mindcircus
Περιβόητο μέλος
Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
12-11-09
13:32
Απο τα κλασσικα παραμύθια που έχω κυριολεκτικά λατρέψει και σαν μικρό παιδί και σαν ''μεγάλη'' πια κοπέλα..
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Η ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ
THE POOL OF TEARS
H Αλίκη ψηλώνει δυόμισι μέτρα, με συνέπεια όχι μόνο να μην μπορεί να φύγει από
το χαμηλοτάβανο χωλ, αλλά να αισθάνεται και απομακρυσμένη (διάβαζε αποξενωμένη) από τα
μέλη του σώματός της. (Ας αναλογιστούμε εκείνη τη γκροτέσκο σκηνή όπου το κορίτσι
σκέφτεται να στείλει με το ταχυδρομείο το ζευγάρι τα μποτάκια στα πόδια της!) Το
πικρόχολο χιούμορ της και ο αυτοσαρκασμός την κάνουν να ρίχνει πλημμύρα τα δάκρυα,
που φτιάχνουν ποτάμι. Τότε περνά το άσπρο κουνέλι, που βιάζεται να φτάσει στη Δούκισσα
και, καθώς τρομάζει όταν ακούει τη φωνή της Αλίκης και «τρέπεται σε φυγή» πετά τα γάντια
και βεντάλια. Η Αλίκη τη χρησιμοποιεί για να κάνει αέρα. Αυτό που προσπαθεί να
καταλάβει είναι το αν οι αλλαγές στο σώμα της επιφέρουν αλλαγές και στην προσωπικότητά
της: «Ποια στο καλό είμαι! Αχ, αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα!», μονολογεί. Τα
επιχειρήματα που χρησιμοποιεί είναι της λογικής Αλίκης, εν μέρει της εις άτοπον απαγωγής,
δηλαδή «δεν έχω τα τάδε χαρακτηριστικά, δεν είμαι η τάδε», αλλά δεν καταλήγουν στο
λογικό συμπέρασμα «άρα είμαι εγώ». Η Αλίκη νιώθει αποξενωμένη από τις ίδιες της τις
γνώσεις.
Η κρίση ταυτότητας που δοκιμάζει οδηγεί σε αυτοκαταδίκη, γιατί αποφασίζει να μείνει
στο υπόγειο, όσο κι αν οι δικοί της την εκλιπαρούν να ανεβεί στην επιφάνεια. Επιφάνεια
σημαίνει πραγματικότητα και πραγματικότητα «καλός εαυτός», ενώ υπόγειο σημαίνει
κρύβομαι, γιατί είμαι κακή μαθήτρια, αφύσικα κοντή ή ψηλή κλπ.
Οι εφιαλτικές αυτές σκέψεις υποχωρούν από τη στιγμή που η βεντάλια, κυρίως αυτή,
αλλά και τα γάντια του κουνελιού αποδείχτηκαν ταχυδακτυλουργικά· γιατί, όταν η Αλίκη
συνέρχεται, διαπιστώνει ότι φορά το ένα γάντι του κουνελιού και έχει μικρύνει εξήντα
εκατοστά! Το κλειδί, όμως, παραμένει άπιαστο, όπως και το όνειρο να βγει στο περιβόλι.
Τότε γλιστρά και πέφτει στη λίμνη των δακρύων της, που κάλυψε το μισό χωλ, όταν, δυόμι
μέτρα ψηλή έκλαιγε για τα αδιέξοδά της και το «αδιαχώρητό» της! Παιδί, καθώς είναι, κι
αφού το νερό είναι αλμυρό, σκέφτεται ότι βρίσκεται στις εγγλέζικες παραλίες με τις
ειδυλλιακές εικόνες των παιδιών που παίζουν στην άμμο. Γρήγορα, όμως, συνέρχεται και
αυτοσαρκάζεται πάλι, μονολογώντας πως η τιμωρία της θα ήταν να πνιγεί στα ίδια της τα
δάκρυα!
Ταλαιπωρημένη από τις σκέψεις και κουρασμένη από το κολύμπι, αποφασίζει να
πιάσει κουβέντα με τον γαλλικό ποντικό που κολυμπάει εκεί κοντά. Οι αφελείς αναφορές της
σε γάτες και σκύλους τον τρομάζουν και απομακρύνεται, αλλά οι υποσχέσεις της Αλίκης τον
κάνουν να επιστρέψει. Στη λίμνη, εν τω μεταξύ, έρχονται να κολυμπήσουν η Πάπια, ο
Παπαγάλος, ο Ντόντο, το Αετόπουλο.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Η ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ
THE POOL OF TEARS
H Αλίκη ψηλώνει δυόμισι μέτρα, με συνέπεια όχι μόνο να μην μπορεί να φύγει από
το χαμηλοτάβανο χωλ, αλλά να αισθάνεται και απομακρυσμένη (διάβαζε αποξενωμένη) από τα
μέλη του σώματός της. (Ας αναλογιστούμε εκείνη τη γκροτέσκο σκηνή όπου το κορίτσι
σκέφτεται να στείλει με το ταχυδρομείο το ζευγάρι τα μποτάκια στα πόδια της!) Το
πικρόχολο χιούμορ της και ο αυτοσαρκασμός την κάνουν να ρίχνει πλημμύρα τα δάκρυα,
που φτιάχνουν ποτάμι. Τότε περνά το άσπρο κουνέλι, που βιάζεται να φτάσει στη Δούκισσα
και, καθώς τρομάζει όταν ακούει τη φωνή της Αλίκης και «τρέπεται σε φυγή» πετά τα γάντια
και βεντάλια. Η Αλίκη τη χρησιμοποιεί για να κάνει αέρα. Αυτό που προσπαθεί να
καταλάβει είναι το αν οι αλλαγές στο σώμα της επιφέρουν αλλαγές και στην προσωπικότητά
της: «Ποια στο καλό είμαι! Αχ, αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα!», μονολογεί. Τα
επιχειρήματα που χρησιμοποιεί είναι της λογικής Αλίκης, εν μέρει της εις άτοπον απαγωγής,
δηλαδή «δεν έχω τα τάδε χαρακτηριστικά, δεν είμαι η τάδε», αλλά δεν καταλήγουν στο
λογικό συμπέρασμα «άρα είμαι εγώ». Η Αλίκη νιώθει αποξενωμένη από τις ίδιες της τις
γνώσεις.
Η κρίση ταυτότητας που δοκιμάζει οδηγεί σε αυτοκαταδίκη, γιατί αποφασίζει να μείνει
στο υπόγειο, όσο κι αν οι δικοί της την εκλιπαρούν να ανεβεί στην επιφάνεια. Επιφάνεια
σημαίνει πραγματικότητα και πραγματικότητα «καλός εαυτός», ενώ υπόγειο σημαίνει
κρύβομαι, γιατί είμαι κακή μαθήτρια, αφύσικα κοντή ή ψηλή κλπ.
Οι εφιαλτικές αυτές σκέψεις υποχωρούν από τη στιγμή που η βεντάλια, κυρίως αυτή,
αλλά και τα γάντια του κουνελιού αποδείχτηκαν ταχυδακτυλουργικά· γιατί, όταν η Αλίκη
συνέρχεται, διαπιστώνει ότι φορά το ένα γάντι του κουνελιού και έχει μικρύνει εξήντα
εκατοστά! Το κλειδί, όμως, παραμένει άπιαστο, όπως και το όνειρο να βγει στο περιβόλι.
Τότε γλιστρά και πέφτει στη λίμνη των δακρύων της, που κάλυψε το μισό χωλ, όταν, δυόμι
μέτρα ψηλή έκλαιγε για τα αδιέξοδά της και το «αδιαχώρητό» της! Παιδί, καθώς είναι, κι
αφού το νερό είναι αλμυρό, σκέφτεται ότι βρίσκεται στις εγγλέζικες παραλίες με τις
ειδυλλιακές εικόνες των παιδιών που παίζουν στην άμμο. Γρήγορα, όμως, συνέρχεται και
αυτοσαρκάζεται πάλι, μονολογώντας πως η τιμωρία της θα ήταν να πνιγεί στα ίδια της τα
δάκρυα!
Ταλαιπωρημένη από τις σκέψεις και κουρασμένη από το κολύμπι, αποφασίζει να
πιάσει κουβέντα με τον γαλλικό ποντικό που κολυμπάει εκεί κοντά. Οι αφελείς αναφορές της
σε γάτες και σκύλους τον τρομάζουν και απομακρύνεται, αλλά οι υποσχέσεις της Αλίκης τον
κάνουν να επιστρέψει. Στη λίμνη, εν τω μεταξύ, έρχονται να κολυμπήσουν η Πάπια, ο
Παπαγάλος, ο Ντόντο, το Αετόπουλο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.