DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
04-05-09
17:25
και συ πιστευεις οτι μια γυναικα με 3 παιδια μπορει να δουλευει 8ωρα και 10ωρα και να λεει κιολας οτι μεγαλωσε το παιδι της? υποτιθεται οτι οταν αποφασισουμε να κανουμε οικογενεια προυποθετονται και οι υποχωρησεις και μαλιστα κανουμε και θυσιες για τα παιδια μας. και ναι πιστευω τι αλλιως μεγαλωνει ενα παιδι που μεγαλωνει με γονεις, με τη μαμα να το καθοδεηγει και αλλιως ενα αλλο που μεγαλωνει με γιαγια/παππου , νταντα κ.ο.κ. και το λεω εχοντας προσωπικη πειρα μιας και η μητερα μου και ο πατερας μου με μεγαλωσαν εξολοκληρου μονη τους.
Θυσίες κάνουμε. Ο προσωπικός χρόνος, οι επιθυμίες, η ξεκούραση όλα αυτά θυσιάζονται εκ προοιμίου. Και εάν οι γονείς δεν θυσιάζουν εξίσου, τότε υπάρχει πρόβλημα.
Όσο για τις υποχωρήσεις, νομίζω ότι είναι ένα μεγάλο ζήτημα και διεσπαρμένο ήδη σε πολλά θέματα αυτού το forum το ποιός τις κάνει, και γιατί τις κάνει ...και με ποιές συνέπειες φυσικά.
Για τους παπούδες και τις γιαγιάδες πάλι, δε νομίζω ότι είναι κακό να συμμετέχουν στην ανατροφή του παιδιού καθώς αυτά που δίνουν είναι διαφορετικά από όσα προσφέρει η επαφή με τους γονείς. Μια ισορροπία με την απόλυτη εποπτεία της μητέρας νομίζω ότι μπορεί να φέρει καλά αποτελέσματα.
Τώρα για τα 10ωρα (τα 8ωρα είναι το νόμιμο έτσι?) και τα 12ωρα μη σου πω, ναι, ξέρω γυναίκες που το κάνουν, και έχουν παιδιά που μαθαίνουν να πατάνε στα πόδια τους, να είναι αυτόνομα, να περνάνε ποιοτικό χρόνο με τους γονείς τους και να βρίσκονται σε επαφή με πολλές πραγματικότητες πέρα από αυτή του σπιτιού τους.
τελικά σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι όλα θέμα προσωπικών εμπειριών...
Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό προήλθε από το θέμα Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή οικογένεια
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DreamsRevenge
Περιβόητο μέλος
Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
26-01-09
10:49
Το να κάνεις ένα παιδι ανεπιθυμητης εγκυμοσυνης σε κατατάσσει στο 10% των γυναικών που δε θα έριχναν το παιδί τους για προσωπικούς (δηλ.εγωιστικούς αν μη τι αλλο) λόγους.΄
Επίσης το να κανεις παιδί δεν σε κατατάσσει στην κατηγορία των γυναικών χωρίς ζωή και φιλοδοξίες.
Επίσης επιμένω,μπορείς να γινεις 10% και να έχεις οικογένεια. Αν πετύχω ως συγγραφέας -που είναι η φιλοδοξια μου- δεν προκειται να σταθει εμποδιο η οικογενεια μου. Το μυαλο μου θα με κάνει 10% όχι η οικογενειακή μου κατάσταση. Ο άντρας και τα παιδια μου θα με στηρίζουν ο μεν οικονομικά τα δε ηθικά.
Μήπως η Κικη Δημουλά έχασε τον οιστρο της επειδη παντρευτηκε? Οχι, αντιθετα την ωφελησε δημιουργικα η περίοδος αυτή. Μήπως η Ναταλία εμπόδισε με την φυσικη της παρουσία τον πατέρα της Φρέντυ Γερμανό απ'το να γράφει κορυφαία βιβλία? Μήπως η πλειοψηφία των ελληνίδων γυναικών βουλευτων-μπορεις να το τσεκαρεις αυτο- δεν ειναι παντρεμενες με παιδια(πχ.Γιαννάκου,Γεννηματά,Μπακογιάννη,Ράγιου)? Κι όμως,έφτασαν ψηλά.
Υπάρχουν πολλα παραδείγματα,παλια και σημερινα.
Όταν λες οτι μια γυναικα που κατ'αναγκη γινεται μητέρα προσαρμοζεται όπως προστάζει η ανθρώπινη φύση,το αποτέλεσμα αυτής της πράξης δε λέγεται προσαρμογή? Αν όχι θα σκισω το πτυχίο φιλολογίας μόλις το πάρω.
Σου το εύχομαι ολόψυχα να πετύχεις το στόχο σου και να έχεις πάντα τις καλύτερες συνθήκες γι αυτό.
Αλλά άσε τις υπόλοιπες του παραδείγματος γιατί δε μας παίρνει. Άστο καλύτερα. Γυναίκες που κουβαλάνε πίσω τους, οικογένειες τέτοιων διαμετρημάτων, βουλευτικές αποζημειώσεις, και εκμετάλλευση/ρευστοποίηση τηλεοπτικών/κοσμικών παρουσιών, τί να πώ κι εγώ τώρα?
Σαφώς και θέλεις να πεις κάτι σωστό κατά τη γνώμη σου, το οποίο αντιλαμβάνομαι αλλά επέτρεψε μου να πιστεύω ότι δεν σε βοηθά η διατύπωση και η επιλογή των παραδειγμάτων.
Τί γίνεται όμως...
Όταν είσαι στο γραφείο και πρέπει να τελειώσεις μια δουλειά που δεν σε περιμένει και το πιτσιρίκι στο σπίτι ανεβάζει πυρετό?
α. ζητάς βοήθεια για τη δουλειά, τρέχεις στο πιτσιρίκι, και το άτομο που σε βοήθησε πιστώνεται την ολοκλήρωση του project
βου. ζητάς βοήθεια για το πιτσιρίκι, μένεις στη δουλειά, χώνεσαι στις τύψεις
γου. παίρνεις τη δουλειά στο σπίτι (αν γίνεται), τρέχεις στον παιδίατρο, γυρνάς να το τακτοποιήσεις, στο 90% των περιπτώσεων οι ιώσεις σκάνε όταν δεν είναι ανοιχτά τα φαρμακεία και τρέχεις για εφημερεύον και τέλος ξενυχτάς και στον Η/Υ
δου. ... όλο και κάποια συνστεκίτισσα θα το συμπληρώσει, εγώ έχω ζήσει τουλάχιστον τα βου, γου και ε γιατί δεν υπάρχει άτομο να με αντικαταστήσει. και
ε. κι όταν μεγαλώνει και μένει μόνο του ψιλοάρωστο στο σπίτι για να μην πάει σχολείο και χειροτερέψει, σε κοιτάει και σε παρακαλάει να μείνεις μαζί του ενώ εσύ βλέπεις ήδη το δεκάωρο στη δουλειά να διαμορφώνεται και κόβεσαι στα δύο συναισθηματικά...
Λοιπόν, παιδί μόνο από επιλογή, μόνο με συνειδητή εμπλοκή σε ό,τι συνεπάγεται, και ο σύντροφος, σύζυγος, ο ο,τιδήποτε τέλος πάντων, οφείλει από σεβασμό και μόνο σε όσα εσύ και μόνο εσύ τελικά θα χρειαστεί να κάνεις ή να θυσιάσεις να σε ακολουθήσει στις επιλογές σου. Αν θέλει εσένα πραγματικά.
(και να μην ξεχάσω. enough is enough. στα πρώιμα στάδια της εγκυμοσύνης το έμβρυο δεν έχει συνείδηση και δεν έχει εγκεφαλικές λειτουργίες και εννοείται ότι μέχρι τον τοκετό δεν αποτελεί αυτόνομο οργανισμό.)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.