Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
17-04-09
19:27
Εντάξει , τα κακά μπορεί να φεύγουνε με ένα τράβηγμα του καζανακίου (αυτό έλειπε να έμεναν)
Μην το λες, μην το λες, ρώτα και τον Valder που είχε μπλέξει με μια επίμονη καγγελοειδή κ@@ράδα και χρειάστηκε τη βοήθεια όλων των συμφορουμιτών για ν' απαλλαγεί από δαύτην
Κατά τ' άλλα, αυτό που μ' εντυπωσιάζει τα μάλα, δεν είναι απλά το ότι έχουμε τόση διάθεση να ομιλούμε περί απεκκρίσεων, αλλά η ενδελεχείς και βαθυστόχαστες αναλύσεις που δίνουν και παίρνουν επί του εν λόγω θέματος. Είμαστε όλοι προφέσσορες σε τέτοια πράγματα βλέπω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
16-04-09
01:47
Τώρα τι μου θυμίσατε, τι μου θυμίσατε...
Πριν χρόνια έχουμε πάει με μία σχέση στη Φλώρινα. Μένουμε σε ξενοδοχείο. Δυστυχώς, κάτι φάγαμε το οποίο ήταν εμπλουτισμένο με σαλμονέλα και ενώ απολαμβάναμε το απογευματινό μας χουζούρι στο κρεβάτι, ξαφνικά ο Μέρφυ χτύπησε αλύπητα.
Πεταχτήκαμε σχεδόν ταυτόχρονα με την κοιλιά να πονά από τις περισφύξεις και ορμήσαμε κι οι δυο στο μπάνιο.
Η σέστρα όμως ήταν μία και μονάκριβη και οι έκτακτες ειδήσεις πίεζαν ασφυκτικά για να δημοσιευτούν και από τους δύο ανταποκριτές. Σκηνές πανικού επακολούθησαν...
Αυτό που κάναμε ήταν να κάθεται ο ένας, ενώ ο άλλος σφιγγόταν σκληρά και άσπλαχνα, να ρίχνει μια μπαταριά και μετά να σηκώνεται και να σφίγγεται με νύχια και δόντια για ν' αδειάσει ο άλλος.
Δεν περίσσεψε πολλή αξιοπρέπεια μετά από αυτό, όμως μας παρηγόρησε το γεγονός ότι τελικά καταφέραμε να μη σέσουμε πατόκορφα όλο το ξενοδοχείο, περίπτωση κατά την οποία μάλλον θα είχαμε φύγει μετανάστες στην κοντινή και φιλόξενη Αλβανία.
Πέραν της ...κατάθεσης της συγκλονιστικής μου μαρτυρίας, η ενδελεχής ανάλυση του φλέγοντος τούτου ζητήματος από τη Μελιώ η οποία προηγήθηκε, δεν μου αφήνει δυστυχώς άλλα περιθώρια πολυλογίας και αυτολιβανίσματος.
Έχω μόνο μια παρατήρηση να κάνω: Πόσο ντροπαλοί είμαστε όλοι με την οσμή, τον ήχο ή την ιδέα να διανοηθεί κάποιος πως κάνουμε τη φυσική μας ανάγκη και πόσο λαλίστατοι γινόμαστε όταν την περιγράφουμε σε τόσο κόσμο. Οι ήχοι και οι μυρωδιές έχουν φτάσει μέσω του διαδικτύου σ' ολόκληρο τον πλανήτη (ελπίζω ο πρώην πρόεδρος Μπους να βρει τη δική μου ιστορία ιδιαίτερα διδακτική, αφού εκείνος δεν έφτασε στο ύψος των δικών μου επιτευγμάτων και τελικώς τα έσεσε όλα).
...και να σκεφτεί κανείς ότι τα κακά φεύγουν, μ' ένα τράβηγμα του καζανακίου· τα γραπτά όμως μένουν!!!
Πριν χρόνια έχουμε πάει με μία σχέση στη Φλώρινα. Μένουμε σε ξενοδοχείο. Δυστυχώς, κάτι φάγαμε το οποίο ήταν εμπλουτισμένο με σαλμονέλα και ενώ απολαμβάναμε το απογευματινό μας χουζούρι στο κρεβάτι, ξαφνικά ο Μέρφυ χτύπησε αλύπητα.
Πεταχτήκαμε σχεδόν ταυτόχρονα με την κοιλιά να πονά από τις περισφύξεις και ορμήσαμε κι οι δυο στο μπάνιο.
Η σέστρα όμως ήταν μία και μονάκριβη και οι έκτακτες ειδήσεις πίεζαν ασφυκτικά για να δημοσιευτούν και από τους δύο ανταποκριτές. Σκηνές πανικού επακολούθησαν...
Αυτό που κάναμε ήταν να κάθεται ο ένας, ενώ ο άλλος σφιγγόταν σκληρά και άσπλαχνα, να ρίχνει μια μπαταριά και μετά να σηκώνεται και να σφίγγεται με νύχια και δόντια για ν' αδειάσει ο άλλος.
Δεν περίσσεψε πολλή αξιοπρέπεια μετά από αυτό, όμως μας παρηγόρησε το γεγονός ότι τελικά καταφέραμε να μη σέσουμε πατόκορφα όλο το ξενοδοχείο, περίπτωση κατά την οποία μάλλον θα είχαμε φύγει μετανάστες στην κοντινή και φιλόξενη Αλβανία.
Πέραν της ...κατάθεσης της συγκλονιστικής μου μαρτυρίας, η ενδελεχής ανάλυση του φλέγοντος τούτου ζητήματος από τη Μελιώ η οποία προηγήθηκε, δεν μου αφήνει δυστυχώς άλλα περιθώρια πολυλογίας και αυτολιβανίσματος.
Έχω μόνο μια παρατήρηση να κάνω: Πόσο ντροπαλοί είμαστε όλοι με την οσμή, τον ήχο ή την ιδέα να διανοηθεί κάποιος πως κάνουμε τη φυσική μας ανάγκη και πόσο λαλίστατοι γινόμαστε όταν την περιγράφουμε σε τόσο κόσμο. Οι ήχοι και οι μυρωδιές έχουν φτάσει μέσω του διαδικτύου σ' ολόκληρο τον πλανήτη (ελπίζω ο πρώην πρόεδρος Μπους να βρει τη δική μου ιστορία ιδιαίτερα διδακτική, αφού εκείνος δεν έφτασε στο ύψος των δικών μου επιτευγμάτων και τελικώς τα έσεσε όλα).
...και να σκεφτεί κανείς ότι τα κακά φεύγουν, μ' ένα τράβηγμα του καζανακίου· τα γραπτά όμως μένουν!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.