Estartu
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η τρελή κι αλλοπαρμένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 61 ετών, επαγγέλεται IT και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 169 μηνύματα.
29-05-09
09:06
ένας ψυχολόγος για να καταλήξει σε κάποια συμπεράσματα για συγκεκριμμένο ερώτημα αρκεί να έχει ικανό
αριθμό δείγματος και να είναι σε θέση να καταγράψει και να κατατάξει τις απαντήσεις του
(αναρωτιέμαι πάντως πως είναι δυνατόν "διάσημοι" ψυχολόγοι να καταλήγουν σε εκ διαμέτρου αντίθετα
συμπεράσματα για το ίδιο θέμα) ...
απαραίτητο στοιχείο για έναν συγγραφέα είναι το να είναι καλός παραμυθάς
μπορεί να είναι έξυπνοι μπορεί και όχι - μπορεί να είναι εξυπνότεροι από εμένα μπορεί και όχι
η δική τους "επωνυμία" έναντι της δικής μου ανωνυμίας (τη δεδομένη) στιγμή, δεν είναι κριτήριο σύγκρισης
(τουλάχιστον όχι σοβαρό )
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
κατά τα άλλα , λυπάμαι, αλλά δεν είμαι διαφορετική από τους άλλους
είμαι ακριβώς αυτό που συναντάς στην καθημερινότητα σου - απλή, προβλέψιμη, συνηθισμένη, μ έναν σκασμό κουσούρια και αδυναμίες , με τις δικές μου απόψεις για το
τι είναι αγάπη και έρωτας και φιλία και το πως εκφράζονται και χωρίς να περιμένω από
κανέναν ψυχολόγο (επαγγελματία ή ερασιτέχνη) να μου πει πως είναι "σωστό" να τα
βιώνω ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Estartu
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η τρελή κι αλλοπαρμένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 61 ετών, επαγγέλεται IT και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 169 μηνύματα.
28-05-09
16:45
λυπάμαι αλλά διαφωνώ
το πάθος και η δέσμευση μπορεί να είναι απόρροια της αγάπης αλλά η οικειότητα όχι
(γιατί μπορεί να αγαπάς κάποιον/α απο του μακρόθεν)
κατά τα άλλα διαφωνώ επίσης και με τον κο Φροϋντ - η δύναμη των συναισθημάτων δεν νομίζω ότι είναι
κάτι που μπορεί να μετρηθεί και σίγουρα δεν είναι κάτι που μπορεί να μπει σε σύγκριση ούτε έχει σχέση με
το φύλο μας
για να κάνεις σύγκριση , χρειάζεσαι όμοια πράγματα
όμως λόγω της διαφορετικότητας στη προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του καθένα μας, βιώνουμε,
αντιδρούμε και εκφράζουμε αυτό που αισθανόμαστε διαφορετικά - πως μπορούμε να διακινδυνεύσουμε το
να μπούμε στη λογική των συγκρίσεων βασισμένοι σε ανούσιες καθημερινότητες όπως πχ. πόσες φορές την
ημέρα μπορεί να με πάρει τηλέφωνο ο καλός μου ή αν θυμάται τη γιορτή/τα γενέθλια μου ή αν με κακομαθαίνει
με μικροδωράκια ή αν μου ικανοποιεί όλα μου τα χατήρια ??
δεν είναι πολύ επιπόλαιος (και επικίνδυνος) τρόπος "επιβεβαίωσης" των συναισθημάτων του άλλου ??
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.