fielda
Πολύ δραστήριο μέλος
Η fielda αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται IT. Έχει γράψει 1,276 μηνύματα.
04-07-09
01:52
Όσοι είπαν ότι τους φαίνεται αδιανόητο να ξέρουν ότι κάπου ζει το παιδί και αυτοί δεν αποτελούν μέρος της ζωής του νομίζω ότι το βλέπουν λίγο εγωιστικά το πράγμα. Είναι λίγο αντιφατικό το οτί θα τους φαίνεται δυσβάσταχτο να ξέρουν ότι ζει κάπου ευτυχισμένο, ενώ το να ξέρουν ότι δεν το άφησαν να ζήσει καθόλου τους φαίνεται νορμάλ.
Προσωπικά δεν ανέφερα πουθενά την έκτρωση. Σαφώς και δεν είπα ότι το να μη ζήσει καθόλου μου φαίνεται νορμάλ. Η σύγκριση που έκανα ήταν ανάμεσα στο να μεγαλώσει το παιδί με τους βιολογικούς του γονείς χωρίς "ανέσεις" και στο να μεγαλώσει με θετούς γονείς που θα του παρέχουν ό,τι θέλει. Μου φαίνεται πιο εγωιστικό να δίνει κάποιος το παιδί του για υιοθεσία επειδή θα ζοριστεί οικονομικά από το να το κρατήσει και να ψάξει να βρει τρόπους να το μεγαλώσει και να του προσφέρει όσα χρειάζεται.
Σε αυτό συμφωνώ απόλυταΆποψή μου είναι (και μάκαρι να έχω τη δύναμη να την εφαρμόσω και έμπρακτα αν αποκτήσω κάποτε παιδιά) ότι όταν δύο άνθρωποι γίνονται γονείς, είτε το προγραμμάτισαν και το ήθελαν είτε όχι, είναι απόλυτα υπέυθυνοι για αυτό το πλάσμα, και συνεπώς θα πρέπει να παίρνουν αποφάσεις όχι μόνο με γνώμονα τι θέλουν οι ίδιοι, τι τους κάνει ευτυχισμένους ή τι θα τους πληγώσει λιγότερο αλλά τι είναι καλύτερο για το παιδί, τι θα κάνει εκείνο ευτυχισμένο και τι θα πληγώσει εκείνο λιγότερο. Και αυτό ισχύει για όλες τις αποφάσεις που το αφορούν, από τις πιο σημαντικές (όπως είναι το να το δώσουν για υιοθεσία) μέχρι τις πιο απλές (πχ σε ποιο σχολείο θα πάει). Αλλά δε βλέπω πολλούς γονείς στο περιβάλλον μου να το εφαρμόζουν δυστυχώς. Μπορεί στα λόγια όλοι να διαβεβαιώνουν πως κάνουν ό,τι κάνουν για το καλό των παιδιών, αλλά στην πράξη τα πράγματα δεν είναι πάντα ακριβώς έτσι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.