Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
11-09-09
00:16
Συγγνώμη, αλλά εγώ το "Άξιον εστίν ως αληθώς", το γνωρίζω και το απολαμβάνω κάπως έτσι
Η συγκεκριμένη σύνθεση πάντως, η οποία ως προς την ερμηνεία της κοπέλας που το τραγουδάει έχει στοιχεία από το γρηγοριανό μέλος, έχει ενδιαφέρον και δίνει μια φρέσκια προσέγγιση στον εν λόγω εκκλησιαστικό ύμνο. Τα μπιτ πάντως με τα οποία επενδύθηκε το κομμάτι, προσωπικά με ενόχλησαν καθότι τα βρήκα μονότονα και απίστευτα κουραστικά. Αλλά περί ορέξεως...
Η συγκεκριμένη σύνθεση πάντως, η οποία ως προς την ερμηνεία της κοπέλας που το τραγουδάει έχει στοιχεία από το γρηγοριανό μέλος, έχει ενδιαφέρον και δίνει μια φρέσκια προσέγγιση στον εν λόγω εκκλησιαστικό ύμνο. Τα μπιτ πάντως με τα οποία επενδύθηκε το κομμάτι, προσωπικά με ενόχλησαν καθότι τα βρήκα μονότονα και απίστευτα κουραστικά. Αλλά περί ορέξεως...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
22-08-08
00:03
Η κριτική ενός ποιήματος ή μιας μουσικής δε νομίζω ότι φανερώνει άνθρωπο αλαζόνα (παίρνω αφορμή από τις λέξεις "δεν θεωρώ πώς είναι δίκαιο να αφορίσω...ποιός είμαι τάχα). Το ότι η "Άρνηση" του Γ. Σεφέρη μελοποιήθηκε εσφαλμένα από τον Μ. Θεοδωράκη είναι κάτι το οποίο ο καθένα το αντιλαμβάνεται: Ο Γ. Σεφέρης γράφει "Πήραμε τη ζωή μας* λάθος (συγγνώμη δε βρίσκω την άνω τελεία), ενώ ο Μ. Θεοδωράκης μελοποιεί το στίχο "Πήραμε τη ζωή μας λάθος". Αυτό αλλάζει άρδην το νόημα του στίχου. Η μελοποίηση είναι μια διαδικασία που απαιτεί πάνω απ' όλα σεβασμό στο στίχο (όχι μόνο όταν αυτός είναι ποίημα, αλλά και όταν είναι ένας απλός στίχος τραγουδιού). Το γεγονός ότι το μεν ποίημα γράφηκε χωρίς την πρόθεση να τραγουδηθεί δε σημαίνει εξ' ορισμού ότι είναι και ανώτερο ή πρέπει να αντιμετωπίζεται διαφορετικά από έναν άλλο στίχο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πατρεύς
Περιβόητο μέλος
Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ρέθυμνο (Ρέθυμνο). Έχει γράψει 5,268 μηνύματα.
21-08-08
15:20
Νομίζω ότι η νοοτροπία γύρω από τη μελοποιημένη ποίηση οφείλεται κατά κύριο λόγο στη σύγχρονη αντίληψη που έχει παγιωθεί για την ποίηση. Στην αρχαία εποχή μέχρι και το τέλος της Βυζαντινής εποχής περίπου η ποίηση ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τη μουσική. Ο Όμηρος τραγουδιόταν, η λυρική ποίηση ομοίως. Οι τραγωδίες απγγέλλονταν τραγουδιστά (όχι βέβαια όπως οι όπερες). Ο ακάθιστος ύμνος είναι ποίημα το οποίο ψάλλεται εξ ολοκλήρου. Τη σήμερον ημέρα η ποίηση έχει αποκοπεί εν μέρει από τη μουσική. Πολλοί βέβαια έχουν κάνει προσπάθειες να επαναφέρουν αυτήν την ενότητα ποίησης και μουσικής. Το θέμα κατ' εμέ είναι κατά πόσον το έκαναν σωστά σεβόμενοι το ίδιο το περιεχόμενο του ποιήματος. Ο Καβάφης έχει κυριολεκτικά κατακρεουργηθεί από όσους προσπάθησαν να τον μελοποιήσουν γιατί τα ποιήματά του δεν κάνουν για τραγούδια. Ο Σεφέρης κάποιες φορές έχει αντιμετωπιστεί σωστά, κάποιες φορές το νόημα έχει διαστραφεί (π.χ. Άρνηση από το Μ. Θεοδωράκη ή "Ερωτικός λόγος" που έχω και στην υπογραφή από τον Αλ. Παπαδημητριού). Νομίζω είναι θέμα επιλογών των συνθετών. Εγώ δε θα ήμουν σε καμία περίπτωση επιφυλακτικός στη μελοποίηση ποιητών αρκεί να κατανοούν οι συνθέτες τί διαβάζουν και ακόμα περισσότερο τί θέλουν να περάσουν μέσα από τη μουσική τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.