Τα 2 φύλα στη φύση: Ίσα, άνισα ή απλώς διαφορετικά;

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Εσύ βέβαια, δεν θέλεις ούτε να το σκέφτεσαι, στην πράξη όμως σε ΟΛΑ τα ζευγάρια που έχω γνωρίσει -και το στατιστικό μου δείγμα είναι πλέον αντιπροσωπευτικό- κάποιος έχει το πάνω χέρι, όσο κι αν για λόγους πολιτικά ορθού, κανείς δεν το παραδέχεται εύκολα. Ίσως εάν επέλεγες να το σκεφτείς, να κατέληγες κι εσύ σε παρόμοια συμπεράσματα, αλλιώς συμπάθα με αλλά ονειροβατείς. Δεν θα διαφωνήσω πως πάντοτε, σε όλα, υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Σου εύχομαι να είσαι μία απ' αυτές...


Εάν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι το γήπεδο στην Ελλάδα (όπως και σε όλες τις αποτυχημένες και καταπατημένες χώρες) είναι από μόνο του μια ζούγκλα κι ένα μπορντέλο, με τους Μπαίους, τους Κούγιες και τους Μαρινάκηδες, Πατέρες, μάνες, παράγκες, επεισόδια, μπατσοκρατία κι ελικόπτερα, όπου ο άνθρωπος πράγματι βγάζει την πιο κτηνώδη του πλευρά κι ώρα με την ώρα αποκτηνώνεται, τι σχέση έχει αυτό που γράφεις με το θέμα μας;

Κατά τ' άλλα, γυναίκες πηγαίνουν πολλές στο γήπεδο και είναι όνειρο πολλών ανδρών να μπορούν να μοιράζονται αυτό τους το ενδιαφέρον με τη γυναίκα τους, οπότε μην κοιτάς μόνο τον μικρόκοσμό σου και νομίζεις πως όλος ο κόσμος είναι το ίδιο... Κάποτε τα ίδια έλεγαν για όσες γυναίκες φορούσαν παντελόνια, αυτό όμως δεν μπόρεσε ν' αναιρέσει την αλλαγή...

Click για ανάπτυξη...

Τα αποτελέσματα του στατιστικού σου δείγματος συμπίπτουν με αυτά του δικού μου...οπότε δεν έχω λόγο να σε αμφισβητήσω ως προς αυτό...
Ελπίζω τα αποτελέσματα του στατιστικού σου δείγματος να συμφωνούν με αυτά του δικού μου και ως προς αυτό: Πλειοψηφικά οι σχέσεις των ζευγαριών που κάποιος είναι ¨από πάνω¨ και κάποιος υπό, και όχι σε ισότιμη βάση, νοσούν...
Δεν ξέρω αν ονειροβατώ όπως λες, ωστόσο έχω την αίσθηση ότι δεν έχω/έχουμε χτίσει τη σχέση μου/μας ο σύντροφός μου και εγώ, βάσει αυτών των πλειοψηφικών τρικλιζουσών πεπατημένων...και απολαμβάνω τα ομορφα και τα ωραία αυτής της ισότιμης σχέσης...
Δεν έχω σύνδρομο διεκδίκησης εξουσίας , ούτε στη σχέση μου, ούτε πουθενά, και δεν έχει ευτυχώς ούτε ο σύντροφός μου....

Τί σχέση έχει με το θέμα μας -που πραγματεύεται την ισοτιμία των φύλων ή μη- το παράδειγμα που έφερα;;;; (δηλ. η αντιμετώπιση μιας γυναίκας που πάει στο γήπεδο για τον μέσο κοινό νου;;
Η σχέση που έχει με το θέμα μας, είναι ότι σου μιλάω για στερεότυπα,σου μιλάω για προκαταλήψεις ,σου μιλάω για παροχυμένες αντιλήψεις, σου μιλάω για απόδοση ρόλων και ταμπέλων βάσει φύλου, σου μιλάω για ρατσιστική αντιμετώπιση και χλευασμό του φύλου ανάλογα με το χώρο που βρίσκεται.... την ώρα που θεωρητικολογούμε για ισότητα... και που εσύ θεωρείς ότι όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με το θέμα μας...
Το αν το ποδόσφαιρο λειτουργεί υγειώς ή όχι που αναφέρεις -που επίσης συμφωνώ ότι είναι ένας σαθρός χώρος- ,και εγώ με τη σειρά μου αναρωτιέμαι τί σχέση έχει με το θέμα μας....
Είναι το χόμπι του άντρα μου, και έχει γίνει και δικό μου... έτσι απλά!

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Πουλάκι μου γλυκό, το θέμα μας είναι περί της διαφοράς μεταξύ των δύο φύλων ΣΤΗ ΦΥΣΗ και όχι στις ανθρώπινες κοινωνίες. Έχουμε μπόλικα άλλα θέματα όπου θα κολλούσαν αυτά που γράφεις, αλλά ας αφήσουμε κι ένα θέμα να είναι διαφορετικό, δεν θα μας χαλάσει, δεν νομίζεις;;

Click για ανάπτυξη...

Συμφωνώ.... πουλάκι μου γλυκο....
ωστόσο... οι ανθρωπινες κοινωνίες δεν αποτελούν μέρος της φύσης, επέτρεψέ μου ν'αναρωτηθώ;;;;

Ααααα.... έέέέτσι προήλθε το θεματάκι...
Οκ then!
Πάω να μελετήσω National Geographic....... να δω τί παίζει σε λιοντάρια, αγελάδες, κροκόδειλους, πιθήκια κτλ, και θα σχηματίσω άποψη...
Ωστόσο, αυτό που πάντα με εντυπωσίαζε ήταν το... ¨χώσιμο¨ που τρώνε οι αρσενικοί ιππόκαμποι... οι οποίοι εγκυμονούν και γεννάνε... οπότε ... ¨υπό¨καμποι!

Η σχέση που έχει με το θέμα μας, είναι ότι σου μιλάω για στερεότυπα,σου μιλάω για προκαταλήψεις ,σου μιλάω για παροχυμένες αντιλήψεις, σου μιλάω για απόδοση ρόλων και ταμπέλων βάσει φύλου, σου μιλάω για ρατσιστική αντιμετώπιση και χλευασμό του φύλου ανάλογα με το χώρο που βρίσκεται.... την ώρα που θεωρητικολογούμε για ισότητα... και που εσύ θεωρείς ότι όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με το θέμα μας..

Click για ανάπτυξη...

δεν ειναι ολα τα στερεοτυπα λαθος..

καποιες παρδοσιακες αληθειες -που ξεχασαμε στα χρονια- ειναι αληθεις.
καποιες οχι..
πρεπει να τα ξεχωριζουμε αυτα.

Τι κραταμε,,τι πεταμε-αλλαζουμε..

Το πρόβλημα με τα στερεότυπα εντοπίζεται στο ότι είναι στατικά και αμετάβλητα.

Click για ανάπτυξη...

οπως και τα σημαντικα πραγματσ τη ζωη ,φυση κλπ..
τα βασικα ενστικτα πχ..

οποτε δεν με ενδιαφερει αν θεωρουνται απο καποιους αναχρονιστικα,,αλλα αν ισχυουν ή οχι..

Μένει παιδί μου η φύση αμετάβλητη;

Click για ανάπτυξη...

καποιοι κανονες ναι,,οι πλανητες γυριζουν γυρω απο τον ηλιο..
και πολλοι φυσικοι κανονες..
η φυση αρσενικου θηλυκου

ή τουλαχιστον δεν μεταβαλλονται στο απειροελαχιστον διαστημα που ζει η ανθρωπινη κοινωνια..

εσυ λες δηλαδη οτι πρεπει να τα αλλαζουμε ολα?

να μην κραταμε τιποτα απο παλια?

ηλιθιο και καταστροφικο θα μου φαινοταν..
σαν να καταστρεφεις τα θεμελια του σπιτιου σου..

Τα στερεότυπα -για μένα- είναι τσιμέντα και αφομοιωμένες τσιμεντοποιημένες αντιλήψεις
από αυτούς που βαριούνται να τα σπάσουν, ή που δεν έχουν τα μέσα να τα σπάσουν,
ή που δεν έχουν την δυνατότητα ,ή την όρεξη, ή τις ικανότητες, ή το σθένος ν'αναζητήσουν άλλα, νέα υλικά,
ώσπου να τα δουν κάποια στιγμή και αυτά σαν στερεότυπα,
και ν'αναζητήσουν τα επόμενα...
Στα πλαίσια της διαδικασίας της εξέλιξης
τί πιο γόνιμο και πιο δημιουργικό;;;
υγ. τα ένστικτα, είτε μιλάμε για ζώα , είτε για τον άνθρωπο -για όσους θέλουν να τον διαχωρίσουν από τα ζώα, που και εκεί βάζω ερώτημα γιατί θα πρέπει....- είναι άλλο πράγμα... καλώς ή κακώς, -καλώς για μένα- δεν εξαλείφονται...

Θα προσπαθήσω να τρυπήσω το ταμπούρλο της λογικής που κάνει συλλογισμούς
και θαυμάζει την τρύπα, γιατί βαριέμαι τις παρελάσεις περιμένοντας
να κουρκουτιάσει κι ο μπακαλιάρος.

Η θεωρία της διαφοροποίησης των 2 φύλλων είναι ένα καθεστώς
σα να συζητάμε αν ειναι διαφορετικά δύο όντα με απτές διαφορές,
σωματικές και πνευματικές. Ολιστικά είναι.
Θα έμοιαζε με πύκνωση ενός βάλτου να μπλέκαμε σε τέτοια δίνη.

Οπότε ας μην αναχθεί το πρόβλημα στην επεξήγηση για τα αυτονόητα
αλλά στη γέννηση της σημαίνουσας "ανισότητας".

Η ανισότητα είναι ένα πεδίο από όπου εφορμώνται οι μύθοι.

Το σημείο γοητείας που λάμπει μέσα στον έρωτα του άντρα και της γυναίκας,
είναι μια περιοχή κοινή όπου βασιλεύει ο πόθος.
Μια έκλυση που δε περιορίζεται στα μάτια ή το πρόσωπο
αλλά εισδύει στη ψυχή και ανέρχεται σαν κάτι που υπερβαίνει
τις γεννητικές διαφορές τους.

Όταν περνάει νερό από έναν αντιδραστήρα και γίνεται τήξη της καρδιάς,
αφήνει ραδιενεργά κατάλοιπα, πρέπει να το πούμε αυτό, πέρα από φύλα,
φύση, είδος.

Πώς μπορεί να προσδιορίσει κανείς τον πόνο ενός αρσενικού δελφινιού,
ή μιας θηλυκιάς αρκούδας; Κάποιου αρσενικού της φυλής των Παπούα
ή μιας Νεοϋορκέζας;

Στο ποιητικό πεδίο η γυναίκα αναδύεται από τα ερείπια της χριστιανικής
θρησκείας, όσο ακόμη ζούσε ο Pascal, χωρίς όμως να αποφύγει την "κόλαση"
στα πρώτα της βήματα (στον Sade και στον Lewis) μια εντελώς διαφορετική
μορφή της γυναίκας, που ενσαρκώνει την μεγαλύτερη ευκαιρία του άντρα και,
σύμφωνα με τον Goethe, που απαιτεί να θεωρείται από τον άντρα σαν το κλειδί
του οικοδομήματος.

Η ιδέα αυτή ακολουθεί μια πορεία, πραγματικά πολύ ανώμαλη ανάμεσα από τον
γερμανικό και γαλλικό ρομαντισμό (Νovalis, Holderlin, Kleist, Baudelaire και κανα 2-3 άλλους)
αλλά παρά τα πλήγματα που υφίσταται στα τέλη του 19ου αιώνα (Huysmans, Jarry)
φθάνει σε μας απαλλαγμένη απ΄ό,τι μπορούσε, ίσως, ακόμη να την σκοτεινιάζει:
φέρνει ό λ ο τ η ς τ ο φ ω ς .

Για μένα το ζητούμενο για το θηλυκό είναι να ΥΠΕΡΒΕΙ τον ρομαντισμό στα γράμματα της
Ηeloise, ή της Πορτογαλίδας Μοναχής για να ανακαλύψει με ποια γοητευτικά αστέρια
ήταν σπαρμένη η γραμμή της καρδιάς.

Από την λυρική άποψη, δεν μπορεί και δεν πρέπει να της διαφύγει ότι στη διαδρομή
αυτής της γραμμής έχουν ΠΙΑ αναπτυχθεί, περισσότερο από ΠΟΤΕ όλοι εκείνοι οι τόνοι
που ανέβασαν τον άνθρωπο πάνω από τις συνθήκες της ζωής του (ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΟΧΙ
ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΑΧΑ) προκαλώντας έτσι με αλυσωτές αντιδράσεις πραγματικές
συγκινησιακές μεταφορές από έναν άνθρωπο σε άλλο.

Και η δόξα επέστρεφε και πάλι στην γυναίκα είτε αυτή ήταν η Διοτίμα, η Sophie von Kuhn,
η Mina de Wanghel, η Aurelia, η Μαύρη ή Λευκή Αφροδίτη, ή η Άνναμπελ του Σπιτιού του Βοσκού
του Βόγλη του γκρικ τσοπάνη.

Οι συλλογισμοί μου αυτοί έχουν για στόχο να επιτρέψουν να καταννοηθεί
η στάση απέναντι στο ανθρώπινο, που για μεγάλο διάστημα είχε θεωρηθεί
και θεωρείται ακόμα απο πολλούς, αρνητική.
Η γυναίκα έχει αγαπηθεί και τιμηθεί σαν τη μεγάλη υπόσχεση
που εξακολουθεί να υπάρχει κι αφού εκπληρωθεί.


Χρειάζεται όχι μόνο να σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο,
αλλά να σταματήσει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον δήθεν "Θεό"
με την παράλογη και προκλητική μνήμη. Πρέπει να αναθεωρηθεί ΡΙΖΙΚΑ
δίχως ίχνος υποκρισίας και μ' ένα τρόπο που δεν μπορεί πια να έχει αναβλητικό
χαρακτήρα, το πρόβλημα των σχέσεων άνδρα και γυναίκας.

Πρέπει ο άνθρωπος με όπλα κι αποσκευές να περάσει από την πλευρά του ανθρώπου.
Αρκούν οι αδυναμίες, τα παιδιάστικα καμώματα, οι ιδέες αναξιότητας, ο λήθαργος,
η βλακεία, τα λουλούδια στους τάφους, τα στοιχεία δημοκρατικού πολιτεύματος ανάμεσα
σε δυο ώρες γυμναστικής, μπανιστήρια μαύρων διάφανων καλσόν παρελάσεων,
η ανοχή, τα άκακα φίδια!

Πολύ .... ρεαλιστικά αυτά που γράφεις...
Τα γράφεις με γνώμονα και εφαλτήριο την σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα ,
και την έκφραση και διαμόρφωση του άντρα και της γυναίκας , μέσα από την εξελικτική τους πορεία κατά την ιστορική τους ανέλιξη,
ή τους μύθους, τα ποιήματα, τις δοξασίες και το εικονικό;;;
Οι αλληγορίες απλά χαιδεύουν την πραγματικότητα , αλλά δεν την αγγίζουν τελικά...
Νομίζω ότι σκαρφαλωμένοι σε ροζ συννεφάκια,
δεν βλέπουμε πολύ καλά τί συμβαίνει εκεί κάτω...
Ο μπακαλιάρος μου φάνηκε το πιο απτό, και το πιο ρεαλιστικό από τα παραπάνω....
Πάντως, επειδή φαντάζομαι το έγραψες με περιπαικτική και σουρεάλ διάθεση,
μου άρεσε!!!!
Να πουλήσω μούρη και να πω ότι κατάλαβα και πολλα...;;
Ας είμαι ειλικρινής και ας πω ότι έχασα τη μπάλα!!!
Αλλά ήταν απολαυστικό και με έναν ωραίο σαρκασμό..... νομίζω....

ρε φατσάκια μου πατουσάκια ματάκια μου ()
τι διαφορές έχει ο αχιλλέας με τον αιμίλιο
κι η αιμί με τη μελίνα?

Η μια νιαουρίζει σε φα δίεση, η άλλη ξέρει να συνθέτει νιαουρίσματα
στο GarageBand? Ε και?

Έχει αυτό καμία ουσιαστική βάση για το πως θα φέρονται
από αύριο τα γατουλίνια?
Κι όμως για αυτό μιλάμε.

Αν πάμε στα ανθρώπινα,
μπήκα στον έσχατο πειρασμό (θα λογοδοτήσω αργότερα στον ρεαλιστικό θεό σου)
χωρίς την έννοια του πειστικού μέτρου σου να με αφορά ούτε μισή ίντσα
να καταπιαστώ με κάτι που επιδέχεται αμφισβήτηση.

Θα μου ήταν εξαιρετικά ευχάριστο αντί να δηλώσεις "αχ να μια σουρεάλ διάθεση"
που παρα το ότι προσδίνει μια εξαιρετική ευχαρίστηση , μια εκδήλωση χαριτωμενιάς,
ή ένα παιδαριώδες στοιχείο με μια παρθενικότητα πνεύματος όσο και μια γαϊδουροπροβιά ()
να δήλωνες ότι ξέπεσα σε λατρευτές απιθανότητες μέσω ιστορικού των φύλων
και γιατί αυτό είναι ένας διανοητικός ιστός αράχνης?

Ο φόβος, η έλξη του ασυνήθιστου, οι ευκαιρίες, η γεύση πολυτέλειας είναι ελατήρια
που δεν θα επικαλεστώ ποτέ μάταια ακόμη κι αν η γραφή μου είναι κριτική της φυσικής
εξέλιξης των κολοκυθοκορφάδων.

Υπάρχει δυνατότητα να γραφτούν παραμύθια για τους μεγάλους, παραμύθια σχεδόν γαλάζια,
γιατί όχι να μη παραμυθιαστούμε και με ανισότητες κατα το "μπακαλιάροι στο τραπέζι κι
εγώ χορταίνω με σελινόριζα ωμή".

Τα στερεότυπα -για μένα- είναι τσιμέντα και αφομοιωμένες τσιμεντοποιημένες αντιλήψεις
από αυτούς που βαριούνται να τα σπάσουν, ή που δεν έχουν τα μέσα να τα σπάσουν

Click για ανάπτυξη...

Αυτη η holier than thou υποκρισια ειναι καταπληκτικη...

Οι ανθρωποι σκεφτονται με στερεοτυπα γιατι ετσι ειναι φτιαγμενοι, ετσι ειναι ο εγγεφαλος μας, σκεφτεται με κατηγοριες. Πολυ δε περισοτερο τα στερεοτυπα βοηθησαν στην επιβιωση του ανθρωπινου ειδους.

Ναι ξερω εσυ δεν κρινεις με στερεοτυπα.

ερωτηση και απαντησε ειληκρινα, σε ενα λεωφοριο διπλα σε ποιον θα επελεγες να κατσεις και να μιλησεις αν σου πιασει κουβεντα, αυτον:



η αυτον:



ο πρωτος ειναι ενας λεπρος, η λεπρα ΔΕΝ ειναι μεταδοτικη, το να κατσεις διπλα το και να του μιλησεις ειναι τελειως ακινδυνο.

ο δευτερος ειναι ο ted bundy ενας ανθρωπος που σκωτωσε, τεμαχισε, εφαγε, βασανισε, βιασε, ακρωτηριασε, εκαψε πανω απο 30 ανθρωπους μεταξυ των οποιων και παιδια.

βασικη ερωτηση ομως, ποσο εξω απο την κανονικη κατανομη ειναι αυτοι οι δυο?

αν μπεις εντος της κανονικης κατανομης τι γινεται?

Οι ανθρωποι σκεφτονται με στερεοτυπα γιατι ετσι ειναι φτιαγμενοι, ετσι ειναι ο εγγεφαλος μας, σκεφτεται με κατηγοριες. Πολυ δε περισοτερο τα στερεοτυπα βοηθησαν στην επιβιωση του ανθρωπινου ειδους.

Click για ανάπτυξη...

στο δευτερο θα καθοταν καποιος,,γιατι φαινεται πιο υγιης..

ενω ο πρωτος φαινεται αρρωστος,,και η λεπρα,,ειναι μεταδοτικη,, αφου οφειλεται στο βακιλο της λεπρας..απλα μεταδιδεται πολυ αργα και δυσκολα..

τα χαρακτηριστικα του ανθρωπου δειχνουν την υγεια του..-χωρις πλαστικες εννοειται..

Αυτη η holier than thou υποκρισια ειναι καταπληκτικη...

Οι ανθρωποι σκεφτονται με στερεοτυπα γιατι ετσι ειναι φτιαγμενοι, ετσι ειναι ο εγγεφαλος μας, σκεφτεται με κατηγοριες. Πολυ δε περισοτερο τα στερεοτυπα βοηθησαν στην επιβιωση του ανθρωπινου ειδους.

Click για ανάπτυξη...

συμφωνω επισης..

πχ στερεοτυπο,,"οταν κατι βρωμαει ασχημα ειναι ή δηλητηριο ή σαπιο και επικινδυνο" και δεν πρεπει να το φαμε..

υπαρχουν εξαιρεσεις στους κανονες(πικρα φαρμακα που σε σωστη δοση ωφελουν),,αλλα δεν τους καταργουν..
μαλλον τους επιβεβαιωνουν..

Αρχική Δημοσίευση από Lautreamont:

Η θεωρία της διαφοροποίησης των 2 φύλλων είναι ένα καθεστώς
σα να συζητάμε αν ειναι διαφορετικά δύο όντα με απτές διαφορές,
σωματικές και πνευματικές. Ολιστικά είναι.
Θα έμοιαζε με πύκνωση ενός βάλτου να μπλέκαμε σε τέτοια δίνη.

Οπότε ας μην αναχθεί το πρόβλημα στην επεξήγηση για τα αυτονόητα
αλλά στη γέννηση της σημαίνουσας "ανισότητας".

Click για ανάπτυξη...

Συμφωνώ στα υπόλοιπα, διαφωνώ κάθετα σε αυτό το σημείο. Θα το χαρακτήριζα και προδοτικό του κινήματος του φεμινισμού αλλά αυτό είναι μεγάλη συζήτηση. Δεν υπάρχει καμία "σημαίνουσα ανισότητα", καμία "ολιστική διαφορά".

Υπάρχουν 3 περσόνες για τον κάθε ένα από μας:

1. Αυτός που νομίζουν οι άλλοι ότι είμαστε.
2. Αυτός που νομίζουμε εμείς ότι είμαστε.
3. Aυτός που πραγματικά είμαστε.

Ποιός είναι αυτός ο πραγματικός εαυτός που αληθινά είμαστε; Παρατηρούμε την πραγματικότητα μέσα απ’ τις πέντε αισθήσεις μας - αυτές οι αισθήσεις μας φέρνουν μυριάδες διαφορετικές εντυπώσεις από χρώματα, μορφές, ήχους, γεύσεις, μυρωδιές και επαφές. Όλα αυτά περνάνε μέσα από τον προγραμματισμό μας και τις πεποιθήσεις μας και δημιουργούν την υποκειμενική πραγματικότητα που γνωρίζουμε. Αν π.χ. αφαιρέσουμε τα ρούχα από τον Γιάννη, θα δούμε ότι διαφέρει από την Καταλίνα! Αν κοιτάξουμε το υλικό του σώμα θα δούμε ότι είναι φτιαγμένο από δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων μικρά κύτταρα. Εκατομμύρια απ’ αυτά τα κύτταρα γεννιούνται και πεθαίνουν κάθε μέρα. Άρα ο Γιάννης δεν μπορεί να είναι τα κύτταρά του.

O Γιάννης είναι μόνο πρωτόνια, νετρόνια και ηλεκτρόνια όπως κάθε άλλο υλικό αντικείμενο στο σύμπαν. Δεν υπάρχει διαφορά. Kι’ έτσι φτάνουμε στην άποψη που διατύπωσε ο Δημόκριτος εδώ και 2.400 χρόνια: «Mε κοινή παραδοχή, υπάρχει χρώμα, με κοινή παραδοχή υπάρχει γλυκύτητα, αλλά στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο άτομα και κενός χώρος»!

Στις εικασίες του epote περί στερεοτύπων, θα πρέπει πρώτα να σκεφτούμε το εξής: Τι από τις δύο φωτογραφίες είναι γνώση για μας; Αν γνωρίζαμε απ΄την αρχή ότι ο δεύτερος είναι δολοφόνος τότε κανένας δεν θα καθόταν δίπλα του. Αν όχι, τότε μάλλον θα διαλέγαμε αυτό που "εμπειρικά" μας έχει γνωστοποιήσει ο εγκέφαλός μας. Με κοινή παραδοχή, ο σιτεμένος άνθρωπος Α, ίσως να "μυρίζει" λίγο παραπάνω! 8)

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:

Άσχετο (και off-topic), αλλά ό,τι θα μπορούσε να μας κάνει μέσα σε ένα λεωφορείο, ένας δολοφόνος που κάθεται δίπλα μας, το ίδιο θα μπορούσε να μας κάνει κι αν καθόταν απέναντί μας ή δυο θέσεις παραπέρα.

Click για ανάπτυξη...

Σωστό αυτό, αλλά κρίνουμε και με βάση ένα ηθικοπλαστικό κριτήριο που το κέντρο του στον εγκέφαλο βρίσκεται κάπου πίσω από το δεξιό αυτί (βιντεάκι Ted! )