03-03-09
09:42
Πάντως βλέπω ότι τελικά απάντησαν κάποιοι ότι υπάρχει ανταγωνιστική σχέση. Θα ήθελα πολύ να ακούσω μία άποψη εκ των έσω, πώς είναι, γιατί ή με ποιους παράγοντες διαμορφώθηκε έτσι...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
27-02-09
20:21
Μελιώ μου, γι' αυτό τόνισα ότι δε μιλάω για όλες τις περιπτώσεις, αλλά με έχει προβληματίσει η ανταγωνιστική σχέση, ή μάλλον οι δύο ακραίες μορφές ανταγωνισμού.
Ελπίζω να δείξει κάτι η δημοσκόπηση, κυρίως θα ήθελα να δω πώς το βιώνουν κοπέλες που έχουν ζήσει από κοντά μία τέτοια σχέση, είτε δική τους, είτε της αδερφής τους (αν και σπάνια είναι μόνο με τη μία κόρη έτσι), είτε κάποιας φίλης...
Ελπίζω να δείξει κάτι η δημοσκόπηση, κυρίως θα ήθελα να δω πώς το βιώνουν κοπέλες που έχουν ζήσει από κοντά μία τέτοια σχέση, είτε δική τους, είτε της αδερφής τους (αν και σπάνια είναι μόνο με τη μία κόρη έτσι), είτε κάποιας φίλης...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
27-02-09
19:16
Έχω παρατηρήσει σε διάφορες σχέσεις γύρω μου και έχω γενικά την εντύπωση, ότι σε πολλές περιπτώσεις η σχέση μητέρας-κόρης εντάσσεται πολύ χοντρικά σε δύο βασικές κατηγορίες:
Αυτές όπου η μαμά είναι η φιλενάδα, όπου οι κουβέντες ρέουν αβίαστα και οι εξομολογήσεις είναι εύκολες...
...κι αυτές όπου υπάρχει ένας δυσδιάκριτος (ή και εμφανής) ανταγωνισμός.
Εννοείται ότι σεν αναφέρομαι σε καμία πλειοψηφία, άλλωστε και η δική μου σχέση με τη μαμά μου δεν είναι κάτι από τα δύο: Μιλάμε, αλλά όχι σα φιλενάδες, και ποτέ δε θα τη ζήλευα ούτε θα ένιωθε απειλή από μένα, είμαι το μαϊμουδάκι της.
Ωστόσο με προβληματίζει λίγο η δεύτερη κατηγορία. Γιατί δημιουργούνται τριβές; Γιατί υπάρχει ανταγωνισμός; Γιατί στέκει ψηλά ο πήχης;
Ένα παράδειγμα που με έκανε να προβληματιστώ ήταν τα λόγια μητέρας ενός φίλου, που είπε ότι χαίρεται που απέκτησε δύο αγόρια, διότι φοβόταν το γυναικείο ανταγωνισμό στη σχέση της με την ενδεχόμενη κόρη.
Ας μη σταθούμε στην κυρία αυτή. Ας δούμε λίγο, εμφανίζεται ο γυναικείος ανταγωνισμός και στη σχέση μάνας-κόρης;
Αυτές όπου η μαμά είναι η φιλενάδα, όπου οι κουβέντες ρέουν αβίαστα και οι εξομολογήσεις είναι εύκολες...
...κι αυτές όπου υπάρχει ένας δυσδιάκριτος (ή και εμφανής) ανταγωνισμός.
Εννοείται ότι σεν αναφέρομαι σε καμία πλειοψηφία, άλλωστε και η δική μου σχέση με τη μαμά μου δεν είναι κάτι από τα δύο: Μιλάμε, αλλά όχι σα φιλενάδες, και ποτέ δε θα τη ζήλευα ούτε θα ένιωθε απειλή από μένα, είμαι το μαϊμουδάκι της.
Ωστόσο με προβληματίζει λίγο η δεύτερη κατηγορία. Γιατί δημιουργούνται τριβές; Γιατί υπάρχει ανταγωνισμός; Γιατί στέκει ψηλά ο πήχης;
Ένα παράδειγμα που με έκανε να προβληματιστώ ήταν τα λόγια μητέρας ενός φίλου, που είπε ότι χαίρεται που απέκτησε δύο αγόρια, διότι φοβόταν το γυναικείο ανταγωνισμό στη σχέση της με την ενδεχόμενη κόρη.
Ας μη σταθούμε στην κυρία αυτή. Ας δούμε λίγο, εμφανίζεται ο γυναικείος ανταγωνισμός και στη σχέση μάνας-κόρης;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.