mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
28-09-10
01:15
ευσωμο με μουσι..
σαν τον Πανούση ενα πραγμα..
χαχ ετσι μας τον διδαξαν στις φωτος στο σχολειο..
οπως τον αη βασιλη χοντρουλη με μακρια γενια και στα κοκκινα να φερνει δωρα στα παιδια!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
28-09-10
00:11
πες μου επιτοπεος
εχεις τη μαγκια να πηγαινεις με αυτο που ξερεις κι οχι με αυτο που βλεπεις..
και να το ρισκαρεις.
Οποτε μια κριση υπαρχει για σενα: Σωστη!
Η γενικευμενη καχυποψια, ειναι το μονο αντιδοτο,
στη μανιπουλαρισμενη δημοσιοτητα…
Αρα ειτε ειστε συγγραφεας/κριτικος ειτε ακαθοριστα ερωτευμενη
Ρε δε μου το βγαζεις εμενα απο το μυαλο αλλα δε θα σου χαλασω χατηρι
γαματος ηταν οταν ηθελεΚι εκεινος γνωστος για τον υπερεκχειλιζοντα σνομπισμο του;
Απο μια κοινωνια που μου στελνει βουρκο μαζικο
οπου επιπλεουν ολο και λιγοτερα ονοματα,
δεν εχω τιποτα να περιμενω και ποσο μαλλον
ταυτισεις με τον εναν η τον αλλον.
Σιχαινομαι το επιπλεειν στη δημοσιοτητα.
Το ακουμπαω και βρωμιζω.
Προτιμω το "oh so quiet" της κυρας Bjork.
Να προσεχετε, λιγακι, τις παρομοιωσεις σας μελλοντικως,
γιατι παρολο οτι τιποτα δε μου λενε τα μικρα μιζερα ακροατηρια των αναγνωσεων
ωστοσο δεν υποτιμω τη δυναμικη τους που θυμιζει μια ταινια
που καποιος ιταλος μαθητευομενος ποιητης
με τη συνδρομη του Νερουντα προσπαθουσε να σαγηνευσει
αφου εισαι θηλυκο, γιατι να σε φλερταρω?Ελπιζω το επομενο στεπ σας να μην ειναι ενας ανωμαλιαρικος μαραθωνιος δημοσιου φλερτ..
εισαι κι υδροχοος?Παρολο οτι ειμαι famous για την ανοιχτομυαλοσυνη..
με αρεσει το ροζ γενικα, αλλα τελικα εγω προτιμησα τη μαυριλα ασχετο βεβαιαΤοση γραφη κι ακομα δεν εχορτασε αυτο το αγριμι (μου) που με πεταει εξω απ' τον κοσμο
εως και να γραψω σε φορουμ με ροζ φοντο χιχι (αυτο παει και για υπογραφη, χαλαρουιτα)
ολοι θελουμε τη στοιχειωδη ανταποκριση στο με ακουει κανεις...
Το εκανα κι εγω και στα πρωτα και στα μετα βηματα...
αλλα εδω σου κανει μπουυυ η γατα εξω απο το παραθυρο
και κλεινεις και τα παντζουρια..
θελω να πω δηλ πως τιποτα που να φοβασαι δε γινεται να το αγαπησεις...
που να φοβασαι οχι παροδικα, σε μια στιγμουλα, αλλα παντοτινα.
Και ειναι τοσο ολιγοπιστοι που δεν κανουν τον κοπο
να ανοιξουν λιγακι τις γριλλιες..
τι ειδους ζωα ειναι αυτα δεν μπορω να καταλαβω...
Ξεκινανε, ετσι, φθαρμενοι από την πρωτη τους ανασα/δημοσιευση/πορδη...
Εσενα θα σε κανω φιλο! Οχι!! Φιληηη!!
Δεν τα καταλαβα ολα αλλα μου αρεσαν.
Τα καταλαβα ρε τι μας περασες??Μμμμ μεκανες χαρουμενη τωρα γιατι στο θεμα με τα αδεσποτα που εγραφα ειχα μελαγχολησει!
Νιαχ εχω γραψει πως αντιλαμβανομαι τον Θεο?Ναι εχω ηδη γραψει!
Αλλα εδω θα βαλω ενα συν συν συν συν!
αν ειμαστε αδυναμοι να αντιληφθουμε τον διπλανο μας,
δε θα αντιληφθουμε κανενα εκει πανω...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
26-09-10
19:29
.....
Ωραιες οι τιραντες σου- αν ειναι και δικες σου-, παρολο που διαφωνω σε αρκετα σημεια, αλλα βρισκω και καπου δικια-σχετικα και με τα θαυματα παντα διοτι εχουμε κι ανοιχτες κεραιες και δεν πιστευουμε σε κατι παρωπιδιστικα αν δεν το δουμε, αλλα ισως να πιστευουμε συνειδητοποιημενα, ακομα κι αν δεν το δουμε ετσι για να λυτρωσει καποιες αρνητικες σκεψεις. Μερικες φορες το ενστικτο υπερβαινει την λογικη αλλα και το ιδιο το συναισθημα.
Ομολογω πως μου αρεσε σαν κειμενακι, Καταλινα....
Μου θυμιζουν εναν καποτε.... Δεσμωτη...
Οπως και να χει... καλως ορισες!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
09-12-09
15:49
''Ειναι πολλα τα θελω που δεν γινονται μπορω.
αλλά η ευλογία που την αποκαλούμε και καλή τύχη ευνοεί τους εργατικούς και τους ειλικρινείς. ακόμα και το θαύμα τους ευνοεί.
γιατί και τα θαύματα, θυμώνουν όταν δεν τα πιστεύεις.''
Ελενιτσα Γκικα - Τα θαυματα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
09-12-09
00:53
Αχ Νωευ... πιανεις φλεβα. Εχω δυνατο το αισθημα της πιστης απο μωρο. Ονειρα πολλα εχω δει και παραξενα που με ξυπνουσαν πολυ γλυκα και κοντινες ιστοριες με ατομα που μπλεχτηκαν με την εκκλησια και με εκαναν να απωθω τους εκπροσωπους της.
Ισως τολμωντας και παλι...θα ελεγα πως δεν στηριζομαι και δεν πιστευω σε προσωπο γιατι το προσωπο το βλεπεις, το ακουμπας. Υλη. Δε πιστευω πως ενα προσωπο ειναι ο Θεος. Την ενεργεια δεν την πιανεις, δεν την ακουμπας, ο Θεος νιωθω πως ειναι σαν..αερας... Το Αυτος στη φραση μου ειναι προσωπικη αντωνυμια, μου δινει κατι θεικο, παντογνωστικο. Ειδωλα υλικα, ανθρωπους και πραγματα δεν εχω. Πιστευω στις ψυχες. Και ειμαι μπερδεμενη με ολα αυτα. Ομως επειδη δε θελω να ειμαι, εμμενω(ισως ολα αλλαξουν στο μελλον, ισως δωσω τις απαντησεις μου με το περας των χρονων) στο να πιστευω καπου..οπως περιεγραψα παραπανω..
Ο θεος για τον καθενα ειναι κατι διαφορετικο.Οπως θελει τον νιωθει κανεις, καπου διαβασα πως πιστευει κανεις σε θρησκεια αναλογα το εθνος του. Νομιζω δεν πρεπει... νομιζω πρεπει να πηγαινει συμφωνα με την ψυχη του και απο κει να αρει συμπερασματα για την πιστη και τις τασεις του.
Ισως τελικα αναλογα με τη συμπεριφορα μας ανακαλυψουμε στο τελος ποια θρησκεια μας κανει πιοτερο καλο μεσα μας, αφου τις εχουμε μελετησει ολες προσεχτικα. Θελω μια θρησκεια που ναμαφηνει ναναπνεω χωρις πρεπει και μη.
Με τις θρησκειες ειναι που μπερδευομαι και γινομαι αμφισβητιας σε αυτο(κατι που δε μου αρεσει καθολου γιατι με παγωνει κι αυτοματως το αλλαζω και το γλυκαινω) κι οχι με την υπαρξη Μιας δυναμης, ενος Θεου. Γι αυτο ειμαι σιγουρη, το νιωθω, υπαρχει. Και πιστευω στα θαυματα. Αλλωστε τα θαυματα θυμωνουν αν δεν τα πιστευεις...
Ισως τολμωντας και παλι...θα ελεγα πως δεν στηριζομαι και δεν πιστευω σε προσωπο γιατι το προσωπο το βλεπεις, το ακουμπας. Υλη. Δε πιστευω πως ενα προσωπο ειναι ο Θεος. Την ενεργεια δεν την πιανεις, δεν την ακουμπας, ο Θεος νιωθω πως ειναι σαν..αερας... Το Αυτος στη φραση μου ειναι προσωπικη αντωνυμια, μου δινει κατι θεικο, παντογνωστικο. Ειδωλα υλικα, ανθρωπους και πραγματα δεν εχω. Πιστευω στις ψυχες. Και ειμαι μπερδεμενη με ολα αυτα. Ομως επειδη δε θελω να ειμαι, εμμενω(ισως ολα αλλαξουν στο μελλον, ισως δωσω τις απαντησεις μου με το περας των χρονων) στο να πιστευω καπου..οπως περιεγραψα παραπανω..
Ο θεος για τον καθενα ειναι κατι διαφορετικο.Οπως θελει τον νιωθει κανεις, καπου διαβασα πως πιστευει κανεις σε θρησκεια αναλογα το εθνος του. Νομιζω δεν πρεπει... νομιζω πρεπει να πηγαινει συμφωνα με την ψυχη του και απο κει να αρει συμπερασματα για την πιστη και τις τασεις του.
Ισως τελικα αναλογα με τη συμπεριφορα μας ανακαλυψουμε στο τελος ποια θρησκεια μας κανει πιοτερο καλο μεσα μας, αφου τις εχουμε μελετησει ολες προσεχτικα. Θελω μια θρησκεια που ναμαφηνει ναναπνεω χωρις πρεπει και μη.
Με τις θρησκειες ειναι που μπερδευομαι και γινομαι αμφισβητιας σε αυτο(κατι που δε μου αρεσει καθολου γιατι με παγωνει κι αυτοματως το αλλαζω και το γλυκαινω) κι οχι με την υπαρξη Μιας δυναμης, ενος Θεου. Γι αυτο ειμαι σιγουρη, το νιωθω, υπαρχει. Και πιστευω στα θαυματα. Αλλωστε τα θαυματα θυμωνουν αν δεν τα πιστευεις...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
04-12-09
03:52
Ειχα πει θα επανελθω.
Ηθελα μια μικρη επεξεργασια του θεματος, μια μικρη αυτο-αναλυση, λιγο ψαξιμο, λιγη μοναξια να το σκεφτω.
Οχι πως κατεληξα καπου, παροτι ανθρωπος με αντιθεσεις και μονιμως ερωτηματικα και ποτε σταθερες αποψεις(σε αντιθεση ομως με τις αξιες που μενουν σταθερες ) κι επειδη τα παντα ρει και η ζωη στα φερνει τοσο τουμπα καπου κει που δε το περιμενεις, θα προσπαθησω να εμβαθυνω και να τολμησω να πω τη δικη μου σκεψη, που ξαναλεω ισως με τα χρονια(παροτι πολυ νεα η ζωη μπορει να με κανει ναλλαξω χιλια σεναρια, ιδεες και αποκαλυψεις στο μυαλο μου)
Δεν ειμαι φανατικη ουτε με τα θεια ουτε με τα ανθρωπινα. Δεν εχω ειδωλα και προτυπα(οπως καποια στιγμη ειχα μια κουβεντα με τον αγαπητο ντοκτωρα στρειντζ, εξακολουθω να θεωρω τον εαυτο μου εξω απαυτα. Ετσι μου αρεσει, δεν υπαρχει γιατι) Να θαυμαζω μεν αλλα να μη φανατιζομαι, δεν εχω ζηλο τυφλο με καμια προσωπικοτητα, να μη φανατιζομαι ουτε με το θεικο. Δεν ξερω αν υπαρχει κι ουτε θα μαθω ποτε κι ουτε θελω να μαθω. Παρολαυτα πολυ θελω να υπαρχει. Μου δινει κατι σε ζωντανο, κατι σε ελπιδοφωρο, ισως ματαια, αλλα μου δινει κατι θετικο. Ασυνειδητα.
Κανοντας λοιπον μια μινι ερευνα, εμαθα πως βιολογοι-φυσικοι στηριζουν πως ο τελειως απιστος ανθρωπος πασχει απο εγκεφαλικη ελλειψη, οργανικη παθηση δηλαδη.
Σε ενα αποσπασμα του Γιανναρα το εξης ''οταν αρχιζουν αναταραξεις σενα αεροπλανο δεν υπαρχει κανενας επιβατης αθεος''
Ωραιο.
Ξερω ηδη πως,
υπαρχει το ασυνειδητο μας που δουλευει κι επεξεργαζεται δεδομενα. Αλλωστε καθε μας πραξη ψυχικη του συνειδητου μας, προερχεται απο μια μας πραξη του ασυνειδητου. Ποιος ομως εχει την ορεξη νασχοληθει με το τοσο πισω μερος της ψυχης? Λιγοι. Αυτοι καλουνται σοφοι.
Ο γιουνγκ λεει και κλεβω κι απαυτον ''Η ιδεα μιας πανισχυρης θεικης ουσιας υπαρχει παντου, οπωσδηποτε ασυνειδητα γιατι ειναι αρχετυπο''.
Ωραιος. Συμφωνω.
Για μενα η πιστη πρεπει να ειναι μια ελευθερη επιλογη, καθαρη και συνειδητη, να θελει το ατομο να πιστευει και να παιρνει δυναμη. Οι ανθρωποι δεν μπορουν να ορισουν τα παντα. Υπαρχει, οση δυναμη ψυχης κι αν εχει ο ανθρωπος, κατι παραπανω απαυτον που οφειλει τον σεβασμο γιατι ειναι ανωτερο του. Πρεπει ο ανθρωπος να χει πιστη οταν θελει, χωρις φοβιες.
Αναρωτιεμαι αν ο φοβος ειναι που κατασκευασε εν τελει τη θρησκεια και την καθε θρησκεια η αυτη η ιδεα υπαρξης Του στο ασυνειδητο μας.
Θυμηθηκα, καθως ανελυα κι εγραφα κειμενο τις αρχαιες τραγωδιες και τους απο μηχανης θεους. Τυχαιο?
Οχι, εβγαζαν τα προσωπα απο τα βασανα και τα δυσκολα, σα μαννα εξ ουρανου που ρθε να σωσει απο τα κακα της μοιρας.
Πιστευω σεναν Θεο, θες απο φοβο, θες απο αναγκη, προτιμω να λεω ομως.. πιστευω γιατι θελω να ελπιζω πως μια δυναμη ανωτερη μου με λατρευει και με προστατευει, θελω να σεβομαι και ναγαπω ο,τι με προστατευει. Δε φανατιζομαι ομως με αυτο. Τον αισθανομαι σαν συμπορευτη καλυτερο και ανωτερο μου. Που με παρατηρει και με γλιτωνει οταν φερομαι σωστα συμφωνα με την ηθικη και τη συνειδηση μου.
Τον αντιλαμβανομαι σαν δυναμη, οχι προσωπο, σαν αερας στο συμπαν, σαν ενεργεια, σαν συμπερευομενο στα παθη και τα λαθη μου, στα σωστα μου και τα καλα μου. Δε νιωθω ποτε μονη αλλωστε, δεν ξερω αν συμβαλλει Αυτος η Εγω, γιαυτο δε φανατιζομαι.
Κατι συμβαλλει παντως που με κανει να μη νιωθω μονη και το κυριοτερο, με κανει να νιωθω ελευθερη... παντος καιρου...
Ηθελα μια μικρη επεξεργασια του θεματος, μια μικρη αυτο-αναλυση, λιγο ψαξιμο, λιγη μοναξια να το σκεφτω.
Οχι πως κατεληξα καπου, παροτι ανθρωπος με αντιθεσεις και μονιμως ερωτηματικα και ποτε σταθερες αποψεις(σε αντιθεση ομως με τις αξιες που μενουν σταθερες ) κι επειδη τα παντα ρει και η ζωη στα φερνει τοσο τουμπα καπου κει που δε το περιμενεις, θα προσπαθησω να εμβαθυνω και να τολμησω να πω τη δικη μου σκεψη, που ξαναλεω ισως με τα χρονια(παροτι πολυ νεα η ζωη μπορει να με κανει ναλλαξω χιλια σεναρια, ιδεες και αποκαλυψεις στο μυαλο μου)
Δεν ειμαι φανατικη ουτε με τα θεια ουτε με τα ανθρωπινα. Δεν εχω ειδωλα και προτυπα(οπως καποια στιγμη ειχα μια κουβεντα με τον αγαπητο ντοκτωρα στρειντζ, εξακολουθω να θεωρω τον εαυτο μου εξω απαυτα. Ετσι μου αρεσει, δεν υπαρχει γιατι) Να θαυμαζω μεν αλλα να μη φανατιζομαι, δεν εχω ζηλο τυφλο με καμια προσωπικοτητα, να μη φανατιζομαι ουτε με το θεικο. Δεν ξερω αν υπαρχει κι ουτε θα μαθω ποτε κι ουτε θελω να μαθω. Παρολαυτα πολυ θελω να υπαρχει. Μου δινει κατι σε ζωντανο, κατι σε ελπιδοφωρο, ισως ματαια, αλλα μου δινει κατι θετικο. Ασυνειδητα.
Κανοντας λοιπον μια μινι ερευνα, εμαθα πως βιολογοι-φυσικοι στηριζουν πως ο τελειως απιστος ανθρωπος πασχει απο εγκεφαλικη ελλειψη, οργανικη παθηση δηλαδη.
Σε ενα αποσπασμα του Γιανναρα το εξης ''οταν αρχιζουν αναταραξεις σενα αεροπλανο δεν υπαρχει κανενας επιβατης αθεος''
Ωραιο.
Ξερω ηδη πως,
υπαρχει το ασυνειδητο μας που δουλευει κι επεξεργαζεται δεδομενα. Αλλωστε καθε μας πραξη ψυχικη του συνειδητου μας, προερχεται απο μια μας πραξη του ασυνειδητου. Ποιος ομως εχει την ορεξη νασχοληθει με το τοσο πισω μερος της ψυχης? Λιγοι. Αυτοι καλουνται σοφοι.
Ο γιουνγκ λεει και κλεβω κι απαυτον ''Η ιδεα μιας πανισχυρης θεικης ουσιας υπαρχει παντου, οπωσδηποτε ασυνειδητα γιατι ειναι αρχετυπο''.
Ωραιος. Συμφωνω.
Για μενα η πιστη πρεπει να ειναι μια ελευθερη επιλογη, καθαρη και συνειδητη, να θελει το ατομο να πιστευει και να παιρνει δυναμη. Οι ανθρωποι δεν μπορουν να ορισουν τα παντα. Υπαρχει, οση δυναμη ψυχης κι αν εχει ο ανθρωπος, κατι παραπανω απαυτον που οφειλει τον σεβασμο γιατι ειναι ανωτερο του. Πρεπει ο ανθρωπος να χει πιστη οταν θελει, χωρις φοβιες.
Αναρωτιεμαι αν ο φοβος ειναι που κατασκευασε εν τελει τη θρησκεια και την καθε θρησκεια η αυτη η ιδεα υπαρξης Του στο ασυνειδητο μας.
Θυμηθηκα, καθως ανελυα κι εγραφα κειμενο τις αρχαιες τραγωδιες και τους απο μηχανης θεους. Τυχαιο?
Οχι, εβγαζαν τα προσωπα απο τα βασανα και τα δυσκολα, σα μαννα εξ ουρανου που ρθε να σωσει απο τα κακα της μοιρας.
Πιστευω σεναν Θεο, θες απο φοβο, θες απο αναγκη, προτιμω να λεω ομως.. πιστευω γιατι θελω να ελπιζω πως μια δυναμη ανωτερη μου με λατρευει και με προστατευει, θελω να σεβομαι και ναγαπω ο,τι με προστατευει. Δε φανατιζομαι ομως με αυτο. Τον αισθανομαι σαν συμπορευτη καλυτερο και ανωτερο μου. Που με παρατηρει και με γλιτωνει οταν φερομαι σωστα συμφωνα με την ηθικη και τη συνειδηση μου.
Τον αντιλαμβανομαι σαν δυναμη, οχι προσωπο, σαν αερας στο συμπαν, σαν ενεργεια, σαν συμπερευομενο στα παθη και τα λαθη μου, στα σωστα μου και τα καλα μου. Δε νιωθω ποτε μονη αλλωστε, δεν ξερω αν συμβαλλει Αυτος η Εγω, γιαυτο δε φανατιζομαι.
Κατι συμβαλλει παντως που με κανει να μη νιωθω μονη και το κυριοτερο, με κανει να νιωθω ελευθερη... παντος καιρου...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.