Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
30-07-08
17:12
Ουσιαστικός χρόνος είναι να υπάρχεις με τον εαυτό σου κάνοντας πράγματα γι'αυτόν (για την ψυχή σου, το Είναι σου το βαθύ εννοώ), και να μην τον χάνεις ακόμα κι όταν επικοινωνείς με τους ανθρώπους ή έχεις κάποια σχέση. 'Εξω από τον εαυτό σου όσο χρήμα και να'χεις δεν έχεις χρόνο για τίποτα, και δεν αγοράζεις παρά μόνο σάπια μήλα.
Ναι, συμφωνώ απόλυτα, αλλά "έτερο εκάτερο", καθότι παρά ταύτα, και όταν "βγαίνουμε" από τον "εαυτό" μας, ζούμε σε "βέβηλο κόσμο"! Στον κόσμο αυτό, δυστυχώς, η "ουσία" του χρόνου, μετριέται σε (και με) "χρήματα"! Νομίζω, για το τελευταίο, πως θα συμφωνείς!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
30-07-08
16:40
Με ποιά έννοια ;
Πρακτικά ό,τι εννοούμαι "χρήμα", τι συμβολίζει αν όχι μία πίστωση του μέλλοντος, με μία (ή και πολλές) αξία(ες) του παρόντος; Πουλώ σε κάποιον ένα μήλο και εκείνος μου δίνει ένα Ευρώ. Τι μου δίνει δηλαδή; Απλά τη δυνατότητα, σε μελλοντικό χρόνο να αγοράσω (ενδεχόμενα κι απ' τον ίδιο) κι εγώ ένα μήλο(ή κάτι ανάλογο).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
30-07-08
00:20
... Το χρήμα δεν το συσχετίζω με το χρόνο, αντίθετα πιστεύω ότι πιο συχνά οι πολύ φτωχοί έχουν περισσότερο υπαρξιακό μέλλον και χρόνο από τους πολύ πλούσιους. Γενικότερα, η αίσθηση του χρόνου και του χρήματος έχει αξία πάντως να μελετηθεί όταν ο άνθρωπος ζει στα άκρα, κι όχι τόσο στον μέσο όρο. Βέβαια αν πιάσουμε κουβέντα για αυτά, θα μπλέξουμε σε έναν κυκεώνα εννοιών και όρων τι θεωρεί χρήμα, χρόνο και πλούτο ο καθένας μας (άρα και μέλλον και Υπόσταση).
Μα το χρήμα , και ιδιαίτερα αυτό που παράγεται από χρήμα(τραπεζικό ή χρηματιστηριακό), είναι χρόνος (και μάλιστα "μελλοντικός")!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Νωεύς
Τιμώμενο Μέλος
Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
28-07-08
09:58
Περίσσιος χρόνος
Ο χρόνος αφ’ εαυτού του είναι άπειρος, αιώνιος. Όταν δεν είναι τέτοιος, τότε κάτι τρέχει. Κάτι συμβαίνει, κάτι υπάρχει. Αυτό το κάτι, έχει ήδη μετρήσει και σκλαβώσει ένα κάποιο μέρος του χρόνου. Όλα όσα συμβαίνουν και υπάρχουν, έτσι ή αλλιώς, πάνω στην ουρά του χρόνου φορτώνονται. Περίσσιος χρόνος λοιπόν, έτσι, θεωρείται το μέρος εκείνο του χρόνου, που είναι ακόμη ελεύθερο από φορτία, από ιστορία, είναι διαθέσιμος: είναι μέλλον
Ο περίσσιος χρόνος είναι, από γεννησιμιού του, η μεγάλη προσδοκία «θεών τε και ανθρώπων», είναι ο ανεκλάλητος λόγος ύπαρξης του Κόσμου και του Δημιουργού του. Είναι μία βεβαιότητα εκ των «ουκ άνευ», στοιχειακή προϋπόθεση όλων των βεβαιοτήτων του κόσμου μαζί και ξεχωριστά. Αν δεν υπήρχε αυτός, τίποτα δεν θα είχε αξία: άρα, και παρόν.
Παρόν και μέλλον μαζί, κάνουν τον «Αιών»(α), αλλά και μόνο με το μέλλον, ο περίσσιος χρόνος παραμένει «αιώνιος», άπειρος. Απ’ την αποδεδεγμένη αυτή αλήθεια ξεκινάει και παίρνει νόημα η δοξασία των ανθρώπων, περί «Κλήρου», κληρονομικότητας και Κληρονομιάς. Έννοιες θεοσκότεινες, έως και «θεουργικές»!
Το πότε η έννοια και (πρακτική) σημασία του περίσσιου χρόνου εμφανίστηκε σε ανθρώπινο μυαλό, μόνον ένας Θεός μπορεί να (μας) το βεβαιώσει αληθινά. Γι’ αυτό μάλλον( κι ο «δυτικός άνθρωπος»(σήμερα, όλος σχεδόν ο κόσμος, με εξαίρεση τους «Κινέζους»!), αποδέχθηκε ως πιο πειστική, τη «βιβλική». Έτσι κι αλλιώς πάντως, το ζήτημα έχει «μόνον ιστορική (και μυθική) σημασία». Εκείνο που έχει «ουσιαστική αξία», είναι το γεγονός ότι ο άνθρωπος, από εκεί και μετά, ξεκίνησε να μετράει τον περίσσιο (του χρόνο. Έτσι έμαθε, μεταξύ άλλων, και για το Χρήμα και την … Αθανασία!
Εσείς, πως το βλέπετε το "θέμα";
Ο χρόνος αφ’ εαυτού του είναι άπειρος, αιώνιος. Όταν δεν είναι τέτοιος, τότε κάτι τρέχει. Κάτι συμβαίνει, κάτι υπάρχει. Αυτό το κάτι, έχει ήδη μετρήσει και σκλαβώσει ένα κάποιο μέρος του χρόνου. Όλα όσα συμβαίνουν και υπάρχουν, έτσι ή αλλιώς, πάνω στην ουρά του χρόνου φορτώνονται. Περίσσιος χρόνος λοιπόν, έτσι, θεωρείται το μέρος εκείνο του χρόνου, που είναι ακόμη ελεύθερο από φορτία, από ιστορία, είναι διαθέσιμος: είναι μέλλον
Ο περίσσιος χρόνος είναι, από γεννησιμιού του, η μεγάλη προσδοκία «θεών τε και ανθρώπων», είναι ο ανεκλάλητος λόγος ύπαρξης του Κόσμου και του Δημιουργού του. Είναι μία βεβαιότητα εκ των «ουκ άνευ», στοιχειακή προϋπόθεση όλων των βεβαιοτήτων του κόσμου μαζί και ξεχωριστά. Αν δεν υπήρχε αυτός, τίποτα δεν θα είχε αξία: άρα, και παρόν.
Παρόν και μέλλον μαζί, κάνουν τον «Αιών»(α), αλλά και μόνο με το μέλλον, ο περίσσιος χρόνος παραμένει «αιώνιος», άπειρος. Απ’ την αποδεδεγμένη αυτή αλήθεια ξεκινάει και παίρνει νόημα η δοξασία των ανθρώπων, περί «Κλήρου», κληρονομικότητας και Κληρονομιάς. Έννοιες θεοσκότεινες, έως και «θεουργικές»!
Το πότε η έννοια και (πρακτική) σημασία του περίσσιου χρόνου εμφανίστηκε σε ανθρώπινο μυαλό, μόνον ένας Θεός μπορεί να (μας) το βεβαιώσει αληθινά. Γι’ αυτό μάλλον( κι ο «δυτικός άνθρωπος»(σήμερα, όλος σχεδόν ο κόσμος, με εξαίρεση τους «Κινέζους»!), αποδέχθηκε ως πιο πειστική, τη «βιβλική». Έτσι κι αλλιώς πάντως, το ζήτημα έχει «μόνον ιστορική (και μυθική) σημασία». Εκείνο που έχει «ουσιαστική αξία», είναι το γεγονός ότι ο άνθρωπος, από εκεί και μετά, ξεκίνησε να μετράει τον περίσσιο (του χρόνο. Έτσι έμαθε, μεταξύ άλλων, και για το Χρήμα και την … Αθανασία!
Εσείς, πως το βλέπετε το "θέμα";
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.