Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
05-06-09
15:53
Δεν είναι κακό να αγαπάμε τους γονείς μας, είναι όμως μάλλον κακό να ζουν τη ζωή μας αντί για εμάς, ειδικά όταν την προσκόλληση στους γονείς την εισπράττει και ο σύντροφος με τον οποίο τη μοιραζόμαστε.
Έχω στο μυαλό μου μια πολύ συγκεκριμένη περίπτωση την οποία και θα σας περιγράψω με λίγα λόγια ώστε να σας βάλω στο ζουμί του θέματος:
Μιλάμε για έναν άνδρα που είναι προσκολλημένος στη μητέρα του. Μια ισχυρή προσωπικότητα που φαίνεται να είναι η κεφαλή του σπιτιού και να διαφεντεύει εκτός από τη ζωή του γιου της, και αυτές της κόρης της και του συζύγου της.
Μια πόρτα τη χωρίζει από το σπίτι του γιου της και πλέον και της νύφης της, οι οποίοι πρόσφατα απέκτησαν ένα παιδάκι.
Το ζευγάρι ήταν πολύ αγαπημένο μέχρι πρόσφατα που προστέθηκε το νέο μέλος της οικογενείας και η επιρροή της μητέρας και πεθεράς, έγινε εντονότερη. Και δε μιλάμε δυστυχώς μόνο για επιρροή. Μιλάμε για άμεση και απροκάλυπτη εμπλοκή στην κοινή ζωή τους, την οποία το αγόρι όχι μόνο δεν απαγορεύει, αλλά ενισχύει και αποδέχεται με χαρά.
Περιπτώσεις όπου το ζευγάρι τσακώνεται και η πεθερά ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα, απαιτώντας να συνεχιστεί η διαμάχη μπροστά της!!
Να προσθέσω ότι τα πρώτα χρόνια της γνωριμίας τους, θεωρήθηκε από την οικογένεια της κοπέλας προσόν, η αγάπη του ανδρός για την οικογένειά του, αφού φρόντιζε την άρρωστη γιαγιά του και συμπαραστεκόταν στους γονείς του σε κάθε δυσκολία.
Σας έχει τύχει να γνωρίσετε σύντροφο που να έχει τέτοια προσκόλληση με τους γονείς του;
Αντιμετωπίζεται κάτι τέτοιο με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, πέραν του χωρισμού;
Εσείς τι θα κάνατε στη θέση της κοπέλας που μόλις έγινε μαμά;
Μπορεί αλήθεια να επιβιώσει μια σχέση που δέχεται τέτοια επιρροή από τρίτους;
Έχω στο μυαλό μου μια πολύ συγκεκριμένη περίπτωση την οποία και θα σας περιγράψω με λίγα λόγια ώστε να σας βάλω στο ζουμί του θέματος:
Μιλάμε για έναν άνδρα που είναι προσκολλημένος στη μητέρα του. Μια ισχυρή προσωπικότητα που φαίνεται να είναι η κεφαλή του σπιτιού και να διαφεντεύει εκτός από τη ζωή του γιου της, και αυτές της κόρης της και του συζύγου της.
Μια πόρτα τη χωρίζει από το σπίτι του γιου της και πλέον και της νύφης της, οι οποίοι πρόσφατα απέκτησαν ένα παιδάκι.
Το ζευγάρι ήταν πολύ αγαπημένο μέχρι πρόσφατα που προστέθηκε το νέο μέλος της οικογενείας και η επιρροή της μητέρας και πεθεράς, έγινε εντονότερη. Και δε μιλάμε δυστυχώς μόνο για επιρροή. Μιλάμε για άμεση και απροκάλυπτη εμπλοκή στην κοινή ζωή τους, την οποία το αγόρι όχι μόνο δεν απαγορεύει, αλλά ενισχύει και αποδέχεται με χαρά.
Περιπτώσεις όπου το ζευγάρι τσακώνεται και η πεθερά ανοίγει την πόρτα και μπαίνει μέσα, απαιτώντας να συνεχιστεί η διαμάχη μπροστά της!!
Να προσθέσω ότι τα πρώτα χρόνια της γνωριμίας τους, θεωρήθηκε από την οικογένεια της κοπέλας προσόν, η αγάπη του ανδρός για την οικογένειά του, αφού φρόντιζε την άρρωστη γιαγιά του και συμπαραστεκόταν στους γονείς του σε κάθε δυσκολία.
Σας έχει τύχει να γνωρίσετε σύντροφο που να έχει τέτοια προσκόλληση με τους γονείς του;
Αντιμετωπίζεται κάτι τέτοιο με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, πέραν του χωρισμού;
Εσείς τι θα κάνατε στη θέση της κοπέλας που μόλις έγινε μαμά;
Μπορεί αλήθεια να επιβιώσει μια σχέση που δέχεται τέτοια επιρροή από τρίτους;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.