Vkey
Επιφανές μέλος
Η Κοινό Μυστικό!!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 8,253 μηνύματα.
26-09-09
17:06
Δεν ξεκίνησα ποτέ νιώθοντας ένα μεγάλο κενό....Ναι ναι...η δυστυχια των "καλων παιδιών"!!!...
Αργησες να του πεις οτι δεν ετρεφες αισθηματα. Ενω εσύ το ..παλευες,αυτος είχε την αισθηση οτι ησουν ερωτευμενη - για να φαει την κρυάδα απροετοιμαστος. Αν το ήξερε απο πριν,ισως να μην το παλευε ουτε και αυτος,ισως να ειχε φύγει πρωτος (και να ησουν εσυ στη δυσαρεστη θεση να νιωσεις ασχημα - κατι που ισως και να μην ηθελες βεβαια....εχουμε και εναν εγωισμό!!!....)
Γενικως,θα ειχατε ξεμπλεξει πολυ νωρις και τα τραυματα θα ηταν επιφανειακα.
'Ημουν ενθουσιασμένη...μου άρεσε...είχα χίλιους δύο λόγους να κάνω σχέση...
Από την άλλη λόγω της φύσης μου δεν ερωτεύομαι εύκολα...
'Η δεν το νιώθω εύκολα...
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν δένομαι με τον άλλον και δεν δίνω ή παίρνω πράγματα....
Γιατί προσωπικά αν ήταν να κάνω σχέση μόνο όταν ερωτεύομαι θα είχα κάνει στάνταρ μόνο μία
Το τι αίσθηση είχε εκείνος...δεν νομίζω να το ξέρεις...
Άλλωστε μεγάλα λόγια δεν λέω...τα φοβάμαι...
Ούτε ξέρω πως θα ένιωθα αν έφευγε πρώτος...
Έχω υπάρξει γενικά πολύ σκληρή για να πληγωθώ όταν ο χ, ψ με έχει αφήσει...
Δεν το έγραψα πουθενά αυτό...Καλή η αφοσοιωση,αλλα η κοροϊδία ειναι ακομη....χειρότερη!
Aφου ειχες βρει τον ...αντικαταστατη,επρεπε να προβεις αμεσα σε ...αντικατασταση!
Και επειδή έχω μπει να δικαιολογούμε για ένα απλό παράδειγμα που έφερα...
Όταν χώρισα έμεινα μόνη μου...
Καμία καβάντζα και κανένας αντικαταστάτης δεν υπήρχε...
Πάντα χωρίζω για εμένα και όχι για τον επόμενο που μπορεί να με περιμένει (και που δεν κιόλας ) ή να τον βρω....
α) Συγνώμη αλλά δεν θεωρώ δαπάνη το να προσπαθήσω να σώσω μία σχέση που πιστεύω σε αυτή...Θα ωφελουσε με πολλους τροπους:
α) δε θα δαπανουσε περισσότερο συναισθημα,χρονο απ' όσο (σου) έπρεπε.
βου) θα μαθαινε που υστερουσε,που εκανε ίσως λαθη...και αυτά θα τον προετοιμαζαν να διαχειριστει καλυτερα την επομενη του σχεση.....και γιατι οχι: να καταρτησει και προσωπικα στατιστικά σχεσεων (ποιες γυναικες του ταιριαζουν,ποιες να αποφεύγει κλπ) Με το να μην ξερει γιατι ...σουτάρεται,απλα τον γεμιζει ερωτηματικα και δεν ξερει τι πρεπει να αποφυγει στην επομενη σχεση του - διαπραττοντας ίσως τα ίδια λαθη και στη χειρότερη περιπτωση να καταλήξει να ....μισογυνήσει....
Όταν μια σχέση για εμένα τελειώσει θέλω να ξέρω ότι προσωπικά έκανα τα πάντα για να κρατηθεί... για να μην μείνω ποτέ με κανένα απωθημένο ή με κανένα αν έκανα αυτό...ίσως τότε...
β)Χμμμ...ναι...
Και θυμάμαι να με ρωτάει "Τι να κάνω να με ερωτευθείς"
Και από όσο ξέρω δεν υπάρχει συνταγή...δεν υπάρχει κάποια οδός να την περπατήσεις...
'Η θα συμβεί ή όχι....
Γιατί για εμένα δεν χρειαζόταν να αλλάξει κάτι...και ούτε ήθελα... απλά δεν κολλούσαμε οι δυο μας...
Συμβαίνει και με σχέσεις χρόνων ξέρεις που ξυπνάς κι απλά έχετε αλλάξει τόσο και οι δύο που δεν αναγνωρίζεται ο ένας τον άλλον .
Και αλίμονο αν κάθε φορά που χωρίζουμε να μισούμε το αντίθετο φύλο...
Δεν θα ξανά κάναμε σχέση ποτέ
Δεν είναι πάντα δειλία...Το κουφο ειναι οτι ακομα και οταν κανεις εξαντλητικα σαφες οτι αντεχεις την αληθεια,οτι τη θες,εν τουτοις αμειβεσαι και παλι με ....ατακες,με δικαιολογιες,με προφάσεις,με δειλία....
Είναι και σεβασμός στον άλλον που δεν θες να τον πληγώσεις ακόμα περισσότερο....
Πραγματικά πιστεύω ότι πράγματα που ξέρεις ότι θα πληγώσουν τον άλλον και δεν θα το βοηθήσουν αν τα μάθει καλύτερα να μην λέγονται....
Εν τούτοις μου θυμίζεις εμένα στα 23 που είχα την ίδια άποψη με εσένα
Ολοι ζητουν εντιμοτητα και ειλικρινεια,αλλα στην κρισιμη στιγμή (αλλα και γενικα) αδυνατουν να τη διαχειριστουν / αναγνωρισουν / σεβαστουν / τιμήσουν.
Εγω την περιμενω,για να ξερω να φυλαγομαι στο μελλον. Δεν αμφισβητώ το τελος,αλλα θελω να ειναι πληρως και ειλικρινως αιτιολογημενο,ωστε να κανω την αυτοκριτική μου ΚΑΙ εγώ,να βελτιωθω,να αποφυγω / μυριζομαι καλυτερα τις ...μελλοντικές κακοτοπιες.
Συμφωνώ...
Αλλά για εμένα πλέον σημασία έχει το τέλος...
Γιατί πιστεύω ότι κανένας δεν θα πει όλη την αλήθεια...
Και τι να μου πει δηλαδή;
Βρήκα μια 2μετρη, μελαχρινή, τέλεια σε όλα και ερωτεύθηκα οπότε χωρίζουμε...
Κι εμένα σε τι ακριβώς θα με βοηθήσει αυτή η αποκάλυψη;
Αν βέβαια πιστέψεις ότι σου λέει την αλήθεια και μόνο την αλήθειαΚαι δε μενω με την αισθηση του κενου,της αμφιβολιας....που ειναι οτι χειρότερο!
Νομίζω μόνο ιδανικό είναιΤο βελτιστο,ειναι να λες την αληθεια,διχως να πληγώνεις. Πολλες φορές ομως,αυτο δεν ειναι πάντα εφικτό,πάντα ιδανικό....
Το τι νιώθουμε είναι άτιμο πράγμα....δεν μας κάνει να δούμε και να συμπεριφερθούμε λογικά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.