kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
28-06-06
16:03
Καταρχήν θενκς για τις διευκρινήσεις-απαντήσεις.
Βασικά 2-3 λεπτομέρειες που δεν αναφέρω, αν προσέχετε ημ/νια ήμουν μόλις 22 χρονών και αν και δεν ήμουν φρέσκια οδηγός νομίζω πως έμπειρο δεν σε κάνουν τα χρόνια οδήγησης αλλά τα περιστατικά που έχεις αντιμετωπίσει κι αυτό για μένα ήταν το πρώτο σοβαρό. Δεύτερον η αντίδραση του γονιού ήταν ως ένα σημείο δικαιολογημένη καθώς φαντάζομαι τι του μετάφερε η φίλη μου(ότι ας πούμε έτρεχα πεζή σε μια εθνική χωρίς φώτα να μαζέψω ένα σκύλο) βέβαια αυτός δεν ήταν παρών και δεν μπορεί να ξέρει ακριβώς πως το χειρίστηκα και ότι δεν μου έφυγε το άμαξι καθώς για να το γράψω σωστά χτύπησε στην μπάρα αλλά δεν σύρθηκε 40 μέτρα στην μπάρα,το ξανάφερα δεξιά και το σταμάτησα εγώ μετά απο 40 μέτρα, ντουλίνι ήμουν στην μεσαία λωρίδα(3 έχει εκεί αν θυμάμαι καλά γιατί με τον καιρό σου μένουν όσα θέλουν να θυμάσαι)αν ήμουν στην αριστερή θα είχα καρφωθεί (μη σου πω περάσει πάνω απο)στην μπάρα. Όσο για το ΑΒS ναι σωστά, μόνο που το δικό μου πρώτο αμάξι ήταν ένα μεταχειρισμένο ESCORT του 90, δεν είχα ABS καρδιά μου.
Τέσπα πάντα ήθελα να το θέσω αυτό το ερώτημα, όχι για να δω αν εγώ έπραξα σωστά,αλλά για να δω πόσο εύκολο είναι να αντιδράσεις όταν σου πεταχτεί όχι μόνο ζώο αλλά το χειρότερο παιδί ή παππούς(καλά τον παππού μπορεί και να τον πάταγα γιατί είναι σκοτώστρες έτσι πως πετάγονται).Γιατί μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων πως περνάς απο την θεωρία στην πράξη;
Θα ήταν ωραίο σε αυτό το θέμα πέρα απο κράξιμο για απαράδεκτους οδηγούς να μοιραστούμε και τις εμπειρίες μας σε περιστατικά.
Βασικά 2-3 λεπτομέρειες που δεν αναφέρω, αν προσέχετε ημ/νια ήμουν μόλις 22 χρονών και αν και δεν ήμουν φρέσκια οδηγός νομίζω πως έμπειρο δεν σε κάνουν τα χρόνια οδήγησης αλλά τα περιστατικά που έχεις αντιμετωπίσει κι αυτό για μένα ήταν το πρώτο σοβαρό. Δεύτερον η αντίδραση του γονιού ήταν ως ένα σημείο δικαιολογημένη καθώς φαντάζομαι τι του μετάφερε η φίλη μου(ότι ας πούμε έτρεχα πεζή σε μια εθνική χωρίς φώτα να μαζέψω ένα σκύλο) βέβαια αυτός δεν ήταν παρών και δεν μπορεί να ξέρει ακριβώς πως το χειρίστηκα και ότι δεν μου έφυγε το άμαξι καθώς για να το γράψω σωστά χτύπησε στην μπάρα αλλά δεν σύρθηκε 40 μέτρα στην μπάρα,το ξανάφερα δεξιά και το σταμάτησα εγώ μετά απο 40 μέτρα, ντουλίνι ήμουν στην μεσαία λωρίδα(3 έχει εκεί αν θυμάμαι καλά γιατί με τον καιρό σου μένουν όσα θέλουν να θυμάσαι)αν ήμουν στην αριστερή θα είχα καρφωθεί (μη σου πω περάσει πάνω απο)στην μπάρα. Όσο για το ΑΒS ναι σωστά, μόνο που το δικό μου πρώτο αμάξι ήταν ένα μεταχειρισμένο ESCORT του 90, δεν είχα ABS καρδιά μου.
Τέσπα πάντα ήθελα να το θέσω αυτό το ερώτημα, όχι για να δω αν εγώ έπραξα σωστά,αλλά για να δω πόσο εύκολο είναι να αντιδράσεις όταν σου πεταχτεί όχι μόνο ζώο αλλά το χειρότερο παιδί ή παππούς(καλά τον παππού μπορεί και να τον πάταγα γιατί είναι σκοτώστρες έτσι πως πετάγονται).Γιατί μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων πως περνάς απο την θεωρία στην πράξη;
Θα ήταν ωραίο σε αυτό το θέμα πέρα απο κράξιμο για απαράδεκτους οδηγούς να μοιραστούμε και τις εμπειρίες μας σε περιστατικά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kleftra
Διάσημο μέλος
Η Γεωργία-Γωγούλα-Γωγώ...ακούω σε όλες τις παραλλαγές αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 3,359 μηνύματα.
28-06-06
03:05
Μιας κι εδώ μπορούμε να μιλήσουμε για οδική συμπεριφορά θέλω την (ειλικρινή) σας γνώμη για το εξής που μου είχε συμβεί:
Μάρτιος 2001, ε.ο. Αθηνών-Κορίνθου στην άνοδο στο ύψος της Ελευσίνας, γύρω στις 2.30 το βράδυ, άδειος δρόμος, εγώ εντελώς νηφάλια και ξεκουραστη, οδηγώ σταθερά στα 140 και ξαφνικά πετάγεται σκυλάκι.
Φανατικά αποφεύγω το φρένο, ειδικά σε αυτές τις ταχύτητες, άσε που δεν είχε και νόημα μιας και πετάχτηκε ξαφνικά σε λιγότερο απο 5 μέτρα το σκυλί. Οπότε κόβω το τιμόνι αριστερά, χτυπάω στην μπάρα και σταματάω μετά απο 40 μέτρα.Η φίλη μου συνοδηγός σοκαρισμένη, εγώ επίσης σοκαρισμένη γυρνάω πίσω με τα πόδια για να μαζέψω το σκυλί το οποίο τραυμάτισα όσο λιγότερο μπορούσα σπάζοντας του μόνο το πισω δεξί πόδι(και όποιος έχει περιποιηθεί τραυματισμένο σκυλί καταλαβαίνει τι πέρασα για 2 μήνες μέχρι να αναρρώσει), τις ζημιές στο αυτοκίνητο τις είδα το επόμενο πρωί.
Εκτός απο τις ζημιές είχα την ατυχία να δω και τον πατέρα της φίλης μου ο οποίος είχε έρθει έξαλλος πρωί πρωί να με κατσαδιάσει στο μαγαζί του μπαμπά μου ως εγκληματία και ανεύθυνη οδηγό.Μου είπε ότι είμαι λιγόψυχη γιατί δεν πάτησα τον σκύλο καθώς αν πετάγεται ζώο στον δρόμο μας πρέπει να το πατάμε για να μην βάζουμε σε κίνδυνο την ζωή μας.Αυτά και άλλα πολλά χωρίς να απαντήσει στην βασική μου απορία, έστω ότι δεν είμαι φιλόζωη και έχω το σθένος να σκοτώσω το ζώο ποια θα ήταν η αρμοζουσα συμπεριφορά ενός σωστού και συνετού οδηγού;
α.Να φρενάρει;Μα αυτός είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου.Απο φρεναρίσματα σκοτώνονται όσοι τους πετάγεται κάτι στο δρόμο τους.
β.Να μην κόψει ταχύτητα και να το πατήσει;Μα χτυπώντας ένα μεγαλόσωμο ζώο πάλι δεν κινδυνεύω να χάσω τον έλεγχο του αυτοκινήτου;
Εσείς ποια νομίζετε ότι είναι η ενδεδειγμένη αντίδραση σε αυτές τις περιπτώσεις;Εγώ είμαι σίγουρη πως αν μου ξανασυνέβαινε ενστικτωδώς πάλι θα προσπαθούσα να το αποφύγω
Μάρτιος 2001, ε.ο. Αθηνών-Κορίνθου στην άνοδο στο ύψος της Ελευσίνας, γύρω στις 2.30 το βράδυ, άδειος δρόμος, εγώ εντελώς νηφάλια και ξεκουραστη, οδηγώ σταθερά στα 140 και ξαφνικά πετάγεται σκυλάκι.
Φανατικά αποφεύγω το φρένο, ειδικά σε αυτές τις ταχύτητες, άσε που δεν είχε και νόημα μιας και πετάχτηκε ξαφνικά σε λιγότερο απο 5 μέτρα το σκυλί. Οπότε κόβω το τιμόνι αριστερά, χτυπάω στην μπάρα και σταματάω μετά απο 40 μέτρα.Η φίλη μου συνοδηγός σοκαρισμένη, εγώ επίσης σοκαρισμένη γυρνάω πίσω με τα πόδια για να μαζέψω το σκυλί το οποίο τραυμάτισα όσο λιγότερο μπορούσα σπάζοντας του μόνο το πισω δεξί πόδι(και όποιος έχει περιποιηθεί τραυματισμένο σκυλί καταλαβαίνει τι πέρασα για 2 μήνες μέχρι να αναρρώσει), τις ζημιές στο αυτοκίνητο τις είδα το επόμενο πρωί.
Εκτός απο τις ζημιές είχα την ατυχία να δω και τον πατέρα της φίλης μου ο οποίος είχε έρθει έξαλλος πρωί πρωί να με κατσαδιάσει στο μαγαζί του μπαμπά μου ως εγκληματία και ανεύθυνη οδηγό.Μου είπε ότι είμαι λιγόψυχη γιατί δεν πάτησα τον σκύλο καθώς αν πετάγεται ζώο στον δρόμο μας πρέπει να το πατάμε για να μην βάζουμε σε κίνδυνο την ζωή μας.Αυτά και άλλα πολλά χωρίς να απαντήσει στην βασική μου απορία, έστω ότι δεν είμαι φιλόζωη και έχω το σθένος να σκοτώσω το ζώο ποια θα ήταν η αρμοζουσα συμπεριφορά ενός σωστού και συνετού οδηγού;
α.Να φρενάρει;Μα αυτός είναι ο πιο σίγουρος τρόπος να χάσει τον έλεγχο του αυτοκινήτου.Απο φρεναρίσματα σκοτώνονται όσοι τους πετάγεται κάτι στο δρόμο τους.
β.Να μην κόψει ταχύτητα και να το πατήσει;Μα χτυπώντας ένα μεγαλόσωμο ζώο πάλι δεν κινδυνεύω να χάσω τον έλεγχο του αυτοκινήτου;
Εσείς ποια νομίζετε ότι είναι η ενδεδειγμένη αντίδραση σε αυτές τις περιπτώσεις;Εγώ είμαι σίγουρη πως αν μου ξανασυνέβαινε ενστικτωδώς πάλι θα προσπαθούσα να το αποφύγω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.