Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
02-07-09
08:31
παιδιά για πρώτη φορά στη ζωή μου κάνω τέτοιες σκέψεις, ίσως οι λόγοι είναι γελοίοι για κάποιους αλλά έχω χάσει το κουράγιο μου και νοιώθω υπερβολικά μονός, έχω καταντήσει κάτι που πάντα κορόιδευα, κλαίγομαι, πλέον σταμάτησα ακόμα και αυτό για να μην επιβαρύνω τους γύρω μου, μέχρι πρόσφατα επειδή δεν έχω τα κότσια ακόμα να δώσω ένα τέλος στην αθλία ζωή μου έκανα επικίνδυνα πράγματα ανεβάζοντας την αδρεναλίνη για να νιώσω καλύτερα, και αν ερχόταν το μοιραίο ... καλοδεχούμενο. Τώρα πλέον δεν έχω κουράγιο ούτε για αυτό, δεν ξέρω τι να κάνω, όλοι νομίζουν ότι αντέχω, όλοι νομίζουν ότι είμαι δυνατός, αλλά δεν είναι έτσι, εν τω μεταξύ επειδή πέρσι δεν κόλλησα ένσημα στη δουλειά που ήμουν δε μπορώ να παρακολουθήσω και ψυχίατρο και πολύ φοβάμαι ότι τα έξοδα είναι μεγάλα. Ας πει κάποιος τη γνώμη του, ευχαριστώ.
Πριν από κάποια χρόνια, μέσα σε κατάπτωση και με ψυχολογία "να ζήσω ή να μη ζήσω, να την παρω την στροφή ή να συνεχίσω ευθεία", ξεκίνησα μια νύχτα Σαββάτου να πάω Θεσσαλονίκη να βρω μια φίλη...
Οδηγούσα και δεν έβλεπα απ τα κλάματα...
Κάπου στον κάμπο της Λάρισας με έπιασε η ανατολή
Και ξαφνικά είδα γύρω μου τα πάντα χρυσοκόκκινα σαν να καίγονται
Και με έπιασαν πάλι τα κλάματα για το μεγαλείο αυτό που είχα την τύχη να μπορώ να αντικρύζω όταν άλλοι συνάνθρωποι μου που ΘΕΛΟΥΝ να ζήσουν... δε μπορούν κι απλά αργοπεθαίνουν στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου
Εκλαψα κι άλλο εκείνο το ξημέρωμα για την αχαριστία που έδειχνα στη ζωή μου την ίδια
Είδα όλη την ανατολή και γύρισα σπίτι μου
Χαρούμενη... αναζωογονημένη σαν να γεννήθηκα ξανά εκείνο το πρωί
Αν έχεις τη δυνατότητα.. δες μια ανατολή....
Ξέρεις πόσοι άνθρωποι κάθε μέρα στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου εύχονται να είχαν μόνο μια στιγμή ακόμα?
Μόνο μια στιγμή....
Ολοι έχουμε περάσει από τη φάση που περιγράφεις (ή αν όχι όλοι, οι περισσότεροι)
Πάρτο λίγο αλλιώς... δες το λίγο αλλιώς... εκτίμησε λίγο αυτά που έχεις. Αγάπα τη ζωή σου όπως είσαι αυτή τη στιγμή
Χτες πέθανε μια γνωστή από καρκίνο... μέσα σε έξι μήνες....
Αφησε πίσω της μωρό παιδί....
Δεν ήξερε τι είχε από λεφτά... μια ζωή που θα τη ζήλευαν όλοι
Μέχρι πριν 6 μήνες... και μετά? Μετά ήρθε έτσι απλά το επίπονο τέλος
Τι έχασε? Τι κέρδισε? Τι άφησε πίσω...
Τι θα μπορούσε ακόμα να καταφέρει αν είχε ζήσει?
Τι μπορείς να επιτύχεις ΖΩΝΤΑΣ και τι χάνεις πεθαίνοντας?
Και μη μου πεις δεν χάνεις τίποτα.... δες πρώτα μια ανατολή
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
21-05-06
12:51
από πείρα σου λέω ότι το χειρίζεσαι κατάλληλα αν και εφόσον δεν θες να χειρίζεται ο φίλος εσένα
εγώ τελικά τα κατάφερα...
όταν της είπα "οκ αντε αυτοκτόνα".... και έμεινε να με κοιτάει αποσβολωμένη για κανα δεκάλεπτο.... φυσικά και δεν το έκανε... άλλαξε θέμα στη κουβέντα και με ρωτησε αν θα βγαιναμε εξω το βραδυ
εγώ τελικά τα κατάφερα...
όταν της είπα "οκ αντε αυτοκτόνα".... και έμεινε να με κοιτάει αποσβολωμένη για κανα δεκάλεπτο.... φυσικά και δεν το έκανε... άλλαξε θέμα στη κουβέντα και με ρωτησε αν θα βγαιναμε εξω το βραδυ
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
21-05-06
12:26
Στο παρελθόν είχα μια φίλη που πολύ συχνά κλαιγόταν για την χάλια ζωή της και κάποια στιγμή ανέφερε την λέξη αυτοκτονια....
Με έπιασε πανικός και δεν ήξερα τι να κανω και τι να της πω...
Ξαφνικά ένοιωσα να έχω την ευθυνη της ζωής της
Αρχισα να ρωταω δεξια κι αριστερα τι να κανω και πως να το κανω και τι να της πω
Εφτασα μέχρι σε ψυχολογο.... εγω αντι αυτης.... για λογαριασμό της...
Εμαθα λοιπόν ότι τα άτομα που σκοπεύουν όντως να αυτοκτονήσουν ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΠΟΤΕ!
Κανουν πραγματα που ειναι ενδειξεις αλλά δεν λενε ποτε... θα αυτοκτονήσω ή θέλω να αυτοκτονήσω... ή σκέφτομαι να αυτοκτονήσω...
Τα πράγματα που κανουν αφορουν κυριως αυτους που ειναι πολυ κοντα τους (οικογενεια και στενους φιλους)
Παράδειγμα: Παιρνουν ξαφνικά τηλέφωνο και σου λενε... ρε συ... εισαι κολληταρι και σε αγαπω πολύ... θέλω να σου χαρισω όλα μου τα αγαπημένα μου cd
Κοινώς και με κάποιο ιδιομορφο τροπο σου κληροδωτουν τα αγαπημένα τους αποκτήματα, σου λένε ότι σε αγαπουν και "κλεινουν τους ανοιχτους λογαριασμούς τους"
Οι περιπτώσεις σαν αυτή που περιγραφεις, ως επι το πλήστον είναι τα μάλα απογοητευμένα και στεναχωρημένα άτομα που έχουν απόλυτη ανάγκη την προσοχή σου... η πιθανότητα όμως του να αυτοκτονήσουν είναι μηδαμινή ως ανύπαρκτη.
Υπάρχουν επίσης άτομα που προσπαθούν με αυτή την κουβέντα που θα σου πουν, να σε χειραγωγήσουν και να σε εκβιάσουν ψυχολογικά ωστε να εισαι του χεριου τους...
Στις περισσοτερες περιπτωσεις το κανουν χωρις να το καταλάβουν...
ΑΝ λοιπόν έχεις το κουράγιο και την επόμενη φορα που θα σου πει... "αν συμβει αυτό, θα αυτοκτονήσω" γυρίσεις και του πεις..."ε οκ αν νομίζεις ότι αυτό είναι το καλύτερο για σενα και ότι έτσι θα λύσεις τα προβλήματα σου, κάντο" ... κατά κανόνα θα αντιμετώπισεις ένα επιθετικό άτομο που δεν θα το πιστεύει αυτο που του λες και που θα θυμωσει μαζί σου που δεν το καταλαβαίνεις...
Είναι επίσης πολύ πιθανό το άτομο το οποίο αναφέρεις να σε ζηλεύει για την κατάσταση που βρίσκεσαι όπως την έχει πλάσει στο μυαλό του και να μιζεριάζει με την δική του ζωή...
Ατομα που κλαιγονται όλη την ώρα για την άδικη ζωή και το πόσο χάλια περνάνε υπάρχουν παντού και πολλά.... αυτό που αποζητούν κατα βάθος είναι να νοιώσουν καλύτερα κάνοντας σε να νοιώσεις θκατα καθώς και ευθυνη για τη δική τους ζωή....
Στο παρελθόν με αυτή τη φίλη, μου έχει τύχει να νοιώθω ΤΥΨΕΙΣ που εγώ ήμουν "καλά" ενω αυτή δεν ήταν! Κι όταν τα έβαλα κάτω ειδα ότι η ζωή της ήταν κατα κανόνα πολύ καλύτερη απ τη δική μου αλλα την αντιμετώπιζε με πολύ διαφορετικό τροπο και με σαφως πολύ λιγοτερη αισιοδοξία απ οτι εγω.....
Μην νοιώθεις υπεύθυνη για τη ζωή των άλλων... δεν είσαι! Είσαι υπεύθυνη μόνο για τη δική σου πορεία ζωής....
Μην χάνεις τον προσανατολισμό σου απ τα δικά σου προβλήματα με το να μπαινεις μέσα στα προβληματα των άλλων.... (οχι να μην ακους και να μην προσπαθεις να βοηθήσεις, απλά μην τα κανεις κτημα σου)
Δεν βοηθας ούτε εσένα ούτε τους άλλους
Δεν ξέρω αν θα με πιστέψεις ή όχι αλλά το άτομο που λες ΔΕΝ προκειται να αυτοκτονήσει... αλλά ακόμα και ΑΝ όπως λες.... αυτή η μια μικρή πιθανοτητα στο εκατομύριο που σε κάνει να νοιώθεις ασχημα.... ε θα είναι επιλογή του και θα το έκανε έτσι κι αλλιώς... ότι και να του έλεγες... όσοι γιατροι και αν το έβλεπαν
Με έπιασε πανικός και δεν ήξερα τι να κανω και τι να της πω...
Ξαφνικά ένοιωσα να έχω την ευθυνη της ζωής της
Αρχισα να ρωταω δεξια κι αριστερα τι να κανω και πως να το κανω και τι να της πω
Εφτασα μέχρι σε ψυχολογο.... εγω αντι αυτης.... για λογαριασμό της...
Εμαθα λοιπόν ότι τα άτομα που σκοπεύουν όντως να αυτοκτονήσουν ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΟΥΝ ΠΟΤΕ!
Κανουν πραγματα που ειναι ενδειξεις αλλά δεν λενε ποτε... θα αυτοκτονήσω ή θέλω να αυτοκτονήσω... ή σκέφτομαι να αυτοκτονήσω...
Τα πράγματα που κανουν αφορουν κυριως αυτους που ειναι πολυ κοντα τους (οικογενεια και στενους φιλους)
Παράδειγμα: Παιρνουν ξαφνικά τηλέφωνο και σου λενε... ρε συ... εισαι κολληταρι και σε αγαπω πολύ... θέλω να σου χαρισω όλα μου τα αγαπημένα μου cd
Κοινώς και με κάποιο ιδιομορφο τροπο σου κληροδωτουν τα αγαπημένα τους αποκτήματα, σου λένε ότι σε αγαπουν και "κλεινουν τους ανοιχτους λογαριασμούς τους"
Οι περιπτώσεις σαν αυτή που περιγραφεις, ως επι το πλήστον είναι τα μάλα απογοητευμένα και στεναχωρημένα άτομα που έχουν απόλυτη ανάγκη την προσοχή σου... η πιθανότητα όμως του να αυτοκτονήσουν είναι μηδαμινή ως ανύπαρκτη.
Υπάρχουν επίσης άτομα που προσπαθούν με αυτή την κουβέντα που θα σου πουν, να σε χειραγωγήσουν και να σε εκβιάσουν ψυχολογικά ωστε να εισαι του χεριου τους...
Στις περισσοτερες περιπτωσεις το κανουν χωρις να το καταλάβουν...
ΑΝ λοιπόν έχεις το κουράγιο και την επόμενη φορα που θα σου πει... "αν συμβει αυτό, θα αυτοκτονήσω" γυρίσεις και του πεις..."ε οκ αν νομίζεις ότι αυτό είναι το καλύτερο για σενα και ότι έτσι θα λύσεις τα προβλήματα σου, κάντο" ... κατά κανόνα θα αντιμετώπισεις ένα επιθετικό άτομο που δεν θα το πιστεύει αυτο που του λες και που θα θυμωσει μαζί σου που δεν το καταλαβαίνεις...
Είναι επίσης πολύ πιθανό το άτομο το οποίο αναφέρεις να σε ζηλεύει για την κατάσταση που βρίσκεσαι όπως την έχει πλάσει στο μυαλό του και να μιζεριάζει με την δική του ζωή...
Ατομα που κλαιγονται όλη την ώρα για την άδικη ζωή και το πόσο χάλια περνάνε υπάρχουν παντού και πολλά.... αυτό που αποζητούν κατα βάθος είναι να νοιώσουν καλύτερα κάνοντας σε να νοιώσεις θκατα καθώς και ευθυνη για τη δική τους ζωή....
Στο παρελθόν με αυτή τη φίλη, μου έχει τύχει να νοιώθω ΤΥΨΕΙΣ που εγώ ήμουν "καλά" ενω αυτή δεν ήταν! Κι όταν τα έβαλα κάτω ειδα ότι η ζωή της ήταν κατα κανόνα πολύ καλύτερη απ τη δική μου αλλα την αντιμετώπιζε με πολύ διαφορετικό τροπο και με σαφως πολύ λιγοτερη αισιοδοξία απ οτι εγω.....
Μην νοιώθεις υπεύθυνη για τη ζωή των άλλων... δεν είσαι! Είσαι υπεύθυνη μόνο για τη δική σου πορεία ζωής....
Μην χάνεις τον προσανατολισμό σου απ τα δικά σου προβλήματα με το να μπαινεις μέσα στα προβληματα των άλλων.... (οχι να μην ακους και να μην προσπαθεις να βοηθήσεις, απλά μην τα κανεις κτημα σου)
Δεν βοηθας ούτε εσένα ούτε τους άλλους
Δεν ξέρω αν θα με πιστέψεις ή όχι αλλά το άτομο που λες ΔΕΝ προκειται να αυτοκτονήσει... αλλά ακόμα και ΑΝ όπως λες.... αυτή η μια μικρή πιθανοτητα στο εκατομύριο που σε κάνει να νοιώθεις ασχημα.... ε θα είναι επιλογή του και θα το έκανε έτσι κι αλλιώς... ότι και να του έλεγες... όσοι γιατροι και αν το έβλεπαν
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.