Ηρώ
Διακεκριμένο μέλος
Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
18-12-09
14:42
grow
the fuck
up
o κοσμος δεν γυριζει γυρω απο τα μ%^#$νια σας, και οσο ηληθιο, βλακωδες, οπισθοδρομικο και ματαιοδοξο ειναι να επιβελεται στις γυναικες να καταπιεζουν την σεξουαλικοτητα τους και να νοιωθουν ενοχες για τα σωματα τους (as if anyone cares, προσωπικα δεν ξερω αντρα που να μην θελει μια γυναικα που του αρεσει επειδη το ενα στηθος ειναι μικροτερο η εχει ραγαδες) αλλο τοσο βλακωδες, οπισθοδρομικο και ματαιοδοξο ειναι να καθεστε να κουβεντιαζεται τι ρουχα θα του φορουσατε.
το ανεκδοτο "ενα κουστουμακι για το πουτσο μου" το εχετε ακουστα...?
Αμα δεν θες να ξυριζεις το πραμα σου dont, τι σε κοφτει δηλαδη μην τυχων η κενωνια και οι γκομενοι δεν σε αποδεχθουν? Στις ωοθηκες σας, αλλα αν ΟΝΤΩΣ σας απασχολει το οτι θα μηνεται μπουκαλα επειδη δεν το ξουρισατε συγγνωμη αλλα το προβλημα ειναι στο δικο σας μυαλο που προσδιοριζεται την αξια σας απο ενα γκομενο.
JE-the fuck-ZUS
τι θα ελεγε...τιποτα δεν θα ελεγε, να κοιταξεις να λες ενδιαφεροντα πραγματα απο το στωμα σου, λεω εγω τωρα
Έχεις δίκιο από την πλευρά που το βλέπεις, αλλά δεν είναι μόνο αυτή.
Απαντώντας στην πρόταση :"Τι θα έλεγε το αιδοίο σας, αν μπορούσε να μιλήσει", μπορείς να καταλάβεις τη σεξουαλική ζωή/κακοποίηση/ικανοποίηση μιας γυναίκας, τα αρνητικά ή θετικά της βιώματα, τις αναστολές της, το πως αντιμετωπίζει τον έρωτα, τους άντρες και την άποψη που έχει γι΄αυτούς.
Μου συγκρίνεις μουνιά με πούτσες.
Εμμ δεν είναι το ίδιο! Έχεις ακούσει εσύ καμιά πούτσα να σέρνει καράβι;
Αν το ΄σερνε, να δεις πόσα άρθρα και αναφορές θα γινόταν γύρω από το μύθο της.
Παραδέξου το epote ζουλεύεις!
Ο γυναικείος κόλπος είναι μια φωλιά, δεν μπορεί να κακοποιήσει. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να αγκαλιάσει. Δεν μπορεί να αντισταθεί στην κακοποίηση. Μπορεί να γίνει όμως το ιδανικό περιβάλλον για να δημιουργηθεί μια ζωή.
Είναι ο δέκτης. Κι όπως κάθε δέκτης λαμβάνει ό,τι του δίνει ο πομπός και σύμφωνα με αυτό αντιδρά.
Δεν μπορεί να σε αγγίζει κάτι τέτοιο, εκτός κι αν μιλήσουμε για κακοποίηση του ..κώλου (κολλάει και μεταφορικά )
Μην απαντήσεις στην ερώτηση : "Αν ο πρωκτός σας είχε φωνή, τι θα έλεγε;"
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Ηρώ
Διακεκριμένο μέλος
Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
17-12-09
23:20
Ο ΚΟΛΠΟΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ
Ο κόλπος μου ήταν ολοπράσινη, δροσερή απαλή ροζ πεδιάδα,
αγελάδα που μούγκριζε ανέμελα στον ήλιο,
που δίπλα ξάπλωνε ολόγλυκο αγόρι και άγγιζε
ελαφρά μ'ενα ξανθό κι απαλό στάχυ.
Υπάρχει κάτι μεταξύ των ποδιών μου. Δεν ξέρω τι είναι. Δεν ξέρω πού είναι. Δεν αγγίζω. Όχι τώρα. Όχι πλέον. Όχι ξανά.
Ο κόλπος μου ήταν ομιλητικός, ανυπόμονος, τόσο πολύ, τόσα πολλά για να μιλήσει, λέξεις να πει, προσπαθούσε χωρίς παραίτηση να μιλά χαρούμενα ω ναι, ω ναι!
Όχι από τότε που ονειρεύομαι ότι ένα νεκρό ζώο είναι ραμμένο κάτω εκεί, με μαύρη τραχιά πετονιά. Και η κακιά βρώμα του νεκρού ζώου δεν φεύγει. Και ο λαιμός του είναι κομμένος και αιματώνει τα καλοκαιρινά μου φουστάνια.
Ο κόλπος μου τραγουδούσε κοριτσίστικα τραγούδια, τραγούδια που ηχούσαν προβατένια καμπανάκια, τραγούδια ανέμελων φθινοπωρινών κοιλάδων, τραγούδια γυναικείων κόλπων, τραγούδια γεμάτα οικειότητα.
Όχι από τότε που οι στρατιώτες έβαλαν ένα μακρύ παχύ πυροβόλο μέσα μου. Τόσο παγωμένο, που ο χάλυβας κατέστρεψε την ψυχή μου. Που δεν ήξερα αν θα πυροβολούσαν ή αν θα το έμπηγαν ως τον εγκέφαλό μου. Έξι απ'αυτούς, τερατώδεις γιατροί με μαύρες κουκούλες έμπηγαν μέσα μου μπουκάλια. Και κομμάτια ξύλα και την άκρη μιας σκούπας.
Ο κόλπος μου κολυμπούσε σε νερά του ποταμού, καθαρό τρεχούμενο νερό πάνω από ηλιόλουστα πετραδάκια, μικρά πετραδάκια- μικρές κλειτορίδες.
Όχι από τότε που άκουσα το δέρμα να σκίζεται σαν φλούδα λεμονιού, όχι από τότε που ένα μέρος του κόλπου μου ξέμεινε στο χέρι μου, ένα μέρος των χειλιών, και τώρα τα μισά μου χείλη λείπουν.
Ο κόλπος μου. Ένα ολοζώντανο υγρό υδάτινο χωριό. Ο κόλπος μου το σπίτι μου.
Όχι από τότε που ανταλλάζονταν με τη σειρά κάθε εφτά μέρες και μύριζαν κόπρανα και καπνιστό κρέας, καθώς άφηναν το βρωμισμένο σπέρμα τους μέσα μου. Που έγινα ένας ποταμός από δηλητήριο και πύο και όλοι οι καρποί μου και όλα τα ψάρια μου πέθαναν.
Ο κόλπος μου ένα ολοζώντανο υγρό υδάτινο χωριό.
Το παραβίασαν. Το κατακρεούργησαν και το έκαψαν.
Δεν αγγίζω πλέον.
Δεν πηγαίνω πλέον.
Μένω αλλού τώρα.
Δεν ξέρω που"
Δάκρυσα.
Ένιωσα τον πόνο.
Δεν έχω λόγια..
Λυπάμαι..
«Αν ντυνόταν το αιδοίο σας, τι θα φορούσε;» «Αν το αιδοίο σας μπορούσε να μιλήσει, τι θα έλεγε με δυο λέξεις;» «Με τι θα παρομοιάζατε τη μυρωδιά του αιδοίου σας;» «Τι χαϊδευτικό όνομα έχετε για το αιδοίο σας;»
Τι θα λέγατε να κάναμε τους δικούς μας "αδοίων μονολόγους" απαντώντας για αρχή σε αυτές τις ερωτήσεις;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.