Επαγγελματική vs προσωπική ζωή

Subject to change · 08-03-07

Αρχική Δημοσίευση από Demelene:
Δεν ξέρω αν μετρά αν όταν στην παρέα μου ξεκίνησα να δουλεύω, εμφανίστηκαν σημαντικές διαφορές που εν μέρη κατέληξαν σε τριβές και απομάκρυνση.

Η υπόλοιπη παρέα σου δούλευε;

Γίδι · 08-03-07

Όσος φορες έδινα βάρος πολύ στη δουλειά μου, είχα μόλις χωρίσει, και ξεσπούσα εκεί.
Κάποιες φορες, βεβαια, απλά έπρεπε να δουλέψω πολύ, βλ. εξετάσεις η διπλωματική, και τελικά συνειδητοποιούσα ότι οι φίλοι μου και η προσωπική μου ζωή "έχανε".

Τουλάχιστον κατάλαβα ποιοι ήταν οι πραγματικοί μου φίλοι. Αλλα δεν το ξανακάνω, δεν μπορώ να δίνω βάρος μονο στο ένα.

evouli · 08-03-07

βαρος ΜΟΝΟ στην προσωπικη ζωη και ευχομαι να μην χρειαστει να αλλαξει ποτε.. η δουλεια ειναι για να μας εξασφαλιζει τα προς το ζην και δεν αξιζει να χαραμιζουμε τα χρονια μας μονο και μονο για την "φιλοδοξια".. άποψή μου..

dooo · 08-03-07

Αρχική Δημοσίευση από XRZ:
Ξέρω ότι με τους ρυθμούς αυτούς ΔΕΝ θα αντέξω για πολύ όμως για όσο νιώθω να αντέχω θα έβαζα την επαγγελματική ζωή πάνω από τις διαπροσωπικές σχέσεις. Σε λίγα χρόνια το νιώθω ότι θα θέλω.. .ακριβώς το αντίθετο βέβαια

σου θέτω ένα ζήτημα το οποίο καλείσαι να απαντήσεις μοναχούλι σου, χωρίς να μου πεις την απάντηση:
ο μισθός σου, σε σχέση με όσους εργαζόμενους/φίλους και πέριξ γνωρίζεις στην ηλικία σου, είναι μεγαλύτερος κατά 20% περίπου στα μικτά?

Δε διαφωνώ με όσα λες, απλά εγώ το υπολογίζω αυτό που σου είπα στον απολογισμό μου.

Resident Evil · 08-03-07

Αρχική Δημοσίευση από dooo:
σου θέτω ένα ζήτημα το οποίο καλείσαι να απαντήσεις μοναχούλι σου, χωρίς να μου πεις την απάντηση:
ο μισθός σου, σε σχέση με όσους εργαζόμενους/φίλους και πέριξ γνωρίζεις στην ηλικία σου, είναι μεγαλύτερος κατά 20% περίπου στα μικτά?

Δε διαφωνώ με όσα λες, απλά εγώ το υπολογίζω αυτό που σου είπα στον απολογισμό μου.

ok, δεν σου λέω (το υπολόγισα

) I am just not sure τι εννοείς :stupid:

...

dooo · 09-03-07

Αρχική Δημοσίευση από XRZ:
ok, δεν σου λέω (το υπολόγισα ) I am just not sure τι εννοείς

...

τουλάχιστον να σου βγαίνει η πίστη, αλλά να παίρνεις και κανά σοβαρό μισθό (~1200 καθαρά, στην ηλικία σου). φαντάσου μετά από καιρό να λες, "και που δούλευα 12ωρα, με αντάμειψε κανείς???" και θα τρέχουν τα δάνεια, τα νοίκια, τα τουτού

μη σου πω πόσο πάνε τα έξοδα του γάμου: θα αποταμιεύεις για μια ζωή :hehe:

Resident Evil · 09-03-07

Αρχική Δημοσίευση από dooo:
τουλάχιστον να σου βγαίνει η πίστη, αλλά να παίρνεις και κανά σοβαρό μισθό (~1200 καθαρά, στην ηλικία σου). φαντάσου μετά από καιρό να λες, "και που δούλευα 12ωρα, με αντάμειψε κανείς???" και θα τρέχουν τα δάνεια, τα νοίκια, τα τουτού
μη σου πω πόσο πάνε τα έξοδα του γάμου: θα αποταμιεύεις για μια ζωή

ok, σωστά τόπιασα

Κακή Επιρροή · 09-03-07

Αρχική Δημοσίευση από dooo:
τουλάχιστον να σου βγαίνει η πίστη, αλλά να παίρνεις και κανά σοβαρό μισθό (~1200 καθαρά, στην ηλικία σου). φαντάσου μετά από καιρό να λες, "και που δούλευα 12ωρα, με αντάμειψε κανείς???" και θα τρέχουν τα δάνεια, τα νοίκια, τα τουτού
μη σου πω πόσο πάνε τα έξοδα του γάμου: θα αποταμιεύεις για μια ζωή

εγώ πάντως όταν το έκανα αυτό (να δουλεύω πολλές και τρελλές ώρες και μέρες) καθάριζα γύρω στα 2000 και το έκανα... για λιγότερο δεν θα το συζητούσα καν!
Και το έκανα... για πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα!!

Lawnmower man · 13-06-07

Αυτό τον καιρό κάνω τα πρώτα μου (σοβαρά) βήματα στον επαγγελματικό στίβο. Επειδή είμαι αρκετά εργατικός και δεν λέω και εύκολά όχι αυτή την περίοδο ουσιαστικά δουλεύω σε δύο δουλειές. Μία μισθωτή και μία την οποία κάνω εκτός. Τα ωράρια είναι εξώντοτικά αλλά τουλάχιστον οι αμοιβές είναι δίκαιες. Απο προσωπική ζωή δεν το συζητάμε ... χάλια μαύρα αυτή την περίοδο... Αλλά άμα κάνω πίσω τώρα που χτίζω τα θεμέλια της "καριέρας" μου, θα αναγκαστώ να απορρίψω ευκαιρίες που μετά δεν ξανάρχονται εύκολα. Ελπίζω μόνο ότι κάποια στιγμή θα έχω την δυνατότητα να επιλέγω τις δουλειές που θέλω, να ορίζω εγώ το πόσο θα δουλεύω, να έχω εγώ το πάνω χέρι. Αξίζει μια θυσία τώρα που αντέχω. Τι λέτε?

Εδάδ · 14-06-07

Δουλεύω το λιγότερο 10 ώρες τη μέρα! Στη δουλειά που βρίσκομαι οι προοπτικές είναι σημαντικές και τα χρήματα που παίρνω όπως και οι γενικότερες παρχοές είναι "επιπέδου".

Τον τελευταίο χρόνο έχασα δύο γνωστούς και μία καλή φίλη από την μακριά από εμάς αρρώστια. Η ηλικία του μεγαλύτερου εξ αυτών?
27!

Βρισκόμασταν αραιά και που γιατί είχαμε "τις δουλειές μας", ώσπου μία μέρα φύγανε όλοι. Για πάντα!

Ἐχουμε κάνει τη ζωή μας τραγωδία, αν υπάρχει κάποια άλλη μορφή ζωής στο σύμπαν θα μας βλέπει από κάπου και θα χαμογελάει με τον παραλογισμό που ζούμε. Στην επόμενη δουλειά μου θέλω να μπορώ να βλέπω τους ανθρώπους μου κάθε μέρα, να ηρεμώ να ξεκουράζομαι και να έχω το χρόνο να κάνω όσα με ευχαριστούν. Είμαι 26 και ήδη κουρασμένη από το ζήτημα καριέρα. Καλύτερα στη γενιά των 700 ευρώ παρά στην καθημερινότητα που σκοτώνει!

Lorien · 14-06-07

Ο Δημοκριτος ειχε πει :

"Αν δεν επιθυμεις πολλα, τα λιγα θα σου φαινονται πολλα. Ευτυχισμενος ειναι εκεινος που νιωθει χαρα με τα λιγα αγαθα.Δυστυχισμενος εκεινος που νιωθει λυπη και με τα πολλα."

Και ακομα καλυτερα ο Επικτητος :

"Eυτυχια δεν ειναι να αποκτας και να απολαμβανεις , αλλα να μην επιθυμεις."

Ολοι θελουμε περισσοτερα λεφτα και λιγοτερη δουλεια (εκτος απο τους πωρωμενους με τη δουλεια) και αν μπορουμε να το κανουμε χωρις να συρικνωνουμε ολη την υπολοιπη ζωη μας, so be it. Αλλα πρεπει να ξερουμε που να τραβαμε τη γραμμη, γιατι συντομα θα βρεθουμε να μην ζουμε αλλα να δουλευουμε και απλα να "υπαρχουμε" τις υπολοιπες (λιγοστες ) ωρες.

dooo · 14-06-07

Αρχική Δημοσίευση από Lawnmower man:
Ελπίζω μόνο ότι κάποια στιγμή θα έχω την δυνατότητα να επιλέγω τις δουλειές που θέλω, να ορίζω εγώ το πόσο θα δουλεύω, να έχω εγώ το πάνω χέρι. Αξίζει μια θυσία τώρα που αντέχω. Τι λέτε?

λέμε ότι εσύ αποφασίζεις, αλλά το πιο χιλιοπαιγμένο σενάριο είναι το παρακάτω:

είμαι μικρός, δουλεύω τώρα που αντέχω, για να μπορώ να ριλαξάρω αργότερα με δουλειές του γούστου μου.
Η ζωή μου περνάει, και όταν μπορώ να κάνω τη δουλειά του γούστου μου (παίζει και να έχεις σαρανταρίσει

), καταλαβαίνω το κενό που άφησα πίσω μου στη προσωπική μου ζωή, που δύσκολα αναπληρώνεται.

Την εμπειρία την αποκτάς και με μία δουλειά...όσο πιο γρήγορα αφήσεις τους μισθωτούς, τόσο καλύτερα για σένα. Μη περιμένεις σπουδαία πράγματα από αυτούς, keep a low profile. Αλλιώς θα στιφτείς, και θα λες και ευχαριστώ για τα λίγα που σου δίνουν. Γιατί πάντοτε λίγα θα είναι.

Και ένα παράδειγμα: συνάδελφος του άντρα μου, στην προηγούμενη δουλειά του, ετών 37, παραπονιόταν στη κουζίνα της εταιρείας, μπροστά σε κάμποσους άντρες, ότι με τη δουλειά της δε βρίσκει χρόνο για πήδημα και χαρά στα σκέλια της...σαν να τους έλεγε, "κάντε το το ψυχικό, κανάς εθελοντής?"..
Ναι, ήταν μάνατζερ.

evouli · 14-06-07

σαφως και βαζω την προσωπικη ζωη πανω απο την επαγγελματικη, και ευχομαι να συνεχισουν ετσι τα πραγματα..

deadhead_pirate · 14-06-07

Eίναι αυτονόητο οτι η προσωπική ζωή είναι πάνω από όλα.
Δεν είμαστε σκλάβοι....

Kakerlak · 14-06-07

Αρχική Δημοσίευση από deadhead_pirate:
Eίναι αυτονόητο οτι η προσωπική ζωή είναι πάνω από όλα.
Δεν είμαστε σκλάβοι....

ετσι πειρατοι.... :clapup:

parafernalia · 17-06-07

Σας έχει τύχει να χαλάσει η σχέση σας και ένας σημαντικό λόγος να είναι η επαγγελματική ζωή; Τραγικό δεν είναι; :/:

Όπως επίσης και το αντίθετο, να μην παίρνεις την απόφαση να ξεκινήσεις μια σχέση επειδή έχεις σε εξέλιξη τους επαγγελματικούς σου ορίζοντες.

Και τα δύο τα έχω ζήσει. Ειδικά το δεύτερο, επειδή πάντα ήθελα μια σοβαρή σχέση (άσχετα αν πολλές φορές το λίμπιντο πιάνει κόκκινο και θέλω να ρεφάρω) μʼ έχει σκοτώσει στην κυριολεξία!

Στα 17, είχα γνωρίσει το απόλυτο ταίριασμα, αμοιβαία αισθήματα, όλα τέλεια. Κι ο χαζός έλεγα: «Πρέπει να περάσω στις Πανελλαδικές, δεν είναι καιρός για έρωτες».

Στα 26, ίδια περίπτωση. Ωραία κοπέλα, ήθελε, αλλά εγώ έλεγα: «Φεύγω για μεταπτυχιακό στην Αγγλία, τι σχέση να κάνω;»

Είναι κι άλλες περιπτώσεις αλλά αυτές είναι ενδεικτικές και τις θυμάμαι ακόμα. Η δε πρώην μου, στέλεχος σε μεγάλη εμπορική εταιρεία, με βάλε κανά τρίμηνο ταξιδιών στο εξωτερικό, ζούσε πάντα με την ανασφάλεια ότι θα την αφήσω γιʼ αυτό το λόγο. Αν και δεν κατάλαβα ποτέ την αληθινή αιτία που χωρίσαμε, θυμάμαι ότι στα τελειώματα η ταύτιση με τη δουλειά της ήταν απόλυτη.

Τόσο πολύ που....στις «σκοτεινές» μου σκέψεις :sly:

μετά το χωρισμό, υπήρχε και το: «Τι να κάνει άραγε τώρα με το αφεντικό;» :hump:

Vkey · 17-06-07

Η προσωπική μου ζωή ήταν και είναι πάνω απ' όλα...
Η δουλειά μου είναι κάτι που με ευχαριστεί μεν, μου δίνει τα απαραίτητα για να ζήσω άνετα, αλλά κρατάει όσο πρέπει να κρατήσει....
Προτεραιότητα έχει ο σύντροφος μου, η σχέση μου, η οικογένεια μου, η παρέα μου, η προσωπική μου ζωή....
Πολλές φορές νιώθω ότι όσο κι αν λατρεύω αυτό που κάνω, αυτό που πραγματικά με γεμίζει, μου δίνει δύναμη σε ότι έχω να αντιμετωπίσω είναι τα άτομα που έχω δίπλα μου και όχι η δουλειά

Εξαιρούνται οι περιπτώσεις χωρισμών που αρχίζω εργασιοθεραπεία για να ξεχαστώ

Επαγγελματική vs προσωπική ζωή

Subject to change

e-steki.gr Founder

Γίδι

Τιμώμενο Μέλος

evouli

Διάσημο μέλος

dooo

Διακεκριμένο μέλος

Resident Evil

Διακεκριμένο μέλος

dooo

Διακεκριμένο μέλος

Resident Evil

Διακεκριμένο μέλος

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Lawnmower man

Νεοφερμένος

Εδάδ

Διάσημο μέλος

Lorien

Περιβόητο μέλος

dooo

Διακεκριμένο μέλος

evouli

Διάσημο μέλος

deadhead_pirate

Περιβόητο μέλος

Kakerlak

Περιβόητο μέλος

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Vkey

Επιφανές μέλος

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Λοιπές Σελίδες