βαθιές συναισθηματικές συγκρούσεις ως αποτέλεσμα κακής σχέσης με το Εγώ τους, που η πανάκεια της αστικής οικογένειας έχει ξεθωριάσει έως καταρρεύσει στα μάτια μου.
Τα παιδιά χρειάζονται αγάπη, στοργή, καθοδήγηση, παιχνίδι, έμπνευση, γαλήνη, ζεστασιά κι ηρεμία, μεταξύ άλλων ώστε να μεγαλώσουν σωστά. Οποιαδήποτε μορφή συμβίωσης ή οικογένειας μπορεί να τους τα παρέχει (ακόμη και οι "οικογένειες" των παιδικών χωριών SOS), στο βαθμό που μπορεί να τους τα παρέχει, βοηθάει στην ισόρροπη κι απρόσκοπτη ανάπτυξή τους και συνεπώς αποτελεί το "ιδανικό" περιβάλλον για ένα παιδί.
Αντίθετα, οι συνθήκες αυτές δεν παρέχονται σε μια οικογένεια κατά την ημέρα του γάμου, με κάποιο είδος "Θείας Επιφοίτησης", ούτε η νομική κατοχύρωση ή η κοινωνική αποδοχή του οικογενειακού σχήματος προσφέρει στους γονείς τα εχέγγυα για να δημιουργήσουν τέτοιες άριστες για το παιδί συνθήκες.
Η δική μου γνώμη, στηριζόμενη σε πολυετή εμπειρία, είναι πως όσα θεωρούνται ως δεδομένα, βάσει του προηγούμενου ποστ, δεν είναι παρά σχήματα του μυαλού και ουδεμία αντικειμενική αλήθεια φέρουν.
Τόσες μαμάδες καθώς πρέπει οικογενειών, με κατεστραμμένους βουτυρομπεμπέδες γιους έχετε δει, δεν είναι άραγε αρκετές για να σας κάνουν έστω ν' αμφισβητήσετε τα παραδοσιακά πρότυπα;
Η νέα γενιά που δεν μπαίνει καν στη διαδικασία να αμφισβητήσει τις αξίες που παρέλαβε από την προηγούμενη, είναι καταδικασμένη τελικά να τις ποδοπατήσει. Η αμφισβήτηση είναι φορέας ανανέωσης κι ενδυνάμωσης κι όχι υποχρεωτικά κατάρρευσης. Η άκριτη αποδοχή παλαιών απόψεων, ενώ ο χρόνος τρέχει και τα δεδομένα αλλάζουν, μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται ως μια ασφαλής επιλογή, η οποία δεν μας βάζει στον κόπο να ψάξουμε για το καλύτερο, αλλά από την άλλη πλευρά, εισάγει στο σύστημα υψηλά επίπεδα εντροπίας, η οποία τείνει να το αποδιοργανώσει και τελικώς να το διασπάσει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
17-01-09
21:44
Γιατί δηλαδή, ο γάμος δεν παρέρχεται ρε φίλε;
Πώς μπορείς να ορκιστείς κάτι που δεν το ορίζεις, όπως το "Για πάντα;"
Πρόκειται απλά για μια ακόμη ψευδαίσθηση του ανθρώπου και ύβρις προς τους Θεούς, τούτο το "για πάντα". Εκεί στηρίζεται ο γάμος και γι' αυτό έχει πολύ σαθρά θεμέλια...
Πώς μπορείς να ορκιστείς κάτι που δεν το ορίζεις, όπως το "Για πάντα;"
Πρόκειται απλά για μια ακόμη ψευδαίσθηση του ανθρώπου και ύβρις προς τους Θεούς, τούτο το "για πάντα". Εκεί στηρίζεται ο γάμος και γι' αυτό έχει πολύ σαθρά θεμέλια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
17-01-09
16:19
καταρχας ειναι ωραιο κ πιο κοινωνικα αποδεκτο τα παιδια να βρισκονται μεσα σε σχεση...ειναι το καλυτερο γιαυτα για να μη γινονται κ αντικειμενο σχολιασμου απο διαφορους...
Η μεγάλη διαφορά, η οποία μάλιστα διαφαίνεται σαφώς μέσα από το παραπάνω απόσπασμα, είναι πως ενώ ο γάμος είναι η μόνη κοινωνικά αποδεκτή μορφή σχέσης, τουλάχιστον με βάση τα ήθη προηγούμενων και ομολογουμένως σκοτεινών αιώνων, ο Έρωτας αντιμετωπίζεται από το κοινωνικό κατεστημένο με δυσπιστία, σχεδόν με εχθρότητα, καθώς η χαοτική κι απελευθερωτική του φύση αποτελεί "απειλή" για μια κοινωνία που προσπαθεί να επιβάλλει την δική της τάξη επί παντός επιστητού, ώστε να κυβερνά και να ελέγχει τις ψυχές των ανθρώπων. Το να υπερασπίζεται κανείς το θεσμό του γάμου, με την παραδοσιακή και κατά τη γνώμη μου παρωχημένη του μορφή, θέτοντας ως επιχείρημα το "τι θα πει ο κόσμος", είναι μια πολύ κακή βάση εκκίνησης, η οποία φέρει μέσα της το σπέρμα της διάλυσης από τη στιγμή της σύλληψής της. Με λίγα λόγια, ο γάμος που αιτιολογεί τον εαυτό του με τέτοιο τρόπο είναι εκ φύσεως θνησιγενής.
Ακριβώς εδώ βρίσκεται η μέγιστη παρεξήγηση και πιθανόν το μεγάλο πρόβλημα του γάμου. Οι περισσότερες γυναίκες (ευτυχώς όχι όλες) έχουν προγραμματιστεί να ονειρεύονται την τελετή του γάμου και όχι τον ίδιο το γάμο ως μορφή συμβίωσης. Αυτό σημαίνει πως το "θέλω να παντρευτώ" επικεντρώνεται στη μέρα του γάμου, αφήνοντας επιμελώς απ' έξω τις πραγματικές δυσκολίες αλλά και τις δεδομένες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς που αυτός συνεπάγεται στην πορεία. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ενώ οι περισσότερες οικογένειες έχουν γαλουχήσει και στη συνέχεια έχουν πιέσει τα τέκνα τους να αποζητήσουν το γάμο, ως το θεμέλιο της κοινωνίας κλπ, τα περισσότερα διαζύγια -και είναι πλέον πάρα πολλά για να τ' αγνοήσει κανείς- έχουν ως αιτία, σύμφωνα με επίσημες στατιστικές, την παρέμβαση των οικογενειών μέσα στο ζευγάρι.επισης επειδη εγω ειμαι μικρο ακομα κ ονειροπαρμενο τρελαινομαι κ στην ιδεα της τελετης, το ονειρο καθε κοπελας να ειναι το επικεντρο της προσοχης.. κ αυτο το συναισθημα του να σε περιμενει ο ΔΙΚΟΣ σου ο αντρας στην εκκλησια κ να τον θαυμαζεις κ να σε θαυμαζει αν κ δε το χω ζησει κ θαργησω πολυυυυυυυυυ ακομα να το ζησω νομιζω οτι ειναι ανεπαναληπτο..
ωραια! κοροιδεψτε με ελευθερα τωρα!!!
Κάτι τέτοιο μας βάζει στον πειρασμό να παρατηρήσουμε ότι ο γάμος αποτελεί μια μορφή διαιώνισης όχι του είδους, αλλά του αρρωστημένου Εγώ των συμπεθέρων...
Με λίγα λόγια, η καλλιέργεια ενός μύθου, μέσα από παραμύθια με πριγκίπισσες και από ταινίες που παρουσιάζουν τη γαμήλια τελετή ως την ευτυχή κατάληξη (happy end, το χάπι το δίνουν μετά την ταινία) μιας ερωτικής σχέσης, δεν προετοιμάζει τους νέους για τις πραγματικές δυσκολίες που συνεπάγεται μια μορφή σχέσης, η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της είναι ένας συνεταιρισμός και στηρίζεται κυρίως σε συμβάσεις.
Δεν έχω κανένα λόγο να σε κοροϊδέψω αγαπητή μου, αλλά πολύ φοβάμαι πως στο μέλλον θα σε κοροϊδέψουν οι ίδιες οι απόψεις σου. Εγώ έχω για σένα μοναχά μια μικρή "προφητεία":
"Θα δεις, όλες οι αλήθειες σου ήταν ξένες"!
Θα δεις, στο εγγυώμαι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.