16-08-09
16:38
Αυτο εννοειται πως δεν ειναι καν κανονας. Κατ εξαιρεση και αν. Καποια γεγονοτα, ειναι καλα και καποια ειναι κακα. Το μονο που μπορουμε να κανουμε ειναι να προσπαθουμε ολα να τα βλεπουμε οσο πιο αισιοδοξα γινεται. Η εκβαση τους δεν θα επηρεαστει απο το πως θα τα δουμε. Εκεινο που θα αλλαξει θα ειναι να μην τα κανουμε χειροτερα, ή να μην μας παρει "απο κατω".Εάν λοιπόν ένα γεγονός που μας συμβαίνει, εμείς το αντιλαμβανόμαστε ως κακό, αισθανόμαστε άσχημα γι' αυτό, νιώθουμε συναισθήματα οργής και θλίψης ή ενοχής, αντιδρούμε ως να μας είχε συμβεί κάτι κακό, πχ με βία, αντίποινα, αμυντική συμπεριφορά κλπ και τελικά το αποτέλεσμα του γεγονότος, αποβαίνει πράγματι κακό ή ακόμη και καταστροφικό, επιβεβαιώνοντας την αρχική μας εκτίμηση και αντίληψη περί ενός "κακού" συμβάντος. Αντίθετα, εάν το ίδιο γεγονός το δει κανείς ως καλό ή ουδέτερο, η συμπεριφορά του απέναντι σ' αυτό θα είναι διαφορετική και διαφορετικά θα είναι τ' αποτελέσματα των πράξεών του, άρα τελικά διαφορετική και η έκβαση του συμβάντος.
Δεν αποτελουν 2 πραγματικοτητες αυτα. Απλα ο ενας ειναι απολιτιστος, με παροπιδες, απαρχαιωμενος, και θρησκευτικα φανατισμενος γιατι ετσι τον μεγαλωσαν. Δεν συγκρινεις 2 εξισου λογικες καταστασεις εδω...Έτσι, στην πραγματικότητα ενός Τούρκου (συνήθης περίπτωση, αλλά φυσικά δεν ισχύει για όλους) για παράδειγμα, το να έχει η κόρη του χάσει την παρθενιά της προ του γάμου, όπως συνέβαινε και στην Ελλάδα παλιότερα, αποτελεί αίσχος, ντροπή, στίγμα, μέγιστη ανηθικότητα. Εάν λοιπόν σ' έναν τέτοιο Τούρκο συμβεί το να έχει η κόρη του σεξουαλικές σχέσεις, είναι πολύ πιθανόν η αντίδρασή του να είναι ένα "έγκλημα τιμής", ή ένας γάμος με το ζόρι, πράγμα που κατά τη γνώμη μου είναι σχεδόν εξίσου εγκληματικό. Τελικά κάποιος θα βρεθεί στο χώμα και κάποιος στη φυλακή και αυτό είναι μια πραγματικότητα που διαμορφώνεται ξεκάθαρα από τον ίδιο τον παρατηρητή. Αντίθετα, εάν κάτι τέτοιο συμβεί στη δική μου κόρη, ελπίζω σε κατάλληλη ηλικία, θα χαρώ και θα της δώσω συμβουλές και νουθεσίες για το πώς να περάσει όσο το δυνατόν καλύτερα, με τους λιγότερους δυνατούς κινδύνους. Την ίδια στιγμή θα έχω διαμορφώσει μια πραγματικότητα, εντελώς διαφορετική από εκείνη του Τούρκου του παραδείγματος (τα εγκλήματα τιμής από Τούρκους μετανάστες στη Γερμανία αποτελούν κοινωνικό πρόβλημα κι αυτός είναι ο λόγος που το χρησιμοποιώ ως παράδειγμα. Δεν υποκρύπτεται κάποιο είδος εθνικισμού σ' αυτό).
Απο που και ως που καταληγεις σε 2 πραγματικοτητες ;; Μια ειναι η πραγματικοτητα, και περιλαμβανει ανθρωπους που κρινουν διαφορετικα πως θα πραξουν. Γιατι τα μπερδευεις τοσο ; Πιστευεις οτι ο καθενας ζει στον κοσμο του και αρα υπαρχουν μερικες χιλιαδες πραγματικοτητες επειδη ο καθενας τα βλεπει διαφορετικα ; Και παλι μια ειναι η πραγματικοτητα. Εκτος αν χρησημοποιεις τον ορο "πραγματικοτητα" με καποια άλλη εννοια που δεν εχω ξανακουσει.Σε όλες λοιπόν αυτές τις περιπτώσεις, το ξεπαρθένεμα, η ομοφυλοφιλία και η έκτρωση είναι "πραγματικά" γεγονότα (αν και για τα δύο πρώτα θα είχα να πω ότι εάν δεν τους δίναμε ορισμούς και φόρτιση δεν θα ήταν ούτε γεγονότα, ούτε πραγματικά), ωστόσο ο τρόπος που τα βλέπει κανείς, μέσα από το προσωπικό του πρίσμα μπορεί να δημιουργήσει πολλές και διαφορετικές εναλλακτικές πραγματικότητες, πολύ διαφορετικές μάλιστα μεταξύ τους.
Οπως γνωριζεις πολυ καλα πλεον, διαβαζω πολυ προσεκτικα τι εχει ειπωθει. Και η ενσταση μου παραμενει, αφου πρωτα πρωτα ο Κροουλι σου ερχεται στο νου, αντι για την πραγματικη πηγη του καθετι που παραθετεις. Και αυτο ακριβως σχολιασα. Μαλλον εσυ δεν εκανες τον κοπο να παρακολουθησεις την ενσταση μου προσεκτικα.Eάν έκανες τον κόπο να παρακολουθήσεις τη συζήτηση θα είχες ίσως διαβάσει ότι έχω καλύψει τη βασική σου ένσταση:
Επίσης, παρακάτω έγραψα τα εξής:
Φυσικά και ο Πλάτωνας δεν θα μπορούσε να λείπει από τους οδηγούς μου σε τέτοιες επικίνδυνες ατραπούς.
Γιατι ; Προ λιγου δεν ειπες οτι μπορει ενας φτωχος να αισθανεται ευτυχης χωρις να αποκτα ;Απλά θα πω ότι εάν πάψει να σε καταθλίβει που δεν έχεις παπούτσια, το πιθανότερο είναι πως σύντομα θ' αποκτήσεις.
Εχεις αναρωτηθει γιατι ;εγώ θέλω να πάω πιο μακρυά και ν' αμφισβητήσω ακόμη και την ύπαρξη των φυτών, κουρτίνων και παπουτσιών ή της βίλλας των παραδειγμάτων σου, πράγμα που δεν έχω κάνει φυσικά ακόμη.
Επισης ηταν διανοια,ταλεντο, με σεβαστη προιστορια και ειχε κερδισει τη θεση του επαξια. Αλλωστε δεν διδασκε παιδακια, αλλά μεγαλους ανθρωπους. Το συμπερασμα σου δεν νομιζω πως στεκει. Ολοι γνωριζαν τα προβληματα του και προφανως για να του αφησουν τη θεση, πιστευαν οτι κατι καλο μπορει να προκυψει και οτι δεν υπαρχαν κινδυνοι. Αλλο αυτο, και αλλο να βαλουμε εναν δασκαλο με σοβαρα ψυχολογικα σε ενα δημοτικο...Συνεπώς για να του εμπιστεύονται μια τέτοια θέση θεωρούσαν πως δεν είναι άρρωστος.
Δεν "εγινε καλα" απο τη μια μερα στην αλλη επειδη ειπε "θα το βλεπω ετσι απο δω και περα". Ουτε η κατασταση του ηταν αμεταβλητη καθολη την πορεια της. Παρατηρω μια υπεραπλουστευση των γεγονοτων για να ταιριαζει με την αντιληψη και πεποιθηση μας.Μαλιστα χωρις να γνωριζουμε πληροφοριες για το ιστορικο του ασθενους του παραδειγματος μας.Άρα, η διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας συνέχισε να υπάρχει, όμως η ασθένα όχι.
Τι εννοεις ; Οτι λενε μια μερα "ε νταξει καλα ειμαι", και "θεραπευονται" ; Μαλλον θα ελεγα οτι απλα μαθαινουν να συμβιβαζονται και να συζουν με την κατασταση τους, ωστε να τα βγαλουν περα και να προσπαθησουν να ευτυχησουν υπο τις νεες συνθηκες. Οταν αλλαζουν οι παραμετροι του παιχνιδιου της ζωης, οι επιλογες ειναι 2 : ειτε φευγουμε απο το παιχνιδι (αυτοκτονια, καταθλιψη εις αει), ειτε αναθεωρουμε τις αξιες και τη σημασια και τον τροπο που βλεπουμε τα πραγματα, ωστε να περναμε καλυτερα.Τέτοιου είδους "θεραπείες" είναι συνηθισμένες στην ιατρική, όπως για παράδειγμα ένας διαβητικός που λαμβάνει καθημερινά ινσουλίνη, ή ένας που πάσχει από φαινυλκαιτονουρία που λαμβάνει εφ' όρου ζωής ειδική δίαιτα.
Δε νομιζω οτι σκηνες απο ταινιες αποτελουν επιχειρηματα για την πραγματικη ζωη, παρα μονον εαν ειναι παρμενα ακριβως απο αυτην. Το οτι μπορεις να πεισεις καποιον να δει κατι λιγο διαφορετικα για να τον βοηθησεις, σαφως και ειναι εφικτο, αλλά ουτε παντα, ουτε στον επιθυμητο βαθμο. Γιαυτο αλλωστε και υπαρχει προβλημα συνεργασιας, οταν καποιος εχει πολυ αλλοιωμενη αντιληψη τηε πραγματικοτητας.Εάν δεις πώς βοήθησε κάποιον ο Patch Adams που έβλεπε γύρω του τερατώδη ...σκιουράκια και δεν τολμούσε να κατέβει από το κρεβάτι του και κατουριόταν επάνω του, στήνοντας ολόκληρο σκηνικό μάχης μέσα στο θάλαμο, με πολυβόλα και χαρακώματα, θ' άλλαζες γνώμη. Τελικά κατάφερε να τον κάνει να μπορεί να πάει στην τουαλέτα, πράγμα που επί χρόνια οι συμβατικοί ψυχίατροι δεν ήταν σε θέση να κατορθώσουν. Έχω κι εγώ παρόμοιες εμπειρίες και γι' αυτό θα μου επιτρέψεις να επιμείνω...
Τελικα να ξαναρωτησω :
Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos
Να θυμάσαι πως ο μόνος λόγος για τον οποίο η πραγματικότητα την οποία βιώνουμε δείχνει τόσο συμπαγής, είναι επειδή έχουμε συμφωνήσει όλοι σε αυτήν. Ο σωστός όρος τελικά δεν είναι "Πραγματικότητα", αλλά "Συναινετική Πραγματικότητα"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
13-08-09
19:34
Εχω ξαναπει, οπως ξερεις, οτι δεν εχω πεισθει περι αρχετυπων. Οποτε το προβλημα εγκειται στο χαρακτηρισμο που χρησημοποιησες. Πεστο "συμβολισμο της ερημου" οπως ειπε η Isiliel. Αλλά αναφεθηκα κυριως οτι δεν εχουμε αναγκη το Θελημα του Κροουλι για να φιλοσοφησουμε. Κατανοητη και απλη φραση. Το αν και ποσο θα προσεγγισω την ουσια του θεματος, δεν εχει καμια σχεση με το αν εχουμε απαραιτητα αναγκη την φιλοσοφικη σχολη που ακολουθεις εσυ προσωπικα, για να το καταφερουμε. Κατανοητο κι αυτο ; Οχι, για να μην παρεξηγουμαι κιολας. Για το θεμα του τοπικ αμφιβαλεις αν το καταλαβα,....αλλά απεφυγες να απαντησεις στις ερωτησεις που εκανα.....για την κατανοηση του!...Θα ήθελα λοιπόν να μας πεις εσύ την ουσία του πράγματος. Σ' ένα θέμα με βάση κάποιο αρχέτυπο, περιμένω να δω πως θα το προσεγγίσεις χωρίς αυτά. Πολύ όμως φοβάμαι από τη μέχρι τώρα απάντησή σου πως δεν έχεις καταλάβει καν ποιο είναι το θέμα μας...
Αυτο ειναι κατι που ειχε συζητηθει στο Το New Age, ο Νόμος της Έλξης και άλλες σχετικές θεωρίες.Εδώ μάλλον χαθήκαμε. Εγώ είχα ισχυριστεί ότι όταν ένας άνθρωπος βλέπει τα πράγματα με θετικό τρόπο, έλκει μ' έναν "μαγικό" τρόπο επάνω του τις θετικές συγκυρίες, ενώ το αντίστοιχο συμβαίνει και με τις αρνητικές.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.