28-03-10
15:00
Ένα ακόμα παράξενο που παρατηρώ στον εαυτό μου είναι ότι μέρες που δεν υπάρχει λόγος να αγχωθώ, εγώ ξυπνάω πνιγμένη και σκασμένη. Το βάρος στο στομάχι έχει γίνει πια κομμάτι του εαυτού μου. Γιατί ρε γαμώτο; Τόσο πια με έχει κυριεύσει το άγχος που δεν μπορώ σχεδόν ποτέ να χαλαρώσω; Υπάρχουν φορές που νιώθω πολύ στρεσαρισμένη και προσπαθώ να βρω γιατί... Ψάχνω, ψάχνω και τίποτα. Απλά έχω άγχος χωρίς λόγο και αιτία. Όταν,δε, υπάρχει ουσιαστικός λόγος, τότε είναι που δεν παλεύεται η κατάσταση με τίποτα. Μα με τίποτα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αν πάει έτσι δεν με βλέπω καλά.
Από την άλλη, εχώ παρατηρήσει ότι κάποιες φορές λειτουργώ καλύτερα υπό πίεση. Ή τουλάχιστον αυτό μου λένε οι άλλοι. Και τις στιγμές ηρεμίας και χαλάρωσης (παρόλου που είναι λίγες) τις απολαμβάνω πραγματικά. Αλλά το άγχος είναι και όπως όλα δείχνουν θα παραμείνει ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.
Από την άλλη, εχώ παρατηρήσει ότι κάποιες φορές λειτουργώ καλύτερα υπό πίεση. Ή τουλάχιστον αυτό μου λένε οι άλλοι. Και τις στιγμές ηρεμίας και χαλάρωσης (παρόλου που είναι λίγες) τις απολαμβάνω πραγματικά. Αλλά το άγχος είναι και όπως όλα δείχνουν θα παραμείνει ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.