Neraida
Επιφανές μέλος
Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
04-01-10
21:04
Γιατι δεν καταλαβαινουμε το εξης απλο?
Οτι δεν ειμαστε ολοι ιδιοι και οτι απο μια σχεση δε ζηταμε ολοι τα ιδια πραγματα...
Marmaths, στην αρχικη σου αναρτηση μιλησες για μια δεσμευμενη φιλη σου και τη σχεση της...προφανως ο ενας απο τους δυο, αντιλαμβανεται τον ερωτα, τη σχεση οπως η Χιμελα. Δε γνωριζω ποιος απο τους δυο ειναι, αλλα ας υποθεσουμε πως ειναι το αγορι...που σημαινει οτι η Χιμελα στην περιπτωση μας θα ταιριαζε μαζι του και δε θα ειχαν προβληματα, αφου θα ζητουσαν τα ιδια πραγματα.
Βεβαια, αναγνωριζω πως αυτες οι συμπεριφορες αγγιζουν τα ακρα, που ομως ειναι δυνατον με προσωπικη δουλεια να καταφερουν να μετριασουν καποια πραγματα, αλλα σε καμμια περιπτωση δε θα τους χαρακτηρισω προβληματικους, που πρεπει πασει θυσια να αλλαξουν αρδην, διοτι διαφορετικα θα πονανε μια ζωη.
Προσεχτικοι στις επιλογες τους πρεπει να ειναι, οπως ολοι μας αλλωστε.
Θα ηθελα να προσθεσω ακομα κατι στο σημειο εκεινο που λεγεται οτι ξεχναει κανεις φιλους, ενδιαφεροντα κ.λ.π...
Εκεινος που πραγματικα ξεχναει ολα αυτα, οταν δημιουργει μια σχεση, τοτε σημαινει οτι ποτε δεν τον καλυπταν ή απλα τον καλυπταν ελαχιστα. Ακομα και οταν δινομαστε ολοκληρωτικα σε καποιον, εαν θελουμε παντα βρισκουμε χωρο και χρονο και για ολα αυτα που αγαπαμε, χωρις μαλιστα να νοιωσει παραγκωνισμενος ο ανθρωπος μας.
Εαν π.χ εγω ουσα σε μια σχεση, "ξεχασω" τους φιλους μου, σημαινει οτι δε μου ελειπαν αρκετα, ωστε να τους αναζητησω, αρα δεν ηταν τοσο σημαντικη η θεση τους στη ζωη μου...εαν "ξεχασω" τα ενδιαφεροντα μου σημαινει επισης οτι δε με γεμιζαν αρκετα...γι αυτο και διαθετω ολον μου τον ελευθερο χρονο σε εκεινον που με κανει να νοιωθω ομορφα και με γεμιζει.
Ισως εαν ισχυαν καποια πραγματα να μην ηταν τοσο ακραια η συμπεριφορα της Χιμελα και του καθε ενα....
Ειλικρινα το μονο που θα ελεγα σε καποιον οπως η Χιμελα, θα ηταν να κρατησει/ να εχει/ να βαλει στη ζωη της ανθρωπους και ασχολιες που πραγματικα τη γεμιζουν και την κανουν χαρουμενη...
Οτι δεν ειμαστε ολοι ιδιοι και οτι απο μια σχεση δε ζηταμε ολοι τα ιδια πραγματα...
Marmaths, στην αρχικη σου αναρτηση μιλησες για μια δεσμευμενη φιλη σου και τη σχεση της...προφανως ο ενας απο τους δυο, αντιλαμβανεται τον ερωτα, τη σχεση οπως η Χιμελα. Δε γνωριζω ποιος απο τους δυο ειναι, αλλα ας υποθεσουμε πως ειναι το αγορι...που σημαινει οτι η Χιμελα στην περιπτωση μας θα ταιριαζε μαζι του και δε θα ειχαν προβληματα, αφου θα ζητουσαν τα ιδια πραγματα.
Βεβαια, αναγνωριζω πως αυτες οι συμπεριφορες αγγιζουν τα ακρα, που ομως ειναι δυνατον με προσωπικη δουλεια να καταφερουν να μετριασουν καποια πραγματα, αλλα σε καμμια περιπτωση δε θα τους χαρακτηρισω προβληματικους, που πρεπει πασει θυσια να αλλαξουν αρδην, διοτι διαφορετικα θα πονανε μια ζωη.
Προσεχτικοι στις επιλογες τους πρεπει να ειναι, οπως ολοι μας αλλωστε.
Θα ηθελα να προσθεσω ακομα κατι στο σημειο εκεινο που λεγεται οτι ξεχναει κανεις φιλους, ενδιαφεροντα κ.λ.π...
Εκεινος που πραγματικα ξεχναει ολα αυτα, οταν δημιουργει μια σχεση, τοτε σημαινει οτι ποτε δεν τον καλυπταν ή απλα τον καλυπταν ελαχιστα. Ακομα και οταν δινομαστε ολοκληρωτικα σε καποιον, εαν θελουμε παντα βρισκουμε χωρο και χρονο και για ολα αυτα που αγαπαμε, χωρις μαλιστα να νοιωσει παραγκωνισμενος ο ανθρωπος μας.
Εαν π.χ εγω ουσα σε μια σχεση, "ξεχασω" τους φιλους μου, σημαινει οτι δε μου ελειπαν αρκετα, ωστε να τους αναζητησω, αρα δεν ηταν τοσο σημαντικη η θεση τους στη ζωη μου...εαν "ξεχασω" τα ενδιαφεροντα μου σημαινει επισης οτι δε με γεμιζαν αρκετα...γι αυτο και διαθετω ολον μου τον ελευθερο χρονο σε εκεινον που με κανει να νοιωθω ομορφα και με γεμιζει.
Ισως εαν ισχυαν καποια πραγματα να μην ηταν τοσο ακραια η συμπεριφορα της Χιμελα και του καθε ενα....
Ειλικρινα το μονο που θα ελεγα σε καποιον οπως η Χιμελα, θα ηταν να κρατησει/ να εχει/ να βαλει στη ζωη της ανθρωπους και ασχολιες που πραγματικα τη γεμιζουν και την κανουν χαρουμενη...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
04-01-10
15:10
Ρε συ Χιμελα, σε πιεσε κανεις να ξεχασεις τους φιλους σου, τα χομπυ σου, τα ενδιαφεροντα σου?
Φανταζομαι πως οχι...Ναι οκ ειναι λαθος (αν και δεν ξερω μεχρι σε ποιο βαθμο το επραξες)και ειναι κατι που ειναι γνωστο σε ολους, αλλα αυτη εισαι...ο τροπος που ερωτευεσαι προφανως ειναι αυτος.
Πρεπει να σκεφτεις κατα ποσον μπορεις να το διορθωσεις και εαν οχι να δεχθεις τον εαυτο σου ως εχει, να εισαι πιο προσεχτικη με τις επιλογες σου και θα βρεις καποια στιγμη εναν ανθρωπο που θα σου δοθει οπως εσυ.
Ειναι ωραιο να λεμε ολοι στη θεωρια ποιο ειναι το ορθον, αλλα δεν ειμαστε ολοι ιδιοι.
Αυτο που για μενα ειναι νορμαλ για καποιον αλλο ειναι υπερβολικο και τουμπαλιν.
Ο τροπος π.χ που εγω ζω τον ερωτα, ειναι αυτος που με γεμιζει και καθε τι διαφορετικο με αφηνει ανικανοποιητη.
Νομιζουμε οτι ειναι πολυ ευκολο να αλλαξουμε τον ψυχισμο μας? Μεσα απο τη διαδικασια της αυτογνωσιας, θα μπορεσουμε να αφουγκραστουμε τις πραγματικες επιδιωξεις και επιθυμιες της ψυχης μας και ισως το καλυτερο που εχουμε να κανουμε ειναι να αποδεχτουμε αυτο που πραγματικα ειμαστε και οχι να προσπαθουμε για κατι που δεν προκειται ποτε να γινουμε με συνεπεια να μην αγαπαμε τον εαυτο μας και να νοιωθουμε δυστυχισμενοι και ανικανοποιητοι.
Μακαρι να ημασταν ολοι ιδανικα ταιρια για ολους, αλλα καλο ειναι να πατουμε τα ποδια μας στη γη και να μην πεταμε στα συννεφα.
Προσπαθουμε παντα για το καλυτερο και ειναι εκεινο που μας γεμιζει και μας κανει ευτυχισμενους.
Φανταζομαι πως οχι...Ναι οκ ειναι λαθος (αν και δεν ξερω μεχρι σε ποιο βαθμο το επραξες)και ειναι κατι που ειναι γνωστο σε ολους, αλλα αυτη εισαι...ο τροπος που ερωτευεσαι προφανως ειναι αυτος.
Πρεπει να σκεφτεις κατα ποσον μπορεις να το διορθωσεις και εαν οχι να δεχθεις τον εαυτο σου ως εχει, να εισαι πιο προσεχτικη με τις επιλογες σου και θα βρεις καποια στιγμη εναν ανθρωπο που θα σου δοθει οπως εσυ.
Ειναι ωραιο να λεμε ολοι στη θεωρια ποιο ειναι το ορθον, αλλα δεν ειμαστε ολοι ιδιοι.
Αυτο που για μενα ειναι νορμαλ για καποιον αλλο ειναι υπερβολικο και τουμπαλιν.
Ο τροπος π.χ που εγω ζω τον ερωτα, ειναι αυτος που με γεμιζει και καθε τι διαφορετικο με αφηνει ανικανοποιητη.
Νομιζουμε οτι ειναι πολυ ευκολο να αλλαξουμε τον ψυχισμο μας? Μεσα απο τη διαδικασια της αυτογνωσιας, θα μπορεσουμε να αφουγκραστουμε τις πραγματικες επιδιωξεις και επιθυμιες της ψυχης μας και ισως το καλυτερο που εχουμε να κανουμε ειναι να αποδεχτουμε αυτο που πραγματικα ειμαστε και οχι να προσπαθουμε για κατι που δεν προκειται ποτε να γινουμε με συνεπεια να μην αγαπαμε τον εαυτο μας και να νοιωθουμε δυστυχισμενοι και ανικανοποιητοι.
Μακαρι να ημασταν ολοι ιδανικα ταιρια για ολους, αλλα καλο ειναι να πατουμε τα ποδια μας στη γη και να μην πεταμε στα συννεφα.
Προσπαθουμε παντα για το καλυτερο και ειναι εκεινο που μας γεμιζει και μας κανει ευτυχισμενους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
04-01-10
11:44
Αν ομως ενας απο τους δυο γλυκαθει με το να φορτωνει τη ζυγαρια της σχεσης με βαρυδια, το παιχνιδι, η ισορροπια εχει χαθει.
Ετσι αντιλαμβανομαι την καταπιεση.
Ειναι ασχημο να επιβαρυνεις μονιμως εναν ανθρωπο και να επιβαρυνεσαι επισης.
Μια, δυο, τρεις και το ποτηρι ξεχειλιζει.
Εχεις την εντυπωση πως υπαρχει κανεις "φυσιολογικος" που γουσταρει να φορτωνει τη ζυγαρια, οπως ειπες, με βαριδια?
Το σημαντικο ειναι να μπορεσει ο αλλος να αντιληφθει πως για να γινεται αυτο, σημαινει οτι υπαρχει καποιο προβλημα, να το εντοπισει και να κοιταξουν απο κοινου, εαν ειναι δυνατον να δοθει λυση.
Το ποτηρι ξεχειλιζει, οταν προσπερναμε καταστασεις και δεν τους δινουμε την σημασια που θα επρεπε. Διοτι, εαν κατι δεν εχει λυθει, θα εμφανιστει μπροστα μας ξανα και ξανα και ξανα μεχρι να μην ειναι πλεον δυνατο να σωθει κατι.
Δυστυχως, αυτο που εγω βλεπω γυρω μου να γινεται, ειναι πως δεν εχουμε μαθει να "νοιωθουμε", να "αφουγκραζομαστε" τον αλλο, γι αυτο και οδηγουμαστε σε τετοιου ειδους καταστασεις.
Και στην τελικη, εαν δεν ταιριαζουν τα "χνωτα" μας, η ζωη ειναι πραγματικα πολυ μικρη για να τη χαραμιζουμε σε καταστασεις που κατα κυριο λογο μας χαριζουν δυστυχια...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.