WalkerYannis
Νεοφερμένος
Ο WalkerYannis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 26 μηνύματα.
04-03-09
22:45
Ο Καπιταλισμός είναι άδικο σύστημα. Μοιράζει άδικα τον πλούτο.
Ο Κομμουνισμός είναι "δίκαιο" σύστημα. Μοιράζει δίκαια τη φτώχεια.
Όταν ένας εργάτης έχει καταφέρει με πολύ μόχθο, αγώνες και θυσίες να εξασφαλίσει ένα δεύτερο σπίτι, δεν είναι άδικο να το χάσει προς ώφελος κάποιου που δεν έχει δουλέψει ποτέ του; Όπως είναι κι άδικο να μη στερηθεί λίγα πράγματα από το σούπερ μάρκετ και τις ακριβές βιτρίνες προκειμένου να ζήσει και ο άλλος σαν άνθρωπος.
Η εποχή μας όσο χάλια και αν είναι δεν έχει φτάσει ακόμα τα επίπεδα της προεπαναστατικής Ρωσίας. Τότε όχι μόνο δεν μπορούσαν να συντηρούν Η/Υ και διαδύκτιο για να γράφουν τον πόνο τους -όπως όλοι εμείς καλή ώρα- αλλά το 20% είχε τα πάντα και το 70% (υπήρχαν και οι ενδιάμεσοι) ξεσκιζόταν στη δουλειά υπό τον αδυσώπητο ρωσικό χειμώνα λοιμοκτονώντας -στην κυριολεξία. Αυτό το 20% έσπρωξε το λαό σε δύο πολέμους εκ των προτέρων χαμένους. Όταν έπεσε ο Τσάρος υπήρξαν πολλές τάσεις. Επικράτησε αυτή των Μπολσεβίκων.
Στη Δυτική Ευρώπη οι περισσότεροι αριστεροί είχαν να αναρωτιούνται "Τι να μας πουν και οι Ρώσοι;". Αυτές οι χώρες υιοθέτησαν πολλές αριστερές ιδέες και ενέταξαν τα αριστερά κόμματα στο κοινοβούλιό τους. Ενεπνέονταν από τα φιλελεύθερα κυρήγματα της Γαλλικής επανάστασης. Αυτή η επανάσταση δε βασίστηκε σε πρόσωπα και ιδεολογίες αλλά στον άνθρωπο. Γι'αυτό κι διατηρείται μέχρι σήμερα! Ποτέ όμως δεν έγιναν κομμουνιστικές. Είχαν βρει τη χρυσή τομή ακολουθώντας τα κοινωνικά διδάγματα του Διαφωτισμού και τις οικονομικές αρχές του Κέινς. Όλως τυχαίως ( γνώρισαν πρωτοφανή ποσοτική αλλά κυρίως ποιοτική ευημερία. Όταν η χρυσή τομή χάθηκε, φτάσαμε στα σημερινά επίπεδα. Θυμηθήκαμε έτσι ότι κοιλιές δημιουργούνται πάντοτε. Τα οποία επίπεδα ακόμα απέχουν από τα δεδομένα της Ρωσικής αυτοκρατορίας των αρχών του 20ού αι.
Είναι απαραίτητο να υπάρχουν πάντοτε μελετητές των σπουδαίων φιλοσόφων και ανθρωπιστών Μαρξ και Έγκελς. Μακάρι να είμαστε όλοι. Όμως, αδυνατώ να κατανοήσω την ύπαρξη κομμουνιστικών κομμάτων και οργανώσεων στην εποχή μας.
Ο Κομμουνισμός είναι "δίκαιο" σύστημα. Μοιράζει δίκαια τη φτώχεια.
Όταν ένας εργάτης έχει καταφέρει με πολύ μόχθο, αγώνες και θυσίες να εξασφαλίσει ένα δεύτερο σπίτι, δεν είναι άδικο να το χάσει προς ώφελος κάποιου που δεν έχει δουλέψει ποτέ του; Όπως είναι κι άδικο να μη στερηθεί λίγα πράγματα από το σούπερ μάρκετ και τις ακριβές βιτρίνες προκειμένου να ζήσει και ο άλλος σαν άνθρωπος.
Η εποχή μας όσο χάλια και αν είναι δεν έχει φτάσει ακόμα τα επίπεδα της προεπαναστατικής Ρωσίας. Τότε όχι μόνο δεν μπορούσαν να συντηρούν Η/Υ και διαδύκτιο για να γράφουν τον πόνο τους -όπως όλοι εμείς καλή ώρα- αλλά το 20% είχε τα πάντα και το 70% (υπήρχαν και οι ενδιάμεσοι) ξεσκιζόταν στη δουλειά υπό τον αδυσώπητο ρωσικό χειμώνα λοιμοκτονώντας -στην κυριολεξία. Αυτό το 20% έσπρωξε το λαό σε δύο πολέμους εκ των προτέρων χαμένους. Όταν έπεσε ο Τσάρος υπήρξαν πολλές τάσεις. Επικράτησε αυτή των Μπολσεβίκων.
Στη Δυτική Ευρώπη οι περισσότεροι αριστεροί είχαν να αναρωτιούνται "Τι να μας πουν και οι Ρώσοι;". Αυτές οι χώρες υιοθέτησαν πολλές αριστερές ιδέες και ενέταξαν τα αριστερά κόμματα στο κοινοβούλιό τους. Ενεπνέονταν από τα φιλελεύθερα κυρήγματα της Γαλλικής επανάστασης. Αυτή η επανάσταση δε βασίστηκε σε πρόσωπα και ιδεολογίες αλλά στον άνθρωπο. Γι'αυτό κι διατηρείται μέχρι σήμερα! Ποτέ όμως δεν έγιναν κομμουνιστικές. Είχαν βρει τη χρυσή τομή ακολουθώντας τα κοινωνικά διδάγματα του Διαφωτισμού και τις οικονομικές αρχές του Κέινς. Όλως τυχαίως ( γνώρισαν πρωτοφανή ποσοτική αλλά κυρίως ποιοτική ευημερία. Όταν η χρυσή τομή χάθηκε, φτάσαμε στα σημερινά επίπεδα. Θυμηθήκαμε έτσι ότι κοιλιές δημιουργούνται πάντοτε. Τα οποία επίπεδα ακόμα απέχουν από τα δεδομένα της Ρωσικής αυτοκρατορίας των αρχών του 20ού αι.
Είναι απαραίτητο να υπάρχουν πάντοτε μελετητές των σπουδαίων φιλοσόφων και ανθρωπιστών Μαρξ και Έγκελς. Μακάρι να είμαστε όλοι. Όμως, αδυνατώ να κατανοήσω την ύπαρξη κομμουνιστικών κομμάτων και οργανώσεων στην εποχή μας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.