Αν ήξερες ότι θα χωρίσεις, θα έκανες σχέση;
Μα τι ερωτήσεις είναι αυτές; Όλη η κοσμοθεωρία μας βασίζεται σε αυτό τον κόσμο, στον οποίο δεν υπάρχουν άνθρωποι με επιβεβαιωμένες μαντικές ικανότητες. Σε έναν άλλο κόσμο δεν ξέρω ούτε τι θα έκανα, ούτε τι απόψεις θα είχα.
Αν η ερώτηση σου είναι πάντως αν θα σπούδαζα κάτι με χαμηλές πιθανότητες επαγγελματικής αποκατάστασης, ναι αρκεί να είχα ταλέντο σε αυτό, να ήμουν πραγματικά καλή (ή να είχα τις προϋποθέσεις για να γίνω). Όταν είσαι πραγματικά καλός σε κάτι δεν σε αφορούν τέτοιες στατιστικές.
Δε μιλάω για πιθανότητα αλλά για βεβαιότητα. Αν ήσουν σίγουρη οτι τελειώνοντας την τάδε σχολή δε θα έβρισκες δουλειά, θα σπούδαζες σε αυτό το αντικείμενο μόνο για τη γνώση ή τη μόρφωση;
Και το μόντελιγκ χρειάζεται εξειδίκευση. Πώς θα σταθείς, πώς θα κινηθείς, πώς θα ποζάρεις κλπ
Και στο μόντελιγκ σου βγαίνει η ψυχή.
Έστω. Θες μια σχολή να σου μάθει πώς να ποζάρεις. Έστω οτι κουράζεσαι να τρέχεις να βρεις δουλειά. Αρνείσαι όμως οτι το μόντελινγκ είναι πιο πολύ διασκέδαση με πολύ λιγότερη κούραση από κάποια πνευματική ή χειρονακτική εργασία κι οτι η αμοιβή είναι δυσανάλογη με τον κόπο;
Συνήθως όταν αποφασίζει κάποιος να κάνει μεταπτυχιακό δεν του έχει χτυπήσει κανένας λογαριασμός την πόρτα, οπότε που κολλάνε τα παραπάνω;
Αυτό λέω, οτι αυτός που θα το κάνει όπως λες όχι για υψηλότερο μισθό αλλά για πνευματική πρόκληση δεν έχει οικονομικές τρέχουσες ανάγκες και μπορεί να νοιάζεται προσωρινά για την πνευματική πρόκληση. Όταν όμως έρθουν τα οικονομικά προβλήματα, οι πνευματικές προκλήσεις θα του φαίνονται ανωριμότητες. Στην πραγματική ζωή η εργασία είναι στενά δεμένη με την απόκτηση χρημάτων, κι η ικανοποίηση από αυτήν είναι για λίγους τυχερούς.
Σωστό, αλλά it doesn't prove your point.
It does, γιατί αποδεικνύω οτι η εξυπνάδα δεν είναι ικανή σε αυτήν την περίπτωση να πετύχει το σκοπό της = την πώληση των ρούχων.
Και at last, το χρήμα δεν είναι το παν. Ας μή γινόμαστε υποχείριά του..
Έκθεση γυμνασίου, όταν ακόμα ο κόσμος ήταν καλός, το κύριο αγαθό ήταν η αγάπη, το μέλλον ήταν ρόδινο και τα χρήματα δεν έφερναν την ευτυχία. Μόνο η μουσικούλα λείπει.
Κι ύστερα γνωρίσαμε τον πραγματικό κόσμο. Με λογαριασμούς, κάρτες, δάνεια, εφορίες, κλπ κλπ κλπ.
Βάλε με εμένα 1 βράδυ σε 1 πίστα ως τα ξημερώματα, τίγκα στον καπνό και την ηχορύπανση, και την άλλη μέρα μάζεψε τα κομμάτια μου! Αυτοί το κάνουν κάθε βράδυ επιτυχημένα.
Μην τους φοβάσαι αυτούς, μια χαρά τα καταφέρνουν. Απλά σε κάθε στίχο που τραγουδάνε λένε από μέσα τους: 5000 ευρώ - 10000 ευρώ - 50000 ευρώ αναλόγως το ημερομίσθιο που βγάζουν. Καταλαβαίνεις για τι λεφτά μιλάμε;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
είναι όμως πρότυπα ζωής ή απλά πανέμορφες κοπέλες;
Ποιος τις θεωρεί πρότυπα ζωής;;;;;;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ξεκολλήστε επιτέλους από τη νοοτροπία ότι το Πανεπιστήμιο είναι μια υποχρεωτική αγγαρεία και αν καταφέρεις και την αντέξεις το σύμπαν σου χρωστάει. Τίποτα δεν (θα έπρεπε να) δικαιούσαι επειδή σπούδασες και μόνον. Το Πανεπιστήμιο σου δίνει κάποια εφόδια απλά, όσα του επιτρέψεις. Το να μην σπουδάσεις και να κάνεις κάτι άλλο επίσης σου δίνει κάποια εφόδια (διαφορετικά κατά περίπτωση) και δεν είναι απαραίτητα κατακριτέο να το προτιμήσεις, ούτε σε καθιστά απαραίτητα σε μειονεκτική θέση.
Δε λες όμως, τι είναι τελικά το πανεπιστήμιο; Για μένα πας στο πανεπιστήμιο για να: 1) μορφωθείς, 2) αποκτήσεις τα εφόδια για μια καλή (= καλοπληρωμένη) δουλειά. Τι άλλο είναι τελικά; Και ποιος ο λόγος να πας αν δεν ξέρεις με βεβαιότητα οτι θα βρεις όντως μια καλή δουλειά; (εκτός από τη μορφωση που είναι μεν σημαντική, λίγοι όμως έχουν μόνο αυτή ως έναυσμα για σπουδές).
Συνήθως οι καλοί φοιτητές κάνουν και μεταπτυχιακά και μετά τους φαίνεται πολύ "λίγο" το να γίνουν καθηγητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Α έρχεσαι στα λόγια μου: τους φαίνεται λίγο γιατί προσδοκούν υψηλότερο μισθό.
Το μόνο μειονέκτημα της ομορφιάς έναντι της ευφυίας είναι ότι η ευφυία είναι πιο παραγωγική. Και τα 2 είναι εγγενή προτερήματα, τα οποία αποκτήθηκαν χωρίς κανένα κόπο.
Διαφωνώ. Για σένα που κάνεις λέμε μια έρευνα η ευφυία είναι όντως πιο παραγωγική γιατί αυτή χρησιμοποιείς για την έρευνα, για κάποιον που σχεδιάζει ρούχα και θέλει κάποιον να τα επιδείξει η ευφυία του είναι άχρηστη, όμως η ομορφιά τού είναι πολύ παραγωγική.
Επίσης: αποκτήθηκαν χωρίς κόπο; Η ευφυία από μόνη της είναι άχρηστη, ως εγγενές χαρακτηριστικό, αν δεν καλλιεργείται. Κι η ομορφιά το ίδιο, αν δε γίνει προσπάθεια.
Επιπλέον, το καλλιτεχνικό ταλέντο είναι επίσης εγγενές (κόπο κάνεις για να το εξασκήσεις, το ίδιο και με την ομορφιά, για να τη διατηρήσεις) και επίσης δεν παράγει κάτι αντικειμενικά χρήσιμο, παρά μόνο κάτι όμορφο (δεν το λέω για να το υποβαθμίσω). Αναρωτιέμαι, γιατί υποτιμάμε τόσο την ομορφιά ως προτέρημα σε σχέση με άλλα επίσης εγγενή χαρακτηριστικά; Είναι ένας προβληματισμός που έχω καιρό τώρα... (και όχι, δεν είναι ρητορικό το ερώτημα)
Κι όμως με τον τρόπο σου μια χαρά υποτιμάς το καλλιτεχνικό ταλέντο. Παραγωγικό δεν είναι μόνο κάτι αντικειμενικά χρήσιμο όπως λες, απλά γιατί δεν υπάρχει αντικειμενικότητα στον όρο χρήσιμο. Σκέψου μια ζωή όπου θα υπήρχαν μόνο μελέτες, έρευνες, εργασίες, βιομηχανίες κλπ κλπ χωρίς την ψυχαγωγία μέσα. Καταστροφή. Το ίδιο και το ανάποδο βέβαια. Οπότε όλα χρειάζονται στη ζωή.
Τώρα στο ερώτημά σου, ίσως συμβαίνει γιατί φαίνεται οτι η ομορφιά υπάρχει χωρίς κόπο, χωρίς σπουδές, χωρίς χρήματα.
Παρ' όλα αυτά, σκέψου, πόσοι εκτιμούν πραγματικά κάποιον ζωγράφο, γλύπτη, τραγουδιστή, χορευτή; Νομίζω οτι οι περισσότεροι τους "φθονούν" επειδή μπορούν να βγάζουν (πολλά) χρήματα από ένα έμφυτο (=χωρίς κόπο) ταλέντο τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Well said. Προσωπικά μου φαίνεται τρομερά απαιτητική δουλειά, και σε καμία περίπτωση δεν θα τη χαρακτήριζα "χωρίς κόπο"! Μόνο και μόνο την εξαντλητική δίαιτα και γυμναστική να σκεφτείς... (που δεν είναι μόνο αυτά)
Χωρίς κόπο δεν είναι, συμφωνώ. Αλλά όταν μπαίνουν κι άλλοι παράγοντες στη μέση, όπως οτι είναι κάτι που γίνεται χωρίς σπουδές - χρήματα και το οτι έχει ημερομηνία λήξης, αλλά τα ποσά είναι ιδιαίτερα (και προκλητικά) μεγάλα, όλα αυτά με κάνουν να θυμώνω.Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε τη ζωή τους στα θρανία και καταλήγουν μπάρμαν και ντιλίβερυ. Αυτό με βγάζει από τα ρούχα μου!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πρότυπα ομορφιάς: Ανυπέρβλητο παράδειγμα χειραγώγησης;
Παράλληλα βλέπω το American's next top model, το οποίο (στη χείριστή του μορφή) ήρθε και στην Ελλάδα, και αναρωτιέμι τι είναι αυτό που κάποια κορίτσια λατρεύουν τόσο πολύ στο μόντελινγκ, τις βλέπω να κλαίνε, να χτυπιούνται "αυτό είναι το όνειρό μου, ο σκοπός της ζωής μου", και λέω, τι είναι αυτό το τόσο υπέροχο που επιθυμούν τόσο πολύ;
Κι αναρωτιέμαι: Μήπως είναι η σκέψη οτι θα πληρώνονται ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΛΟΥΝ ΚΟΠΟ;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.