Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
16-12-09
22:18
Στην πραγματικότητα, ελάχιστες από τις καθημερινές μας πράξεις υποστηρίζουν αυτή σου την ένσταση. Μάλλον έχουμε υπερτιμήσει κατά πολύ τον συνειδητό μας νου...
Όλα καλά με το πείραμα.
Μόνο που εμείς δεν είμαστε μαϊμούδες,
είμαστε ανθρώποι.
Η σταδιακή αντικατάσταση των μαϊμούδων, μέχρις ότου όλες όσες αποτελούν τον πληθυσμό να μην έχουν ποτέ καταβρεχθεί, θα μπορούσε να αντιστοιχεί εικονικά σε μια σειρά γενεών, μέχρι που το μιμίδιο ή ταμπού να εγκατασταθεί αμετάκλητα στον πληθυσμό. Κατ' αρχήν, χρειάζονται αρκετές γενιές ώστε να παρατηρηθεί το φαινόμενο, δηλαδή οι αρνητικές συνέπειες της αιμομιξίας. Τη στιγμή που το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί και καταγραφεί, θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι έχουμε τη γενιά t, αντίστοιχη με τη "γενιά" των μαϊμούδων που έχουν καταβρεχθεί αρκετές φορές, ώστε ν' αναπτύξουν αποτρεπτική συμπεριφορά έναντι όποιου μέλους της ομάδας προσπαθήσει ν' ανέβει τη σκάλα. Μετά, κάθε νέο μέλος του ανθρώπινου πληθυσμού, που προσπαθεί να τελέσει εν αγνοία την "επάρατη" πράξη της αιμομιξίας, αποτρέπεται βίαια, από τα παλαιότερα μέλη που έχουν γνωρίσει τις συνέπειες του φαινομένου. Σταδιακά, θα δημιουργηθεί μια γενιά, της οποίας τα μέλη δεν θα έχουν ποτέ ίσως γνωρίσει τις αντικειμενικές συνέπειες της πράξης, όμως θα συνεχίσουν να μεταφέρουν το μιμίδιο-ταμπού, με τον ίδιο βίαια αποτρεπτικό τρόπο, στις επόμενες γενιές.Πως είναι εφικτό κάτι, π.χ. η αιμομιξία, που έχει επίδραση σε βάθος χρόνου μεγαλύτερης της μιας γενιάς να αποτελεί μέρος του φαινόμενου που περιγράφει το πείραμα; Δεν υποτίθεται ότι η γενιά t πρέπει να παρατηρήσει την επίδραση, να αποδεχτεί την επίδραση έτσι ώστε να φτάσει στο σημείο απαγορέψει αυτό το κάτι και έπειτα να μεταφερθεί αυτή η απαγόρευση ως taboo στην γενιά t+1;
Δεν είμαι και πολύ βέβαιος περί της ελευθερίας μου, όμως εδώ δεν συζητώ για την δική μου περίπτωση, καθώς μου δόθηκε το προνόμιο της μόρφωσης, πράγμα που δεν αντιστοιχεί πολύ καλά με το παράδειγμα που έφερα. Θα ήταν ίσως προτιμότερο να κάνουμε την ίδια ερώτηση σ' έναν βιομηχανικό εργάτη της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης στην Αγγλία, σε σύγκριση με έναν σκλάβο σε φυτείες της Virginia των ΗΠΑ, ή σ' έναν εργάτη ορυχείου της σημερινής εποχής, κάπου στην Κίνα ή στη Νότιο Αμερική. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα πάντως αυτής της μεταρρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας, είναι ακριβώς η ψευδαίσθηση ελευθερίας που προσφέρει σε ανθρώπους πλήρως εξαρτημένους για την επιβίωσή τους από έναν εργοδότη, πέραν φυσικά από το σημαντικά μειωμένο κόστος. Η λαϊκή σοφία και πάλι δεν έχει λαθέψει. Παρέβαλε απλώς τη λέξη "Αφέντης" με τη λέξη "Αφεντικό", ή τη λέξη "Δουλεία" με τη λέξη "Δουλειά" και θα καταλάβεις ότι στο συλλογικό υποσυνείδητο η αντιστοίχηση της δουλείας με την έμμισθη εργασία είναι άμεση...Θα προτιμούσες την σκλαβιά;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.