underwater
Περιβόητο μέλος
Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
15-12-09
17:46
Βρε jrot, αλλά σου λέω κι άλλα απαντάς. Και νομίζω ότι βγήκαμε εκτός θέματος. Αλλά ας απαντήσω κι ας κάνουν οι moderators την δουλειά τους.
Μου λες ότι οι περισσότεροι συνομήλικοί σου διάλεξαν πριν 10 χρόνια σχολή για την οποία περίμεναν επαγγελματική αποκατάσταση, το είχαν ψάξει και την διάλεξαν έχοντας πλήρη συναίσθηση και στην πορεία απογοητεύτηκαν. Δεν αντιλέγω ότι μπορεί να συμβεί. Παρόλα αυτά, βλέποντας τα άτομα που ξέρω εγώ, αντικρύζω καταστάσεις που δεν κάνουν σε κανέναν εντύπωση. Όσοι σπούδασαν δάσκαλοι δουλεύουν και βγάζουν τα μέτρια αλλά αξιοπρεπή λεφτά του ελληνικού δημοσίου. Όσοι έγιναν πληροφορικάριοι δουλεύουν όλοι και βγάζουν πολύ καλά λεφτά. Όσοι σπούδασαν σχετικά με οικονομικά βρήκαν δουλειά μετά από 4-5 αποτυχημένες συνεντεύξεις και πληρώνονται αξιοπρεπώς. Όσοι διάλεξαν καθηγητικές σχολές ψωμολυσάνε στα φροντιστήρια, κάνουν ιδιαίτερα και μελετάνε για ΑΣΕΠ. Όσοι σπούδασαν ψυχολογία δεν βρίσκουν δουλειά και παλεύουν με μάστερ και ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση έχοντας μόνη ελπίδα το Δημόσιο ή την άσκηση ψυχοθεραπείας όταν καταφέρουν να μαζέψουν κεφάλαιο για γραφείο. Για τους νομικάριους δεν το συζητώ, δεν ξέρω κάποιον κάτω των 30 να τα βγάζει πέρα. Όλα αυτά δεν μου έκαναν εντύπωση και δεν έρχονται σε αντιπαράθεση με όσα μας έλεγαν πριν συμπληρώσουμε μηχανογραφικό. 10 χρόνια πριν.
Από την άλλη όσοι εκμεταλλεύτηκαν έξυπνα το μάστερ τους δεν έμειναν έτσι. Έχω δει πολλές περιπτώσεις ατόμων με προβληματικό πτυχίο οι οποίοι δεν έχουν μείνει χωρίς δουλειά. Είναι γεγονός όμως ότι όσο περισσότερος ανταγωνισμός υπάρχει σε κάποιον τομέα, τόσο καλύτερα πρέπει να προωθήσει κάποιος τον εαυτό του κι ότι κάποιες συγκεκριμένες προσωπικότητες δεν έχουν καμία ελπίδα πέρα από αυτήν που θα τους προσφέρει το δημόσιο.
Κάτι που συνέβαινε κατά κόρον όταν συμπληρώναμε μηχανογραφικά (10 χρόνια πριν) ήταν να μας λένε ότι η τάδε σχολή δεν έχει αποκατάσταση κι εμείς να λέμε ''Δεν έχει σημασία! Αν είσαι καλός κι αγαπάς αυτό που κάνεις θα τα καταφέρεις σίγουρα''. Και βάζαμε 1η επιλογή Νομική, ΜΜΕ, Ψυχολογία, Ιστορικό, ΦΠΨ, Νηπιαγωγών (!), Θεατρικών Σπουδών (!), Μουσικών Σπουδών (!), Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών και πάει λέγοντας. Στην πορεία ανακαλύπτουμε ότι τελικά ο ενθουσιασμός των 18 ετών μπορεί να παρασύρει σε λάθος επιλογές κι ότι, αφενός πιθανώς να μην το αγαπάμε τόσο ή ότι, όσο κι αν το αγαπάμε, Θεατρικών Σπουδών είναι αυτό. Δεν ήταν ότι δεν ξέραμε, δεν μας ένοιαζε. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο ή μιλώντας με τις μικρότερες ξαδέρφες μου βλέπω ότι η άποψη που είχαμε κι εμείς τότε συνεχίζει να υπάρχει. Ξέρουν ότι δεν υπάρχει δουλειά στον τάδε κλάδο, αλλά γουστάρουν. Δεν λέω να μην κάνει ο καθένας αυτό που του αρέσει, αλλά να ξέρει πως είτε θα δυσκολευτεί, είτε θα χρειαστεί να βρει έξυπνο μάστερ, είτε θα χρειαστεί να μεταναστεύσει (πού μπορεί να δουλέψει ο αεροναυπηγός είπαμε?).
Μου λες ότι οι περισσότεροι συνομήλικοί σου διάλεξαν πριν 10 χρόνια σχολή για την οποία περίμεναν επαγγελματική αποκατάσταση, το είχαν ψάξει και την διάλεξαν έχοντας πλήρη συναίσθηση και στην πορεία απογοητεύτηκαν. Δεν αντιλέγω ότι μπορεί να συμβεί. Παρόλα αυτά, βλέποντας τα άτομα που ξέρω εγώ, αντικρύζω καταστάσεις που δεν κάνουν σε κανέναν εντύπωση. Όσοι σπούδασαν δάσκαλοι δουλεύουν και βγάζουν τα μέτρια αλλά αξιοπρεπή λεφτά του ελληνικού δημοσίου. Όσοι έγιναν πληροφορικάριοι δουλεύουν όλοι και βγάζουν πολύ καλά λεφτά. Όσοι σπούδασαν σχετικά με οικονομικά βρήκαν δουλειά μετά από 4-5 αποτυχημένες συνεντεύξεις και πληρώνονται αξιοπρεπώς. Όσοι διάλεξαν καθηγητικές σχολές ψωμολυσάνε στα φροντιστήρια, κάνουν ιδιαίτερα και μελετάνε για ΑΣΕΠ. Όσοι σπούδασαν ψυχολογία δεν βρίσκουν δουλειά και παλεύουν με μάστερ και ψυχοθεραπευτική εκπαίδευση έχοντας μόνη ελπίδα το Δημόσιο ή την άσκηση ψυχοθεραπείας όταν καταφέρουν να μαζέψουν κεφάλαιο για γραφείο. Για τους νομικάριους δεν το συζητώ, δεν ξέρω κάποιον κάτω των 30 να τα βγάζει πέρα. Όλα αυτά δεν μου έκαναν εντύπωση και δεν έρχονται σε αντιπαράθεση με όσα μας έλεγαν πριν συμπληρώσουμε μηχανογραφικό. 10 χρόνια πριν.
Από την άλλη όσοι εκμεταλλεύτηκαν έξυπνα το μάστερ τους δεν έμειναν έτσι. Έχω δει πολλές περιπτώσεις ατόμων με προβληματικό πτυχίο οι οποίοι δεν έχουν μείνει χωρίς δουλειά. Είναι γεγονός όμως ότι όσο περισσότερος ανταγωνισμός υπάρχει σε κάποιον τομέα, τόσο καλύτερα πρέπει να προωθήσει κάποιος τον εαυτό του κι ότι κάποιες συγκεκριμένες προσωπικότητες δεν έχουν καμία ελπίδα πέρα από αυτήν που θα τους προσφέρει το δημόσιο.
Κάτι που συνέβαινε κατά κόρον όταν συμπληρώναμε μηχανογραφικά (10 χρόνια πριν) ήταν να μας λένε ότι η τάδε σχολή δεν έχει αποκατάσταση κι εμείς να λέμε ''Δεν έχει σημασία! Αν είσαι καλός κι αγαπάς αυτό που κάνεις θα τα καταφέρεις σίγουρα''. Και βάζαμε 1η επιλογή Νομική, ΜΜΕ, Ψυχολογία, Ιστορικό, ΦΠΨ, Νηπιαγωγών (!), Θεατρικών Σπουδών (!), Μουσικών Σπουδών (!), Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών και πάει λέγοντας. Στην πορεία ανακαλύπτουμε ότι τελικά ο ενθουσιασμός των 18 ετών μπορεί να παρασύρει σε λάθος επιλογές κι ότι, αφενός πιθανώς να μην το αγαπάμε τόσο ή ότι, όσο κι αν το αγαπάμε, Θεατρικών Σπουδών είναι αυτό. Δεν ήταν ότι δεν ξέραμε, δεν μας ένοιαζε. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο ή μιλώντας με τις μικρότερες ξαδέρφες μου βλέπω ότι η άποψη που είχαμε κι εμείς τότε συνεχίζει να υπάρχει. Ξέρουν ότι δεν υπάρχει δουλειά στον τάδε κλάδο, αλλά γουστάρουν. Δεν λέω να μην κάνει ο καθένας αυτό που του αρέσει, αλλά να ξέρει πως είτε θα δυσκολευτεί, είτε θα χρειαστεί να βρει έξυπνο μάστερ, είτε θα χρειαστεί να μεταναστεύσει (πού μπορεί να δουλέψει ο αεροναυπηγός είπαμε?).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος
Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
12-12-09
10:53
Χωρίς κόπο δεν είναι, συμφωνώ. Αλλά όταν μπαίνουν κι άλλοι παράγοντες στη μέση, όπως οτι είναι κάτι που γίνεται χωρίς σπουδές - χρήματα και το οτι έχει ημερομηνία λήξης, αλλά τα ποσά είναι ιδιαίτερα (και προκλητικά) μεγάλα, όλα αυτά με κάνουν να θυμώνω.Γιατί υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε τη ζωή τους στα θρανία και καταλήγουν μπάρμαν και ντιλίβερυ. Αυτό με βγάζει από τα ρούχα μου!
Ο υδραυλικός μας ξέρεις πόσο προκλητικά για μένα χρεώνει? Παρόλα αυτά έχει μεγάλη πελατεία και τέλος πάντων είναι από τους λίγους που κάνουν την δουλειά τους χωρίς να χρειαστεί να τον ξαναφωνάξεις επειδή το προϊόν ή το μερεμέτι έβγαλε κουσούρι. Δεν έχει βγάλει Πανεπιστήμιο, ούτε σχολείο. Αλλά κάνει την δουλειά του πολύ καλά, του βγαίνει η πίστη κι αφού υπάρχουν άνθρωποι που του τα δίνουν, καλά κάνει και χρεώνει! Τώρα διάβασα όλο το θέμα κι είδα ότι μίλησες κι εσύ για υδραυλικούς. Παρόλα αυτά, μίλησες για εξειδίκευση. Ο δικός μου είναι τελείως αμόρφωτος, αλλά και γνωστός μου ηλεκτρολόγος έχει χαρτί ΤΕΛ, ούτε ΙΕΚ δηλ. Δε νομίζω ότι η εξειδίκευση που αναφέρεις κολλάει κάπου, δε νομίζω ότι κόπιασαν κι ιδιαίτερα για να λάβουν θεωρητική γνώση. Κόπιασαν και κοπιάζουν πολύ βέβαια για να αποκτήσουν πρακτική γνώση και δεξιότητες.
Δεν καταλαβαίνω οπότε για ποιόν λόγο κόλλησες με τα πτυχία. Άλλο η εργασία, άλλο οι σπουδές. Με τρελαίνει όταν πολλοί βγάζουν κάποια σχολή και περιμένουν να έχουν όλες τις πόρτες ανοιχτές, όταν άλλοι κάνουν μεταπτυχιακά, επιμορφώσεις, σεμινάρια συνέχεια. Αν κάποιος δεν ξέρει να λειτουργεί με βάση τον ανταγωνισμό και θεωρεί ότι επειδή έβγαλε κάποια κωλοσχολή κάτι έκανε, ας δουλεύει μπάρμαν ως τα 60 του. Δεν θα τον λυπηθώ!
Από την άλλη όταν κάποιος επιλέγει να σπουδάσει κάτι άχρηστο, είτε από ψώνιο, είτε για να έχει κάποιο πτυχίο, δεν μπορώ να μην του ρίξω ποσοστό ευθύνης για την ανεργία που θα τον φάει. Πόσους απόφοιτους Μεθοδολογίας Ιστορίας και Θεωρίας Επιστήμης παράδειγμα μπορεί να χωρέσει αυτή η χώρα? Δεν λέω να μην κάνεις το κομμάτι σου, αλλά αφενός σκέψου ρεαλιστικά, αφετέρου βρες κάτι να το κάνεις μετά. Εξειδικεύσου.
Πολλοί άνθρωποι που δουλεύουν στην show business έχουν πτυχίο το οποίο δεν αξιοποιούν, δεν είναι όλοι αμόρφωτοι. Αλλά και να ήταν, αφού τους πληρώνουν καλά κάνουν. Επίσης, πολλές φορές υποτιμάμε μερίδα αυτών των ατόμων, αλλά πρέπει να κατανοήσουμε για ποιό λόγο το κάνουμε. Εγώ για παράδειγμα πολλούς μπουζουκοτραγουδιστές τους θεωρώ ακαλλιέργητους ας πούμε. Αλλά δεν μπορώ να τους κρίνω σαν άχρηστους και τεμπέληδες, καθώς η δουλειά που κάνουν είναι πολύ δύσκολη. Βάλε με εμένα 1 βράδυ σε 1 πίστα ως τα ξημερώματα, τίγκα στον καπνό και την ηχορύπανση, και την άλλη μέρα μάζεψε τα κομμάτια μου! Αυτοί το κάνουν κάθε βράδυ επιτυχημένα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.