Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
18-01-09
20:24
Το έχω ξαναγράψει, αλλά δεν πειράζει.
Αυτό που πρόσεξα εγώ, όταν παντρεύτηκα μετά από οκτώ χρόνια συγκατοίκησης, ήταν πως ξαφνικά, όλοι οι υπόλοιποι άρχισαν να μας αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Εμείς δεν είχαμε νιώσει καμμία διαφορά ανάμεσά μας και οι οικογένειες δεν ανακατεύονταν και πολύ, τουλάχιστον όχι περισσότερο από όσο πριν.
Οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι λοιποί συγγενείς, μας έβλεπαν με άλλο μάτι. Ξαφνικά είχαμε ενδυθεί το μανδύα του "Αγίου Ζεύγους" φορέα της "Ιεράς Οικογένειας". Το πρότυπο είναι ισχυρότατα εμφυτευμένο μέσα σε όλους. Εγώ προσωπικά κατάλαβα πως είμαι παντρεμένος από τον τρόπο που με αντιμετώπιζαν οι άλλοι. Μπορώ να πω ότι αυτό ήταν που με ενοχλούσε περισσότερο απ' όλα στο γάμο.
Σιγά σιγά, προσαρμόζεσαι κι εσύ να βλέπεις τον εαυτό σου ως κάτι το διαφορετικό από πριν, πράγμα που κατά τη γνώμη μου αποτελεί και την αρχή των προβλημάτων. Δεν παντρεύεσαι έναν άνθρωπο, παντρεύεσαι ένα σχήμα κι έναν κοινωνικό θεσμό, με ισχυρότατη θεμελίωση από κράτος, κοινωνία, θρησκεία και τον Θεό τον ίδιο.
Φυσικά, δεν μιλάω για το να κάνεις παιδιά. Αυτό είναι προφανές πως αλλάζει άρδην την κατάσταση μέσα στη σχέση, όμως για μένα είναι η θετικότερη εμπειρία έως τώρα στη ζωή μου κι έτσι δεν το βάζω στη ζυγαριά μαζί με τα υπόλοιπα. Μιλώ λοιπόν για το πώς βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος το ζευγάρι, ανεξαρτήτως παιδιών και πώς το ίδιο το ζευγάρι μαθαίνει να βλέπει τον εαυτό του.
Αυτό που πρόσεξα εγώ, όταν παντρεύτηκα μετά από οκτώ χρόνια συγκατοίκησης, ήταν πως ξαφνικά, όλοι οι υπόλοιποι άρχισαν να μας αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Εμείς δεν είχαμε νιώσει καμμία διαφορά ανάμεσά μας και οι οικογένειες δεν ανακατεύονταν και πολύ, τουλάχιστον όχι περισσότερο από όσο πριν.
Οι φίλοι, οι συνάδελφοι, οι λοιποί συγγενείς, μας έβλεπαν με άλλο μάτι. Ξαφνικά είχαμε ενδυθεί το μανδύα του "Αγίου Ζεύγους" φορέα της "Ιεράς Οικογένειας". Το πρότυπο είναι ισχυρότατα εμφυτευμένο μέσα σε όλους. Εγώ προσωπικά κατάλαβα πως είμαι παντρεμένος από τον τρόπο που με αντιμετώπιζαν οι άλλοι. Μπορώ να πω ότι αυτό ήταν που με ενοχλούσε περισσότερο απ' όλα στο γάμο.
Σιγά σιγά, προσαρμόζεσαι κι εσύ να βλέπεις τον εαυτό σου ως κάτι το διαφορετικό από πριν, πράγμα που κατά τη γνώμη μου αποτελεί και την αρχή των προβλημάτων. Δεν παντρεύεσαι έναν άνθρωπο, παντρεύεσαι ένα σχήμα κι έναν κοινωνικό θεσμό, με ισχυρότατη θεμελίωση από κράτος, κοινωνία, θρησκεία και τον Θεό τον ίδιο.
Φυσικά, δεν μιλάω για το να κάνεις παιδιά. Αυτό είναι προφανές πως αλλάζει άρδην την κατάσταση μέσα στη σχέση, όμως για μένα είναι η θετικότερη εμπειρία έως τώρα στη ζωή μου κι έτσι δεν το βάζω στη ζυγαριά μαζί με τα υπόλοιπα. Μιλώ λοιπόν για το πώς βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος το ζευγάρι, ανεξαρτήτως παιδιών και πώς το ίδιο το ζευγάρι μαθαίνει να βλέπει τον εαυτό του.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
17-01-09
21:44
Γιατί δηλαδή, ο γάμος δεν παρέρχεται ρε φίλε;
Πώς μπορείς να ορκιστείς κάτι που δεν το ορίζεις, όπως το "Για πάντα;"
Πρόκειται απλά για μια ακόμη ψευδαίσθηση του ανθρώπου και ύβρις προς τους Θεούς, τούτο το "για πάντα". Εκεί στηρίζεται ο γάμος και γι' αυτό έχει πολύ σαθρά θεμέλια...
Πώς μπορείς να ορκιστείς κάτι που δεν το ορίζεις, όπως το "Για πάντα;"
Πρόκειται απλά για μια ακόμη ψευδαίσθηση του ανθρώπου και ύβρις προς τους Θεούς, τούτο το "για πάντα". Εκεί στηρίζεται ο γάμος και γι' αυτό έχει πολύ σαθρά θεμέλια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
17-01-09
16:19
καταρχας ειναι ωραιο κ πιο κοινωνικα αποδεκτο τα παιδια να βρισκονται μεσα σε σχεση...ειναι το καλυτερο γιαυτα για να μη γινονται κ αντικειμενο σχολιασμου απο διαφορους...
Η μεγάλη διαφορά, η οποία μάλιστα διαφαίνεται σαφώς μέσα από το παραπάνω απόσπασμα, είναι πως ενώ ο γάμος είναι η μόνη κοινωνικά αποδεκτή μορφή σχέσης, τουλάχιστον με βάση τα ήθη προηγούμενων και ομολογουμένως σκοτεινών αιώνων, ο Έρωτας αντιμετωπίζεται από το κοινωνικό κατεστημένο με δυσπιστία, σχεδόν με εχθρότητα, καθώς η χαοτική κι απελευθερωτική του φύση αποτελεί "απειλή" για μια κοινωνία που προσπαθεί να επιβάλλει την δική της τάξη επί παντός επιστητού, ώστε να κυβερνά και να ελέγχει τις ψυχές των ανθρώπων. Το να υπερασπίζεται κανείς το θεσμό του γάμου, με την παραδοσιακή και κατά τη γνώμη μου παρωχημένη του μορφή, θέτοντας ως επιχείρημα το "τι θα πει ο κόσμος", είναι μια πολύ κακή βάση εκκίνησης, η οποία φέρει μέσα της το σπέρμα της διάλυσης από τη στιγμή της σύλληψής της. Με λίγα λόγια, ο γάμος που αιτιολογεί τον εαυτό του με τέτοιο τρόπο είναι εκ φύσεως θνησιγενής.
Ακριβώς εδώ βρίσκεται η μέγιστη παρεξήγηση και πιθανόν το μεγάλο πρόβλημα του γάμου. Οι περισσότερες γυναίκες (ευτυχώς όχι όλες) έχουν προγραμματιστεί να ονειρεύονται την τελετή του γάμου και όχι τον ίδιο το γάμο ως μορφή συμβίωσης. Αυτό σημαίνει πως το "θέλω να παντρευτώ" επικεντρώνεται στη μέρα του γάμου, αφήνοντας επιμελώς απ' έξω τις πραγματικές δυσκολίες αλλά και τις δεδομένες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς που αυτός συνεπάγεται στην πορεία. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ενώ οι περισσότερες οικογένειες έχουν γαλουχήσει και στη συνέχεια έχουν πιέσει τα τέκνα τους να αποζητήσουν το γάμο, ως το θεμέλιο της κοινωνίας κλπ, τα περισσότερα διαζύγια -και είναι πλέον πάρα πολλά για να τ' αγνοήσει κανείς- έχουν ως αιτία, σύμφωνα με επίσημες στατιστικές, την παρέμβαση των οικογενειών μέσα στο ζευγάρι.επισης επειδη εγω ειμαι μικρο ακομα κ ονειροπαρμενο τρελαινομαι κ στην ιδεα της τελετης, το ονειρο καθε κοπελας να ειναι το επικεντρο της προσοχης.. κ αυτο το συναισθημα του να σε περιμενει ο ΔΙΚΟΣ σου ο αντρας στην εκκλησια κ να τον θαυμαζεις κ να σε θαυμαζει αν κ δε το χω ζησει κ θαργησω πολυυυυυυυυυ ακομα να το ζησω νομιζω οτι ειναι ανεπαναληπτο..
ωραια! κοροιδεψτε με ελευθερα τωρα!!!
Κάτι τέτοιο μας βάζει στον πειρασμό να παρατηρήσουμε ότι ο γάμος αποτελεί μια μορφή διαιώνισης όχι του είδους, αλλά του αρρωστημένου Εγώ των συμπεθέρων...
Με λίγα λόγια, η καλλιέργεια ενός μύθου, μέσα από παραμύθια με πριγκίπισσες και από ταινίες που παρουσιάζουν τη γαμήλια τελετή ως την ευτυχή κατάληξη (happy end, το χάπι το δίνουν μετά την ταινία) μιας ερωτικής σχέσης, δεν προετοιμάζει τους νέους για τις πραγματικές δυσκολίες που συνεπάγεται μια μορφή σχέσης, η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της είναι ένας συνεταιρισμός και στηρίζεται κυρίως σε συμβάσεις.
Δεν έχω κανένα λόγο να σε κοροϊδέψω αγαπητή μου, αλλά πολύ φοβάμαι πως στο μέλλον θα σε κοροϊδέψουν οι ίδιες οι απόψεις σου. Εγώ έχω για σένα μοναχά μια μικρή "προφητεία":
"Θα δεις, όλες οι αλήθειες σου ήταν ξένες"!
Θα δεις, στο εγγυώμαι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.