Τhelema: H γνώμη σας

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
Oυφ, δουλειά δεν είχε ο διάολος...

..κι έκανε rave party στο "Αβαείο του Θελήματος" :P

Κρίμα, τόσοι αιώνες αποκρυφισμού στον κουβά... Δεν πειράζει, κανείς δεν είναι theleos.

Δεν υπήρχε και το google, βλέπεις ,την εποχή του αποκρυφισμού (μέσω "θέλω-ξεθέλω")
και το πλήκτρο "I am feeling lucky". Κανείς δεν μπορεί να υπερβεί τη μοίρα του, ίσως...

Κι αν μοίρα δεν υπάρχει, ίσως τότε να μη μπορείς να υπερβείς τον μέσο νου της εποχής, τον αδιάβατο δρόμο της προκεχωρημένης σκέψης που διαφεύγει από τα τετριμμένα, τα όμοια με σκουληκαντέρες προσκόλλησης στις λάσπες του νου.

Αλλά πάλι...

Πώς γνωρίζουμε (και μπορεί αυτό να γίνει ατομιστικά; ) ότι ο αποκρυφισμός δεν έχει συντελεσθεί τον ρόλο του; Η αναγνώριση δε συνιστά το απόκρυφο να μοιάζει με τυρόπιτα κυλικείου;

...Εξακολουθώ να βρίσκω την συμμετοχή σε κομματική νεολαία μεγαλύτερο σφάλμα.

Μπορεί να είναι "κωματική νεολαία" και τότε πια να συντηρείσαι στη ζωή με ορό...βότκας. :D

Να σημειωθεί στα εισ-πρακτικά, πως το νοηματικό βάθος αυξάνει με την πνευματική ρηχότητα.

...καλύτερα, η νοηματική ρηχότητα αποπνευματοποιεί όταν το πνευματικό βάθος νομιμοποιεί ρηχά νοήματα...:confused:
ή
το πνευματικό βάθος επέρχεται με τη νοηματική φουσκοθαλασσιά ή με ένα σάλτο βατράχου σε λίμνη χωρίς νούφαρα για να ακουστεί το σπλας!

"Αγάπη κάτω από τον Γουίλ"...;;;; :worry:
Μα δεν πειράζει, ο έρωτας είναι αυτόχειρας φυγάς που λέει και το άσμα.

Η αγάπη κατώτερη της θέλησης. Αν θέλω μπορώ να μην αγαπώ. Αν αγαπάω όμως, θα θέλω.

Σιγά το Αποκρυφιστικό νόημα.
Είχα κάποτε ζητήσει μια αναβολή από το στρατό, και -αιωνίως γκαντέμης- έπεσα πάνω στην αλλαγή του νόμου. Οπότε να προσπαθώ να επικαλεστώ την κοινή λογική (σφάλμα):
"Με το νόμο, που μπορώ να αποτανθώ και τι ισχύει εδώ και τώρα;"
Ο γαλονάς με τον φραπέ πάνω στο βιβλίο των κανονισμών, μου απάντησε Απόκρυφα
"Πουθενά και τίποτα".

Μεγάλη μορφή ο Κράουλι,
θα είχε περάσει από τον ελληνικό στρατό φαίνεται.

..Με όλες τις έντεχνα παράλογες πρακτικές του, κατάφερνε να συλλάβει τη ρευστή θέληση και να την εμποδίσει να υποχωρεί στην κινούμενη άμμο της λήθης και της αυτουποτίμησης..

Έτσι, κάπως δε τη βγάζουν και τα φαντάρια στο 12μηνο; :P

...χωρίς μάλιστα Ουπανισάδες, τη Βίβλο, ή το "σύννεφο της άγνοιας" με την ιδέα του σύμπαντος σαν δέκα σφαιρών που συνδέονται με 22 μονοπάτια. Τίποτε. Απλώς συνδυασμός μπουγάτσας και τυφέκιου!

Μας υποχρέωσε και ο κκ Χόισμανς,
ζήτημα να έχει υπάρξει μισή εποχή σε ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία
που όλα αυτά να μην ίσχυαν.

Αν δηλώνεις απολύτως ορθολογιστής και συγχρόνως πιστεύεις ότι η εποχή μας λούζεται όλα τα δεινά (όπως ακριβώς και όλες οι προηγούμενες, μέχρι τελευταίας ημίσειας εποχής!) τότε ο ορθολογισμός σου δε σε σώνει. Απλώς και μόνο σε βοηθά στην επίγνωση.

Και βέβαια είναι γνωστό πως ιστορικά όλοι ταυτίζουν την παρακμή τους με την παρακμή του είδους που υπηρετούν.
Και η παρακμή είναι τόση που πολλές φορές δεν ξέρεις αν πρέπει να αρχίσεις διάλογο ή να μοιράσεις προζάκ…

Ποτέ μην υποτιμάς την δύναμη της κόκας.

Ναι, κατάλαβα ότι ο συνειρμός σου είχε εθιστικά και όχι ιδεολογικά ελατήρια. :rofl:

ΘΕΛΩ χίλια ευρώ στο λογαριασμό μου ΤΩΡΑ
...έγινε τπτ; Μπα.
Θέλω τουλάχιστον να κινηθεί το απέναντι βουνό,
μου μπλοκάρει τη θέα στη θάλασσα :mad:

...μα φυσικά δε μιλάμε για μαγεία των αυτοματισμών αλλά που έχει σχέση με μια υποσυνείδητη λειτουργία και που οι ιεροτελεστίες ή τα μαγικά ραβδάκια δεν έχουν "αποδεικτική σχέση" μ'αυτήν όπως το να πατήσεις πάνω σε μια τσουγκράνα συνδέεται αποδεικτικά με το ότι θα σε χτυπήσει στο κεφάλι.

Με τη μαγεία όπως ο Κρόουλυ περιγράφει, δεν ισχύει αυτό, αγαπουλίνο.

Όντως,
και κατα γενική ομολογία
δεν θα επιζούσε με κανέναν άλλο τρόπο.

Ταυτόχρονα δογματική και αισθηματοποιημένη σκέψη για να αποτινάξεις από τους ώμους σου το βάρος της ορθολογικής γλίτσας.

Δογματική επειδή με το "κατα γενική ομολογία" ρητά απαγορεύεις να σκεφτώ (:no:) και με το "δεν θα επιζούσε" υφέρπει μια αποπνέουσα εμπειρία της αισιοδοξίας σου στο στυλ "είμαστε ακόμα ζωντανοί", επομένως πνέουμε καλώς...

Σε προτιμώ όταν παλεύεις με το σουγιά "να χαράξεις το όνομα του δέντρου στην καρδιά σου" παρά όταν επιχειρείς "να χαράξεις το όνομα σου στη φλούδα του δέντρου".

Τι κρίμα που δεν διάβαζε Νίτσε,
θα είχε ανακαλύψει πόσες φορές έχει ξαναειπωθεί η ίδια ατάκα.

Το Βιβλίο του Νόμου (The Book of the Law, Liber Al Vel Legis), με τη θεμελιώδη διαβεβαίωση του "Κάνε ό,τι Θέλεις" (εμπνευσμένη προφανώς από τον Ραμπελέ και τον Γουίλιαμ Μπλέηκ), φαίνεται να είναι μια προσπάθεια συγγραφής ενός ημι-βιβλικού κειμένου σαν το Τάδε Έφη Ζαρατούστρα του Νίτσε.

Υποτίθεται ότι αποδεικνύει οριστικά την ύπαρξη του Θεού ή τουλάχιστον μιας διάνοιας πολύ ανώτερης από αυτής του ανθρώπου, με την οποία μπορεί αυτός να επικοινωνήσει.

Το Βιβλίο του Νόμου ανακοίνωνε ότι η εποχή των θεών και των δαιμόνων είχε τελειώσει οριστικά, μπροστά ξανοιγόταν μια Νέα Εποχή όπου ο άνθρωπος θα έπρεπε να πάψει να θεωρεί τον εαυτό του σαν ένα απλό δημιούργημα και να σταθεί γερά στα πόδια του. Ο Κρόουλι έβλεπε τον άνθρωπο σαν πιθανό θεό, ο οποίος καταλαβαίνει σιγά σιγά τις δυνάμεις του.

Ο Σαιν Μαρτέν είχε κάνει κάποιες παρόμοιες νύξεις έναν αιώνα πριν και ο Μπέρναρ Σο θα υιοθετούσε αυτήν τη βαθιά πεποίθηση του Κρόουλι αργότερα και θα την εξέφραζε ξανά στην Επιστροφή του Μαθουσάλα. Αλλά ο εισηγητής αυτής της ιδέας ήταν βασικά ο Κρόουλι με την ιδέα ότι ο άνθρωπος είναι ένας μικρός θεός, που μέσα από την πνευματική εξελικτική διαδικασία αρχίζει να συνειδητοποιεί το ρόλο του.

Ο Κρο, είχε δημιουργήσει μια ηθική που θύμιζε βασικά τον Νίτσε (ή τις παροιμίες της Κόλασης του Μπλέικ): "Δεν θα προστατεύσεις τους αδύνατους και τους αμαρτωλούς από τα αποτελέσματα της κατωτερότητας" (αντιστροφή Θελήματος). "Ο οίκτος για έναν άλλο άνθρωπο είναι προσβολή"..

Άρα, όχι απλώς διάβαζε Νίτσε, αλλά μάλλον έγινε ταγός των θεωριών του καθώς κατα το "φαίνεσθαι", έχτισε τη ζωή του πάνω σε φράσεις και εκφράσεις του στοχασμού του.

Μάλλον χρησιμοποίησε την διάνοια του Νίτσε σαν χρυσή ζύμη επι της οποίας βάσισε την θεληματική απόχρωση της θεωρίας του.:)

Εδιτ: ένα σχολιάκι εδώ.
"υπάρχουν τόσα πολλά που δεν έχουν ακόμη ειπωθεί"
...γι' αυτό φταίει η γλώσσα, εννοώ το διαλεκτικό μας όργανον
που δεν έχει ακόμα ακολουθήσει εξελικτικά
τους ανθρώπους έξω από τις σπηλιές.

"Ό,τι χάνω
με βρίσκει στην καρδιά"

Αυτό που οι λέξεις δεν τολμούν να πούν (ή γιατί δεν βρίσκονται εκεί για να το πούν λόγω της άτιμης ανυπαρξίας) υπάρχει μη λεκτικοποιημένο, κάπου μέσα και τριγύρω :happy:

Επιπλέον, δεν είναι μόνο υπαίτια μια γλωσσολογική αδυναμία, αλλά και η χρονοενεργοβόρα εξάντληση από τα ανούσια.

Σκέψου ότι γυρνάς σπίτι με τα υλικά για μουσακά, έπειτα απο κοπιώδη ημέρα στη δουλειά και ψώνια στο καπάκι απο το SM.

Την ώρα που στρώνεσαι στη κουζίνα, για να αρχίσει η μάχη, σε παίρνει τηλ. ο προιστάμενος, κατόπιν ο έρωτας ο απατηλός, και τέλος βλέπεις ότι ξέχασες να αγοράσεις κιμά και λάδι τηγανίσματος. Και τα κολοκυθάκια στο ψυγείο είναι ελάχιστα.

Κλείνεις τα τηλ. και πας για συμπληρωματικό shopping. Γυρνάς και μετα πάροδο 5 λεπτών καθώς καίει το λάδι και το πας για τηγάνισμα, πέφτει η ασφάλεια.

Με το κερί βλέπεις, δεν μαγειρεύεις όμως αν και όχι μακρινή η συγγένεια των κεριών με τα λάδια!

Φταίει η αδυναμία γλώσσας που δεν θα φας μουσακά ή που δε σκέφτηκες να παραγγείλεις μουσακά;:whistle:

Τς τς, έχεις δίκιο, τι "ορθολογιστές καραγκιόζηδες" που είναι. Αίσχοζ.

Θα μου ήταν εύκολο, να σου αναφέρω θεωρίες του Χούσερλ που διαψεύδουν την υπερασπιστική σου θέση για τους ορθολογιστές.
Και τότε ευλόγως ( ; ) σύμφωνα με τη μέθοδο των αναλογιών θα έγραφα:

Τς ..τι επαναστάτες άνθρωποι της περιπέτειας αυτοί οι επαρμένοι Θεληματιστές!


Με όλη αυτή τη Κροουλοσυζήτηση, θα σου αφιέρωνα λίγους στίχους από τον "Ύμνο στον Πάνα", ένα χαρούμενο και ξεδιάντροπο ύμνο (:redface:) αλλά δεν αποτεφρώθηκες ακόμη σαν άλλος Άλιστερ.:confused:

Μη νομίζεις πως δίνω υπεραξία δημοσιότητας σε μια αμφιλεγόμενη περσόνα που την έχει ανάγκη από τον κανένα.
Εκεί που οι άλλοι αγκομαχάνε να σώσουν το ονοματάκι τους ή να περισώσουν μνήμες άλλων, τους πετάω την περιφρόνησή μου, ειλικρινά.

..μα αυτός πρωτομίλησε για Θέλημα κι έτσι τον αναπαριστά η μνήμη μου, όχι η πίστη μου.


υ.γ. ο εφησυχασμός ας αποφευχθεί.
Λάμπει δια της απουσίας του, που θα'λεγε...;)

υ.γ.2 εγώ τραγουδάκι; :wall:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Και ήθελα να ανταφιερώσω ένα τραγουδάκι για τον

DrStrangelove

μα τα δάχτυλά μου με προδίδουν, οπότε θα πω μόλις το ένα δίστιχο:


βάρα με, με το στιλέτο
κι όσο αίμα
βγάλω, πιέ το


Νυχτεζ.

Ευσεβείς πόθοι. Κι εσείς του Μαρκήσιου είστε ; :ropalo: Δεν έχω σχέση με στιλέτα. Παιδιόθεν έπαιζα με αυτοκινητάκια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Γράφει ο μαθητής του Aleister Crowley, Frater Osiris:

"Όποιος μελετά σοβαρά το έργο και τη μαγεία (magick) του Aleister Crowley, εύλογα φτάνει σε ένα σημείο, όπου θα πρέπει να διαχωρίσει τη μυστικιστική ιδιοφυία από τον συχνά αχρείο άνθρωπο. Δεν αποτελεί μυστικό ότι ο κήρυκας και προφήτης του Νέου Αιώνα, ήταν επίσης ένας φριχτός μισογύνης που στράφηκε εναντίον των περισσοτέρων φίλων του, αναλώθηκε σε πάσης φύσεως εθισμούς και σαρκικές απολαύσεις.

Παρʼ όλʼ αυτά, κατά τις μελέτες μου σχετικά με τη ζωή του Crowley, κατέληξα στην υπόθεση ότι μπορεί να υπάρχει μια ανώτερη επιδίωξη για την αρνητική του αυτή συμπεριφορά. Ο λόγος; Για να εξασφαλίσει πως ο κόσμος θα τον θυμάται για πάντα ως ένα κοινό θνητό, με τις αδυναμίες του και να είναι βέβαιος ότι κανείς δε θα συνέχεε τον άνθρωπο με το μήνυμα.

Για λόγους σύγκρισης και αντιπαραβολής, ας κοιτάξουμε τη ζωή του προφήτη Ιησού. Βέβαια, κάποιοι από εσάς μπορεί να αντιτίθενται και μόνο στην ιδέα μιας τέτοιας σύγκρισης. Ωστόσο την παραθέτω, αφού ο ίδιος ο Crowley πίστευε ότι ήταν ο έσχατος μιας διαδοχής μεγάλων προφητών και συμπεριφερόταν αναλόγως.
Αποδείξεις επʼ αυτού μπορεί να βρει κανείς σε πολλά από τα έργα του, ιδιαίτερα στην «Καρδιά του Διδασκάλου» (The Heart of the Master).

Σε κάθε περίπτωση, η περιγραφή της ζωής του Ιησού Χριστού στην Καινή Διαθήκη είναι μια ξεκάθαρη ωραιοποίηση της προσωπικότητάς του, μετά από εκατοντάδες έτη αμφιλεγόμενων θρησκευτικών πρακτικών, οι οποίες έχουν εξαλείψει κάθε οτιδήποτε αρνητικό που θα μπορούσε να έχει γραφεί γιʼ αυτόν. Το αποτέλεσμα; Ο Ιησούς έχει πάρει πλέον ως πρόσωπο, μυθολογικές διαστάσεις. Το μήνυμά του έχει διαστρεβλωθεί και ο προφήτης λατρεύεται ως Θεός. Το ίδιο δε, μπορεί να ειπωθεί για πολλούς από τους μεγάλους προφήτες.

Συγκριτικά, ο Crowley, έζησε τη ζωή του με τέτοιο τρόπο, που δεν τίθεται θέμα σύγχυσης του μηνύματος με τον εκφραστή του. Απομένει να διαπιστωθεί, εάν το μήνυμα του Master Therion θʼ αντέξει στο χρόνο και αν το Θέλημα (Thelema) θα γίνει η θρησκεία του Νέου Αιώνα. Πάντως ό,τι κι αν συμβεί, μέσα στα επόμενα 2000 χρόνια, μπορούμε να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι ποτέ δε θα προσκυνήσουμε είδωλα του Aleister Crowley".
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Παρʼ όλʼ αυτά, κατά τις μελέτες μου σχετικά με τη ζωή του Crowley, κατέληξα στην υπόθεση ότι μπορεί να υπάρχει μια ανώτερη επιδίωξη για την αρνητική του αυτή συμπεριφορά. Ο λόγος; Για να εξασφαλίσει πως ο κόσμος θα τον θυμάται για πάντα ως ένα κοινό θνητό, με τις αδυναμίες του και να είναι βέβαιος ότι κανείς δε θα συνέχεε τον άνθρωπο με το μήνυμα.

Aυτή η άποψη του αδελφού Osiris, είναι ευρέως διαδεδομένη. Την ίδια άποψη εκφράζει και ο Ibn Aratar στο blog fire of fohat, ζητώντας μάλιστα συγνώμη για παλιότερες κρίσεις του για το πρόσωπο του Crowley. Οφείλω κι εγώ να πω ότι ήμουν πολύ απόλυτος σε κάποια φάση με τον Crowley , αν και έχω ακούσει αυτή την άποψη του Osiris κι από αρκετούς άλλους, δεν έχω διαβάσει τα ντοκουμέντα που τεκμηριώνουν την άποψη αυτή. Απ'την άλλη μου έχει δοθεί η εντύπωση ότι το Θέλημα ως οργανωμένη διδασκαλία (μέσα από σχολές, κολλέγια, οργανώσεις κλπ), απέχει μακράν από την πράξη του Crowley. Σαν να έχουν αποσπάσει και αφομοιώσει το φιλοσοφικό κομμάτι κυρίως και πολύ λιγότερο τις πρακτικές. Οπότε μάλλον πρέπει να διαχωρίζει κανείς τον Crowley από κάθε κολλέγιο που είτε θέλει είτε όχι λειτουργεί και σύμφωνα με τους νόμους του μάρκετινγκ (μην ξεχνάμε ότι οι εποχή που ζούμε δεν μπορεί να αφήσει ανόθευτο τίποτα). Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Σε κάθε Εσωτερική Σχολή υπάρχουν πολλές τάσεις και οι Σχολές έχουν διασπαστεί πάμπολες φορές (θυμίζω τι συνέβη με την Θεοσοφική Εταιρεία της Μπλαβάτσκυ που σηκώθηκε και έφυγε η Μπέιλι ή τις "αποστασίες" του Μάθερς από την Χρυσή Αυγή επειδή θεωρούσε ότι δεν ασχολούνταν με την μαγεία αρκετά και το'χαν ρίξει σε θεωρητικολογίες - κατόπιν αποβλήθηκε κι αυτός και ο Crowley κι από το δεύτερο τάγμα). Οπότε πολύ δύσκολα διαχωρίζεις τάσεις και αληθινές προθέσεις, και οι διδασκαλίες τελικά χάνονται μέσα σε προσωπικά ή ομαδικά συμφέροντα μέσα σε έναν κυκεώνα συγκρούσεων για προσωπικές αντιπαλότητες.

Παραθέτω την άποψη του Ibn Aratar στο blog του fire of fohat
Μια παρεξηγημένη προσωπικότητα

....Δεν ήταν κατανοητός και προσποιήθηκε τη σκοτεινή προσωπικότητα, το Μαύρο Μάγο, το Θηρίο της Αποκάλυψης ώστε να ανέλθει απερίσπαστος στις σφαίρες που αγαπούσε. Τηρουμένων των αναλογιών, θα μπορούσα να παρομοιάσω τέτοιες προσωπικότητες με τους Κατά Χριστόν Σαλούς της χριστιανικής παράδοσης...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
αβ:


Πώς γνωρίζουμε (και μπορεί αυτό να γίνει ατομιστικά; ) ότι ο αποκρυφισμός δεν έχει συντελεσθεί τον ρόλο του;

Γιατί έχει απαντήσεις.

Και η παρακμή είναι τόση που πολλές φορές δεν ξέρεις αν πρέπει να αρχίσεις διάλογο ή να μοιράσεις προζάκ…

Κουλάρισε. Δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα.

Ταυτόχρονα δογματική και αισθηματοποιημένη σκέψη για να αποτινάξεις από τους ώμους σου το βάρος της ορθολογικής γλίτσας.

Το ίδιο κάνουμε.


Φταίει η αδυναμία γλώσσας που δεν θα φας μουσακά ή που δε σκέφτηκες να παραγγείλεις μουσακά;:whistle:

Αρχίζω και αναθεωρώ την ευρύτητα της αντίληψής σου.







Άρα, όχι απλώς διάβαζε Νίτσε, αλλά μάλλον έγινε ταγός των θεωριών του καθώς κατα το "φαίνεσθαι", έχτισε τη ζωή του πάνω σε φράσεις και εκφράσεις του στοχασμού του.


Το ξέρω πως θα το ήθελες, μα αμφιβάλλω όσο και πριν.
Μια ψυχολογική εγγύτητα περιγράφεις μόνο.



Θα μου ήταν εύκολο, να σου αναφέρω θεωρίες του Χούσερλ που διαψεύδουν την υπερασπιστική σου θέση για τους ορθολογιστές.



Παρακαλώ. Ο Χούσερλ είναι νεανικός μου έρωτας.




--------------------------------------------------


Δρ:

Δεν έχω σχέση με στιλέτα.

Το ξέρω. Το τραγούδι ήταν πιο σουβλερό.


------------------------------------------------

Ισ:
πομένει να διαπιστωθεί, εάν το μήνυμα του Master Therion θʼ αντέξει στο χρόνο και αν το Θέλημα (Thelema) θα γίνει η θρησκεία του Νέου Αιώνα. Πάντως ό,τι κι αν συμβεί, μέσα στα επόμενα 2000 χρόνια, μπορούμε να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι ποτέ δε θα προσκυνήσουμε είδωλα του Aleister Crowley".

Τι ωραία. Ευκαιρία για τους καλοθελητές να υψώσουν το δικό τους.











 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
...Απομένει να διαπιστωθεί, εάν το μήνυμα του Master Therion θʼ αντέξει στο χρόνο και αν το Θέλημα (Thelema) θα γίνει η θρησκεία του Νέου Αιώνα. Πάντως ό,τι κι αν συμβεί, μέσα στα επόμενα 2000 χρόνια, μπορούμε να είμαστε απολύτως σίγουροι ότι ποτέ δε θα προσκυνήσουμε είδωλα του Aleister Crowley".

Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα υπάρξει ποτέ "επίσημη" άποψη που θα θεωρεί τον Κρόουλι "μεγάλο", όπως ας πούμε θεωρείται σήμερα π.χ. ο Νίτσε, ο Γιουνγκ ή ο Μακλούαν -αλλά έτσι κι αλλιώς, θεωρείται ακόμη και από τώρα "μεγάλος" από το underground.

Επίσης, θυμάμαι μια θρυλική βιογραφία του Κρόουλι που είχα διαβάσει κάποτε:

"Δεκαπέντε χρόνια μετό το θάνατο του -δηλαδή γύρω στο 1962- η Δημόσια Βιβλιοθήκη Φίντσλεϊ αρνήθηκε να αγοράσει ένα αντίτυπο της βιογραφίας του Κρόουλι ή ακόμη και να το δανειστεί από ένα άλλο υποκατάστημα. Όταν κάποιος είχε προσπαθήσει να το παραγγείλει, πήρε την απάντηση πως "οι βιβλιοθήκες έχουν σκοπό την κυκλοφορία της φιλολογίας και πως κανένα άπλωμα της φαντασίας δεν θα μπορούσε να συσχετίσει τον Κρόουλι με τη φιλολογία"!

Δεν μπορώ να αρνηθώ πως ο συντηρητικός εκείνος βιβλιοθηκάριος είχε κάποιο δίκιο: ο Κρόουλι ήταν ένας άνθρωπος φαινόμενο που έστεκε πέρα από τη φαντασία. Οι άνθρωποι που δεν είναι εξοικειωμένοι με το τεράστιο και πολυσύνθετο έργο του και με την απίστευτη πρσωπικότητα του -πόσο μάλλον ένας βαρετός Άγγλος βιβλιοθηκάριος- ούτε που μπορούν να φανταστούν περι τίνος πρόκειται..."

Απ'την άλλη μου έχει δοθεί η εντύπωση ότι το Θέλημα ως οργανωμένη διδασκαλία (μέσα από σχολές, κολλέγια, οργανώσεις κλπ), απέχει μακράν από την πράξη του Crowley. Σαν να έχουν αποσπάσει και αφομοιώσει το φιλοσοφικό κομμάτι κυρίως και πολύ λιγότερο τις πρακτικές.

...όπως και σε τόσες άλλες αμφιλεγόμενες σχολές σαν του Καστανέντα π.χ. και την "Cleargreen" που κατοπινά πήρε τα δικαιώματα των βιβλίων του (άρα και των θεωριών του) από μια "μαγική" ομάδα που είχε θεσπίσει ο C.C. πριν το θάνατο του...

Κανείς σοβαρός μελετητής, όμως, δεν θα πρέπει να συγχέει τα καθεαυτά βιβλία του Καστανέντα με τη λογική του "tensegrity" και τα βιβλία "Όντα σε ονείρεμα" και το "Πέρασμα των μάγων" που παρουσιάζονται σαν γραμμένα από τον Καστανέντα αλλά τελικά είναι αποκυήματα της Τίγκς και της Αμπελάρ....

Βλέπεις οι θεωρίες είναι λέξεις προσαρτημένες...ενώ οι πράξεις λέξεις ενεργοποιημένες.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
...Οπότε μάλλον πρέπει να διαχωρίζει κανείς τον Crowley από κάθε κολλέγιο που είτε θέλει είτε όχι λειτουργεί και σύμφωνα με τους νόμους του μάρκετινγκ (μην ξεχνάμε ότι οι εποχή που ζούμε δεν μπορεί να αφήσει ανόθευτο τίποτα).

:thumbup:

Μπορεί να ήταν ένας άνθρωπος που έγραψε πάνω από 300 βιβλία κάθε είδους, συνθέτοντας ένα ανεπανάληπτο έργο που επηρεάζει καθοριστικά μέχρι σήμερα αμέτρητους συγγραφείς, μελετητές και καλλιτέχνες, που ενέπνευσε τα κινήματα της ψυχεδέλειας και των χίππυς, τη γενιά των μπιτ, το μεγαλύτερο μέρος της φιλοσοφιάς του ροκ, ένα μεγάλο κομμάτι της Φανταστικής Λογοτεχνίας του αιώνα μας, αλλά και ένα χαοτικό και ελεύθερο ρεύμα σημειολογικού και εναλλακτικού Νεο-μυστικισμού που αυτήν τη στιγμή που γράφω είναι διαδεδομένο όσο ποτέ στην Ευρώπη και στην Αμερική, με λΊγα λόγια μπορεί να είναι η μεγαλύτερη κρυφή cult φιγούρα της εποχής μας.

Μπορεί να ήταν μια τυχοδιωκτική μεγαλοφυϊα, ένας μάγος των εντυπώσεων, ένας εκεντρικός στοχαστής ή ένας κινηματογραφικός χαρακτήρας που κυκλοφορούσε στην καθημερινή ζωή της εποχής του αλλά μόνο γιατί πέτυχε μια ανέλπιστη, εμπνευσμένη και αποκαλυπτική εποπτεία πάνω στις απαγορευμένες "γνώσεις" τον καθιστά φάρο μελέτης για τους διψώντες ιστοριοδίφεις αλλά και βορά του μάρκετινγκ για τους εκμεταλλευτές.



Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Σε κάθε Εσωτερική Σχολή υπάρχουν πολλές τάσεις και οι Σχολές έχουν διασπαστεί πάμπολες φορές (θυμίζω τι συνέβη με την Θεοσοφική Εταιρεία της Μπλαβάτσκυ που σηκώθηκε και έφυγε η Μπέιλι ή τις "αποστασίες" του Μάθερς από την Χρυσή Αυγή επειδή θεωρούσε ότι δεν ασχολούνταν με την μαγεία αρκετά και το'χαν ρίξει σε θεωρητικολογίες - κατόπιν αποβλήθηκε κι αυτός και ο Crowley κι από το δεύτερο τάγμα).

Συμφωνώ, με μία, ωστόσο, βασική διαφωνία..

Ο Μάθερς έστειλε τον Κρόουλι στο Λονδίνο για να προσπαθήσει να ανακτήσει τον έλεγχο της αδελφότητας, που εκείνος είχε χάσει και ένα μεγάλο τμήμα του είχε αναλάβει ο ποιητής Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς. Ο Κρόουλι ειχε λόγους να μνησικακεί εναντίον τους. Είχε εργαστεί πολύ ανεβαίνοντας γρήγορα σε όλους τους βαθμούς, αλλά του είχαν αρνηθεί τον υψηλότερο βαθμό, ουσιαστικά αυτόν της αρχηγίας.

Το αποτέλεσμα ήταν τελικά η διάλυση της Χρυσης Αυγής και πολλά νομικά προβλήματα. ο Γέιτς έγραφε θυμωμένος στη λαίδη Γκρέγκορι: "Ευτυχώς ο Κρόουλι έχει πολλά ψεύτικα ονόματα και υπέγραψε την κλήση με ένα από αυτά. Καταζητείται και για χρέη.." Πρόσθεσε πως είχαν αρνηθεί να δώσουν στον Κρόουλι τον υψηλότερο βαθμό που ζητούσε, γιατί "δεν νομίζαμε πως μια μυστική εταιρία αποσκοπούσε να είναι αναμορφωτήριο".

Αυτή η άποψη σχετικά με τον Κρόουλι δεν είναι και τόσο αδικαιολόγητη. Είχε κοινό με τον Μάθερς ένα παράξενο βίτσιο: την επιθυμία να ποζάρει για αριστοκράτης. (Μάθερς: ντυνόταν με κιλτ και ονόμαζε τον εαυτό του Μακ Γκρέγκορ ή Κόμη του Γκλένστρεϊ. Κρόουλι: Καλλιέργησε έντεχνα μια ρωσική προφορά κι έδωσε στον εαυτό του το όνομα "κόμης Βλαντιμίρ Σβάρεφ". Εξηγεί στην αυτοβιογραφία του πως το έκανε για "ψυχολογική παρατήρηση".)

Αυτός ο κυνισμός του, συνδυασμένος με το πάθος του για το ξεπέρασμα κάθε πνευματικού περιορισμού, τον συνόδευε σε όλη του τη ζωή. Παρατηρεί περιφρονητικά ακόμη και για τα μέλη του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής (ενός Τάγματος στο οποίο ανελίχθηκε ως την κορυφή της ιεραρχίας και συνέβαλε ενεργά στη διάλυσή του):

"Οι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν πρωταγωνιστές στον πνευματικό πόλεμο ενάντια στους περιορισμούς, ενάντια στους καταπιεστές της ψυχής, τους βλασφήμους που αρνιόνταν την ανωτερότητα της βούλησης του ανθρώπου.."

Ο Crowley, απογοητεύτηκε από τη μετριότητα των περισσοτέρων μελών -παρόλο που στις τάξεις του συγκαταλέγονταν ο Μπερξόν, ο Σαξ Ρόμερ, ο Μπραμ Στόουκερ, ο Γέιτς, ο Άρθουρ Μάχεν, Γουίν Γουέστκοτ, κλπ- και εύρισκε τις τελετές κοινότοπες.

Άρα η φυγή του (μάλλον) δεν ήταν αποτέλεσμα εκδιωγμού του αλλά θεώρηση των μελών ως όχι αρκετά ριζοσπαστικών.

Κουλάρισε. Δεν μπορεί να κρατήσει για πάντα. (σχετ.:η παρακμή)

Μερικές φορές, καθοριζόμαστε από το λίγο ή ακόμη κι από το καθόλου...
Στην επιστήμη μου (δεν έχω την υψηλή κυριότητα :redface:), υπάρχει ο νόμος του ελάχιστου.

Όλα τα απαραίτητα θρεπτικά στοιχεία έχουν ίση αξία. Η απόδοση όμως, εξαρτάται από το στοιχείο που βρίσκεται στην ελάχιστη ποσότητα. (τρελό ε;)

Γι'αυτό και ο νόμος, πολύ πετυχημένα, παριστάνεται με ένα κάδο. (Ο κάδος κρατάει νερό ανάλογο με το μάκρος της σανίδας Fe (ιχνοστοιχείο. Της μικρότερης ποσότητας δηλ.). Κατά τον ίδιο τρόπο η παραγωγικότητα ενός εδάφους που του λείπει ο σίδηρος δεν μπορεί να αυξηθεί με την προσθήκη π.χ. αζώτου ή καλίου.)

Το λίγο, είναι αυτό που καθορίζει, τα πάντα του αύριο...Για αυτό να προσέχουμε ό,τι είναι λίγο ή ό,τι είναι για λίγο.

Ο νόμος του ελαχίστου (μαζί με το νόμο της αντικατάστασης) αποτέλεσε τη βάση της κλασσικής θεωρίας της λίπανσης που ζει και βασιλεύει.
Και μη νομίζεις ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά στα ανθρώπινα!

Θα το προχωρούσα έτι παραπάνω για τον νόμο δράσης των παραγόντων ανάπτυξης (νόμος του Mitserlich) ότι πέρα από ένα όριο, η λίπανση (ακμή για σένα) δεν προσφέρει τίποτε στην απόδοση της καλλιέργειας αλλά θα μου έλεγες ότι μιλάμε για την παρακμή κι εγώ ψάχνω για ψεγάδια στην υπερβολικά ακμάζουσα λογική!!!

Τοξικότητα ή τροφοπενία; Ποιό είναι χειρότερο; Αυτό είναι το ερώτημα!

Αρχίζω και αναθεωρώ την ευρύτητα της αντίληψής σου.

Ποιος μίλησε για ευρύτητα, βρε συ; Βρείτε τα (τα δυο σας)! :P

Δύο ελαττώματα έχω:
Πάσχω από εύρος αντίληψης και από αδυναμία στα kinder bueno. :redface:

Το ξέρω πως θα το ήθελες, μα αμφιβάλλω όσο και πριν.
Μια ψυχολογική εγγύτητα περιγράφεις μόνο.

1. Γιατί να θέλω να πλησιάσω Crowley-Nitche όταν τα γραπτά του πρώτου απηχούν στη φιλοσοφία του δεύτερου και αντίστροφα; Θα ήταν περιττό όσο και εύλογο! :D

2. Μήπως σου θυμίζουν κάτι τα παρακάτω;

α. Crowley: "Ανακάλυψα ότι τα πιο απαγορευμένα πράγματα του κατεστημένου ήταν και τα πιο ευχάριστα. Ο έρωτας ήταν μια πρόκληση για το Χριστιανισμό. Ήταν εκφυλισμός και καταδίκη..."
β. Crowley: "...μήπως είναι περισσότερο παράλογο από να πιστεύεις πως ο Ιησούς πέθανε για το αμάρτημα του Αδάμ και αναστήθηκε ή πως ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του Θεού και ταξίδευε στο σύμπαν καβάλα σε ένα άλογο; Τα αποτελέσματα που παράγει μια θρησκεία, δεν βασίζονται στην αποδεικτική αλήθεια των δογμάτων της. Τ έντεχνα δόγματα είναι απαραίτητα για τα αποτελέσματα, και τα αποτελέσματα είναι τελείως πραγματικά."

Κάτσε να δείς, ο Νίτσε τι έλεγε;;;; :P

Ε τώρα ελπίζω να βλέπεις καθαρά το περιττό της παράθεσης και αντιπαραβολής των ιδεών.
Γιατί η εγγύτητα μπορεί να κατανοείται ως κάτι που το αισθανόμαστε από μόνοι μας μετά από μελέτη. Όχι να ακουμπάμε ξένες μύτες μεταξύ τους για να πείθονται οι αμελέτητοι!

Αυτό δεν είναι κατανόηση, είναι φρουτόκρεμα νουλάκ.

Ο Κρο, είναι για μένα ένας ερευνητής τύπου Νίτσε που βαδίζει μακρυά από τις ζεστές φωτιές της ανθρωπότητας προς τις κρύες ερήμους του σύμπαντος. Χωρίς ψυχολογικούς όρους. Καθαρά (και ξάστερα) με συγκριτικολογία των θεωριών.

Παρακαλώ. Ο Χούσερλ είναι νεανικός μου έρωτας.

Ρεμπουλίνι + Χουσερλουλίνι = :inlove: ????? :confused:

Πάω πάσσο.
Αι ημέραι είναι πονηραί.:whistle:
Προς Εφεσίους

Είναι πολύ ενδιαφέρον (και θα το βρεις κι εσύ, οσμίζομαι) που ο Κρόουλι χρησιμοποιεί τη λέξη "αποδεικτικά", η οποία χρησιμοποιήθηκε αργότερα από τον νεανικό σου έρωτα (Χούσερλ), εισηγητή της Φαινομενολογίας, τον οποίο διάβαζε πολύ και εκτιμούσε ο Καστανέντα....

Ο Χούσερλ χρησιμοποιούσε τη λέξη με την έννοια "πέρα από κάθε αμφιβολία" γιατί ήταν ο πρώτος που κατάλαβε καθαρά πως όλες οι συνειδητές λειτουργίες είναι "εσκεμμένες" και πως το όραμα του ανθρώπου για τον εαυτό του σαν παθητικό πλάσμα σ'ένα ενεργητικό σύμπαν, είναι βασικά ψεύτικο.

Τι εννοείται με όλα αυτά;

Ο Κρόουλι είχε κάποια διαισθητική αίθηση των δυνάμεων της κρυμμένης του θέλησης και στράφηκε στη μαγεία μάλλον από ένστικτο παρά απο διανοητική παρόρμηση. Μέσα του έκρυβε τρία πρόσωπα: τον άνθρωπο της περιπέτειας, ένα μάγο του παραμυθιού κι ένα διανοούμενο αναλυτή.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Αυτά που λέμε όμως στο φανερό, αποτελούν ένα πρώτο βήμα για να κατανοήσει κανείς κάποια πράγματα και να συντονιστεί με το Θέλημά του. Το βασικότερο είναι να αρχίσει να το ψάχνει και να προετοιμαστεί να το ακολουθήσει.
Όπως λέει και ο Αλχημιστής, ένας βασικός Νόμος του Σύμπαντος είναι πως όταν οι άνθρωποι βρίσκουν ένα θησαυρό δεν τον αναγνωρίζουν, γιατί κανείς δεν ψάχνει για ένα θησαυρό.
Όποιος ψάχνει πάλι, βρίσκει. Να είσαι σίγουρος γι' αυτό.
To θεμα ειναι τι ψαχνεις και τι βρισκεις και κατα ποσο θα βρεις αυτο που ειναι το will του crowley και οχι κατι άλλο...Εφοσον προκειται για μια υποσυνειδητη αντίληψη του σκοπου/καλεσματος του καθενός, ισως πρεπει απλα να χει τα ματια του ανοιχτα, οχι να ψαχνει ενεργητικά. Διοτι τοτε ισως θα βρει κατι που του υπαγορευσε το εγω του.

Η αγάπη κατώτερη της θέλησης. Αν θέλω μπορώ να μην αγαπώ. Αν αγαπάω όμως, θα θέλω.
Ειχα διαβασει καποτε οτι υπαρχουν ερμηνειες γιαυτο. Οτι μπορει να μην συγκρινει την θεληση και την αγαπη, αλλά να λεει οτι το will ειναι ο σκοπος , το καλεσμα μας, και η αγαπη το μεσο. (το "under" δηλαδη δεν δηλωνει κατι υποδεεστερο, αλλά ειναι σχημα λογου οπως λεμε "υπο το καθεστως", "υπο σκια" κλπ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
Ειχα διαβασει καποτε οτι υπαρχουν ερμηνειες γιαυτο. Οτι μπορει να μην συγκρινει την θεληση και την αγαπη, αλλά να λεει οτι το will ειναι ο σκοπος , το καλεσμα μας, και η αγαπη το μεσο. (το "under" δηλαδη δεν δηλωνει κατι υποδεεστερο, αλλά ειναι σχημα λογου οπως λεμε "υπο το καθεστως", "υπο σκια" κλπ.


Έχεις πολύ δίκιο σε αυτό. "Will" όπως "purpose". Εύγε σου και η σκοπιά αυτή πάει τη συζήτηση σχετικά με το "Love under Will" σε ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο αντίληψης και κριτικής σκέψης...

Πραγματικά, πολύ εύστοχη παρατήρηση. :smoke:

Η αγάπη υπό του σκοπού...
Μ'άρεσε.
Διάολε, καταπληκτική παρατήρηση...

"Ο,τι κάνετε, κάντε το με αγάπη".

Τελικά θυμίζει και λίγο Leo Buscaglia, o Master Therion (ή the Great Beast)!

Ρε που φτάσαμε...:eek:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Ας δούμε τι λέει ο ίδιος για τη Θέληση (η οποία έχει ίση αριθμητική αξία με τη λέξη Αγάπη στα αγγλικά: Thelema - Agape (93))
Liber II

Do what thou wilt shall be the whole of the Law.
There is no Law beyond Do what thou wilt.
The word of the Law is Θέλημα.
Θέλημα means Will.

Το κλειδί για αυτό το Mήνυμα είναι αυτή η λέξη - Θέληση. Η πρώτη προφανής έννοια αυτού του νόμου επιβεβαιώνεται από την αντίθεση: «Η λέξη της αμαρτίας είναι περιορισμός».

Ξανά: «Δεν έχεις άλλο δικαίωμα από το να πράττεις σύμφωνα με τη θέλησή σου. Έτσι πράξε και κανείς δε θα σου αντισταθεί. Γιατί η αγνή Θέληση, ανεπηρέαστη από το σκοπό, αποσπασμένη από την επιθυμία για αποτέλεσμα, είναι με κάθε τρόπο τέλεια».

Σκεφθείτε το αυτό προσεκτικά. Φαίνεται να υπονοεί την ιδέα ότι εάν κάθε άνδρας και κάθε γυναίκα έπραττε σύμφωνα με τη θέλησή του –την αληθινή Θέλησή του- δε θα υπήρχε καμία σύγκρουση. «Κάθε άνδρας και κάθε γυναίκα είναι ένα αστέρι», και κάθε αστέρι κινείται σε μια προσδιορισμένη τροχιά χωρίς παρεμβολές. Υπάρχει άφθονος χώρος για όλους, είναι μόνον η αταξία που δημιουργεί τη σύγχυση.

Από αυτές τις εκτιμήσεις θα έπρεπε να είναι σαφές ότι το «Κάνε αυτό που θέλεις» δε σημαίνει «Κάνε ό,τι σου αρέσει». Είναι η αποθέωση της Ελευθερίας, αλλά είναι ταυτόχρονα η ισχυρότερη υποχρέωση.

Κάνε το Θέλημά σου –και μην κάνεις τίποτα άλλο. Μην αφήσεις τίποτα να σε εκτρέψει από αυτόν τον αυστηρό και ιερό στόχο. Η ελευθερία είναι η απόλυτη άσκηση της Θέλησής σου. Αν προσπαθήσεις να κάνεις οτιδήποτε άλλο, αμέσως θα εγερθούν εμπόδια. Κάθε πράξη που δε βρίσκεται στην καθορισμένη πορεία εκείνης της μίας τροχιάς, είναι ακανόνιστη, ένα εμπόδιο. Δεν υπάρχουν δύο Θελήσεις, παρά μόνο μία.

Σημείωσε επιπλέον ότι χρειάζεται όχι μόνο να είναι καθαρή αυτή η Θέληση, δηλαδή μοναδική, όπως σημειώθηκε πιο πάνω, αλλά επίσης «απαλλαγμένη σκοπού». Αυτή η παράξενη φράση εγείρει ερωτήματα. Πιθανώς σημαίνει ότι οποιοσδήποτε σκοπός στη Θέληση θα την μετρίαζε. Σαφώς η «σφοδρή επιθυμία του αποτελέσματος» είναι κάτι από το οποίο η Θέληση πρέπει να απαλλαγεί.

Αλλά η φράση μπορεί επίσης να ερμηνευθεί «με σκοπό ακατάπαυστο» - δηλ. με ανεξάντλητη ενέργεια. Συνεπώς πρόκειται για την ιδέα μιας αιώνιας κίνησης, άπειρης και αναλλοίωτης. Είναι η Νιρβάνα, δυναμική και όχι στατική- και έτσι γίνεται το ίδιο πράγμα στο τέλος.

Ο προφανής πρακτικός στόχος του Μάγου είναι κατόπιν να ανακαλύψει ποια είναι η πραγματική του Θέληση, έτσι ώστε να την ασκήσει με αυτόν τον τρόπο, και μπορεί καλύτερα να ολοκληρώσει το έργο του με τις πρακτικές του Liber Thisarb ή άλλες που πιθανώς θα υποδειχθούν στο πέρασμα του χρόνου.

Πρέπει (1) Να ανακαλύψεις ποια είναι η θέλησή σου. (2) Να ασκήσεις αυτή τη θέληση με (α) συγκέντρωση, (β) απόσπαση, (γ) Ειρήνη.

Τότε, και μόνο τότε, βρίσκεσαι σε αρμονία με την Κίνηση των Πραγμάτων και η θέλησή σου γίνεται τμήμα και συνεπώς ίση με τη Θέληση του Θεού. Δεδομένου ότι η θέληση είναι μόνο η δυναμική πτυχή του εαυτού, και εφόσον δύο διαφορετικοί εαυτοί δε θα μπορούσαν να κατέχουν ταυτόσημες θελήσεις, τότε, αν η θέλησή σου είναι Θέληση του Θεού, Συ είσαι Αυτό.

Υπάρχει μόνο μια άλλη λέξη που χρειάζεται ερμηνεία. Αλλού γράφεται -σίγουρα προς μεγάλη μας ανακούφιση- «Η Αγάπη είναι ο Νόμος, η αγάπη κάτω από τη θέληση».'

Αυτό που χρειάζεται να κατανοηθεί είναι ότι, ενώ η Θέληση είναι ο Νόμος, η φύση αυτής της Θέλησης είναι η Αγάπη. Αλλά αυτή η Αγάπη είναι υποπροϊόν της Θέλησης. Δεν έρχεται σε αντίθεση ή δεν εκτοπίζει τη Θέληση. Και αν προκύψουν προφανείς αντιφάσεις σε οποιαδήποτε κρίση, είναι η Θέληση εκείνη που θα μας καθοδηγήσει σωστά. Ιδού, ενώ στο Βιβλίο του Νόμου βρίσκεται ένα μεγάλο μέρος της Αγάπης, δεν υπάρχει η λέξη Συναίσθημα. Το ίδιο το μίσος μοιάζει σχεδόν με την Αγάπη! «Καθώς μάχονται οι αδελφοί!» Όλες οι ανθρώπινες φυλές του κόσμου το κατανοούν αυτό. Η Αγάπη του Liber Legis είναι πάντα τολμηρή, ακόμα και οργιαστική. Υπάρχει ευαισθησία, αλλά είναι η ευαισθησία της δύναμης. Ισχυρή και τρομερή και λαμπρή, ωστόσο, είναι μόνο το λάβαρο πάνω στην ιερή λόγχη, η επιγραφή πάνω στα ξίφη των ιπποτών-μοναχών του Θελήματος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
To θεμα ειναι τι ψαχνεις και τι βρισκεις και κατα ποσο θα βρεις αυτο που ειναι το will του crowley και οχι κατι άλλο...Εφοσον προκειται για μια υποσυνειδητη αντίληψη του σκοπου/καλεσματος του καθενός, ισως πρεπει απλα να χει τα ματια του ανοιχτα, οχι να ψαχνει ενεργητικά. Διοτι τοτε ισως θα βρει κατι που του υπαγορευσε το εγω του.

Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Σωστή η λεπτομέρεια, σημαντική επίσης ...

Ειχα διαβασει καποτε οτι υπαρχουν ερμηνειες γιαυτο. Οτι μπορει να μην συγκρινει την θεληση και την αγαπη, αλλά να λεει οτι το will ειναι ο σκοπος , το καλεσμα μας, και η αγαπη το μεσο. (το "under" δηλαδη δεν δηλωνει κατι υποδεεστερο, αλλά ειναι σχημα λογου οπως λεμε "υπο το καθεστως", "υπο σκια" κλπ.
Ενώ εκ πρώτης όψεως φαίνεται πολύ σωστό, εντούτοις το κείμενο του Κρόουλυ δείχνει να το απορρίπτει ως σκέψη:

Σημείωσε επιπλέον ότι χρειάζεται όχι μόνο να είναι καθαρή αυτή η Θέληση, δηλαδή μοναδική, όπως σημειώθηκε πιο πάνω, αλλά επίσης «απαλλαγμένη σκοπού». Αυτή η παράξενη φράση εγείρει ερωτήματα. Πιθανώς σημαίνει ότι οποιοσδήποτε σκοπός στη Θέληση θα την μετρίαζε. Σαφώς η «σφοδρή επιθυμία του αποτελέσματος» είναι κάτι από το οποίο η Θέληση πρέπει να απαλλαγεί.

Αν όμως διαβάσει κανείς προσεκτικά, η αμέσως επόμενη παράγραφος δείχνει να το επιβεβαιώνει:

Αλλά η φράση μπορεί επίσης να ερμηνευθεί «με σκοπό ακατάπαυστο» - δηλ. με ανεξάντλητη ενέργεια. Συνεπώς πρόκειται για την ιδέα μιας αιώνιας κίνησης, άπειρης και αναλλοίωτης. Είναι η Νιρβάνα, δυναμική και όχι στατική- και έτσι γίνεται το ίδιο πράγμα στο τέλος.
Εδώ τώρα γεννάται το σημαντικό ερώτημα, το οποίο θα πρέπει ν' απαντήσουμε, ειδάλλως θα θεωρηθεί πως αντιφάσκουμε στο λόγο μας: Το Θέλημα λοιπόν πρέπει να λειτουργεί "με σκοπό ακατάπαυστο", όμως επίσης θα πρέπει να είναι ταυτόχρονα "παντελώς απαλλαγμένο σκοπού". Πώς συμβιβάζονται αυτά τα δύο πράγματα; Μήπως σε καθεμιά από τις δύο περιπτώσεις η λέξη "Σκοπός" χρησιμοποιείται με διαφορετική έννοια;

Στην πλαστή πραγματικότητα του κόσμου, που αλλοιώνει το καλό σε κακό και
το κακό σε καλό και όπου «ο άρχων του κόσμου τούτου» αγρυπνεί για να διατηρείται αυτή
η πλαστότητα, ο σαλός αναλαμβάνει να πηδήσει μέσα στο σπίτι του ισχυρού και να
αρπάσει τα σκεύη του. Η μόνη δυνατότητα για αυτό το άλμα είναι να μπει ο άγιος μέσα
στον κόσμο με τη μάσκα της μωρίας, της κοινωνικής ανευθυνότητας και να ξεσκεπάσει
μπροστά στα μάτια των ανθρώπων την αληθινή πραγματικότητα ξεσκίζοντας τα
προκαλύματα του συμβατικού ήθους, του καθιερωμένου ύφους, των απατηλών
αξιολογήσεων. Δεν είναι αυτή μια ειρωνική, σωκρατική αποκάλυψη, αλλά μια προσωπική
αφύπνιση, μια έμπρακτη βία εγρήγορσης.
Το παραπάνω απόσπασμα προέρχεται από το κείμενο που μας παρέθεσε ο Δόκτωρ, περί αγίων "σαλών". Θα ήθελα να παρατηρήσω τη συγγένεια της άποψης που διαπραγματεύεται εδώ, με το θέμα της ταινίας "Οι μέρες της αφθονίας σας είναι μετρημένες". Ίσως γι' αυτό και η ταινία μου άρεσε τόσο πολύ.
Θα ήθελα ακόμη να παρατηρήσω την ομοιότητα της φράσης: "Στην πλαστή πραγματικότητα του κόσμου, που αλλοιώνει το καλό σε κακό και το κακό σε καλό και όπου «ο άρχων του κόσμου τούτου» αγρυπνεί για να διατηρείται αυτή η πλαστότητα", με την φράση του Κρόουλυ περί του Κυρίου της Αβύσσου των Παραισθήσεων (Χόρονζον), από το ποίημα του "Αχυράνθρωποι" που έχουμε ήδη δημοσιεύσει:
"Η Άβυσσος των Παραισθήσεων έχει Λόγο και Νόμο.
Όμως στʼ αλήθεια δεν υπάρχει δεσμός μεταξύ των Αθυρμάτων των Θεών.
Αυτός ο Λόγος και ο Νόμος είναι τα Δεσμά του Μεγάλου Ψεύδους.
Αλήθεια! Αλήθεια! Αλήθεια! Βοά ο Κύριος της Αβύσσου των Παραισθήσεων".​
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Kείμενο του Αλέξιου Χούχουλα για το Θέλημα



“Είναι μια αιώνια αλήθεια ότι χωρίς τη μυστική, μαγική μας
φλόγα, τίποτε δε μπορεί να επιτευχθεί στην τέχνη μας. Ο αδαής
δε θα πιστέψει σε αυτήν, γιατί δεν την κατέχει και καθώς τη
στερείται, όλοι οι κόποι του είναι άχρηστοι. Χωρίς αυτή τη
φλόγα, τα πνεύματα δε μπορούν να συνδεθούν, κι ακόμη λιγότερο
μπορούν να επηρεαστούν από την υλική φλόγα…”.


Αγνωστος Αλχημιστής
“Αυτό που τόλμησα, το θέλησα και αυτό που θέλησα, θα κάνω!..”


Κάπταιν Αχαμπ


Θ έ λ η μ α ( T h e l e m a )
————————————-
Ολους μας βασανίζει κάποια αγωνία. Κάποια στιγμή στη διάρκεια
της ζωής μας ξεφυτρώνει μέσα στο κεφάλι μας και από τότε δε στα-
ματά να μας ενοχλεί. Είναι διαφορετική σε κάθε άνθρωπο, όπως
διαφορετικοί είναι και οι ίδιοι οι άνθρωποι, αλλά κανείς μας
δεν είναι ελεύθερος από αυτήν.
Είναι αυτή η “ανησυχία” που οδηγεί τους ανθρώπους σε δημιουργή-
ματα τόσο τεράστια όσο ο πολιτισμός που ζούμε, την απίστευτη εξέ-
λιξη της επιστήμης, τα μεγαθήρια των υλικών και πνευματικών κατα-
σκευών.
“Ηταν η φαντασίωση που πήρε μορφή σαν ιδέα”, ίσως επισημάνει
κάποιος σοφός… Οι ιδέες είναι φτιαγμένες από τίποτε, αλλά οι
άνθρωποι τις κάνουν πραγματικότητα είτε με το να τις μετασχημα-
τίσουν σε υλικά αποτελέσματα είτε με το να τις μεταφέρουν στον
παράξενο κόσμο της πληροφορίας. Αλλά ο μετασχηματισμός των ακα-
θόριστων φανταστικών μορφών σε ξεκάθαρες ιδέες δεν είναι εύκο-
λος, όπως ακριβώς δεν είναι εύκολο να “υλοποιήσουμε” την ιδέα
στην πραγματικότητα.
Η ενέργεια που απαιτείται για να γίνει αυτή η “υλοποίηση”,
είναι η “θέληση”. Δεν είναι όμως ξεκάθαρο αν η “Θέληση” είναι
απλώς ένα μέσο ή η ίδια η πηγή που δημιουργεί τις ιδέες…
Τα παραδείγματα των ανθρώπων που επηρέασαν την Ιστορία δεν
το ξεκαθαρίζουν απόλυτα. Τις περισσότερες φορές βλέπουμε πως οι
άνθρωποι αυτοί νιώθουν την πίεση μιας ανώτερης από αυτούς δύνα-
μης, σα να είναι με κάποιο τρόπο “δαιμονισμένοι” από την επιθυ-
μία τους να μετασχηματίσουν τα όνειρά τους σε πραγματικότητα.
Αλλά υπάρχουν και παραδείγματα ανθρώπων που μπορούν να
ελέγχουν τη Θέλησή τους με μυστηριακό τρόπο, σα να είναι γνώστες
κάποιου απόκρυφου μυστικού. Ανθρωποι που μπορούν να εκτελέσουν
οποιοδήποτε άθλο, για να φέρουν σε πέρας τις επιδιώξεις τους.
Η ύπαρξη αυτών των ανθρώπων, μας οδηγεί στην υποψία πως μάλλον
υπάρχει κάποιο μυστικό για τον έλεγχο και την ενδυνάμωση αυτής
της “Μαγικής Θέλησης”. Κάποιος τρόπος εκπαίδευσης του νού, με
σκοπό τη συγκέντρωση στο στόχο και την αδιαφορία για οποιοδήποτε
αποτρεπτικό παράγοντα.
Αν πραγματικά αυτή η γνώση είναι υπαρκτή, πρέπει να είναι ένα
από τα πιό απόκρυφα και φυλαγμένα μυστικά της ανθρωπότητας. Γιατί
η γνώση αυτή, θα έκανε οποιοδήποτε ουσιαστικά παντοδύναμο…
Ολοι μας έχουμε ακουστά για τον Μόμπυ Ντικ, την τεράστια λευκή
φάλαινα του ομώνυμου αριστουργηματικού μυθιστορήματος του Χέρμαν
Μέλβιλ. Ο Μόμπυ Ντικ είναι μέσα στο βιβλίο το άπιαστο όνειρο και
ο εφιάλτης κάθε φαλαινοθήρα. Ενα ζώο απίστευτης εξυπνάδας και
σκοτεινής δύναμης, που έχει σκοπό να γελοιοποιήσει και να κατα-
στρέψει κάθε κυνηγό της.
Ο Μόμπυ Ντικ, όπως και τα βαθύτερά μας όνειρα, είναι άπιαστος.
Οσοι τον κυνηγούν χάνονται στη σκοτεινή θάλασσα και πολλοί από
αυτούς καταλήγουν να τσακίζονται από τα τεράστια σαγόνια του.
Αργά ή γρήγορα όλοι οι κυνηγοί του εγκαταλείπουν τις προσπάθειες
και τον αποφεύγουν. “Είναι ένας δαίμονας…” ακούγεται συνέχεια
από τα στόματα των ηρώων του βιβλίου.
Ενας άνθρωπος όμως, είναι αποφασισμένος να τον εξολοθρεύσει.
Ο Κάπταιν Αχαμπ, η απίστευτη αυτή λογοτεχνική φιγούρα με το ψεύ-
τικο πόδι. Ο Αχαμπ έχει χάσει το πόδι του από τη φάλαινα και
θέλει να την εκδικηθεί. Η ζωή του έχει χάσει το νόημά της και
αφιερώνει όλη του την ύπαρξη στο σκοπό της εκδίκησης. Στο καράβι
όμως που διοικεί, δεύτερος σε εξουσία είναι ο Κάπταιν Στάρμπακ,
ένας φιλοσοφημένος φαλαινοθήρας, ο οποίος κυνηγά τις φάλαινες
για να ζήσει την οικογένειά του και έρχεται σε αντίθεση με τον
Αχαμπ και την εκδικητική του μανία.
Ο αναγνώστης στη διάρκεια της ιστορίας γίνεται παιχνίδι στα
χέρια του συγγραφέα, καθώς διχάζεται από το θαυμασμό που τρέφει
για τον ηρωϊκό Αχαμπ και τη συμφωνία με τη συμβατική λογική του
Στάρμπακ.


Στο δραματικό τέλος όμως, κανένας από τους δύο δε δικαιώνεται
και, εκτός από τον αφηγητή που σώζεται από θαύμα (ή από τη δια-
βολική θέληση της λευκής φάλαινας να μάθουμε όλοι τα κατορθώμα-
τά της), το πλοίο των ηρώων βυθίζεται τσακισμένο. Ο Κάπταιν
Αχαμπ δεν καταφέρνει να σκοτώσει το Μόμπυ Ντικ, αλλά ούτε κι ο
Κάπταιν Στάρμπακ γυρίζει πίσω στο σπίτι και την οικογένειά του.
Ο Μόμπυ Ντικ, μένει ο Βασιλιάς της Θάλασσας και ένα δαιμονικό
άπιαστο όνειρο.


Ισως δεν υπάρχει πιο ικανοποιητική μεταφορά, για να μιλήσουμε
για την ανθρώπινη θέληση. Ολοι μέσα μας έχουμε έναν Αχαμπ, έναν
Στάρμπακ και ένα Μόμπυ Ντικ να μας βασανίζουν με τις αγωνίες
τους. Ο Μόμπυ Ντικ είναι τα βαθιά μας όνειρα που τα κυνηγάμε και
τα φοβόμαστε ταυτόχρονα, ο Αχαμπ είναι η θέλησή μας που δεν ησυ-
χάζει ποτέ και ο Στάρμπακ είναι η συμβατική λογική που μας καλεί
να ζήσουμε τη ζωή μας και να σταματήσουμε να κυνηγάμε λευκά
φαντάσματα.


Στη μοντέρνα ζωή της ασφάλειας και του συμβιβασμού, ο Στάρμπακ
είναι ο μόνιμος σύμβουλός μας. Μας υπενθυμίζει συνεχώς πως οι
πράξεις μας μόνο σκοπό έχουν την επιβίωση, το κέρδος της οικογέ-
νειάς μας και πως κάθε μας επιμονή είναι μια βλάσφημη προσβολή
απέναντι στο Σύμπαν. Είμαστε μικρόβια.
Ο Στάρμπακ (παρά το επικό όνομά του) ψάχνει μόνο για το απλό
καθημερινό κέρδος, αλλά είναι υπερβολικά ανθρώπινος, γιατί μέσα
στη σκέψη του χωράνε τα πάντα, οι φίλοι του, η απλή και όμορφη
ζωή, η χαρά του να είσαι ζωντανός, το βλέμμα της αγαπημένης του
γυναίκας και η τιμή του να έχεις αξιώματα και ηθική. Μπορεί να
γίνει σκληρός, για να μας διδάξει κάποιο μάθημα, αλλά θα κάνει
πολλές φορές πίσω, για να μην καταπατήσει τις πεποιθήσεις του.
Ετσι γίνεται και στην ιστορία του Μόμπυ Ντικ. Είναι αντίθετος
με τον Αχαμπ, μέχρι του σημείου να αποφασίσει να τον δολοφονήσει
για να καταλάβει το πλοίο και να γυρίσει πίσω, αλλά τελικά δεν
το κάνει ποτέ. Εκλιπαρεί για τη λογική, να δούμε τα πράγματα από
τη δική του σκοπιά, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να σηκώσει το ξίφος
για να μας επιβληθεί.
Δεν γίνεται να μην τον συμπαθήσουμε: είναι η ανθρώπινη σκέψη
με όλη της την απλοϊκή ευγένεια. Αυτή η σκέψη όμως δεν καταλα-
βαίνει από όνειρα. Δε μπορεί να μεθύσει από το ποτό των κυνηγών
και τη μαγεία της αναζήτησης. Κάθε εμπόδιο το βλέπει σα σημαντι-
κό λόγο για να εγκαταλείψει τους στόχους της. Μας παρασύρει
μακριά από το όνειρο και μας πείθει πως πρόκειται για ένα ψέμα
ή επιστρατεύει ακόμα και δικά της ψέματα, για να μας κάνει να
εγκαταλείψουμε κάθε προσπάθεια. Αλλά είναι ο δεύτερος καπετάνιος
στο όχημά μας…..


Ο Αχαμπ είναι κάτι ξεχωριστό. Αν και αναγνωρισμένος σαν ο
καπετάνιος του καραβιού-εαυτού, κρύβεται μέσα στην καμπίνα του,
δε βγαίνει έξω, κι έτσι δεν τον βλέπουμε συχνά. Ούτως ή άλλως
δεν τον ενδιαφέρουν οι κοινωνικές εκδηλώσεις. Η σκέψη του δεν
είναι πολυδιάστατη και στολισμένη. Αδιαφορεί για τις καθημερι-
νότητες και δε δίνει σημασία παρά σε ελάχιστα πράγματα. Αλλά
είναι εκεί μέσα και περιμένει.
Ακούμε την πένα του να γρατσουνάει κάποιο χαρτί στο οποίο
σχεδιάζει τις κινήσεις του. Κάποιες φορές ακούμε τη φωνή του να
ψιθυρίζει την αγωνία του να συναντήσει το όνειρο ή τον εφιάλτη
του. Κι όταν τελικά βγεί, μένουμε άφωνοι από τη μαγεία και τον
ηρωϊσμό του. Μένουμε άφωνοι από τη δύναμη που δίνει και το όραμα
που ξεδιπλώνει μπροστά μας, κι ας αρνείται να συμμετάσχει ο
Κάπταιν Στάρμπακ…
Είναι όμως σκληρός και απάνθρωπος, δε δίνει δεκάρα για τα
ανταλλάγματα που θα χρειαστούν για να πετύχει το σκοπό του. Είναι
ικανός να χρησιμοποιήσει κάθε τρόπο, κάθε ηθική ή ανήθικη μέθοδο
για να πετύχει. Θα ξεχάσει φίλους, οικογένεια, μέχρι και την ίδια
του τη ζωή για να πλησιάσει στο όνειρό του.
Είναι ο πραγματικός Μάγος που χειρίζεται τη δύναμη της ψυχής,
αλλά είναι και ένας δαίμονας, ίσως ίδιος με το δαίμονα που κυνη-
γά… Στην ιστορία του Μόμπυ Ντικ, το ξύλινο πόδι του Αχαμπ δεν
είναι ξύλινο. Είναι φτιαγμένο από κόκαλο φάλαινας. Ο Αχαμπ είναι
κατά κάποιο τρόπο συγγενής του Μόμπυ Ντικ. Κάτι παράξενο μιλάει
μέσα του, κάτι που κρύβεται στο βυθό των ωκεανών ή το σκοτάδι
του κενού….
Τι είναι ο Μόμπυ Ντικ, με την ίδια λογική; Είναι ίσως μια από
τις πιο σκοτεινές υπόνοιες που δημιουργούνται καθώς προσπαθούμε
να καταλάβουμε την ανθρώπινη ψυχή. Κάτι ξένο, που όμως είναι
μέρος μας. Κάτι που μας μιλάει τις στιγμές που αναδύονται από
μέσα μας οι άγνωστές μας πτυχές.


Ο Μίστερ Χαϊντ με τις απίστευτες ικανότητες, την τεράστια
γοητεία αλλά και τα ασυγκράτητα πάθη, έχει σύμβουλό του αυτό το
σκοτεινό όν. Ο Δρ.Τζέκυλ και ο Κάπταιν Στάρμπακ μπορούν τότε
απλώς να αναφωνήσουν: “είναι ο διάβολος, που μπήκε μέσα του!”…
Αλλά ταυτόχρονα, είναι και ο Προμηθέας που έφερε τη φωτιά στους
ανθρώπους και μας ξεχώρισε από τα ζώα. Είναι ο Λεβιάθαν, το
μεγαλύτερο κτήνος, αλλά και ο Θεός ο ίδιος που μας κάνει και
δακρύζουμε αντικρίζοντας τα άστρα, αυτά τα φωτάκια που φιλοξε-
νούν τα όνειρά μας. Κάτι θεϊκό σύμφωνα με πολλούς ερευνητές.
Αν ψάξουμε στις ιστορίες των ανθρώπων που έζησαν και πέθαναν
με τα οράματά τους, θα ανακαλύψουμε πως είναι κάθε φορά μορφές
όχι πολύ διαφορετικές από το πρότυπο του Κάπταιν Αχαμπ. Φιγού-
ρες σχεδόν μη ανθρώπινες, συγγενείς με υπερανθρώπους ή διαβό-
λους.
Ο Μέγας Αλέξανδρος, που οδήγησε μια μικρή στρατιά στα πέρατα
του κόσμου και έλυσε τον άλυτο Γόρδιο Δεσμό με την κόψη του
σπαθιού του και έφτασε να θεωρείται Θεός.
Ο Χριστόφορος Κολόμβος, που φημολογείται πως είχε τόσο υπερβο-
λικό εγωϊσμό, που όταν ήταν μικρός προτιμούσε να καεί παρά να
αφήσει το πυρακτωμένο ταψί της μητέρας του, για να μη φανεί
πως πονούσε.
Ο Λώρενς της Αραβίας, που για να αποδείξει την αφοσίωση στο
σκοπό του έβαζε φωτιά στα χέρια του και διέσχισε την αδιάβατη
έρημο για να επιτεθεί στα τουρκικα φυλάκια.
Ο Αδόλφος Χίτλερ[1], που με το πάθος της φωνής του και μόνο
έκανε ένα μορφωμένο και πολιτισμένο έθνος να τολμήσει να πολε-
μήσει εναντίον όλου του κόσμου και να διαπράξει απάνθρωπα
εγκλήματα.
Ακόμα και ο Χριστός θα μπορούσε να είναι μια τέτοια περίπτωση,
υπό το πρίσμα αυτό. Ενας άνθρωπος τόσο αποφασισμένος να προωθή-
σει το ιδεώδες της αγάπης και της πανανθρώπινης αδελφοσύνης,
που δέχτηκε να πεθάνει για να αποδείξει πως ακόμα και ο θάνατος
είναι ανίσχυρος απέναντι στη Θέληση και στα Ονειρα….
Για κάποιο παράξενο λόγο έχει επικρατήσει σήμερα να πιστεύουμε
πως η πολύ ισχυρή θέληση δεν είναι δύναμη, αλλά έχει πάντα σαν
αιτία κάποιο ψυχο-παθολογικό πρόβλημα.


Τέτοια παραδείγματα στο σύγχρονο κινηματογράφο ειδικά, είναι
πολλά. Συνήθως ο “κακός” στις ταινίες μυστηρίου και αστυνομικής
πλοκής είναι ένας άνθρωπος που έχει απίστευτη θέληση, αλλά κα-
νένα φραγμό και ξεπερνά με τη θέλησή του όλα τα εμπόδια που θα
στήσουν εναντίον του οι πρωταγωνιστές.
Ο μοντέρνος κινηματογράφος βέβαια, απευθύνεται σε καθημερι-
νούς ανθρώπους. Γιʼαυτό το λόγο τα σενάρια είναι με τέτοιο τρό-
πο φτιαγμένα, ώστε ο ήρωας να ταυτίζεται με το θεατή.
Αντίθετα, ο “κακός” είναι ένας άνθρωπος φιλοσοφημένος, με
“διαφορετική” αντίληψη, οπαδός κάποιας παράξενης θεωρίας, δια-
βάζει πολλά και περίεργα βιβλία και είναι εκπαιδευμένος στις
πρακτικές κάποιας σκοτεινής τέχνης. Εννοείται πως είναι και
τρελός, μονομανής και εγωϊστής… Δεν είναι όμως παράξενο που
πολλές φορές τον συμπαθούμε περισσότερο από τον πρωταγωνιστή;
Πρώτη φορά στη λογοτεχνία, αυτό το πρότυπο παρουσιάζεται
με τη μορφή του “τρελού επιστήμονα”, στο ʽΦρανκενσταϊνʼ της
Μαίρη Σέλλεϋ.


Η συγγραφέας παρουσιάζει τον Δρ.Φρανκενσταϊν σα μια φιγούρα
με ανώτερη σκέψη και όνειρα, με αγωνίες και σκέψη ανάλογη με
τους τραγικούς ήρωες των αρχαίων ελληνικών δραμάτων.
Δε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι πρόκειται για τον “κακό” ή
για κάποιο ρηχό σεναριακό χαρακτήρα, αλλά για μια φιγούρα κλει-
δί. Το πρότυπο όμως του “τρελού επιστήμονα”, εξελίχθηκε στη
μετέπειτα λογοτεχνία, παίρνοντας το Φρανκενσταϊν σαν παράδει-
γμα…
Ο πολιτισμός, η τέχνη, καθώς και κάθε κατάκτηση του ανθρώπου
που είχε σαν αποτέλεσμα την καλυτέρευση της ζωής του, είναι
βασισμένα στο γεγονός πως κάποιοι βάδισαν ενάντια στις δυσκο-
λίες και την απόρριψη από τους ανθρώπους που δεν ήθελαν αυτές
τις αλλαγές.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι “ψυχοπαθείς”, αλλά οδηγημένοι
από υψηλά κίνητρα και γεμάτοι από τη θέληση της καλυτέρευσης
του ανθρωπινου είδους.
Πώς όμως θα ξεχωρίσουμε, για να προστατευτούμε, την υγιή θέ-
ληση από την αρρωστημένη; Δυστυχώς, τίποτε δε μπορεί να μας
προφυλάξει από την ισχυρή θέληση, είτε αυτή είναι σκοτεινή
είτε φωτεινή, αν εμείς δεν έχουμε ανάλογη δύναμη.
Οπως λέει και ο κινηματογραφικός Τζεντάι, Όμπιγουαν Κενόμπι,
στον ʽΠόλεμο των Αστρωνʼ: “Η Δύναμη έχει μεγάλο αντίκτυπο στον
αδύναμο νού….”. Ο μόνος τρόπος να προστατευθούμε είναι να
αποκτήσουμε και εμείς μια αντίστοιχα ισχυρή θέληση…
Ο Άλιστερ Κρόουλυ ήταν (και είναι βέβαια) ένας από τους πιο
γνωστούς αποκρυφιστές του καιρού του, ένας άνθρωπος που προκα-
λούσε τα πιο αντιφατικά συναισθήματα και ξεσήκωνε τα μεγαλύτερα
ερωτηματικά.


Είχε χιλιάδες ταλέντα και γνώσεις, και δε δίσταζε καθόλου
να τα χρησιμοποιήσει. Ηταν απίστευτος ρήτορας, ονομαστός γυναι-
κάς, μεγάλος σκακιστής, άφοβος ορειβάτης, μεγάλος και πολυγρα-
φότατος συγγραφέας, κεφαλή σε μια ντουζίνα αποκρυφιστικές οργα-
νώσεις με μέλη τα πιο διάσημα μυαλά της εποχής εκείνης, ποιη-
τής, αθλητής, ταξιδεμένος σε κάθε γωνιά του κόσμου και είχε
εντρυφήσει σε κάθε απόκρυφη γνώση.
Προσπαθούσε να μεταδώσει την πιο ριζοσπαστική αντίληψη της
εποχής του, κόντρα σε κάθε αριστοκρατικό και μη ελεύθερο τρό-
πο σκέψης και ταυτόχρονα προκαλούσε θύελλες αντιδράσεων με το
να ονομάζει τον εαυτό του “666, Το Μέγα Θηρίον”.
Ας μην ξεχνάμε πως στην εποχή του, η λεγόμενη “χριστιανική
ηθική” ήταν τόσο σκληρή και απάνθρωπη, που έστεκε εμπόδιο σε
κάθε προσπάθεια νεωτερισμού και ελεύθερης σκέψης.
Κάθε άνθρωπος που ήθελε να δηλώσει την αντίθεσή του σʼαυτήν
χαρακτηριζόταν αμέσως (όπως και σήμερα, αλλά με μεγαλύτερο
μένος) σατανιστής, αντίχριστος, άθεος και άλλα τέτοια συμπα-
θητικά, μέχρι του σημείου ακόμα και να μη δέχονται να τον
θάψουν ή να βαπτίσουν τα παιδιά του.

Ο Κρόουλυ διασκέδαζε με τους αφορισμούς αυτούς και φρόντισε
να τους δυναμώσει, για κάποιους δικούς του λόγους….
Εχουν περάσει σχεδόν εκατό χρόνια από την ημέρα που ο
Κρόουλυ κατέληξε πως “Κάθε Ανδρας και Γυναίκα είναι ένα Αστρο”.
Τί ήθελε άραγε να πεί αυτός ο ευφυέστατος αλλά και σκοτεινός
άνθρωπος;


Ο Κρόουλυ κάποια μέρα παρουσίασε στο κοινό ένα βιβλίο με
τίτλο “Το Βιβλίο του Νόμου” (Liber Al Vel Legis) μέσω του
οποίου ισχυριζόταν πως κάποια οντότητα με το όνομα ANKH-F-N-
KHONSU προσπαθούσε να μεταδώσει στους ανθρώπους τον τελειωτικό
και απόλυτο νόμο του σύμπαντος. “Η αγάπη είναι ο νόμος, η αγά-
πη κάτω από τη Θέληση!” ή “Κάνε αυτό που θέλεις είναι όλος ο
νόμος”.
Ετσι, ξεκίνησε ένα παράξενο ρεύμα του 20ου αιώνα: το “Θέλημα”
(Thelema). Χιλιάδες αντιρρήσεις και συζητήσεις ξεδιπλώθηκαν
για αυτές τις ιδέες, γιατί ο Κρόουλυ, όπως είπαμε, δεν ήταν
από τους ανθρώπους που μπορούσαν να αγνοηθούν.
Το κατεστημένο αίσθημα ήταν τότε πως οι άνθρωποι χωρίζονταν
σε ποιότητες ανάλογα με την ευγένεια της καταγωγής τους. Οι
απόψεις του Κρόουλυ ήταν απίστευτα προχωρημένες για την βικτο-
ριανή Αγγλία και γιʼαυτό το λόγο ίσως, ο Κρόουλυ δεν κυνήγησε
την πλατιά τους αποδοχή, αλλά τις κράτησε σαν τα διδάγματα της
εσωτερικής οργάνωσης του Ο.Τ.Ο. (Ordo Templi Orientis) και
των “Θελημιτών” και άφησε πολλούς να τον θεωρούν ένα παρανοϊκο
σατανιστή, πράγμα που, αντίθετα με τα φαινόμενα, δεν ήταν.


Σήμερα, λιγότερο από έναν αιώνα μετά, η προσωπική ελευθερία
θεωρείται το μεγαλύτερο αγαθό. Κάθε άνθρωπος είναι ένα άστρο,
και όπως τα άστρα είναι δισεκατομμύρια αλλά ταξιδεύουν μέσα
στο σύμπαν χωρίς να συγκρούονται και να αλληλοκαταστρέφονται,
έτσι είναι το ιδεώδες να ζούν και οι άνθρωποι.
Ο Κρόουλυ όμως δεν μιλούσε απλά για πολιτική ελευθερία ή
κάποια μορφή νέου πολιτεύματος. Γιʼαυτό το λόγο, έδωσε ακόμα
έναν ορισμό στο νόμο του. “Η λέξη για το νόμο είναι Θ-Ε-Λ-Η-
Μ-Α”. αναφέρει μέσα στο βιβλίο αυτό και ξεκαθαρίζει, πως μιλά
για το Θέλημα, την “Μαγική Θέληση”, για την ύψιστη ενέργεια
των Μάγων.
“Η Μαγεία, είναι η επιστήμη και η τέχνη του να προκαλείς
αλλαγή, σε συμφωνία με τη Θέληση”. Η Θέληση είναι η μοναδική
κινητήρια δύναμη και κάθε τρόπος εκπλήρωσής της είναι απλώς
ένα “μέσο”.


Μπορεί να μας φαίνεται κάτι απλό, αλλά είναι ίσως η πρώτη
φορά που η ανθρώπινη σκέψη αντιλαμβάνεται τόσο ξεκάθαρα το
νόημα οποιασδήποτε δράσης και δε μπερδεύεται με τη “μέθοδο”.
Θα μπορούσαμε βέβαια να πούμε πως είναι η εξέλιξη του
ιησουίτικου συνθήματος “Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”, αλλά με
τόσο μεγαλύτερο βάθος, που η συγγένεια των δύο αυτών ιδεών
χάνεται. Ο Κρόουλυ δε μιλάει για εξουσία, πολιτική και τρό-
πους χειρισμού καταστάσεων, αλλά μιλά για την ίδια τη φύση
της πραγματικότητας, της ανθρώπινης σκέψης, του νοήματος της
ύπαρξης.
Μας αποκαλύπτει πως οτιδήποτε γύρω μας είναι προϊον της
βαθύτερης και ισχυρότερης Μαγείας, της Μαγικής Θέλησης. Για
να το πούμε και με άλλο τρόπο, μας αποκαλύπτει το μυστικό των
Μάγων. Ο Μάγος οραματίζεται την επιθυμία του, την ξεκαθαρίζει
στον εαυτό του και αφού την “γεννά” μέσα του, την αγαπά πραγμα-
τικά σαν πνευματικό παιδί του και της εμφυσά ζωή με κάθε τρόπο
και με όλη του την ύπαρξη. Αυτή μπορεί να πάρει κάποιο χρόνο
για να “επωαθεί”, αλλά τίποτε μετά δε θα την σταματήσει. Ο
τροχός του σύμπαντος θα αρχίσει να γυρνά…
Αντίθετα, τις περισσότερες φορές, από την κλασική φράση
του Πάουλο Κουέλιο που ισχυρίζεται πως το σύμπαν συνωμοτεί
μαζί μας για την εκπλήρωση των ονείρων μας, το σύμπαν αντι-
δρά και παρουσιάζει “αντισώματα”, που προσπαθούν να μας απο-
τρέψουν.


Πολλές φορές η κατεστημένη πραγματικότητα αντιδρά στα όνειρά
μας και προσπαθεί να τα εξαφανίσει. Ετσι, απαιτείται από τον
επίδοξο “Μάγο” να έχει ξεκαθαρίσει τη Θέλησή του και να την
έχει προετοιμάσει κατάλληλα για τις μάχες που θα ακολουθήσουν
το ξεκίνημα του κοσμικού τροχού…
Τα ανθρώπινα όντα, αντίθετα από τα ζώα, αντιμετωπίζουν στη
προσπάθειά τους να ενεργοποιήσουν τη θέλησή τους ένα τρομακτικά
μεγάλο πρόβλημα.
Ο άνθρωπος σα σύνολο στοιχείων και ενεργειών είναι ένα απί-
στευτα πολύπλοκο όν, το οποίο σκέφτεται χρησιμοποιώντας ένα
πολύπλοκο σύστημα επικοινωνίας.
Η σκέψη μας δεν είναι “σχέδιο δράσης”, αλλά καθώς χρησιμο-
ποιούμε σαν όργανό της το λόγο, ο οποίος βασίζεται στο συμβο-
λισμό και είναι ένας συμβιβασμός εννοιών με ηχητικά σήματα,
μπερδεύουμε πολλές φορές τα αντικείμενα των σκέψεών μας με τα
συμβολικά αντίστοιχά τους και καταλήγουμε να σκεφτόμαστε γενι-
κότητες και αφηρημένες έννοιες και όχι τα αντικείμενα των επι-
διώξεών μας.
Αυτό είναι ξεκάθαρο, αν αναλογιστούμε το παράδειγμα ενός
οδηγού. Αν ο οδηγός θέλοντας να πάρει μια στροφή σε κάποιο
δρόμο αναλογιστεί ταυτόχρονα την επικινδυνότητα του δρόμου,
το λεπτό χειρισμό που πρέπει να κάνει στο τιμόνι, το ποσοστό
των τροχαίων δυστυχημάτων, την ορμή και την επιτάχυνση της
μάζας του αυτοκινήτου και την ακριβή δύναμη με την οποία θα
τραβήξει το τιμόνι και θα πατήσει ταυτόχρονα το γκάζι, είναι
σίγουρο πως ο οδηγός θα βγεί από το δρόμο ή θα πατήσει έντρομος
το φρένο κοκαλώνοντας το αυτοκίνητο. Αλλά η στροφή τελικά
είναι απλή, όταν την εκτελείς, ενώ είναι πολύπλοκη, όταν την
αναλύεις.
Το ίδιο συμβαίνει με οποιαδήποτε ανθρώπινη ενέργεια, προτού
αυτή γίνει εμπειρία. “Σα μπείς στο χορό, χορεύεις” λένε οι
μεγαλύτεροι σε ηλικία, εννοώντας πως μόνο με την πράξη αυτή
καθʼαυτή γίνεται κτήμα μας κάποια ικανότητα.
Αρα, το πρώτο εμπόδιο στην εξάσκηση της θέλησης είναι η
συνήθεια του μυαλού να παρεμβαίνει και να απαιτεί να εγκρίνει
πρώτα αυτό την επιδίωξή μας. Η σκέψη μπορεί να είναι καλός
σύμβουλος ασφάλειας, παρόλα αυτά είναι ανήμπορη να επικοινω-
νήσει με τις βαθύτερες και άγνωστές μας δυνατότητες.
Αντίθετα, μοιάζει να προκαλεί κάποια μορφή τεχνητής και
ανύπαρκτης ανικανότητας. Για παράδειγμα, είναι πολύ απλό να
πάνω σε ένα σανίδι πλάτους 30 εκατοστών, όταν αυτό βρίσκεται
στο έδαφος, χωρίς να χάσετε ούτε στιγμή την ισορροπία σας.
Αλλά το ίδιο ακριβώς σανίδι σε ύψος 30 μέτρων πολύ λίγοι
άνθρωποι θα τολμούσαν να το διασχίσουν.
Ετσι, οι φιλόσοφοι και οι μάγοι κατέληξαν σε ένα κοινό
συμπέρασμα: όταν ο νούς βρίσκεται σε κατάσταση λογικής, δεν
είναι ικανός να ενεργοποιήσει το σύνολο της ανθρώπινης ικανό-
τητας. Αντίθετα, θολώνει από ένα είδος ασταμάτητου θορύβου
από σκέψεις που ξεπηδούν ανεξέλεγκτα.
Ο Τολτέκος Μάγος, Δον Χουάν, δίδασκε στον Κάρλος Καστανέντα
πως ένα μεγάλο ποσοστό της ενέργειας ενός ανθρώπου χάνεται
συνεχώς, εξαιτίας του “εσωτερικού διαλόγου” που έχει ο άνθρω-
πος με τον εαυτό του και με την αυτοεκτίμηση-αυτολύπηση που
γίνεται συνεχώς μέσα στη σκέψη του.
Ο τρόπος που διδάσκει ο Δον Χουάν για την διόρθωση αυτής
της διαρροής είναι αρκετά πολύπλοκος για να αναλυθεί μέσα στο
κείμενο αυτό, αλλά η βασική παρατήρηση του Δον Χουάν είναι πως
ο άνθρωπος δεν έχει αρκετή συγκέντρωση της προσοχής του,
εξαιτίας αυτού του αδιάκοπου θορύβου, και πως η πραγματική
θέληση χάνεται εξαιτίας της “αυτολύπησης”.
Κάποιες από τις τεχνικές που προτείνει για την καταπολέμηση
αυτού του θορύβου είναι το σπάσιμο των συνηθειών με την αλλαγή
των καθημερινών ρουτινων σε μια τυχαία βάση και η παράξενη
πρακτική της “μη-δράσης”, που απαιτεί την παρατήρηση των σκιών
των πραγμάτων, των κενών ανάμεσα στα αντικείμενα και άλλων
πραγμάτων που συνήθως περνούν απαρατήρητα. Θεωρεί πως όταν η
θέληση αποκοπεί με αυτές τις τεχνικές από τις στείρες συνή-
θειες, είναι ελεύθερη να εκφραστεί ξανά και να δράσει δημιου-
ργικά. Ταυτόχρονα αυτή είναι και η βάση της “φώτισης” του Ζέν.
Σαν ισχυρότερο τρόπο όμως, για να εκφραστεί η πραγματική
θέληση του ανθρώπου, ο Δον Χουάν προτείνει να εξασκηθεί “το
σβήσιμο της προσωπικής του ιστορίας” και εννοεί το χάσιμο
της αυτοεκτίμησης με την ανάληψη της ευθύνης για οποιαδήποτε
πράξη και τη συνεχή υπενθύμιση στον εαυτό πως θα πεθάνει.
Μπορεί αυτό να είναι μεν μια άλλι συνήθεια, αλλά σύμφωνα με
τον Δον Χουάν είναι μια πιο ξεκάθαρη θέση για την προσωπική
δράση και επιτρέπει μεγαλύτερη ελευθερία.
Βέβαια, ο δον Χουάνεξοπλίζει το μαθητή του με μια σειρά
πολλών ακόμα τεχνικών για να ανασύρει την πραγματική Θέληση,
αλλά ο Καστανέντα προτρέπει όλους τους αναγνώστες να ακολου-
θήσουν την τεχνική του “σβησίματος της προσωπικής ιστορίας”,
σαν την πιο πλήρη και δυνατή.
Ο Κρόουλυ θεωρεί πως το “υπερτροφικό όργανο της σκέψης”, όπως
ονόμαζε τον εγκέφαλο, προσφέρει μεγαλύτερη άποψη των καταστά-
σεων, αλλά μας απομακρύνει από την πραγματική Θέληση. Η πραγμα-
τική Θέληση όμως, η “Μαγική Θέληση”, είναι το όργανο με το
οποίο ενεργοποιούμε το υπερφυσικό μέρος της ύπαρξής μας.
Ετσι, πρέπει να εκπαιδεύσουμε πρώτα τη συνηθισμένη μας θέληση
με το να πετύχουμε την “ενότητα της επιθυμίας” και να κατακτή-
σουμε τη Μαγική Θέληση σταματώντας τελείως τη λειτουργία του
λογικού Νού. Ξεκαθαρίζει πως ο λογικός Νούς είναι το σύνολο
των συνηθειών, των παθών και των πιστεύω και πως οι μάγοι έχουν
αναπτύξει τεχνικές για να διαχωρίζουν την θέληση από τέτοιες
διαταραχές.
Ο ίδιος πρότεινε τη μέθοδο της υιοθέτησης των “αυταρχικών
απόψεων” και τη μέθοδο της εξισορρόπησης, στην οποία το μυαλό
έχει εκπαιδευτεί να καλεί αμέσως την αντίθετη σκέψη σε οποια-
δήποτε αυθαίρετη σκέψη εμφανιστεί στο νού.
Ο Κρόουλυ υποθέτει και πως θα ήταν ευεργετικό το σπάσιμο
οποιασδήποτε συνήθειας, γιατί είναι απελευθέρωση από μια μορφή
ύπουλης τυραννίας.
Ο σκοπός της εκπαίδευσης της Θέλησης είναι η πρόοδος σε
σημείο που ο νούς να μπορεί να σιγήσει ακούσια, για να επιτρέ-
ψει την πλήρη δύναμη της Θέλησης να εκφραστεί. Η έκφραση έστω
και της καθημερινής Θέλησης προσφέρει μια αίσθηση κατεύθυνσης
προς την πραγματική “Μαγική Θέληση”……..
Είναι ξεκάθαρο πως υπάρχουν μέσα σε όλα αυτά πολλά ερωτη-
ματικά που ξεπηδούν, μα μένουν αναπάντητα…
Αν ο πολιτισμός των εργαλείων και των κατασκευών είναι το έργο
της Μαγείας των Χεριών και ο πολιτισμός της λογοτεχνίας, της
ιστορίας και των μύθων είναι το έργο της Μαγείας των Λέξεων,
τί είναι αυτό που στέκεται κρυφό ή θα συμβεί στο μέλλον και
θα είναι το έργο της Μαγείας της Θέλησης;…
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Angelique.

Διακεκριμένο μέλος

Η Angelique. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,200 μηνύματα.
Eξαιτερικά ενδιαφέρον το γεγονός ότι υπάρχει θέμα για Το Θέλημα του Aleister Crowley και γενικότερα ολόκληρο section με την ανάλυση της Ταρώ του και τους συμβολισμούς! Τόσο καιρό μου είχε περάσει εντελώς απαρατήρητο ότι υπήρχε κάτι τέτοιο στο forum. Πολύ ενδιαφέρουσες και οι απόψεις από όσα πρόλαβα να διαβάσω. Όποιος ενδιαφέρεται θεωρώ ότι αξίζει να διαβάσει τα περισσότερα πόστς που υπάρχουν όχι μόνο εδώ ,αλλά και γενικότερα στο section.

Αν και ο Crowley ήταν και συνεχίζει να είναι μια ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη προσωπικότητα από όσα έχω διαβάσει,κάποια πράγματα σχετικά με την δράση του,αξίζει να διαβαστούν πιστεύω,καθώς ήταν ένας μελετητής του αποκρυφισμού και αφιέρωσε ολόκληρη τη ζωή του για το περίφημο "κάνε αυτό που θέλεις, αυτό θα είναι ο Νόμος".. Όποια και αν είναι η άποψή πολλών για αυτόν,το γεγονός ότι έχει προσφέρει σημαντικό έργο για όσους ασχολούνται με την εσωτερική αναζήτηση και ακόμα και σήμερα πολλοί μιλάνε για αυτόν και πιστεύουν στο έργο του,είναι αδιαμφισβήτητο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Knight.of.Creat

Νεοφερμένος

Ο Knight.of.Creat αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 17 μηνύματα.
Εξαιρετική θεματολογία και το επίπεδο των συνδαιτημόνων άριστο.

Το μόνο που προς το παρόν θα ήθελα να προσθέσω, άσχετα αν εχει περάσει τόσος καιρός, είναι το εξής.

Δεν πρέπει για κανένα λόγο να συνδέουμε τον βίο του Crowley με την ατραπό του Θελήματος. Ο Crowley ηταν το "μέσο", για να εκφραστεί το Θέλημα, μέσα απο το βιβλίο του Νόμου.

Επίσης, καμιά οργάνωση η "θρησκεία" δεν θα έπρεπε να υφίσταται με βάση το βιβλίο του Νόμου, πέρα απο αναλύσεις και προσπάθειες μελέτης του. Το Thelema , είναι ατομικό μονοπάτι, που οποιος το ακολουθεί, θα πρέπει να κινείται προσεκτικά, μυστικά και αθόρυβα.

Όλα τα υπόλοιπα είναι βίωμα, οχι θεωρία.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,796 μηνύματα.
Οι 11 αρχές των Θελημιτών

1. Γνωρίζω ότι το να εξερευνώ και να εκφράζω τον εαυτό μου είναι το δικαίωμα και ο σκοπός μου.
2. Γνωρίζω ότι κάθε άλλο πλάσμα έχει το ίδιο δικαίωμα και σκοπό να εξερευνά και να εκφράζει τη φύση του.
3. Αποδέχομαι όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα απ' το πως φαίνονται ή τι πιστεύουν και αποδέχομαι όλες τις στιγμές είτε είναι καλές ή κακές.
4. Πάντα εξελίσσομαι, πάντα ερευνώ και πασχίζω για το περισσότερο σε όλα τα πράγματα.
5. Κοιτάζω τις δυσκολίες της ζωής σαν διδαχές που με βοηθάνε να ωριμάσω και τις αγκαλιάζω.
6. Ποτέ δεν ξεχνώ πως το να είσαι ζωντανός και σε εγρήγορση είναι μια μυστηριακή ευλογία που πάντα αξίζει ευγνωμοσύνη και χαρά.
7. Απολαμβάνω την ομορφιά στον καθένα και σε οτιδήποτε άλλο και βοηθάω να έρθει περισσότερη ομορφιά στον κόσμο.
8. Αναζητώ αλήθεια: Σκέφτομαι από μόνος μου, είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου και τους άλλους και θέτω ερωτήματα.
9. Εξερευνώ και αναπτύσσω την δημιουργικότητά μου σε κάθε πτυχή της ζωής και βοηθάω τους άλλους να κάνουν το ίδιο.
10. Είμαι συνδεδεμένος με οτιδήποτε στο σύμπαν, έτσι ζω σε αρμονία με τους άλλους ανθρώπους, ζώα, φυτά και όλα τα υπόλοιπα πλάσματα στη γη και σε ολόκληρο τον κόσμο.
11. Γελώ: Απολαμβάνω όλα στοιχεία του κόσμου και δεν παίρνω τον εαυτό μου και πολύ στα σοβαρά.



(όλα τα παραπάνω προέρχονται απ' τον Alister Crowley)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 2 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top