Καριέρα vs μητρότητα

pote ksana

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
Το βλεπεις απλοικα το ζητημα, και στο μυαλο σου ειναι (?) ή η εκδοχη της μελωδιας της κοινωνιας, η της κακιας μητριας της Χιονατης. Μεχρι να φτασουμε απ'το ενα ακρο στο αλλο, υπαρχουν πολλες διαβαθμισεις.

Μικρή είμαι ακόμα. Τόσα ξέρω τόσα λέω. Όσο ζω μαθαίνω. .. Δεν είμαι απόλυτη,αρκει να με πείσουν.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

_daemon_

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,537 μηνύματα.
η άποψή μου είναι η εξής, αποκλείω να υπάρχει ετεροφυλόφιλη,συναισθηματικά και πνευματικά ισορροπημένη γυναικα που θα έχει ως επιλογές α)το γάμο, β)την καριέρα, γ) το γάμο μαζι με την καριέρα, και θα προτιμήσει την καριέρα σκέτο. Το αποκλείω.
Εκτός αν είναι ανασφαλής,έχει συμπλέγματα,ψυχικά τραύματα απ'την οικογένεια, ομοφυλοφιλικές τάσεις,χωρισμένους γονείς, εμπειρία βιασμού και άλλες μη φυσιολογικές καταστάσεις. Εκεί το δέχομαι.

Κι εγώ σε...παραδέχομαι! Όχι για τα πιστεύω σου αλλά για την ικανότητα να "φωτογραφίζεις"
(αναλογικά, με πιό....ζεστά χρώματα) όσους έχουν διαφορετική άποψη!!!!
Φιλόλογος είπες; Συνέχισε, από μικρός πρέπει κανείς ν αρχίζει με ότι του....αρέσει!;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

prime

Πολύ δραστήριο μέλος

Η prime αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,680 μηνύματα.
Επίσης,όλοι ξέρουμε πόσο θλιβερό είναι να είσαι γυναίκα,να έχεις ΤΗΝ καριέρα στα 30+ σου και να μην έχεις γάμο,ούτε παιδί.


Δεν το ξέρουμε όλοι, εγώ τώρα το μαθαίνω. :mad:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DreamsRevenge

Περιβόητο μέλος

Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
Το να κάνεις ένα παιδι ανεπιθυμητης εγκυμοσυνης σε κατατάσσει στο 10% των γυναικών που δε θα έριχναν το παιδί τους για προσωπικούς (δηλ.εγωιστικούς αν μη τι αλλο) λόγους.΄
Επίσης το να κανεις παιδί δεν σε κατατάσσει στην κατηγορία των γυναικών χωρίς ζωή και φιλοδοξίες.
Επίσης επιμένω,μπορείς να γινεις 10% και να έχεις οικογένεια. Αν πετύχω ως συγγραφέας -που είναι η φιλοδοξια μου- δεν προκειται να σταθει εμποδιο η οικογενεια μου. Το μυαλο μου θα με κάνει 10% όχι η οικογενειακή μου κατάσταση. Ο άντρας και τα παιδια μου θα με στηρίζουν ο μεν οικονομικά τα δε ηθικά.
Μήπως η Κικη Δημουλά έχασε τον οιστρο της επειδη παντρευτηκε? Οχι, αντιθετα την ωφελησε δημιουργικα η περίοδος αυτή. Μήπως η Ναταλία εμπόδισε με την φυσικη της παρουσία τον πατέρα της Φρέντυ Γερμανό απ'το να γράφει κορυφαία βιβλία? Μήπως η πλειοψηφία των ελληνίδων γυναικών βουλευτων-μπορεις να το τσεκαρεις αυτο- δεν ειναι παντρεμενες με παιδια(πχ.Γιαννάκου,Γεννηματά,Μπακογιάννη,Ράγιου)? Κι όμως,έφτασαν ψηλά.
Υπάρχουν πολλα παραδείγματα,παλια και σημερινα.
Όταν λες οτι μια γυναικα που κατ'αναγκη γινεται μητέρα προσαρμοζεται όπως προστάζει η ανθρώπινη φύση,το αποτέλεσμα αυτής της πράξης δε λέγεται προσαρμογή? Αν όχι θα σκισω το πτυχίο φιλολογίας μόλις το πάρω.:hmm:

Σου το εύχομαι ολόψυχα να πετύχεις το στόχο σου και να έχεις πάντα τις καλύτερες συνθήκες γι αυτό.

Αλλά άσε τις υπόλοιπες του παραδείγματος γιατί δε μας παίρνει. Άστο καλύτερα. Γυναίκες που κουβαλάνε πίσω τους, οικογένειες τέτοιων διαμετρημάτων, βουλευτικές αποζημειώσεις, και εκμετάλλευση/ρευστοποίηση τηλεοπτικών/κοσμικών παρουσιών, τί να πώ κι εγώ τώρα?

Σαφώς και θέλεις να πεις κάτι σωστό κατά τη γνώμη σου, το οποίο αντιλαμβάνομαι αλλά επέτρεψε μου να πιστεύω ότι δεν σε βοηθά η διατύπωση και η επιλογή των παραδειγμάτων.

Τί γίνεται όμως...
Όταν είσαι στο γραφείο και πρέπει να τελειώσεις μια δουλειά που δεν σε περιμένει και το πιτσιρίκι στο σπίτι ανεβάζει πυρετό?
α. ζητάς βοήθεια για τη δουλειά, τρέχεις στο πιτσιρίκι, και το άτομο που σε βοήθησε πιστώνεται την ολοκλήρωση του project
βου. ζητάς βοήθεια για το πιτσιρίκι, μένεις στη δουλειά, χώνεσαι στις τύψεις
γου. παίρνεις τη δουλειά στο σπίτι (αν γίνεται), τρέχεις στον παιδίατρο, γυρνάς να το τακτοποιήσεις, στο 90% των περιπτώσεων οι ιώσεις σκάνε όταν δεν είναι ανοιχτά τα φαρμακεία και τρέχεις για εφημερεύον και τέλος ξενυχτάς και στον Η/Υ
δου. ... όλο και κάποια συνστεκίτισσα θα το συμπληρώσει, εγώ έχω ζήσει τουλάχιστον τα βου, γου και ε γιατί δεν υπάρχει άτομο να με αντικαταστήσει. και
ε. κι όταν μεγαλώνει και μένει μόνο του ψιλοάρωστο στο σπίτι για να μην πάει σχολείο και χειροτερέψει, σε κοιτάει και σε παρακαλάει να μείνεις μαζί του ενώ εσύ βλέπεις ήδη το δεκάωρο στη δουλειά να διαμορφώνεται και κόβεσαι στα δύο συναισθηματικά...

Λοιπόν, παιδί μόνο από επιλογή, μόνο με συνειδητή εμπλοκή σε ό,τι συνεπάγεται, και ο σύντροφος, σύζυγος, ο ο,τιδήποτε τέλος πάντων, οφείλει από σεβασμό και μόνο σε όσα εσύ και μόνο εσύ τελικά θα χρειαστεί να κάνεις ή να θυσιάσεις να σε ακολουθήσει στις επιλογές σου. Αν θέλει εσένα πραγματικά.
(και να μην ξεχάσω. enough is enough. στα πρώιμα στάδια της εγκυμοσύνης το έμβρυο δεν έχει συνείδηση και δεν έχει εγκεφαλικές λειτουργίες και εννοείται ότι μέχρι τον τοκετό δεν αποτελεί αυτόνομο οργανισμό.)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

pote ksana

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
Σου το εύχομαι ολόψυχα να πετύχεις το στόχο σου και να έχεις πάντα τις καλύτερες συνθήκες γι αυτό.

Αλλά άσε τις υπόλοιπες του παραδείγματος γιατί δε μας παίρνει. Άστο καλύτερα. Γυναίκες που κουβαλάνε πίσω τους, οικογένειες τέτοιων διαμετρημάτων, βουλευτικές αποζημειώσεις, και εκμετάλλευση/ρευστοποίηση τηλεοπτικών/κοσμικών παρουσιών, τί να πώ κι εγώ τώρα?

Σαφώς και θέλεις να πεις κάτι σωστό κατά τη γνώμη σου, το οποίο αντιλαμβάνομαι αλλά επέτρεψε μου να πιστεύω ότι δεν σε βοηθά η διατύπωση και η επιλογή των παραδειγμάτων.

Τί γίνεται όμως...
Όταν είσαι στο γραφείο και πρέπει να τελειώσεις μια δουλειά που δεν σε περιμένει και το πιτσιρίκι στο σπίτι ανεβάζει πυρετό?
α. ζητάς βοήθεια για τη δουλειά, τρέχεις στο πιτσιρίκι, και το άτομο που σε βοήθησε πιστώνεται την ολοκλήρωση του project
βου. ζητάς βοήθεια για το πιτσιρίκι, μένεις στη δουλειά, χώνεσαι στις τύψεις
γου. παίρνεις τη δουλειά στο σπίτι (αν γίνεται), τρέχεις στον παιδίατρο, γυρνάς να το τακτοποιήσεις, στο 90% των περιπτώσεων οι ιώσεις σκάνε όταν δεν είναι ανοιχτά τα φαρμακεία και τρέχεις για εφημερεύον και τέλος ξενυχτάς και στον Η/Υ
δου. ... όλο και κάποια συνστεκίτισσα θα το συμπληρώσει, εγώ έχω ζήσει τουλάχιστον τα βου, γου και ε γιατί δεν υπάρχει άτομο να με αντικαταστήσει. και
ε. κι όταν μεγαλώνει και μένει μόνο του ψιλοάρωστο στο σπίτι για να μην πάει σχολείο και χειροτερέψει, σε κοιτάει και σε παρακαλάει να μείνεις μαζί του ενώ εσύ βλέπεις ήδη το δεκάωρο στη δουλειά να διαμορφώνεται και κόβεσαι στα δύο συναισθηματικά...

Λοιπόν, παιδί μόνο από επιλογή, μόνο με συνειδητή εμπλοκή σε ό,τι συνεπάγεται, και ο σύντροφος, σύζυγος, ο ο,τιδήποτε τέλος πάντων, οφείλει από σεβασμό και μόνο σε όσα εσύ και μόνο εσύ τελικά θα χρειαστεί να κάνεις ή να θυσιάσεις να σε ακολουθήσει στις επιλογές σου. Αν θέλει εσένα πραγματικά.
(και να μην ξεχάσω. enough is enough. στα πρώιμα στάδια της εγκυμοσύνης το έμβρυο δεν έχει συνείδηση και δεν έχει εγκεφαλικές λειτουργίες και εννοείται ότι μέχρι τον τοκετό δεν αποτελεί αυτόνομο οργανισμό.)

Eναι ένα ζωντανό,εν δυνάμει ον. Είναι ζωντανό και μέχρι τη στιγμή της έκτρωσης έστω και με ζωώδες ένστικτο αντιστέκεται στον θάνατο (αποφεύγοντας το χειρουργικό εργαλείο με κινήσεις του σώματος του,υπάρχουν τα σχετικά ντοκυμανταίρ).
Το οτι δεν έχει συνείδηση..οι απόψεις διίστανται. Άλλοι λένε ναι,άλλοι όχι. Αλλά πιστεύω οτι εφ'οσον απ'το δεύτερο μήνα λειτουργούν ζωτικά όργανα όπως η καρδιά και το νευρικό σύστημα (οι αισθήσεις) γιατί όχι και ο εγκέφαλος.
Αν ένας άνθρωπος θεωρείται κλινικά νεκρός όταν σταματάει η καρδιά του,καλύτερα να φροντίζουμε να κάνουμε εκτρώσεις πρίν το δευτερο μήνα,να μην κάνουμε και ανθρωποκτονία!
Το οτι είναι ένας άνθρωπος σε πρώιμο σταδιο της ανάπτυξης του δεν του αναιρεί την ανθρώπινη υπόσταση,εκτός κι αν πρίν τον τοκετό ανήκει στην κατηγορία των πιθηκοειδών και μετά τον τοκετό μετατρέπεται σε άνθρωπο με τον ίδιο τρόπο που η κάμπια μετατρέπεται σε πεταλούδα.
Κατ'εμέ ο τοκετός είναι το πρώτο μεταίχμιο στη ζωή του ανθρώπου όπως είναι η εφηβεία,ή τα γηρατειά,η έναρξη μιας φάσης,και φυσικά δεν υποχρεώνω κανένα να συμφωνησει με την άποψη μου.

Όσο για την δυσκολία συγχρονισμού στα δυο καθήκοντα,μόνο εσύ που τα έχεις και τα δυο ξέρεις ποιό είναι πιο σημαντικό και ποιό θα άφηνες σε περίπτωση που δεν μπορούσες να τα έχεις και τα δύο. Θα θέλαμε να ακούσουμε την άποψη σου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Υπάρχει πάντα η γιαγιά για να προσέχε το εγγόνι όταν η κόρη δουλεύει. Εδώ γυναίκες αφήνουν τα παιδιά στη μητέρα τους για να δουν με την υσηχία τους τηλεόραση! Πόσο μάλλον για δουλειά. Όι μισές εργαζόμενες μητέρες το κάνουν αυτό κι είναι κλασική περίπτωση στην ελληνική κοινωνία. Ξέρω μια κοπέλα που σπουδάζει στην Ιταλία και το παιδί το φροντίζει η πεθερά προσωρινά. Αξίζει να το σκοτώσει για 2χρόνια σπουδών?

Τώρα αυτές οι περιπτώσεις που αναφέρεις είναι υπεύθυνες? Κάνουμε παιδί και το μεγαλώνει η γιαγιά? Η δε περίπτωση της Ιταλίας με σόκαρε τελείως, βλέπω το παιδί μου Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι και μεγαλώνει το παιδί μου μυρίζοντας μια άλλη για μάνα? Κι είμασταν υπεύθυνοι άνθρωποι γιατί δεν κάναμε έκτρωση? Συγγνώμη αλλά δεν το καταλαβαίνω. Την φράση για την τηλεόραση δεν την σχολιάζω καν..........

Άλλωστε αναλογίσου ότι όλα αυτά δεν παίζουν πια. Οι γιαγιάδες πιά ή είναι πολύ μεγάλες - άνω των 60 αν μάνα και κόρη γεννήσαν στα 30, άνω των αν μάνα και κόρη γεννήσαν στα 35 - ή δουλεύουν οι ίδιες μέχρι τα 60-65. Αυτές οι δομές αργοπεθαίνουν.

Τέλος μήπως να ρωτούσαμε και τη γιαγιά. Γιατί εγώ ξέρω αρκετές που δεν κρατάνε το παιδί 10ωρο, όχι για να πάνε οι γονείς να σπουδάσουν στην Ιταλία......

Επίσης,όλοι ξέρουμε πόσο θλιβερό είναι να είσαι γυναίκα,να έχεις ΤΗΝ καριέρα στα 30+ σου και να μην έχεις γάμο,ούτε παιδί. Όσο περναν τα χρόνια είναι και πιο δύσκολο. Όλες οι διάσημες (Μενεγάκη,Κοκκίνου,Βανδή,Στεφανίδου) χαζές είναι που η καριέρα τους 'σκίζει' και έχουν και παιδιά?? Ή τα έχεις και τα δύο, ή μένεις με την καριέρα. Αν πάλι κάνεις παιδί χωρίς καριέρα γεμίζει τόσο πολυ η ζωή που δεν σε πειράζει η καριέρα. Όποιες το έχουν κάνει έχουν αυτή την άποψη 99%. Άλλωστε ποτε δεν είναι αργά για την καριέρα.
Παρακαλώ το θέμα να μείνει στο σχολιασμό μη δημοσίων προσώπων μια και η εικόνα μας από τα δημόσια πρόσωπα και η γνώμη μας για το τι σημαίνει τελικά επιτυχία δεν είναι η ίδια. Άλλωστε μετά θα πρέπει να κριθεί πως μεγαλώνουν τα παιδιά τους αυτοί οι άνθρωποι οπότε το θέμα θα ξεφύγει εντελώς.
Όσ για τους γκόμενους και τις φίλες,και τα ταξίδια τπτ δεν την περιορίζει. Κανένα παιδί δεν είναι τόσο αχάριστο που να μη θέλει η μητέρα του να έχει έναν γκόμενο,συχνά έχουν καλές σχέσεις με αυτούς..
Καλά δεν έχεις ιδέα τι σημαίνει παιδιά και οικογένεια? Έχεις την παραμικρή εικόνα τι επένδυση σε χρόνο και αισθήματα απαιτείται? Πόση σκέψη για κάθε σου κίνηση για να μην πληγώσεις τα πλάσματα που υπεύθυνα έφερες στον κόσμο?
Τέλος οι γυναίκες που έχουν σκοπό της ζωής να φτάσουν ψηλά.. απο τις λίγες που ξέρω, τραβάνε τα μαλλιά τους που έκαναν παιδι στα 40.
Μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου και να έχεις και παιδί,έστω και εκτος γάμου. Το πιστεύω αυτο.
Έχω παραδείγματα ευτυχισμ΄νων παιδιών που γεννήθηκαν κατα λάθος σε μικρή ηλικία. Έχουν πολύ καλή σχέση με τη μητέρα τους. Αντίθετα ξέρω και παιδιά οικογενειών καθ'ολα προγραμματισμένων που δεν έχουν καταλάβει τπτ παραπάνω,
Μπορείς να είσαι ώριμη και καλή μητέρα στα 20,στα 30 στα 40. Και να έχεις επαφη με το παιδί στα 20 τα 30 στα 40. Μια εικοσάχρονη μητερα που βλέπει το παιδι της 5 ώρες τη μέρα δεν ειναι καλύτερη ούτε χειρότερη απο μια 30 χρονη που βλέπει το παιδί της 10. Είναι θέμα γυναίκας η μητρότητα. Το χεις η δε το χεις. Δε σου βγαινει στα 30 σωνει και καλα. Ουτε απαιτει γάμο. Ούτε λεφτα.
Σωστά αλλά πρέπει να μπορείς και να θέλεις να το κάνεις, να πιστέψεις και να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι μπορείς. 'Ολοι έχουμε παραδείγματα απ'όλα τα παραπάνω αλλά και από τα αντίθετα- όπως από 20άρες που έκαναν παιδί νομίζοντας με την αισιοδοξία της νιότης ότι όλα γίνονται και έφαγαν καταθλιψάρα όταν ανακάλυψαν ότι δεν ήταν όπως τα φαντάζονταν, και την πλήρωσαν τα παιδιά τους ή αυτοκτόνησαν. Τι σημαίνει αυτό? Ότι μια άλλη 20άρα δεν θα αντιδράσει καλύτερα?
Αν πιστεύει κανείς σε ένα ευρύτερο σχέδιο δεν πρέπει να ρίχνει ή να γεννα και να δίνει σε άλλους κανένα παιδί, ούτε το άρρωστο, γιατί για κάποιο λόγο του το έστειλε ο Θεός.... αν δεν πιστεύει σε κάτι τέτοιο ο καθένας προσπαθεί να δει τι νομίζει ότι πρέπει να κάνει με τα προσωπικά του κριτήρια και τις αντοχές του.
Η αποψη σου είναι ελαφρώς εγωιστική. Δεν κανουμε πάντα ότι θέλουμε βάσει προγράμματος. Ολα αυτά τα ακούω πολύ ρεαλιστικά και τετράγωνα. Δεν τερματίζεται η ζωή αν κάνεις παιδί στα 20 με κάποιον που αγαπάς,σε περιβάλλον αγάπης. Μια χαρά παλευεται.

Ξέρεις όμως μπορεί στα 36 να μην έχω τίποτα απ'αυτά λόγω τύχης.
Κι επίσης μπορεί να κάνεις ένα παιδί και στα 36 να το έχεις χάσει λόγω τύχης. 'Η να πεθάνεις στην γέννα λόγω τ΄θχης και το παιδί σου να μεγαλώσει απελπιστικά άσχημα... Τι λένε όλα αυτά? Δεν κάνει κανείς τις επιλογές του με βάση όλα όσα θα μπορούσαν να γίνουν κατά τύχη... Προγραμματίζει ότι μπορεί και με βάση τις προτεραιότητες του παίρνει αποφάσεις... κατά προτίμηση ξέροντας ότι αύριο μπορεί όλα να του'ρθουν τα πάνω κάτω γιατί έτσι είναι η ζωή.
Συγνώμμη αλλα δε μπορώ να μη γελάσω με το οτι θεωρείς την ανάληψη ευθύνης ενος παιδιού ως προσαρμογή!!
Συγγνώμη αλλά αν δεν χρειάζεται προσαρμογή η ανάληψη ευθύνης ενος παιδιού τότε δεν ξέρω τι χρειάζεται. Και τα προγραμματισμένα παιδιά χρειάζονται προσαρμογή. Εγώ έχω 3 παιδιά και 4 γιαγιαδοπαπούδες στην ηλικία των - όντα και η "προσαρμογή" είναι απλώς η καθημερινότητα μου. 'Οταν, δε, πετυχαίνει ο προγραμματισμός θεωρείται ύψιστη τύχη!
Δε μπορω να μπω στην ψυχολογία μιας γυναικας που θεωρει συμβιβασμο το να αφήσει την (συμφωνα με την παραδοσιακη ψυχολογια) αρσενικη πλευρα της (καριερα>οικογενεια) για την θηλυκή (οικογένεια>καριερα).
Προσωπικα θεωρω μεγιστο στοιχημα και επιτυχια μου ως γυναικα να τα εχω και τα 2. Μια απροσμενη εγκυμοσυνη δεν εμποδιζει εναν τόοοσο φιλοδοξο ανθρωπο να πετυχει. Μια γυναικα που πιστευει στον εαυτο της τα καταφερνει όλα και δεν ακουει κανενα. Και δεν αυταπατάται οτι θα γίνει πλήρης απλά αν φτάσει στο απόγειο. Καμμία γυναικα δεν ικανοποιείται μόνο με την επιτυχια,μη γελιόμαστε. Πάρε παράδειγμα την Α.Βουγιουκλάκη. Έφτασε τοσο ψηλά όσο καμμία ελληνιδα σε επιπεδα δόξας και επιτυχιας και λατρειας,γιατι ήταν υπερ-φιλοδοξη και καριεριστα, και καλυφθηκε ως γυναικα οταν εγινε μητέρα-ετσι δήλωνε τουλαχιστο.
'Αντε πάλι οι επιτυχείς επώνυμοι, ρωτήστε καλύτερα τα παιδιά τους ή δείτε τα στις ειδήσεις.....
Είναι βλακώδες να ριξεις ένα παιδί για την καριερα-πες καλυτερα οτι περιμένεις να επιβεβαιωθεις για την αξια σου μεσω της καριερας για να νιωσεις ετοιμη να κανεις παιδι. Τίποτα δε σταματα μια γυναικα που θελει να κανει καριερα. Τίποτα δε σταματα μια γυναικα που θελει να ζησει τη ζωη της-έχει ομως ηθικη.
Πάρε την Μ.Σταματερη,τη δημοσιογραφο. Έκανε παιδι στα 20,χωρισε στα 25 και κανει καριέρα στα 40+. Ας είμαστε ρεαλιστες,όχι αμοραλιστες. Τελεια. ;)

Αποκλείω να υπάρχει ετεροφυλόφιλη,συναισθηματικά και πνευματικά ισορροπημένη γυναικα που θα έχει ως επιλογές α)το γάμο, β)την καριέρα, γ) το γάμο μαζι με την καριέρα, και θα προτιμήσει την καριέρα σκέτο. Το αποκλείω.
Εκτός αν είναι ανασφαλής,έχει συμπλέγματα,ψυχικά τραύματα απ'την οικογένεια, ομοφυλοφιλικές τάσεις,χωρισμένους γονείς, εμπειρία βιασμού και άλλες μη φυσιολογικές καταστάσεις. Εκεί το δέχομαι.
Ωραία λοιπόν τώρα βρήκαμε πως όποια δεν συνάδει με την αποψή σου είναι μη φυσιολογική και βάλαμε το 60% του γυναικείου πληθυσμού σε αυτήν την κατηγορία... αφού όλο και κάποιο τραύμα/ σύμπλεγμα μπορεί να βρει ένας ψυχολόγος σε κάθε άτομο από την οικογένεια του.
Επίσης ξέρω,κι έχω δει στη ζωή και σε ιστορίες που έχω ακούσει,γυναίκες που έχουν πάθος για την καριέρα τους γιατί 1.Όταν ηταν μικρές δέχτηκαν ερέθισμα για μια τέχνη (όπως εγώ με τη λογοτεχνία),για ένα επάγγελμα,ένα λειτούργημα,ένα άθλημα,ένα κοινωνικό στόχο,μια πολιτική φιλοδοξία και ορκίστηκαν στον εαυτό τους να φτάσουν πάση θυσία αυτό το στόχο,θυσιάζοντας χρόνο και κόπο,αποσκοπώντας σε αργή ή γρήγορη-επίτευξη πάντως-του στόχου και, 2. Γυναίκες χωρίς ζωή,δυστυχισμένες για κάποιο σκοτεινό λόγο,που βλέπουν την επιτευξη του στόχου ως μοναδική ευκαιρία αποδοχής του εαυτού τους απο τον κόσμο και κατ'επέκτασιν τον εαυτό τους,που θυσιάζουν προσωπική ζωή για να πετύχουν,μόνοι ή με φίλους-συμμάχους και κάνουν ο,τι θες για να πετύχουν,δουλευοντας ακαταπαυστα με ανεξήγητη δύναμη,γιατι μόνο ετσι δεν σκέφτονται τις προσωπικές τους τραγωδίες.
Το παράδειγμα 1 αν έμενε έγκυος θα το κρατούσε,θα ήταν περήφανη γι'αυτο,ίσως παντρευόταν,αλλά είναι αρκετά γυναίκα ωστε να μην χρειαστεί τη συνδρομή ενός απρόθυμου πατέρα,και μετά κόπων κι αγώνα θα εφτανε τον αρχικό στόχο.
Το παράδειγμα 2,θα έκανε έκτρωση και στη φαντασια της το φανταστικό χέρι της άδικης κοινωνίας θα την εσπρωχνε στην πορτα του γυναικολογου,θα ενθαρρυνε και θα καθησυχαζε τις τυψεις της λεγοντας πως ''άλλοι φταινε'' κσι πως '' πρέπει να σκοτωσω το παιδι μου για να μην γινω ξεφτιλα στον μπαμπα και για να κάνω καριέρα'',και στα 40 της ανύπαντρη κατα τα λεγόμενα της απο επιλογη -για να το λεει- θα κλαίει την μοιρα της και θα προσπαθεί -ματαια-να πεισει τον εαυτό της οτι είναι ευτυχισμένη με την καριέρα. Αφού δε θα μπορουσε να παιξει το δυσκολο ρολο της μητερας-συζυγου.
Εγώ πάλι γιατί ξέρω και άλλα είδη όπως γυναίκες που κάνανε οικογένεια πιστεύοντας πως αυτός ήταν ο προορισμός τους και κάναν κόλαση τη ζωή άλλων γιατί το δημιουργικό τους κομμάτι το αναλώσανε στο να κατευθύνουν την ζωή των παιδιών τους, γυναίκες που επειδή ζοριστήκανε για να πετύχουν αυτό που λες (καρριέρα+παιδί) βγάλανε χίλια απωθυμένα στα παιδιά τους, γυναίκες που επειδή φοβηθήκαν μήπως και μείνουν άτεκνες κάναν παιδί χωρίς να το θέλουν και το πληρώσανε άπαντες.... Την φράση "Χαράμισα την ζωή μου για σένα" ξέρεις πόσες μανάδες την έχουνε πει.... και πόσα παιδιά έχουν πληγώσει...
Εχω συναντήσει κι απ'τα δυο είδη κι έχω βγάλει τα συμπεράσματα μου. Δεν λέω οτι κάθε γυναικα ΠΡΕΠΕΙ να κρτάει το ανεπιθυμητο παιδι της.. έχουμε ελευθερια επιλογής....αλλά οι Χ λογοι που οδηγουν στην έκτρωση,με τίποτα δε τη δικαιολογουν. Δεν είναι ένα απλό λάθος. Σκοτώνεις ένα παιδί. Παιδί είναι, όχι μηρμύγκι. Ελπίζω σε 10 χρ'ονια που θα είμαι 30 να μην έχω χάσει κι εγώ αυτό που θεωρείται γελοια ευαισθησία. Μόνο αυτό.

Σημείωση συντονισμού: Εγιναν κομμάτια split στο θέμα εδώ
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Subject to change

e-steki.gr Founder

Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
Το να κάνεις ένα παιδι ανεπιθυμητης εγκυμοσυνης σε κατατάσσει στο 10% των γυναικών που δε θα έριχναν το παιδί τους για προσωπικούς (δηλ.εγωιστικούς αν μη τι αλλο) λόγους.΄
Υπάρχει και στατιστική για αυτό;
Επίσης το να κανεις παιδί δεν σε κατατάσσει στην κατηγορία των γυναικών χωρίς ζωή και φιλοδοξίες.
Πότε ακριβώς είπα κάτι τέτοιο;
Αυτό που είπα είναι ότι καλό είναι όταν κάνεις παιδί να έχεις εκπληρώσει ένα μεγάλο μέρος των φιλοδοξιών σου, για να μην χρειάζεται πλέον να παίρνεις μεγάλα ρίσκα και για να μπορείς να αποτελείς πρότυπο για αυτό και όχι απλά μια νταντά με την οποία συγγενεύει.
Επίσης επιμένω,μπορείς να γινεις 10% και να έχεις οικογένεια. Αν πετύχω ως συγγραφέας -που είναι η φιλοδοξια μου- δεν προκειται να σταθει εμποδιο η οικογενεια μου. Το μυαλο μου θα με κάνει 10% όχι η οικογενειακή μου κατάσταση. Ο άντρας και τα παιδια μου θα με στηρίζουν ο μεν οικονομικά τα δε ηθικά.
Ε εγώ δεν θέλω να με στηρίζει κανένας οικονομικά. Μόνο ηθικά.
Το θεωρείς εγωισμό; Ε τότε είμαι εγωίστρια.
Μήπως η Κικη Δημουλά έχασε τον οιστρο της επειδη παντρευτηκε? Οχι, αντιθετα την ωφελησε δημιουργικα η περίοδος αυτή. Μήπως η Ναταλία εμπόδισε με την φυσικη της παρουσία τον πατέρα της Φρέντυ Γερμανό απ'το να γράφει κορυφαία βιβλία? Μήπως η πλειοψηφία των ελληνίδων γυναικών βουλευτων-μπορεις να το τσεκαρεις αυτο- δεν ειναι παντρεμενες με παιδια(πχ.Γιαννάκου,Γεννηματά,Μπακογιάννη,Ράγιου)? Κι όμως,έφτασαν ψηλά.
Υπάρχουν πολλα παραδείγματα,παλια και σημερινα.
Επιχειρηματίες μπορείς να μου βρεις;
Όταν λες οτι μια γυναικα που κατ'αναγκη γινεται μητέρα προσαρμοζεται όπως προστάζει η ανθρώπινη φύση,το αποτέλεσμα αυτής της πράξης δε λέγεται προσαρμογή? Αν όχι θα σκισω το πτυχίο φιλολογίας μόλις το πάρω.:hmm:
Πότε είπα ότι "προσαρμοζεται όπως προστάζει η ανθρώπινη φύση";; Αμφιβάλλω αν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ στη ζωή μου τη φράση "όπως προστάζει η ανθρώπινη φύση" και αυτό συνειδητά.
Μιλώντας για προσαρμογή, αναφέρθηκα στην προσαρμογή του να θεωρείς ότι "καλά είμαι εδώ που βρίσκομαι", είτε αυτό το "εδώ" είναι παιδιά, είτε κάτι άλλο.
Όσο για τις ''γενικεύσεις'' περι επιθυμίας κάθε γυναίκας για γάμο στο άμεσο/μακρινό/ο,τι θες μέλλον -χωρίς να υποννοώ απολύτως τίποτα παραπάνω απ'αυτό ακριβώς που γράφω- η άποψή μου είναι η εξής,,
Αποκλείω να υπάρχει ετεροφυλόφιλη,συναισθηματικά και πνευματικά ισορροπημένη γυναικα που θα έχει ως επιλογές α)το γάμο, β)την καριέρα, γ) το γάμο μαζι με την καριέρα, και θα προτιμήσει την καριέρα σκέτο. Το αποκλείω.
Εκτός αν είναι ανασφαλής,έχει συμπλέγματα,ψυχικά τραύματα απ'την οικογένεια, ομοφυλοφιλικές τάσεις,χωρισμένους γονείς, εμπειρία βιασμού και άλλες μη φυσιολογικές καταστάσεις. Εκεί το δέχομαι.
Επίσης ξέρω,κι έχω δει στη ζωή και σε ιστορίες που έχω ακούσει,γυναίκες που έχουν πάθος για την καριέρα τους γιατί 1.Όταν ηταν μικρές δέχτηκαν ερέθισμα για μια τέχνη (όπως εγώ με τη λογοτεχνία),για ένα επάγγελμα,ένα λειτούργημα,ένα άθλημα,ένα κοινωνικό στόχο,μια πολιτική φιλοδοξία και ορκίστηκαν στον εαυτό τους να φτάσουν πάση θυσία αυτό το στόχο,θυσιάζοντας χρόνο και κόπο,αποσκοπώντας σε αργή ή γρήγορη-επίτευξη πάντως-του στόχου και, 2. Γυναίκες χωρίς ζωή,δυστυχισμένες για κάποιο σκοτεινό λόγο,που βλέπουν την επιτευξη του στόχου ως μοναδική ευκαιρία αποδοχής του εαυτού τους απο τον κόσμο και κατ'επέκτασιν τον εαυτό τους,που θυσιάζουν προσωπική ζωή για να πετύχουν,μόνοι ή με φίλους-συμμάχους και κάνουν ο,τι θες για να πετύχουν,δουλευοντας ακαταπαυστα με ανεξήγητη δύναμη,γιατι μόνο ετσι δεν σκέφτονται τις προσωπικές τους τραγωδίες.
Το παράδειγμα 1 αν έμενε έγκυος θα το κρατούσε,θα ήταν περήφανη γι'αυτο,ίσως παντρευόταν,αλλά είναι αρκετά γυναίκα ωστε να μην χρειαστεί τη συνδρομή ενός απρόθυμου πατέρα,και μετά κόπων κι αγώνα θα εφτανε τον αρχικό στόχο.
Το παράδειγμα 2,θα έκανε έκτρωση και στη φαντασια της το φανταστικό χέρι της άδικης κοινωνίας θα την εσπρωχνε στην πορτα του γυναικολογου,θα ενθαρρυνε και θα καθησυχαζε τις τυψεις της λεγοντας πως ''άλλοι φταινε'' κσι πως '' πρέπει να σκοτωσω το παιδι μου για να μην γινω ξεφτιλα στον μπαμπα και για να κάνω καριέρα'',και στα 40 της ανύπαντρη κατα τα λεγόμενα της απο επιλογη -για να το λεει- θα κλαίει την μοιρα της και θα προσπαθεί -ματαια-να πεισει τον εαυτό της οτι είναι ευτυχισμένη με την καριέρα. Αφού δε θα μπορουσε να παιξει το δυσκολο ρολο της μητερας-συζυγου.
Εχω συναντήσει κι απ'τα δυο είδη κι έχω βγάλει τα συμπεράσματα μου. Δεν λέω οτι κάθε γυναικα ΠΡΕΠΕΙ να κρτάει το ανεπιθυμητο παιδι της.. έχουμε ελευθερια επιλογής....αλλά οι Χ λογοι που οδηγουν στην έκτρωση,με τίποτα δε τη δικαιολογουν. Δεν είναι ένα απλό λάθος. Σκοτώνεις ένα παιδί. Παιδί είναι, όχι μηρμύγκι. Ελπίζω σε 10 χρ'ονια που θα είμαι 30 να μην έχω χάσει κι εγώ αυτό που θεωρείται γελοια ευαισθησία. Μόνο αυτό.
Δηλαδή όποια δεν νιώθει όπως εσύ έχει ψυχολογικά προβλήματα;
Αυτό κάπως το λένε, κοίτα να δεις, αααα ναι, "μισαλλοδοξία"...
Άσε καλύτερα τον εντοπισμό των ψυχολογικών προβλημάτων στους ψυχολόγους, το κάνουν καλύτερα.
Eναι ένα ζωντανό,εν δυνάμει ον. Είναι ζωντανό και μέχρι τη στιγμή της έκτρωσης έστω και με ζωώδες ένστικτο αντιστέκεται στον θάνατο (αποφεύγοντας το χειρουργικό εργαλείο με κινήσεις του σώματος του,υπάρχουν τα σχετικά ντοκυμανταίρ).
Τα περισσότερα τέτοια documentaries παρουσιάζουν εκτρώσεις σε προχωρημένο στάδιο (πέραν των 3 μηνών) που γίνονται για ιατρικούς λόγους (αυτές που εγκρίνεις δηλαδή...)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Resident Evil

Διακεκριμένο μέλος

Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
Αποκλείω να υπάρχει ετεροφυλόφιλη,συναισθηματικά και πνευματικά ισορροπημένη γυναικα που θα έχει ως επιλογές α)το γάμο, β)την καριέρα, γ) το γάμο μαζι με την καριέρα, και θα προτιμήσει την καριέρα σκέτο. Το αποκλείω.
Εκτός αν είναι ανασφαλής,έχει συμπλέγματα,ψυχικά τραύματα απ'την οικογένεια, ομοφυλοφιλικές τάσεις,χωρισμένους γονείς, εμπειρία βιασμού και άλλες μη φυσιολογικές καταστάσεις. Εκεί το δέχομαι.

Aν και έχει προχωρήσει η κουβέντα θα ήθελα να πω ότι γνωρίζω πολύ καλά 2 ετεροφυλοφιλες, συναισθηματικά και πνευματικά ισορροπημένες γυναίκες [παντρεμένες και ευτυχισμένες εδώ και κάποια χρόνια] που είχαν επιλογή το γάμο και την καριέρα και το επέλεξαν αλλά παιδιά δεν έκαναν και δεν σκοπεύουν από ότι λένε [33 η μία 39 η άλλη] να κάνουν.
Και ΔΕΝ είναι ανασφαλείς, ΔΕΝ έχουν συμπλέγματα, ΔΕΝ έχουν ψυχικά τραύματα από την οικογένεια, ΔΕΝ έχουν ομοφυλοφιλικές τάσεις [όχι ότι καταλαβαίνω τι σχέση έχει με τα παιδιά αυτό :worry:] ΔΕΝ έχουν χωρισμένους γονείς, ΔΕΝ βιάστηκαν και γενικώς δεν τους συνέβη τπτ πιο "συγκλονιστικό" από το να μεγαλώσουν σε μια "φυσιολογική" ελληνική οικογένεια (μπαμπάς, μαμά, 2 παιδιά).

Και ειδικά για τη μία κόβω..το χέρι μου ότι είναι μια χαρά(!) [και για την άλλη δλδ είμαι σίγουρη απλώς.. .δεν κόβω το χέρι μου :P]

Οκ, αναγνωρίζω κι εγώ ότι δεν είναι το πλέον συνηθισμένο αλλά όχι και να βγάλουμε όποια δεν θέλει να κάνει παιδιά διαταραγμένη προσωπικότητα(!!!). Όπως έχει αναφερθεί και πιο πάνω.. ε κατά κανόνα οι γυναίκες έχουμε μητρικό φίλτρο. κάποιες, ενδέχεται, να το πήραν σε ...λειψή ποσότητα δεν είναι να τις βγάλουμε και ζαβές!!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

pote ksana

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ούφ! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 226 μηνύματα.
Aν και έχει προχωρήσει η κουβέντα θα ήθελα να πω ότι γνωρίζω πολύ καλά 2 ετεροφυλοφιλες, συναισθηματικά και πνευματικά ισορροπημένες γυναίκες [παντρεμένες και ευτυχισμένες εδώ και κάποια χρόνια] που είχαν επιλογή το γάμο και την καριέρα και το επέλεξαν αλλά παιδιά δεν έκαναν και δεν σκοπεύουν από ότι λένε [33 η μία 39 η άλλη] να κάνουν.
Και ΔΕΝ είναι ανασφαλείς, ΔΕΝ έχουν συμπλέγματα, ΔΕΝ έχουν ψυχικά τραύματα από την οικογένεια, ΔΕΝ έχουν ομοφυλοφιλικές τάσεις [όχι ότι καταλαβαίνω τι σχέση έχει με τα παιδιά αυτό :worry:] ΔΕΝ έχουν χωρισμένους γονείς, ΔΕΝ βιάστηκαν και γενικώς δεν τους συνέβη τπτ πιο "συγκλονιστικό" από το να μεγαλώσουν σε μια "φυσιολογική" ελληνική οικογένεια (μπαμπάς, μαμά, 2 παιδιά).

Και ειδικά για τη μία κόβω..το χέρι μου ότι είναι μια χαρά(!) [και για την άλλη δλδ είμαι σίγουρη απλώς.. .δεν κόβω το χέρι μου :P]

Οκ, αναγνωρίζω κι εγώ ότι δεν είναι το πλέον συνηθισμένο αλλά όχι και να βγάλουμε όποια δεν θέλει να κάνει παιδιά διαταραγμένη προσωπικότητα(!!!). Όπως έχει αναφερθεί και πιο πάνω.. ε κατά κανόνα οι γυναίκες έχουμε μητρικό φίλτρο. κάποιες, ενδέχεται, να το πήραν σε ...λειψή ποσότητα δεν είναι να τις βγάλουμε και ζαβές!!!

Σεβαστό!:D
Έχεις ένα ποσοστό δίκιου. Πειράζει που δε μπορεί να το συλλάβει ο 20χρονος εγκέφαλος μου?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Palladin

Διάσημο μέλος

Η Palladin αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,415 μηνύματα.
Aν και έχει προχωρήσει η κουβέντα θα ήθελα να πω ότι γνωρίζω πολύ καλά 2 ετεροφυλοφιλες, συναισθηματικά και πνευματικά ισορροπημένες γυναίκες [παντρεμένες και ευτυχισμένες εδώ και κάποια χρόνια] που είχαν επιλογή το γάμο και την καριέρα και το επέλεξαν αλλά παιδιά δεν έκαναν και δεν σκοπεύουν από ότι λένε [33 η μία 39 η άλλη] να κάνουν.
σίγουρα μπορούν να κάνουν παιδιά:/:;
πολλές φορές οι γυναίκες που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά λένε ότι δεν θέλουν.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Resident Evil

Διακεκριμένο μέλος

Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
@pote ksana: nope! Δεκτό. Δεν επιβάλλω τπτ και σε κανέναν.

Απλώς όταν νιώθω ότι προσβάλλονται έτσι εύκολα αλλά και βάναυσα άνθρωποι που ξέρω (και πιθανότατα και πολλοί άλλοι που δεν ξέρω) δεν μπορώ έτσι "αβασάνιστα" να το αφήσω να πέσει κάτω.

@palladin: χωρίς να θέλω να μπω σε λεπτομέριες, ναι μπορούν και οι 2 και ναι ... το ξέρω :). Είναι καθαρή επιλογή τους να μην κάνουν παιδιά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Ρε παιδιά υπάρχει και κόσμος που μπορεί αλλά δεν θέλει να κάνει παιδιά .... Δεν σημαίνει ούτε ότι έχει πρόβλημα, ούτε ότι δεν είναι φυσιολογικός.
Γιατί δηλαδή όσοι κάνουν παιδιά είναι όλοι φυσιολογικοί;;;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

love_angel

Επιφανές μέλος

Η vik-vik! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών, επαγγέλεται Ηθοποιός και μας γράφει απο Αρφαρά (Μεσσηνία). Έχει γράψει 11,721 μηνύματα.
Μπορεί να σημαίνει επίσης να έχουμε μια εξωτερική βοήθεια στα τρεξίματα του παιδιού χωρίς όμως να χάνουμε την άμεση επαφή με ό,τι συμβαίνει στη ζωή του, να κάνουμε καριέρα, ή απλά να δουλεύουμε γιατί πρέπει και γιατί είναι καλό υποσυνείδητα για το παιδί να βλέπει ότι και η μητέρα έχει ζωή, δουλειά, υποχρεώσεις και (σε καλές περιπτώσεις) κάνει κάτι που της αρέσει και έρχεται στο σπίτι φέρνοντας νέες εμπειρίες αντί να αναλώνεται στο τρίπτυχο κουζίνα-σφουγγαρίστρα-πρωϊνάδικο.
και συ πιστευεις οτι μια γυναικα με 3 παιδια μπορει να δουλευει 8ωρα και 10ωρα και να λεει κιολας οτι μεγαλωσε το παιδι της? υποτιθεται οτι οταν αποφασισουμε να κανουμε οικογενεια προυποθετονται και οι υποχωρησεις και μαλιστα κανουμε και θυσιες για τα παιδια μας. και ναι πιστευω τι αλλιως μεγαλωνει ενα παιδι που μεγαλωνει με γονεις, με τη μαμα να το καθοδεηγει και αλλιως ενα αλλο που μεγαλωνει με γιαγια/παππου , νταντα κ.ο.κ. και το λεω εχοντας προσωπικη πειρα μιας και η μητερα μου και ο πατερας μου με μεγαλωσαν εξολοκληρου μονη τους.

Playstation του παίρνουμε μόνο όταν είναι αρκετά μεγάλο και μπορεί να ρυθμίσει το διάβασμα του και ναι μας τα κάνει τα νεύρα κανταΐφι, αλλά δεν του το παίρνουμε πριν το θεωρήσουμε σωστό.
δε χαλαει το παιδι το πλειστασιον ουτε γενικα τα ηλεκτρονικα... και βασικα νομιζω οτι ο σταυρος ηθελε να πει πως κανουμε τα παιδια με τετοια μεσα ,οπως ειναι το πλει, να ξεχνιουνται κ οτι εν ολιγις προσπαθουμε με αυτο τον τροπο να τα ανταμηψουμε που δε τους αφιρωνουμε οσο χρονο θα επρεπε μιας και ειμαστε απασχολημενοι με την καριερα μας.
Όσο για το φροντιστήριο, από κάποιο σημείο και μετά κανένας γονιός δε μπορεί να βοηθήσει το παιδί του σε όλα, και χτισμένος στο σπίτι να είναι.

Η πλουσιοπάροχη ζωή πάλι, είναι για όσους τα έχουν, οι άλλοι, μαθαίνουν να ισοοροπούν ανάμεσα σε ανάγκες-δυνατότητες-επιθυμίες.
Υπερπροστατευτικοί πάλι, είμαστε όλοι λίγο πολύ, πόσο μάλλον δε μαμάδες που έχω γνωρίσει που βρίσκονταν στο σπίτι, μεγάλωναν το παιδί τους και αγκιστρώνονταν σε αυτό μη έχοντας άλλη απασχόληση. Αυτό μας το διορθώνει η ζωή, από μόνοι μας ως γονείς... :hmm:χλωμό.
Όσο για τα υπόλοιπα, κάτι ανάλογο φαντάζομαι...
θα συμφωνησω μαζι σου...

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό προήλθε από το θέμα Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή οικογένεια
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
προσπαθουμε με αυτο τον τροπο να τα ανταμηψουμε που δε τους αφιρωνουμε οσο χρονο θα επρεπε μιας και ειμαστε απασχολημενοι με την καριερα μας.
Με την καριέρα ή τη συμβατική εργασία για επιβίωση; :hmm:

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό προήλθε από το θέμα Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή οικογένεια
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

love_angel

Επιφανές μέλος

Η vik-vik! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών, επαγγέλεται Ηθοποιός και μας γράφει απο Αρφαρά (Μεσσηνία). Έχει γράψει 11,721 μηνύματα.
Με την καριέρα ή τη συμβατική εργασία για επιβίωση; :hmm:


με οποιο απο τα δυο ταιριαζει σε καθε περιπτωση...
εχω δηλωσει αλλωστε πως οταν η γυναικα εργαζεται για λογους βιοπορισμου , εγω ειμαι μαζι της... και ειναι λογικοτατο να εργαζεται για να συνησφερει...
ωστοσο ανεξαρτητα το λογο παλι δεν εχουμε παιδια που οι γονεις τους προσπαθουν να τα κερδισουν ''εξαγοραζοντας'' τα με παιχνιδια και ολα τα σχετικα γιατι νιωθουν τυψεις?

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό προήλθε από το θέμα Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή οικογένεια
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

DreamsRevenge

Περιβόητο μέλος

Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
και συ πιστευεις οτι μια γυναικα με 3 παιδια μπορει να δουλευει 8ωρα και 10ωρα και να λεει κιολας οτι μεγαλωσε το παιδι της? υποτιθεται οτι οταν αποφασισουμε να κανουμε οικογενεια προυποθετονται και οι υποχωρησεις και μαλιστα κανουμε και θυσιες για τα παιδια μας. και ναι πιστευω τι αλλιως μεγαλωνει ενα παιδι που μεγαλωνει με γονεις, με τη μαμα να το καθοδεηγει και αλλιως ενα αλλο που μεγαλωνει με γιαγια/παππου , νταντα κ.ο.κ. και το λεω εχοντας προσωπικη πειρα μιας και η μητερα μου και ο πατερας μου με μεγαλωσαν εξολοκληρου μονη τους.

Θυσίες κάνουμε. Ο προσωπικός χρόνος, οι επιθυμίες, η ξεκούραση όλα αυτά θυσιάζονται εκ προοιμίου. Και εάν οι γονείς δεν θυσιάζουν εξίσου, τότε υπάρχει πρόβλημα.
Όσο για τις υποχωρήσεις, νομίζω ότι είναι ένα μεγάλο ζήτημα και διεσπαρμένο ήδη σε πολλά θέματα αυτού το forum το ποιός τις κάνει, και γιατί τις κάνει ...και με ποιές συνέπειες φυσικά.
Για τους παπούδες και τις γιαγιάδες πάλι, δε νομίζω ότι είναι κακό να συμμετέχουν στην ανατροφή του παιδιού καθώς αυτά που δίνουν είναι διαφορετικά από όσα προσφέρει η επαφή με τους γονείς. Μια ισορροπία με την απόλυτη εποπτεία της μητέρας νομίζω ότι μπορεί να φέρει καλά αποτελέσματα.

Τώρα για τα 10ωρα (τα 8ωρα είναι το νόμιμο έτσι?) και τα 12ωρα μη σου πω, ναι, ξέρω γυναίκες που το κάνουν, και έχουν παιδιά που μαθαίνουν να πατάνε στα πόδια τους, να είναι αυτόνομα, να περνάνε ποιοτικό χρόνο με τους γονείς τους και να βρίσκονται σε επαφή με πολλές πραγματικότητες πέρα από αυτή του σπιτιού τους.

τελικά σε πολύ μεγάλο βαθμό είναι όλα θέμα προσωπικών εμπειριών... :)

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό προήλθε από το θέμα Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή οικογένεια
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

love_angel

Επιφανές μέλος

Η vik-vik! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών, επαγγέλεται Ηθοποιός και μας γράφει απο Αρφαρά (Μεσσηνία). Έχει γράψει 11,721 μηνύματα.
οταν παρεις την αποφαση να δημιουργησεις οικογενεια κανεισ θυσιες, κανεις υποχωρησεις. ετσι το βλεπω εγω... και στο κατω κατω μπορεις να αφησεις για λιγα χρονια τη δουλεια σου και μολις το τεκνο σου φτασει σε μια ηλικια που δε σε χρειαζεται να επανελθεις στην αγορα εργασιας.

βασικα ποιος ο λογος να κανεις παιδι αν δυσκολευεσαι να το βαλεις πανω απο την καριερα σου?:confused::worry:

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό προήλθε από το θέμα Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή οικογένεια
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,870 μηνύματα.
βασικα ποιος ο λογος να κανεις παιδι αν δυσκολευεσαι να το βαλεις πανω απο την καριερα σου?
Α γεια σου, αυτό λέω όλη τη μέρα.

Παντως δεν θυμαμαι να ειπε η Himela οτι συγκεκριμενα η αυτονομια καλλιεργειται με το να ειναι ο γονιος συνεχεια διπλα στο παιδι.
Έχουμε πιάσει τα δύο άκρα: είτε η μάνα θα είναι δίπλα στο παιδί 24 ώρες το 24ωρο, είτε δε θα το βλέπει καθόλου. Κανένα από αυτά δε γίνεται.

Τι σημαίνει "μεγαλώνω σωστά" ένα παιδί;
Ε αυτό είναι μεγάλο θέμα και δεν απαντάται με μια μόνο παράγραφο...

Θα έλεγα εν ολίγοις οτι καταρχήν πρέπει οι γονείς να επιλέξουν να το φέρουν στον κόσμο. Είναι η βάση. Από κει κι έπειτα αυτό συνεπάγεται οτι το θέτουν σαν προτεραιότητα στη ζωή τους, οπότε θυσιάζουν άλλα πράγματα, τη δουλειά, την καριέρα, την κοινωνική ζωή κλπ. Δεν τα εξαλείφουν! Αλλά τα βάζουν σε δεύτερη μοίρα ώσπου τουλάχιστον το παιδί να πάει σχολείο. Έχω ακούσει οτι τα παιδιά σχηματίζουν προσωπικότητα ως τα 6 τους χρόνια. Αυτό που πρέπει να κάνουν όταν λέω να περνούν χρόνο μαζί τους είναι να παίζουν, να απαντούν στις ερωτήσεις τους, να τα μαθαίνουν πράγματα, να οργανώνουν ομαδικές συναναστροφές με άλλα παιδιά, να τα ψυχαγωγούν συγχρόνως. Αυτό δε σημαίνει οτι θα είναι συνεχώς κοντά τους. Αλλά όχι να τα βλέπουν 2 ωρούλες το βράδυ και να χαμογελούν βεβιασμένα όταν τα παιδιά τούς λένε κάποιο αστείο...

Όσο για το αν πρέπει να αναζητούμε αιτίες ψυχολογικών προβλημάτων στα παιδικά χρόνια και στους γονείς, το θεωρώ αστείο. Νομίζω οτι η ψυχολογία τα θεωρεί άκρως σημαντικά και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν το βλέπει κάποιος.

η αυτονομία καλλιεργείται με ματαιώσεις και χρόνο με τον εαυτό;
Το παιδί δεν είναι σκυλί να το αφήσεις μόνο του νηστικό για να το εκπαιδεύσεις (ω ναι, το έχω δει κι αυτό). Θεωρώ εγκληματικό από ένα γονιό να κάνει κάτι τέτοιο στο παιδί του...

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό προήλθε από το θέμα Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή οικογένεια
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
βασικα ποιος ο λογος να κανεις παιδι αν δυσκολευεσαι να το βαλεις πανω απο την καριερα σου?:confused::worry:

Δεν τίθεται ακριβώς ζήτημα προτεραιότητας και μη φαντάζεσαι τον άνθρωπο που θέλει να κάνει καριέρα σαν ψυχρό εργασιομανή που δε θα είχε ενδοιασμούς να παρατήσει το παιδί του για την προσωπική του εξέλιξη. Όπως βεβαίως δεν ισχύει ότι όλοι εσείς που θα παρακάμπτατε την καριέρα είστε άνθρωποι δίχως άλλες πτυχές που από ανασφάλεια και εσωτερική ανάγκη επιλέγετε η ζωή σας να περιστρέφεται γύρω από το παιδί.

Απλώς για να επέλθει η πληρότητα, ορισμένοι πέρα από την εξέλιξη του είδους τους θεωρούν απολύτως απαραίτητο όρο και την επαγγελματική ή καλλιτεχνική (ή ότι άλλο θέλετε) επιτυχία. Έτσι, όλη τους ενέργεια την ενέργεια θα τη διαθέσουν στην εξισορρόπηση (και αυτό σίγουρα σημαίνει μικρές υποχωρήσεις στην καριέρα) και στην εύρεση της χρυσής τομής.


Προς τις γυναίκες που θεωρούν απολύτως απαραίτητη την παρουσία στο σπίτι: Θεωρείτε δεδομένο ότι η γυναίκα πρέπει να κάνει αυτή τη θυσία;

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό προήλθε από το θέμα Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή οικογένεια
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

DreamsRevenge

Περιβόητο μέλος

Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
οταν παρεις την αποφαση να δημιουργησεις οικογενεια κανεισ θυσιες, κανεις υποχωρησεις. ετσι το βλεπω εγω... και στο κατω κατω μπορεις να αφησεις για λιγα χρονια τη δουλεια σου και μολις το τεκνο σου φτασει σε μια ηλικια που δε σε χρειαζεται να επανελθεις στην αγορα εργασιας.

βασικα ποιος ο λογος να κανεις παιδι αν δυσκολευεσαι να το βαλεις πανω απο την καριερα σου?:confused::worry:

...Ναι! και η αγορά εργασίας θα σου κάνει welcome party γιατί θα σε έχει επιθυμήσει τρελλά κι απίστευτα και θα σου κάνει δώρο τα ένσημα που θα έχεις χάσει σε κουτί με ρόζ κορδέλα!

Παραιτούμαι.

(Τίποτα δεν κάνεις για να το βάλεις πάνω από κάτι άλλο. Όλες οι επιλογές (υποτίθεται) συντελούν στην ισορροπημένη ανάπτυξη ενός ανθρώπου που όταν γεράσει θα μπορεί να χαμογελάει στον εαυτό του και στους γύρω του.
Και η δουλειά δε σημαίνει αυτομάτως καριέρα, σημαίνει και βιοπορισμό, επικοινωνία, δημιουργικότητα (στις καλές περιπτώσεις)
Και αυτό με τις υποχωρήσεις, επιμένω, θα πρέπει να αφορά και στους δύο γονείς, δεν κάνεις ένα παιδί για να πάρεις το παράσημο της μάνας-κουράγιο, κά-νε-τε ένα παιδί για να φτιάξετε έναν άνθρωπο και για να είναι στο τέλος όλοι κι εσείς και αυτό ευτυχισμένοι)

Sorry για την αρχή του μηνύματος, πραγματικά δεν ήθελα να σε ειρωνευτώ, αλλά με χωρίζουν κάποιες χιλιάδες ένσημα από το ρομαντισμό που αποπνέει η ανάρτηση σου...

Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό προήλθε από το θέμα Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή οικογένεια
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top