misslittledevil
Επιφανές μέλος
Η misslittledevil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών. Έχει γράψει 8,197 μηνύματα.
13-11-07
15:15
Εγω τελικα δεν πιστευω οτι υπαρχει αυτος ο Ενας.
Μαλλον αυτη ειναι και η δικη μου αποψη.
Μαλλον αυτη ειναι και η δικη μου αποψη.
Εγώ αυτο που ξέρω, είναι ότι κάθε φορά που ερωτευόμαστε και παθιαζόμαστε εχουμε την ψευδαισθηση ότι αυτός είναι ο Ένας. Μέχρι που "ξυπναμε" καποια στιγμη και ο Ένας γινεται Κανενας....και προχωράμε στον επομενο Ένα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
misslittledevil
Επιφανές μέλος
Η misslittledevil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 40 ετών. Έχει γράψει 8,197 μηνύματα.
20-07-06
17:58
Αρχική Δημοσίευση από kajira:Valder, ευτυχώς δεν τέθηκε ποτέ θέμα βαναυσότητας στον γάμο των γονιών μου. Απλά, όσα πέρασα μετά το διαζύγιο, με τους 3ους ανθρώπους, δεν θα ήθελα επ' ουδενί να τα περάσει το δικό μου παιδί (και γι' αυτό αν ποτέ κάνω παιδί, χωρίσω και ξανακάνω σχέση, ο τύπος θα είναι μακριά από το παιδί μου, κι αν δεν του αρέσει, θα φάει πόρτα!)
Απλά αναρωτιέμαι.. Ευούλι κι εγώ έτσι πίστευα πως θα συνέβαινε, αλλά τελικά, τώρα που έχουν περάσει κάποια χρόνια, συνειδητοποιώ πως λόγω της "ευθύνης" που συνεπάγεται μια τέτοια απόφαση, αποκλείεται ποτέ να νιώσω πως αυτός είναι (ακόμα κι αν το νιώσω, είμαι λίγο σχεσοφοβική, οπότε θα υπερισχύσει ο πανικός, το ξέρω.. ) Συναισθηματικά ναι, μπορώ να σου πω, πως αυτός που είμαι μαζί τώρα, είναι κάποιος με τον οποίο δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτόν, είναι κάποιος που με κάνει να περνάω καλά, με προσέχει, με φροντίζει, τον αγαπώ όσο δεν αγάπησα ποτέ κανέναν και νιώθω απόλυτα δική του (με την έννοια της γυναίκας του).. Θεωρητικά δηλαδή, όλα μια χαρά. Έλα μου όμως που αν σκεφτώ πως είμαι με κάποιον για όλη μου την ζωή (όποιος κι αν είναι αυτός), αμέσως φρικάρω, οπότε..
Κατι δεν μου κολλαει..
Απο την στιγμη που ειναι ολα οσα θα ηθελες, δεν καταλαβαινω που ειναι το προβλημα.
Μηπως στην ουσια ο "φοβος" που σου εχει προκυψει ειναι μονο δικαιολογια? Μηπως τα αισθηματα σου για εκεινον δεν ειναι τοσο δυνατα και τοσο μεγαλα, οσο θελεις/πιστευεις? Δεν θελω σε ΚΑΜΙΑ περιπτωση να σε προσβαλω με αυτο, απλα προσπαθω να βρω μια ακρη..
Ειμαι κι εγω παιδι χωρισμενων γονιων οπως το 2/3 των ελληνοπουλων, αλλα γαμοι γινονται συνεχεια..
Απο την αλλη, αν δεν θελεις να παντρευτεις (γενικα) γιατι πρεπει να προχωρησεις σε κατι τετοιο? Μπορεις να (συ)ζεις με τον συντροφο σου, να κανετε οτιδηποτε θα εκανε και ενα παντρεμενο ζευγαρι και απλα να σας λειπει το μυστηριο του γαμου. Θα μου πεις, δεν ειναι ετσι.. Ο γαμος δεν ειναι μονο το μυστηριο και το "χαρτι". Οκ, το αντιλαμβανομαι, αλλα αν εσυ (και ο καλος σου φυσικα) δεν εχεις προβλημα με το να κανεις ολα οσα κανει ενα παντρεμενο ζευγαρι χωρις το "χαρτι", τα υπολοιπα δεν αφορουν κανεναν!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.