Παιδί-κουτάβι

Ρουμάνα αυτό ειχα πεί και πρίν οτι αυτοί που έχουν εμπειρία με παιδιά που περπατάνε καταλαβένουν, εσύ αν ήξερες ότι μιά άλλη μάνα με το ίδιο παιδί που ειχες και εσύ ήταν ανέυθηνη με κύνδηνο να φύγει σε κανένα δρόμο δεν θα προτειμούσες το λουρί απο την έκθεση κυνδήνου;

Αρχική Δημοσίευση από dooo:

ο μεγαλύτερος κίνδυνος σήμερα είναι τόσο προφανής, που παραβλέπεται εύκολα: γυρνάει το κεφάλι της η μάνα, και τσουπ το παιδί εξαφανίζεται (εμπόριο οργάνων). Δε λέω ότι το λουρί είναι η λύση, απλά ότι και αυτό κόβεται εύκολα....
Δεν ξέρω τι θα κάνω όταν και αν γίνω μάνα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε θα το αφήνω από τα μάτια μου.

Click για ανάπτυξη...

Καμιά φορά δεν μπορούμε να προφυλάξουμε τα παιδιά μας όσο και να το προσέχουμε ντου πιστέυω ότι σαν και σένα σκευτόμαστε όλοι, όλοι θέλουμε να προσέχουμε τα παιδιά μας αλλα μην μου πείς ότι δεν τα χάνουν αυτοι που τα προσέχουν(δυστηχώς) εγώ 4 χρονών και έφυγα απο ένα κλειστό σπίτι πέρασα 2 δρόμους και πήγα σε πεδική χαρά, οι γονείς μου ακόμα το σκέυτοντε και αγχώνοντε3 ώρες με έψαχνε όλη η γειτονιά, δεν ήταν ότι δεν με πρόσεχαν αλλα οτι είμουν διαόλου κάλτσα

Λοιπόν μην φρικάρετε αλλά κι εμένα και τον αδερφό μου η μαμά μου μέχρι τα 3 μας είχε με τέτοια λουράκια.
Όχι δεν ήτανε καμμιά τρελή που ήθελε να βγάζει βόλτα τα παιδιά της σαν κανίς απλά και οι δύο ήμασταν τα παιδάκια που τους έλεγες κάτσε εκεί ή έλα εδώ και το εκλάμβαναν όπως ήθελαν.Ούτε ψυχολογικά μου άφησε το λουράκι ούτε τίποτα.Και την χρήση του την συνειδητοποίησα μόνο βλέποντας τον αδερφό μου(όντας 5 χρόνια μεγαλύτερη) στο πόσο εύκολο ήταν απο το να πεταχτεί στον δρόμο μέχρι να εξαφανιστεί για ώρες.Εγώ απο όσα μου διηγούνται πριν το λουράκι είχα χαθεί άπειρες φορές στο μινιόν(το θυμάστε;), είχα αναστατώσει τους πάντες στο Αβέρωφ να με ψάχνουν, έκοβα βόλτες μόνο μου στο Πασαλιμάνι και γενικά δεν ήμουν απο τα παιδάκια που μπορούσες να αφήσεις στιγμή απο τα μάτια σου και ποτέ δεν έδινα το χέρι μου όταν περπάταγα.Τα ίδια κι ο αδερφός μου σε μικρογραφία

Την φρίκη του να χάνεις ένα παιδί την ένοιωσα στα 17.Έχετε χάσει ποτέ;Εγώ το 5χρονο ανηψάκι μου στο παλιό αεροδρόμιο που είχαμε πάει να δει την μητέρα του που δούλευε εκεί, του άφησα το χέρι για να βγάλω το πορτοφόλι μου για μισό δευτερόλεπτο αλλά αυτό αρκεί για να χαθεί ένα παιδί.4,5 ώρες αργότερα το βρήκε η αστυνομία να παίζει στον Αγ.Κοσμά.Μπορείτε να συνειδητοποιήσετε την απόσταση που είχε διανύσει μόνο του,τους δρόμους που διέσχισε,τι μπορεί να του είχε συμβεί;Πέρα απο την δική μου ταραχή που ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί κι ευχόμουν απλά να βρεθεί, δεν τολμούσα να μιλήσω στην ξαδέρφη μου που έκλαιγε,στον άντρα της,να πω τι, να ορκιστώ πως δεν ήμουν ανεύθυνη απλά η κακιά ώρα;

Οπότε δεν κατηγορώ κανέναν κηδεμόνα για τον τρόπο που προσπαθεί να προστατέψει το παιδί του.Ακόμη κι αν μας φαίνεται γραφικός ή παράλογος.Δεν υπάρχει λογική στον τρόπο που μπορεί ένα παιδί να χαθεί απο τα μάτια ή τα χέρια σου