rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
12-09-10
20:33
Οτι κατι ψαχνεις..Kαι αυτό τι σημαίνει;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
12-09-10
19:36
..ψυχαναγκασμο!!Υπάρχουν φορές που απλά θέλεις το χώρο σου, την ησυχία σου και λίγη ηρεμία ώστε να σκεφτείς μόνος σου μερικά πράγματα χωρίς να έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου να σε πρήζει με ερωτήσεις τύπου ''τι έχεις;'' ξανά και ξανά. Έστω αν γίνεται από...
Το βιωνεις τωρα που μεγαλωσες..Βέβαια το να μην έχεις κανέναν να νοιάζεται ούτε στο ελάχιστο είναι χειρότερο ίσως, αλλά αν καταφέρεις και ''επιζήσεις'' από αυτή την κατάσταση νομίζω πως γίνεσαι σε γενικές γραμμές καλός άνθρωπος. Επίσης, υπάρχουν πολλά είδη αδιαφορίας. Ευτυχώς σαν παιδί δεν βίωσα τίποτα από τα δύο.
(εχεις ανοιξει τρια θεματα για γονεις)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
11-09-10
04:05
Μαλλον οχι λογω αδιαφοριας αλλα λογω οικονομικης δυσχερειας..Oι γονεις δεν πρεπει να ειναι ουτε αδιαφοροι για τα παιδια τους(οπως στα παλια χρονια πριν απο 50-60 χρονια οπου οι γονεις δεν ενδιαφερονταν για την εκπαιδευση των παιδιων τους
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
19-10-09
12:01
Δεν νομιζω οτι ειμαστε οφ-τοπικ. Τα quotes που εχεις βαλει ειναι ενα πολυ μικρο κομματι απ'τις απαντησεις μας και ειναι παραπλανητικα.()Δε ξέρω παιδιά, βρείτε τα μεταξύ σας. Το θέμα μας εδώ είναι μέχρι ποια ηλικία είναι θεμιτό να επεμβαίνουν οι γονείς στη ζωή του παιδιού και η δική μου άποψη είναι ότι αυτό δεν κρίνεται από την ηλικία.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
19-10-09
11:19
Και ποια ηταν η επιλογη που αποφασισε να παρει ισιλιελ;; Να μεινει μες το σπιτι, να διαβαζει βιβλια, να περναει την ωρα της εποικοδομητικα ετσι πως πιστευει αυτη για τον εαυτο της, αφηνοντας παραπισω φιλιες και παρεες, παραμελωντας την κοινωνικη της κατασταση.Αχ, Ράσκαλ, δε με προσέχεις...
Είπα πως η οικογένεια αυτή έχει δύο παιδιά. Το ένα βίωσε μια καθ' όλα "φυσιολογική εφηβεία" ενώ το άλλο προτιμούσε να μένει σπίτι. Ήταν επιλογή και όχι επιβολή.
Οταν εφτασε 18 δεν μπορουσε να τα βγαλει περα ευκολα, αρα χρειαζοταν μια βοηθεια απ'τους γονεις της οπως ειπες. Γιατι αυτη η κατασταση θα πρεπει να θεωρειται φυσιολογικη;;
Το κοριτσι μπορει να ηταν πολυ πιο ωριμο για την ηλικια της στο τροπο σκεψης, στο τροπο με τον οποιο μπορουσε να αντιληφθει τα πραγματα αλλα πολυ ανωριμη κοινωνικα και πολυ αδυναμη στο να δημιουργησει διαπροσωπικες σχεσεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
16-10-09
22:44
Μαλιστα!! Την ανικανοτητα και την αδυναμια των γονιων να αποκαλυψουν και να αναπτυξουν τον εσωτερικο κοσμο ενος παιδιου την μετανομαζουμε αδυναμια λογω χαρακτηρα!!!!(τι αλλο θα ακουσουμε δεν ξερω)Για παράδειγμα, έχω δύο ξαδέρφες. Η μια, η μεγαλύτερη, είχε τις παρέες της, έβγαινε με φίλες και φίλους και είχε μια καθ' όλα "φυσιολογική" εφηβεία. Η δεύτερη, ήταν κλειστό παιδί, δεν είχε παρέες και δεν την ενδιέφερε να έχει. Θα 'λεγε κανείς ότι όλη την εφηβεία της, την πέρασε πάνω σε έναν καναπέ, διαβάζοντας βιβλία (ούτε καν ίντερνετ).
Ναι, φυσικά, θα την αφήσεις να κάνει τα δικά της βήματα στον κόσμο, αλλά πρέπει να είσαι από κοντά να καλύψεις τα κενά των εμπειριών που δεν πήρε νωρίτερα λόγω χαρακτήρα.
Αν δεν του εχεις δειξει μεχρι τοτε εμπιστοσυνη δεν γινεται να του δειξεις ξαφνικα, οχι επειδη το παιδι φαινεται να κωλυεται να πιστεψει στον εαυτο του αλλα γιατι εσυ δεν μπορεις να του δειξεις εμπιστοσυνη. Φυσιολογικο!Πώς λοιπόν, όταν στα 18 και μετά άρχισε να ενδιαφέρεται για σχέση και κοινωνικούς δεσμούς να της δείξεις απόλυτη εμπιστοσύνη και να προσεύχεσαι μονάχα να είναι καλά;
Aφου της εκαναν τη ζωη δυσκολη μετα τη παρακαλουσαν να βγει εξω, να παρει οτι της αξιζει, να μη φοβαται για αυτη, να αφησει αλλους ανθρωπους να τη πλησιασουν. Και τι εκανε αυτη;; Απο πεισμα εκανε πισω ακομα πιο πολυ, κλεινοταν ακομα περισσοτερο στον εαυτο της, και καπως ετσι επαιρνε την εκδικηση της για το βαρος που ενοιωθε μεσα της που υπευθηνοι γι'αυτο ηταν κυριως οι γονεις της.Οι γονείς της έφτασαν σε σημείο να την παρακαλούν να βγει έξω και να αποκτήσει ενδιαφέροντα, πράγμα που την ίδια δεν την ενδιέφερε.
Κλασσικη αυτη η ιστορια με τα παρακαλια απ'τους γονεις οταν μεγαλωσει λιγο το παιδι και ειναι κλειστο ενω απο πισω κρυβεται μια καταπιεστικη παιδικη ηλικια. Εχουν και την απαιτηση δηλαδη ενω εχουν καταστρεψει την αυτοεκτιμηση και την αυτοπεποιθηση του παιδιου να βγει εξω στο κοσμο και να ζησει τη ζωη του. Αλλα στην ουσια αυτο που θα γινει αν το παιδι αποφασισει να βγει εξω και να κυνηγησει τη τυχη του ειναι να ειναι για πολλα χρονια παλι εξαρτημενος απ'τους γονεις του γιατι με καθε στραβη παντα θα γυρναει πισω για βοηθεια. Αυτο ειναι κατι που βολευει τους γονεις, γιατι συνεχιζεται η κατασταση της σχεση που ειχε το παιδι τους οταν αυτο ηταν ηταν μικρο. Οταν δηλαδη ηταν εξαρτημενο απ'αυτους και εδινε απολυτη αξια στα προσωπα τους και στα πιστευω τους για να κερδισει την αγαπη τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
rascal_gd
Περιβόητο μέλος
Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
10-03-09
03:54
Οι δικοι μου γονεις ηταν αρκετα (οχι καταπιεστικοι με την αυστηρη εννοια της λεξεως αλλα) πολυ παρεμβατικοι και αυτο λογω εκκλησιας τις περισσοτερες φορες. Τους γονεις μου μπορω να τους χαρακτηρισω πολυ φοβικους και φοβισμενους που απο πολυ μικρα μας καταπιεζαν για μικροπραγματα. Εδιναν δλδ μεγαλη προσοχη σε ανουσια πραγματα μονο και μονο για τον φοβο μην γινουμε κακομαθημενα. Ενα περιστατικο που ηταν εν' αγνοια μου και εμαθα σημερα απ'την αδερφη μου ηταν οτι ειχαν κανει ολοκληρο θεμα για ενα αμανικο μπλουζακι του 19χρονου τοτε αδερφου (μεγαλυτερου) μου που στο τελος του το μαζεψαν για να μην το φοραει. Δεν το θεωρουσαν πρεπον! Αυτα μερικες φορες μπορουν να συμβαινουν στους ιδιους σου τους γονεις(που ενοειται πρεπει να προστατευουν την ωριμανση σου σαν προσωπικοτητα). Μενω εκπληκτος.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.