kalypso
Περιβόητο μέλος
Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
24-03-09
15:21
Αν και στην περίπτωση που θέλετε να το συζητήσουμε, εμένα αυτή η κοινωνία των Αμαζόνων γιατί μου φαίνεται ότι θα ήταν πολύ επιτυχημένη;;; ....
Ή πολύ αποτυχημένη... για προφανείς λόγους
γενικό μαλλιοτράβηγμα στα πάντα! :S
πς. δεν ξέρω αν οι γυναίκες είναι ανταγωνιστικές μόνο στο θέμα του "να βρούνε άντρα", αλλά νομίζω οι αιτίες είναι πολύ βαθύτερες και πηγάζουν από τις ανασφάλειες που έχουμε... γενικώς.
Γιατί άλλωστε οι καλύτεροι φίλοι για πολλές από εμάς είναι άνδρες;
πς2. σορρυ, η αλήθεια είναι πως δεν είμαι φαν του φεμινισμού...
-------------------------------
Μην είμαστε και τελείως οφφ
Δεν πιστεύω ότι ο γάμος προσφέρει στη σχέση- θεωρώ ότι είναι απλά μία κοινωνική σύμβαση με πολλή γραφειοκρατία, και ότι γίνεται κυρίως για λόγους φακελώματος.
Η σχέση όμως προσφέρει στο γάμο- αν έχει γερά θεμέλια, τότε η κοινωνική σύμβαση, μετατρέπεται σε μία υπόσχεση ζωής.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kalypso
Περιβόητο μέλος
Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
05-02-09
20:23
Μην το λεs kalypso εισαι μικρη ακομα για αυτο το λεs, εχουν δει εμενα τα ματια μου χωρισμενεs μητερεs ανω τον 40 με δυο και τρια παιδια που δεν ειχαν αλλουs πορουs και χωριs καμμια ασφαλιστικη καλυψη να μην ξερουν τι να κανουν και πωs να μεγαλωσουν τα παιδια τουs. Αλλο το πωs νιωθειs εκεινη την δεδομενη στιγμη και αλλο το μετα ομωs που εχει να κανει με την σκληρη πραγματικοτητα τηs επιβιωσηs τηs δικη σου και των παιδιων σου ειδικα σε αυτεs τηs δυσκολεs εποχεs που ξερειs καλα πωs οι γυναικεs μιαs καποιαs ηλικιαs με παιδια η χωριs αντιμετωπιζουν σκληροτερα το φασμα τηs ανεργιαs απο τουs αλλουs.
Ξέρω τι σου λέω και ότι ακριβώς αυτό θα έκανα κι εγώ. Βλέπεις η μητέρα μου ήταν μία από αυτές τις γυναίκες που περιγράφεις... Με δύο παιδιά και χωρισμένη, την υποβάθμισαν στη δουλειά της για να την αναγκάσουν να παραιτηθεί (γνωστοί του μπαμπά, που τότε είχε σπαστεί και φανταζόταν πως αν τα έβρισκε σκούρα η μαμά μου, θα γύριζε πίσω), παραιτήθηκε και ξεκίνησε από το μηδέν. Διατροφή όμως, όπως και οποιαδήποτε άλλη κάλυψη από νομικής πλευράς, ουδέποτε ζήτησε. Και ο μπαμπάς μου θα μπορούσε να δείξει λίγη καλή θέληση και να τα λύσουν χωρίς να βάλουν ενδιάμεσο το δικηγόρο, όμως εκείνος επέλεξε να πάρουν τα πράγματα τη νομική οδό και ακόμη και για το πότε θα μας βλέπει- ήθελε να το κανονίσουν με νομικές διαδικασίες.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kalypso
Περιβόητο μέλος
Η lily allen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Μηχανολόγος μηχανικός και μας γράφει απο Μονακό (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
16-01-09
23:51
Πφφφ
Δεν ξέρω, αλλά έχω στο μυαλό μου τον γάμο σαν ένα μπαμπούλα, ένα συνονθύλευμα υποχρεώσεων, γκρίνιας, ρουτίνας ή δεν ξέρω τι. Δεν ξέρω πώς είναι να είσαι σε μία οικογένεια κανονική, επειδή οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν πολύ μικρή και επί πολλά χρόνια μετά καυγάδιζαν συνεχώς- οπότε υποθέτω ότι αυτό έχει συμβάλλει σε δύο πράγματα:
- να θέλω να δημιουργήσω μία μεγάλη ευτυχισμένη οικογένεια και να προσπαθήσω να μείνει έτσι για πάντα
- και ταυτόχρονα να βλέπω το γάμο σαν κάτι λιγάκι τρομακτικό, που είναι πολύ δύσκολο να πετύχει, αφού το είδα το έργο με τους γονείς μου
Οπότε δεν ξέρω αν βοηθάει ή όχι τη σχέση.
Θα ήθελα να την αφήνει όπως είναι- να παραμένει ανέπαφη, να μην επηρεάζεται από τη συνήθεια και το ότι είσαι πλέον νομικά δεμένος με τον άλλονα.
Δεν φοβάμαι τον γάμο, φοβάμαι την ενδεχόμενη αποτυχία του.
Αλλά χαίρομαι που αυτό μου δίνει ένα ακόμη κίνητρο να προσπαθήσω και να κάνω τη σχέση μου (εκείνη, την μία) να μένει ζωντανή και να ..πετύχει.
Δεν ξέρω, αλλά έχω στο μυαλό μου τον γάμο σαν ένα μπαμπούλα, ένα συνονθύλευμα υποχρεώσεων, γκρίνιας, ρουτίνας ή δεν ξέρω τι. Δεν ξέρω πώς είναι να είσαι σε μία οικογένεια κανονική, επειδή οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν πολύ μικρή και επί πολλά χρόνια μετά καυγάδιζαν συνεχώς- οπότε υποθέτω ότι αυτό έχει συμβάλλει σε δύο πράγματα:
- να θέλω να δημιουργήσω μία μεγάλη ευτυχισμένη οικογένεια και να προσπαθήσω να μείνει έτσι για πάντα
- και ταυτόχρονα να βλέπω το γάμο σαν κάτι λιγάκι τρομακτικό, που είναι πολύ δύσκολο να πετύχει, αφού το είδα το έργο με τους γονείς μου
Οπότε δεν ξέρω αν βοηθάει ή όχι τη σχέση.
Θα ήθελα να την αφήνει όπως είναι- να παραμένει ανέπαφη, να μην επηρεάζεται από τη συνήθεια και το ότι είσαι πλέον νομικά δεμένος με τον άλλονα.
Δεν φοβάμαι τον γάμο, φοβάμαι την ενδεχόμενη αποτυχία του.
Αλλά χαίρομαι που αυτό μου δίνει ένα ακόμη κίνητρο να προσπαθήσω και να κάνω τη σχέση μου (εκείνη, την μία) να μένει ζωντανή και να ..πετύχει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.