Διάρκεια και ποιότητα ζωής...

Apro

Διάσημο μέλος

Ο Apro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 41 ετών, επαγγέλεται Tatoo artist και μας γράφει απο Άγιος Ιωάννης Ρέντης (Αττική). Έχει γράψει 2,031 μηνύματα.
1. είναι πράγματι, μικρή η ζωή του ανθρώπου...;
2. έχει σχέση αν την απολαμβάνεις η όχι...;
3. το έχεις σκεφτεί μέχρι τώρα...;
4. πώς θα ήταν, αν από ένα σημείο και μετά, ο χρόνος μέτραγε αντίστροφα και αντί να μεγαλώνεις, γινόσουν νεότερος...;
5. έχει κάποια σημασία το να το σκεφτόμαστε...;
6. μπορείς να επέμβεις σε αυτό...;
7. αν νομίζεις οτί είναι μικρή, σε στεναχωρεί αυτό...;
8. δε σε απασχολεί καθόλου, επειδή νομίζεις οτί η ζωή συνεχίζεται μετά θάνατο...
9. έχεις αλλάξει ποτέ γνώμη γι' αυτό...;
10. βρίσκεις το θέμα ανούσιο...;

Παρακαλώ ο καθένας να απαντάει μόνο μία φορά και έχοντας υπόψη του μόνο ένα υποερώτημα(σημειώστε το πριν την απάντηση)
έχετε το δικαίωμα να απαντήσετε πάλι(φυσικά στο ίδιο υποερώτημα)εάν κάποια στιγμή αλλάξετε γνώμη...
:rtfm::rtfm::rtfm:
3. το έχεις σκεφτεί μέχρι τώρα...;

έχω ακούσει αρκετές φορές οτί η ζωή του ανθρώπου είναι μικρή...προσωπικά, δεν έχω κάτσει ποτέ να σκεφτώ, αν είναι μικρή η μεγάλη αλλά...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
Εγώ το έχω σκεφτεί. Είναι μικρή και πρέπει να είναι χαρούμενη, αλλιώς δεν αξίζει τον κόπο. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι μετά θάνατον, δεν έχω αποφασίσει. Πάντως πρέπει να σκέφτεσαι όσα θες και να αποφεύγεις τις αρνητικές σκέψεις, διότι δεν βοηθούν πουθενά. Και να θυμόμαστε συνέχεια αυτά για τα οποία είμαστε ευγνώμονες και να χαμογελάμε.. :)

Αλλιώς τα ψυχοσωματικά θα γίνουν οι καλύτεροι φίλοι μας. Και ζωή χωρίς υγεία είναι πολύ βασανισμένη ζωή.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Vicki

Νεοφερμένος

Η Vicki αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών. Έχει γράψει 55 μηνύματα.
10. βρίσκεις το θέμα ανούσιο...;


Όχι απαραίτητα. Μα καθώς φαίνεται από τις δύο πρώτες τοποθετήσεις, είναι ανούσιο να ζητάς απάντηση σε ένα από τα ερωτήματα. Καθώς ήδη, εσύ έχεις απαντήσει σε τουλάχιστον 4 από αυτά και η kajira σε τουλάχιστον 5.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
έχεις παρατηρήσει πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος όταν περνάς καλά και όταν βαριέσαι ή πονάς δεν περνάει με τίποτα ο ρημάδης?
...........

ο χρόνος της ζωής ενός ανθρώπου μετριέται με την ποιότητα της...
δεν με απασχολεί και τόσο ο τερματισμός της ζωής μου γιατί δεν θεωρώ το θάνατο τέλος αλλά αρχή
από την άλλη με απασχολεί ο θάνατος δικών ανθρώπων γιατί είμαι εγωίστρια
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

moonlight

Διάσημο μέλος

Η moonlight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,767 μηνύματα.
μπορείς να επέμβεις σε αυτό...;

αμ εδω ειναι ολο το ζουμι... απο τη στιγμη που δεν μπορω να επεμβω σημαινει οτι δεν εχω τον απολυτο ελεγχο αρα ειμαι ερμαιο ενος παιγνιδιου που λεγεται ζωη και πρεπει να παιξω αναγκαστικα...

στο χερι μου βεβαια ειναι να κανω το παιχνιδι ενδιαφερον και στο τελος να βγω νικητης με οσο το δυνατον λιγοτερες απωλειες αλλα πολλες φορες ο χρονος ειναι ανελεητος το ρολοι γυρναει γρηγορα και οι στιγμες φευγουν...
ποτε δεν θα ειναι αρκετος ο χρονος οταν παλευεις για χαρα και ποτε δεν ειναι λιγος οταν παλευεις να ξεπερασεις τη λυπη...

γιαυτο λεμε οτι ωρες ωρες λαιφ σακς... παλευεις με κατι σπιαστο και αγνωστο..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

fantasmenos

Τιμώμενο Μέλος

Η Διαταραγμένη Προσωπικότητα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Θεολόγος και μας γράφει απο Μαυροβούνιο (Ευρώπη). Έχει γράψει 4,026 μηνύματα.
1. είναι πράγματι, μικρή η ζωή του ανθρώπου...;

η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι για τον ίδιο ατελείωτη μέχρι την στιμή που αντιλαμβάνεται ότι όλα αυτά που έκανε μέχρι τότε δεν τον ικανοποιούν. Τότε νομίζει ότι ο χρόνος πέρασε γρήγορα, ότι η ζωή είναι μικρή και όλες αυτές τις σαχλές δικαιολογίες που λέει στον εαυτό του επειδή δεν έκανε αυτά που ήθελε όταν το ήθελε :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Oralee

Τιμώμενο Μέλος

Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
Είσαι 22 Φαντασμένε γι' αυτό τα λες αυτά. Για κάποιο λόγο μετά τα 25 ο χρόνος τρέχει σαν τρελός.. Τουλάχιστον σε εμένα αυτό συνέβη και μου το έχουν επιβεβαιώσει και πολλά άλλα άτομα του κύκλου μου :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

alis

Πολύ δραστήριο μέλος

Η alis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,134 μηνύματα.
5.εχει καποια σημασια το να σκεφτομαστε;

φυσικα και εχει...αν δεν σκεφτομασταν θα ειμασταν ζωα....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
έχω ακούσει αρκετές φορές οτί η ζωή του ανθρώπου είναι μικρή...προσωπικά, δεν έχω κάτσει ποτέ να σκεφτώ, αν είναι μικρή η μεγάλη αλλά...

Για καποιους ανθρωπους η Ζωη φαινεται τεραστια και ογκωδης, βαναυση και επωδυνη, οποτε επιζητουν να περναν τα χρονια γρηγορα και απλοικα.αυτοι κατα τη γμωμη μου ειναι οι μιζεροι της ζωης, οι αδιαφοροι, αυτοι που τελοσπαντων δε προθυμοποιουνται να ψαξουν τις αληθειες τους.
Για καποιους αλλους, αντιθετως, μοιαζει μικρη. Οι ιδιοι δυσκολευονται να κανουν οσα θελουν νιωθωντας πολλες φορες πως δεν τους φτανει το 24 ωρο.
Σε αυτους τους τελευταιους συγκαταλεγομαι κι εγω εν μερει.
Οφειλεις, λενε , να την απολαμβανεις καθε στιγμη και καθε δευτερολεπτο.
Εχω την εντυπωση πως αυτο το καταλαβαινει καποιος, οχι εκεινη τη στιγμη, αλλα επειτα απο μινι απολογισμους που κανει αλλοτε καθε βραδυ, αλλοτε καθε τελος εποχης, αλλοτε καθε τελος 5ετιας και παει λεγοντας.
Πχ, Προσφατως αναρωτιομουν και ''μετρουσα'' τι εκανα σε μια 5 ετια(απο τα 17 μου μολις τελειωσα το σχολειο δηλαδη μεχρι και σημερα που πλεον εχω μπει στην αγορα, ψηφιζω.)
Τον τελευταιο χρονο, μετα τα γεννεθλια των 22 μου χρονων καθως μου εφερναν την τουρτα σε ενα μαγαζι στο Γκαζι(σουπερ παρεμπιπτοντως), μεσα στη χαρα μου να σβησω τα κερακια θυμηθηκα πως επρεπε να κανω μια ευχη...
Πρωτη μου φορα που''μπλοκαρα'' γιατι δεν ξερα τι ακριβως ευχη ηθελα να κανω. Ισως οχι γιατι ολες μου εχουν πραγματοποιηθει αλλα γιατι καταλαβα πως η ζωη παρα τις ευχες σου στα φερνει οπως εκεινη οριζει. Τελικα κατεληξα στο να ευχηθω να περασει ομορφα αυτη η βραδια με την παρεα μου...

Το βραδυ καθως γυρνουσα σπιτι και ειχα αφησει τις φιλες σπιτια τους, δακρυσα γιατι...μεγαλωσα.
Την επομενη μερα που μιλουσα με τη μητερα μου ... εκλαψα, κι αυτη τη φορα δεν ηταν δακρυα αλλα λυγμοι. επειδη ενιωθα να μεγαλωνω. Τα 22 μου χρονια οταν τα εκλεισα λοιπον ηταν σοκ.
Ξερεις, ειναι ωραιο να μεγαλωνεις τελικα. Αλλωστε τα δακρυα μου ηταν φοβου και ανασφαλειας για το αυριο το δικο μου, κι οχι θλιψης.:)

Δε με στεναχωρει που η ζωη ειναι μικρη για μενα. Με στεναχωρει που οσα θελω σαυτη τη ζωη θα τα τελειοποιησω στην επομενη. Υπαρχει επομενη να χαρω? χεχ. Αυτο λεγεται ανικανοποιητο και δεν το κρυβω πως ανηκω στους ανικανοποιητους και απαιτητικους ανθρωπους της ζωης. Και δε με λυπει, αντιθετα με χαροποιει γιατι δε βολευομαι ποτε καπου, καπως και με κατι...:) Ομως υπαρχουν οι στιγμες εκεινες που ικανοποιουμαι πληρως οσο κανεις (λεω εγω) κι αυτο ολο μαζι λεγεται κυκλοθυμια χαρακτηρα.(να προτιμαται η μακροθυμια γενικοτερα, ειναι καλυτερη!:whistle::))
Ο χρονος αντιστροφα δε μετρα οποτε δε κανω και υποθεσεις αν θα γυρνουσε αντιστροφα.
Δεν κανω ποτε υποθεσεις γιατι δεν πιστευω στα φαντασματα.
Ο χρονος ειναι αυτος που ειναι...και υπαρχουν οι στιγμες που σταματα ξαφνικα. Σαυτες ειναι οι στιγμες ευτυχιας και απολυτης χαρας κι εκστασης.

Ειχα εναν καθηγητη. Δε φορουσε ποτε ρολοι. Δεν ειχε και κινητο. Δεν ξερω πως ερχοταν παντα στην ωρα του στο μαθημα, ξερω πως μας κρατουσε παραπανω να μας διδαξει πολιτικο ρεπορταζ. Για οτιδηποτε τον χρειαζομασταν τον περναμε στην εφημεριδα του ή στο σπιτι του. Το περιεργο ειναι πως... τον βρισκαμε πάντα. (και όχι, δεν ηταν σπιτι δουλεια, δουλεια σπιτι. Ειχε φοβερη κοινωνικη ζωη, οικογενεια και δυο υπεροχα παιδια-κουκλοι για την ακριβεια-.) Το μυστικο του δεν το μαθαμε ποτε.

Τωρα για τον θανατο, τι να σου πω... Δεν τον φοβαμαι. Φοβαμαι τα γηρατια ομως και την ανημπορια. φοβαμαι ειπα? κακως. Θαθελα να ζησω λιγο, αλλα καλα. Δε με νοιαζει αν θα πεθανω σε μερικα χρονια η αυριο γιατι μεχρι εκεινη τη στιγμη θα εχω κανει οσα μπορω και ισως περα των δυνατοτητων μου.

Το θεμα σου δεν ειναι ανουσιο, οπως καθε θεμα κατα τη γνωμη μου δεν ειναι ανουσιο.
Ειναι αναπαντητα τα ερωτηματα σου κι αυτα που γεννιουνται μεσα απο το θεμα σου.

υσ. θελεις να τελειωσεις την τελευταια σου φραση?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Apro

Διάσημο μέλος

Ο Apro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 41 ετών, επαγγέλεται Tatoo artist και μας γράφει απο Άγιος Ιωάννης Ρέντης (Αττική). Έχει γράψει 2,031 μηνύματα.
τί είναι η ζωή...;

είναι κάτι δεδομένο...;

είναι κάτι προσομοιωμένο...;

είναι κάτι που φτιάχνεις εσύ...;

ή είναι κάτι που σου χαρίζουν...;

μήπως είναι απλά εσύ...;

όπως και να έχει....

φτιάξτηνα όπως θες εσύ....

μπορείς...;

δοκίμασε....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 0 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top