Tsipouro
Διάσημο μέλος
Ο Tsipouro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Κτηνίατρος και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3,037 μηνύματα.
26-02-09
21:05
Γιατί να μην ζει ο Pascal για να μας πει την άποψή του επί του θέματος;...Η μονη δουλεια που εχουν οι καθαρες θετικες επιστημες ειναι να ικανοποιουν την περιεργια μας για το απο που ερχομαστε. Βρισκονται σε αμμεση αντιθεση με την θεολογια
Όντως οι θετικές επιστήμες κινούνται γύρω από την εξερεύνηση της φύσης (με την γενική έννοια, οπότε συμπεριλαμβάνεται και η έρευνα για το "από που ερχόμαστε;"), μέσα από αυτή την έρευνα προεκύψαν όλες οι τεχνολογικές αλλαγές που μας έκαναν να κυριαρχήσουμε στη φύση και να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής μας. Αλλά σε αυτή την έρευνα συνέβαλαν κατά πολύ και άτομα που ισορρόπησαν το πάθος τους για τις επιστήμες με το θρησκευτικό συναίσθημα, χωρίς να παρουσιάσουν απόκλιση από την πίστη τους ούτε στο ελάχιστο (το είχα αναπτύξει περισσότερο στο προηγούμενο post μου αυτό).
Εννοείται το ότι οι πεποιθήσεις του καθενός επιδρούν σημαντικά στα όσα πρόκειται να πράξει, όμως πάντοτε υπάρχει και η μέση οδός, που σε μερικά πράγματα πρέπει να την ακολουθούμε, σε άλλα πρέπει να την αποφεύγουμε και να κινούμαστε στα (θετικά) άκρα, γιατί μόνο τα άκρα δίνουν όλα όσα πραγματικά θέλουμε.
Οπότε όσο προχωρά η τεχνολογική πρόοδος προσεγγίζουμε τον "Θεό" αυτό; Προσωπικά, πιστεύω ότι κάποια μέρα, δεν αποκλείεται κάποια από τα στοχαστικά συμβάντα να μπορούν να εξηγηθούν ντετερμινιστικά (όπως π.χ. μπορούμε σήμερα να προβλέψουμε με ακρίβεια τα καιρικά φαινόμενα και να παράγουμε δήθεν "τυχαίους" αριθμούς με "στοχαστικούς" αλγορίθμους). Οπότε, υπό αυτό το οπτικό πρίσμα, προσεγγίζουμε τον θεό όλο και περισσότερο, κάτι που έρχεται σε άμεση αντίθεση με όλες τις υπάρχουσες θρησκείες.Αρχική Δημοσίευση από Tetragrammaton:Αρκετά ενδιαφέρουσα άποψη, καθώς "τύχη" στην πράξη δεν υπάρχει, υπάρχουν παράμετροι τις οποίες δεν γνωρίζει ο άνθρωπος για τον ένα ή τον άλλο λόγο, και κατά συνέπεια επηρρεάζουν την εξέλιξη γεγονότων με τρόπο απρόβλεπτο. Άρα ύπο αυτό το οπτικό πρίσμα ο Θεός είναι το κομμάτι της γνώσης που ο άνθρωπος αγνοεί.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Tsipouro
Διάσημο μέλος
Ο Tsipouro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Κτηνίατρος και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3,037 μηνύματα.
25-02-09
18:52
Δεν είναι και λίγες οι φορές που είχα κάνει με διάφορους σχετικές συζητήσεις.
Είχα αναφέρει παραπάνω το παράδειγμα του κορυφαίου Γάλλου μαθηματικού Blaise Pascal. Ένος ανθρώπου ευφυέστατου, προφανώς παθιασμένου με τις ΘΕΤΙΚΕΣ επιστήμες, με βαθύ θρησκευτικό συνάισθημα.
Πως γίνεται κάποιος να διαπρέψει στις θετικές επιστήμες, οι οποίες έχουν σαν πεδίο δεδομένων την ίδια τη φύση (η όποια σύμφωνα με το Χριστιανικό δόγμα δημιουργήθηκε από το Θεό - βλ. το κεφάλαιο Γένεσις στην παλαιά διαθήκη), εφόσον πιστεύει στην Χριστιανική θρησκεία, ακολουθεί τις Χριστιανικές πεποιθήσεις που καθορίζουν έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής και όπως πολύ σωστά είπε και ο Necropethamenos σε ποστ του, εφόσον αποκλίνει από αυτόν τον τρόπο ζωής (ή προσπαθήσει να τον προσαρμόσει στις επιθυμίες/ανάγκες/φιλοδοξίες του) αυτόματα ΠΑΥΕΙ να είναι Χριστιανός και γίνεται απλά άτομο για μπινελίκωμα που το παίζει Χριστιανός (όπου Χριστιανός μπορείτε να βάλετε την οποιαδήποτε άλλη μορφή πίστεως, αλλά το θέμα μας είναι ο Χριστιανισμός και η σχέση του με την επιστήμη);
Μια δυνατή απάντηση που θεωρώ ότι συμβιβάζει την επιστήμη με το Χριστιανικό δόγμα, θα ήταν το ότι ο Θεός, ως παντοδύναμος, δημιούργώντας τον άνθρωπο (όχι, δεν διαφωνώ με την Δαρβινική θεωρία, απλά προσπαθώ να προχωρήσω με βάση τις διδαχές της Χριστιανικής θρησκείας, όπως υποθέτω ότι θα τα έλεγε ένας πολύ πιστός Χριστιανός), έδωσε στον άνθρωπο την διανόηση, ώστε να δημιουργήσει νοητικά και τεχνικά εργαλεία για την μελέτη της δημιουργίας.
Ίσως πάνω σε αυτόν τον άξονα να κινήθηκε και ο Pascal.
Σαφώς και η πλήρης υιοθέτηση των Χριστιανικών διδαχών από κάποιον του θέτει νοητικούς φραγμούς στη μελέτη του κόσμου. Σε κάποια ερωτήματα, η απάντηση βρίσκεται μέσα στις γραφές και η απόκλιση από τις γραφές, του αφαιρεί την ιδιότητα του Χριστιανού. Προσπαθώντας λοιπόν να σπάσει αυτά τα όρια, είναι αναπόφευκτη η απόρριψη του Χριστιανισμού και η αναζήτηση της αλήθειας σχετικά με τον κόσμο που μας περιβάλλει με μόνο στήριγμα τις προσωπικές δυνάμεις του καθενός.
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση του να "ψάχνεσαι" για μια ολόκληρη ζωή πάνω στην αναζήτηση αυτής της αλήθειας. Και στην αναζήτησή σου να κλίνεις προς διαφορετικά δόγματα ή να προχωράς σταθερά στηριζόμενος στις δυνάμεις σου και μόνο σε αυτές.
Κάπως έτσι είμαι κι εγώ άθρησκος και ψάχνομαι ακόμα στο θέμα των πεποιθήσεών μου.
Είχα αναφέρει παραπάνω το παράδειγμα του κορυφαίου Γάλλου μαθηματικού Blaise Pascal. Ένος ανθρώπου ευφυέστατου, προφανώς παθιασμένου με τις ΘΕΤΙΚΕΣ επιστήμες, με βαθύ θρησκευτικό συνάισθημα.
Πως γίνεται κάποιος να διαπρέψει στις θετικές επιστήμες, οι οποίες έχουν σαν πεδίο δεδομένων την ίδια τη φύση (η όποια σύμφωνα με το Χριστιανικό δόγμα δημιουργήθηκε από το Θεό - βλ. το κεφάλαιο Γένεσις στην παλαιά διαθήκη), εφόσον πιστεύει στην Χριστιανική θρησκεία, ακολουθεί τις Χριστιανικές πεποιθήσεις που καθορίζουν έναν συγκεκριμένο τρόπο ζωής και όπως πολύ σωστά είπε και ο Necropethamenos σε ποστ του, εφόσον αποκλίνει από αυτόν τον τρόπο ζωής (ή προσπαθήσει να τον προσαρμόσει στις επιθυμίες/ανάγκες/φιλοδοξίες του) αυτόματα ΠΑΥΕΙ να είναι Χριστιανός και γίνεται απλά άτομο για μπινελίκωμα που το παίζει Χριστιανός (όπου Χριστιανός μπορείτε να βάλετε την οποιαδήποτε άλλη μορφή πίστεως, αλλά το θέμα μας είναι ο Χριστιανισμός και η σχέση του με την επιστήμη);
Μια δυνατή απάντηση που θεωρώ ότι συμβιβάζει την επιστήμη με το Χριστιανικό δόγμα, θα ήταν το ότι ο Θεός, ως παντοδύναμος, δημιούργώντας τον άνθρωπο (όχι, δεν διαφωνώ με την Δαρβινική θεωρία, απλά προσπαθώ να προχωρήσω με βάση τις διδαχές της Χριστιανικής θρησκείας, όπως υποθέτω ότι θα τα έλεγε ένας πολύ πιστός Χριστιανός), έδωσε στον άνθρωπο την διανόηση, ώστε να δημιουργήσει νοητικά και τεχνικά εργαλεία για την μελέτη της δημιουργίας.
Ίσως πάνω σε αυτόν τον άξονα να κινήθηκε και ο Pascal.
Σαφώς και η πλήρης υιοθέτηση των Χριστιανικών διδαχών από κάποιον του θέτει νοητικούς φραγμούς στη μελέτη του κόσμου. Σε κάποια ερωτήματα, η απάντηση βρίσκεται μέσα στις γραφές και η απόκλιση από τις γραφές, του αφαιρεί την ιδιότητα του Χριστιανού. Προσπαθώντας λοιπόν να σπάσει αυτά τα όρια, είναι αναπόφευκτη η απόρριψη του Χριστιανισμού και η αναζήτηση της αλήθειας σχετικά με τον κόσμο που μας περιβάλλει με μόνο στήριγμα τις προσωπικές δυνάμεις του καθενός.
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση του να "ψάχνεσαι" για μια ολόκληρη ζωή πάνω στην αναζήτηση αυτής της αλήθειας. Και στην αναζήτησή σου να κλίνεις προς διαφορετικά δόγματα ή να προχωράς σταθερά στηριζόμενος στις δυνάμεις σου και μόνο σε αυτές.
Κάπως έτσι είμαι κι εγώ άθρησκος και ψάχνομαι ακόμα στο θέμα των πεποιθήσεών μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.