Scandal
Διαχειριστής
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Web developer και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 16,858 μηνύματα.
06-02-09
19:26
Στα πλαίσια του ανθρώπινου πνευματικού πολιτισμού (δίκαιο - όχι ό,τι αφορά τη ΦΥΣΗ) ο οποίος θέλει τα δύο φύλα ίσα και ουδέτερα ("άνθρωποι", όχι άντρας & γυναίκα / αγόρι και... παιδί) ως προς την κοινωνία, θεωρώ ότι αυτή η έννοια δε θα έπρεπε να υπάρχει και να εκφράζεται ως "τιμητική" που συνδέεται με ένα εκ των δύο φύλων.Έχει ενδιαφέρον το συγκεκριμένο σημείο. Ουσιαστικά η γυναίκα τείνει να πάρει χαρακτηριστικά που μέχρι τώρα θεωρούνταν αντρικά. Η φεμινίστρια επίσης, ζητάει ο άντρας να πάρει χαρακτηριστικά που μέχρι πριν κάμποσο καιρό θεωρούνταν γυναικεία. Λογικό είναι να σκεφτεί κάποιος ότι όσον αφορά τους κοινωνικούς ρόλους, στην προοδευτική κοινωνία μας πλησιάζουμε στην εξαφάνιση της διαφορετικότητας των φύλων.
Τι μένει τελικά να μας διαχωρίζει; Μάλλον οι ρόλοι που μας έδωσε αρχικά η φύση δηλαδή το ότι η γυναίκα τεκνοποιεί και ο άντρας γονιμοποιεί. Ακόμα και αυτό όμως με τη βοήθεια της επιστήμης, αργότερα μπορεί να αλλάξει. Μέχρι τότε όμως μπορούμε να δεχτούμε ότι Άντρας είναι αυτός που επιζητεί να διαιωνίσει το είδος του ή ακούγεται πολύ φαλλοκρατικό αυτό;
Αρσενικά είναι όλοι όσοι έχουν το ΧΥ χρωμόσωμα, κανείς δεν το αρνείται αυτό. Άντρας όμως είναι αυτός που ψάχνει την Γυναίκα και μόνο αυτήν.
Άποψη μου που ελπίζω να μην προσβάλει κανέναν.
Γι' αυτό κι εγώ τη χρησιμοποιώ μόνο για κάποιες ειδικές / υποκειμενικές περιπτώσεις ενώ παράλληλα έχω ορίσει και το χαρακτηρισμό "Γυναίκα / Γυναικάρα" ως ισότιμό (αλλά διαφορετικό) του "Άντρας".
Αν ακούσω λοιπόν από μια γυναίκα "Πωπω Άντρας", δε θα το εκλάβω ως γενική αλήθεια αλλά ως μια δική της ιδέα και θα καταλάβω τι θέλει να πει. Επίσης αν ακούσω τον χαρακτηρισμό "Γυναίκα" από άντρα, θα καταλάβω τι θέλει να πει (και είμαι σίγουρος ότι δεν θα αναφέρεται σε ετεροφυλοφιλία της).
Τα ίδια ισχύουν και αν τα ακούσω από ομοφυλόφιλους άντρες και γυναίκες.
Διαφωνώ επίσης με την άποψη "αφού γυναίκα = άντρας σε σχεδόν όλες τις εκδοχές της έννοιας Άντρας τότε μας μένει το ένα και μοναδικό χαρακτηριστικό στο οποίο διαφέρουν τα φύλα: η ετεροφυλοφιλία".
Το να ελκύεται ένα αρσενικό από ένα θηλυκό ασφαλώς και είναι το συνηθέστερο. Αποδεδειγμένα όμως όχι κανόνας.
Να προσθέσω επίσης και αυτό το post μου όπου περιγράφω πότε θεωρώ ότι ο άλλος "είναι" αναμφισβήτητα για τον εαυτό του (= είναι βιολογικά + το νιώθει) - αν πιστεύει στον όρο. Τα αντίστοιχα και για τις γυναίκες. Πω πω μπέρδεμα...
Έχω την εντύπωση ότι αυτή η πιο "εξ ορισμού υποκειμενική" αντίληψη είναι πιο δίκαιη και εξαλείφει την "κρίση" της έννοιας, δίνοντας της έτσι αντικειμενικό ορισμό. Η κοινωνία προχωράει, οι ορισμοί που δημιουργήθηκαν κατά βάση από αυτή και τις αντιλήψεις της περί ρόλων αναθεωρούνται ή χάνονται στο χρόνο.
-petros
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Scandal
Διαχειριστής
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Web developer και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 16,858 μηνύματα.
06-02-09
06:28
Έχω την εντύπωση ότι το "Άνδρας" έχει προκύψει από ένα σύνολο γεγονότων που σχετίζονται με την παρατήρηση της φύσης αλλά και σύνολο προτύπων που χαρακτήριζε τις παλαιότερες κοινωνίες.
Στη φύση παρατηρούμε πολλές φορές το αρσενικό να είναι ο "κυνηγός", ο "προστάτης" του θηλυκού, τη διαμάχη μεταξύ αρσενικών για ένα θηλυκό, τον ηγετικό ρόλο ενός αρσενικού μέσα σε ένα πλήθος θηλυκών κ.α.
Από την άλλη και στην ανθρώπινη κοινωνία παρατηρούμε, τόσο παλαιότερα όσο και νεότερα, ότι έχουν διαμορφωθεί παρόμοια καθήκοντα & συμπεριφορές στο αρσενικό φύλο. Ο άντρας είναι αυτός που εκπαιδεύεται στο στρατό (και μάλιστα υποχρεωτικά), που στέλνεται στον πόλεμο, που η κοινωνία περιμένει από αυτόν να προστατέψει τη γυναίκα και την οικογένειά του (ως σωματικά δυνατότερος) κ.α..
Μάλλον η θέση του στην κοινωνία, η σωματική του δύναμη και η επιβλητικότερη εμφάνισή του, συνδυάζονται & με τον επιβλητικό του ρόλο στη σεξουαλική πράξη προκύπτοντας έτσι ένας ορισμός που έχει διάφορες ερμηνείες (με προσανατολισμούς, όπως τον κοινωνικό, τον σεξουαλικό/ερωτικό & προς τη συμπεριφορά - οργανώνω τη σκέψη μου τώρα ).
-Στον κοινωνικό θα τοποθετούσα τις απόψεις περί των κοινωνικών ρόλων του άντρα, όπως η δημιουργία οικογένειας και η προστασία της, η στράτευση, η συμμετοχή σε περίπτωση πολέμου / η ανεξαρτησία του στην κοινωνία κ.α.
-Στον σεξουαλικό θα τοποθετούσα τις απόψεις που υποστηρίζουν ότι ο άντρας πρέπει να έχει επιβλητική εμφάνιση / να είναι εύσωμος /με μεγάλο όργανο / δυνατός / να μην έχει ίχνος παθητικότητας στον σεξουαλικό τομέα (αλλιώς παύει να είναι άντρας) κ.α.
-Στον τομέα της συμπεριφοράς θα έντασσα τις απόψεις που θέλουν τον άντρα να μη "θηλυκοφέρνει" σε ομιλία και κίνηση / δυναμικό/ όχι τεμπέλη/ ειλικρινή [η μη ειλικρίνεια μάλλον εκφράζει "αδυναμία" & υπουλότητα (aka π**τία κατά το νεότερο όρο της) και όχι ευθύτητα]/ γενναίο/ θαρραλέο/ με τάσεις ανεξαρτησίας κ.α.
Όσον αφορά την αποκοπή του gay άντρα από την έννοια του Άντρα που εξετάζουμε: Ίσως να έχει να κάνει με το γεγονός ότι η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν ανήθικη πράξη ως "απόκλιση" από τον αποδεκτό ρόλο του άντρα στη φύση και στην κοινωνία ("ο άντρας πάει με γυναίκα" - "ο άντρας κάνει οικογένεια" κ.α. ). Η απόκλιση από το καθιερωμένο μάλλον γίνεται αντιληπτή ως αδυναμία. Εδώ αξίζει να συνδέσω και την σεξουαλική παθητικότητα, η οποία εμφανίζεται κατά μια ομοφυλοφιλική συνουσία μεταξύ αντρών (πράγμα μη αποδεκτό ούτε από το τμήμα του γυναικείου πληθυσμόυ που θέλει τον άντρα εξ ορισμού ενεργητικό και δη στον τομέα αυτό αλλιώς δεν είναι άντρας - αλλά ούτε και από το αντρικό τμήμα για το οποίο η παθητικότητα στο κρεβάτι είναι ίσως ο μεγαλύτερος του φόβος σε σημείο να κατακρίνει δια ροπάλου όχι μόνο την πράξη αλλά και τα άτομα).
Άλλωστε αν λάβουμε υπόψη μας το πόσο επηρεάζει η σεξουαλικότητα μας τις σχέσεις μας με τα φύλα (το πως τα αντιλαμβανόμαστε), καταλαβαίνουμε ότι η ομοφυλοφιλία ως απόκλιση από το συνηθισμένο, δύσκολα θα γινόταν και τόσο "αποδεκτή" με την στενομυαλιά που μας χαρακτήριζε ως κοινωνία παλαιότερα σε θέματα κοινωνικής ισότητας & ευημερίας όλων. Συνεπώς σε αυτά τα άτομα δε θα μπορούσε να αποδοθεί η τιμή του όρου "Άντρας".
Έτσι το αρσενικό φύλο συνδέθηκε με διάφορες έννοιες που εκφράζουν "δύναμη" & ενεργητικότητα σε ρόλους (κοινωνικούς & φυσικούς), σχηματίζοντας έτσι τη σύνθετη & "τιμητική" έννοια του Άντρα.
Ένας άντρας που εμφανίζει σε μεγαλύτερο βαθμό κάποια χαρακτηριστικά σαν τα παραπάνω από έναν άλλο, χαρακτηρίζεται ως "περισσότερο άντρας" ή "Άντρας" από την κοινωνία γενικά (ο καθένας ωστόσο χρησιμοποιεί τον χαρακτηρισμό για να εκφράσει κάτι διαφορετικό).
Στη σημερινή κοινωνία δε, τα δύο φύλα θεωρούνται περισσότερο ίσα όσον αφορά τους κοινωνικούς τους ρόλους αλλά και τα δικαιώματα. Τόσο η γυναίκα όσο και ο άντρας, δουλεύουν, αναλαμβάνουν τη φροντίδα του σπιτιού & του παιδιού, είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, ενώ, τα κοινωνικά στερεότυπα αμβλύνονται.
Συνεπώς και η έννοια του Άντρα (με τις κάμποσες ερμηνείες της) ξεθωριάζει εν καιρώ.
Αυτά έχω διαπιστώσει από τις διάφορες απόψεις που ακούω πάνω σε αυτό.
Όσον αφορά εμένα, όλοι οι βιολογικά άντρες δεν παύουν ποτέ να είναι άντρες.
Την έννοια του "Άντρα" τη χρησιμοποιώ - αν και σπάνια - για κάποιες από τις απόψεις που προσεγγίζουν την έννοια σεξουαλικά/ερωτικά (σε σωματικά χαρακτηριστικά) αλλά και από άποψη συμπεριφοράς (όχι θηλυπρέπεια).
Όταν κάποιον βρίσκω γοητευτικό, θα τον πω "Άντρα". Βέβαια αυτή τη λογική τη χρησιμοποιώ και για τις γυναίκες -λιγότερο προφανώς - ("Γυναίκα" ή "γυναικάρα"), θέλοντας να τονίσω τα μοναδικά χαρακτηριστικά τους που αντιλαμβάνομαι σε σχέση με το φύλο τους και αφορούν αποκλειστικά δική μου αντίληψη περί αυτών.
Την ομοφυλοφιλική παθητικότητα δε τη θεωρώ απαραίτητα ένδειξη "αδυναμίας", δεδομένου ότι είμαι σε θέση να αντιληφθώ μια διαφορά στο τρόπο προσέγγισής της από έναν ομοφυλόφιλο (πλευρά ενός bottom =/ πλευρά ενός versatile).
Από 'κει και πέρα, σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα δε βρίσκω καμία άλλη χρησιμότητα του "extra" όρου "Άντρας".
Την ειλικρίνεια, τη γενναιότητα, την υπευθυνότητα και τα λοιπά τα εντάσσω γενικά στον άνθρωπο και όχι στο βιολογικό φύλο "άντρας" (αυτά έχουν να κάνουν με τον τρόπο και το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει το άτομο και όχι σε βιολογικούς παράγοντες).
-petros
Στη φύση παρατηρούμε πολλές φορές το αρσενικό να είναι ο "κυνηγός", ο "προστάτης" του θηλυκού, τη διαμάχη μεταξύ αρσενικών για ένα θηλυκό, τον ηγετικό ρόλο ενός αρσενικού μέσα σε ένα πλήθος θηλυκών κ.α.
Από την άλλη και στην ανθρώπινη κοινωνία παρατηρούμε, τόσο παλαιότερα όσο και νεότερα, ότι έχουν διαμορφωθεί παρόμοια καθήκοντα & συμπεριφορές στο αρσενικό φύλο. Ο άντρας είναι αυτός που εκπαιδεύεται στο στρατό (και μάλιστα υποχρεωτικά), που στέλνεται στον πόλεμο, που η κοινωνία περιμένει από αυτόν να προστατέψει τη γυναίκα και την οικογένειά του (ως σωματικά δυνατότερος) κ.α..
Μάλλον η θέση του στην κοινωνία, η σωματική του δύναμη και η επιβλητικότερη εμφάνισή του, συνδυάζονται & με τον επιβλητικό του ρόλο στη σεξουαλική πράξη προκύπτοντας έτσι ένας ορισμός που έχει διάφορες ερμηνείες (με προσανατολισμούς, όπως τον κοινωνικό, τον σεξουαλικό/ερωτικό & προς τη συμπεριφορά - οργανώνω τη σκέψη μου τώρα ).
-Στον κοινωνικό θα τοποθετούσα τις απόψεις περί των κοινωνικών ρόλων του άντρα, όπως η δημιουργία οικογένειας και η προστασία της, η στράτευση, η συμμετοχή σε περίπτωση πολέμου / η ανεξαρτησία του στην κοινωνία κ.α.
-Στον σεξουαλικό θα τοποθετούσα τις απόψεις που υποστηρίζουν ότι ο άντρας πρέπει να έχει επιβλητική εμφάνιση / να είναι εύσωμος /με μεγάλο όργανο / δυνατός / να μην έχει ίχνος παθητικότητας στον σεξουαλικό τομέα (αλλιώς παύει να είναι άντρας) κ.α.
-Στον τομέα της συμπεριφοράς θα έντασσα τις απόψεις που θέλουν τον άντρα να μη "θηλυκοφέρνει" σε ομιλία και κίνηση / δυναμικό/ όχι τεμπέλη/ ειλικρινή [η μη ειλικρίνεια μάλλον εκφράζει "αδυναμία" & υπουλότητα (aka π**τία κατά το νεότερο όρο της) και όχι ευθύτητα]/ γενναίο/ θαρραλέο/ με τάσεις ανεξαρτησίας κ.α.
Όσον αφορά την αποκοπή του gay άντρα από την έννοια του Άντρα που εξετάζουμε: Ίσως να έχει να κάνει με το γεγονός ότι η ομοφυλοφιλία θεωρούνταν ανήθικη πράξη ως "απόκλιση" από τον αποδεκτό ρόλο του άντρα στη φύση και στην κοινωνία ("ο άντρας πάει με γυναίκα" - "ο άντρας κάνει οικογένεια" κ.α. ). Η απόκλιση από το καθιερωμένο μάλλον γίνεται αντιληπτή ως αδυναμία. Εδώ αξίζει να συνδέσω και την σεξουαλική παθητικότητα, η οποία εμφανίζεται κατά μια ομοφυλοφιλική συνουσία μεταξύ αντρών (πράγμα μη αποδεκτό ούτε από το τμήμα του γυναικείου πληθυσμόυ που θέλει τον άντρα εξ ορισμού ενεργητικό και δη στον τομέα αυτό αλλιώς δεν είναι άντρας - αλλά ούτε και από το αντρικό τμήμα για το οποίο η παθητικότητα στο κρεβάτι είναι ίσως ο μεγαλύτερος του φόβος σε σημείο να κατακρίνει δια ροπάλου όχι μόνο την πράξη αλλά και τα άτομα).
Άλλωστε αν λάβουμε υπόψη μας το πόσο επηρεάζει η σεξουαλικότητα μας τις σχέσεις μας με τα φύλα (το πως τα αντιλαμβανόμαστε), καταλαβαίνουμε ότι η ομοφυλοφιλία ως απόκλιση από το συνηθισμένο, δύσκολα θα γινόταν και τόσο "αποδεκτή" με την στενομυαλιά που μας χαρακτήριζε ως κοινωνία παλαιότερα σε θέματα κοινωνικής ισότητας & ευημερίας όλων. Συνεπώς σε αυτά τα άτομα δε θα μπορούσε να αποδοθεί η τιμή του όρου "Άντρας".
Έτσι το αρσενικό φύλο συνδέθηκε με διάφορες έννοιες που εκφράζουν "δύναμη" & ενεργητικότητα σε ρόλους (κοινωνικούς & φυσικούς), σχηματίζοντας έτσι τη σύνθετη & "τιμητική" έννοια του Άντρα.
Ένας άντρας που εμφανίζει σε μεγαλύτερο βαθμό κάποια χαρακτηριστικά σαν τα παραπάνω από έναν άλλο, χαρακτηρίζεται ως "περισσότερο άντρας" ή "Άντρας" από την κοινωνία γενικά (ο καθένας ωστόσο χρησιμοποιεί τον χαρακτηρισμό για να εκφράσει κάτι διαφορετικό).
Στη σημερινή κοινωνία δε, τα δύο φύλα θεωρούνται περισσότερο ίσα όσον αφορά τους κοινωνικούς τους ρόλους αλλά και τα δικαιώματα. Τόσο η γυναίκα όσο και ο άντρας, δουλεύουν, αναλαμβάνουν τη φροντίδα του σπιτιού & του παιδιού, είναι ίσοι απέναντι στο νόμο, ενώ, τα κοινωνικά στερεότυπα αμβλύνονται.
Συνεπώς και η έννοια του Άντρα (με τις κάμποσες ερμηνείες της) ξεθωριάζει εν καιρώ.
Αυτά έχω διαπιστώσει από τις διάφορες απόψεις που ακούω πάνω σε αυτό.
Όσον αφορά εμένα, όλοι οι βιολογικά άντρες δεν παύουν ποτέ να είναι άντρες.
Την έννοια του "Άντρα" τη χρησιμοποιώ - αν και σπάνια - για κάποιες από τις απόψεις που προσεγγίζουν την έννοια σεξουαλικά/ερωτικά (σε σωματικά χαρακτηριστικά) αλλά και από άποψη συμπεριφοράς (όχι θηλυπρέπεια).
Όταν κάποιον βρίσκω γοητευτικό, θα τον πω "Άντρα". Βέβαια αυτή τη λογική τη χρησιμοποιώ και για τις γυναίκες -λιγότερο προφανώς - ("Γυναίκα" ή "γυναικάρα"), θέλοντας να τονίσω τα μοναδικά χαρακτηριστικά τους που αντιλαμβάνομαι σε σχέση με το φύλο τους και αφορούν αποκλειστικά δική μου αντίληψη περί αυτών.
Την ομοφυλοφιλική παθητικότητα δε τη θεωρώ απαραίτητα ένδειξη "αδυναμίας", δεδομένου ότι είμαι σε θέση να αντιληφθώ μια διαφορά στο τρόπο προσέγγισής της από έναν ομοφυλόφιλο (πλευρά ενός bottom =/ πλευρά ενός versatile).
Από 'κει και πέρα, σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα δε βρίσκω καμία άλλη χρησιμότητα του "extra" όρου "Άντρας".
Την ειλικρίνεια, τη γενναιότητα, την υπευθυνότητα και τα λοιπά τα εντάσσω γενικά στον άνθρωπο και όχι στο βιολογικό φύλο "άντρας" (αυτά έχουν να κάνουν με τον τρόπο και το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει το άτομο και όχι σε βιολογικούς παράγοντες).
-petros
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.